Απογευματινός, ζεστός Κυριακάτικος ήλιος! Απέναντί μου βρίσκεται ένα νέο παιδί που σιγά - σιγά η συνέντευξή μας ξετυλίγει έναν άνθρωπο με ισχυρό πείσμα και θέληση, κατασταλαγμένες απόψεις ...και με την εύνοια του Θεού να τον ακολουθεί πιστά τους τελευταίους μήνες! Είναι φοβερά επικοινωνιακός και σε κερδίζει μέσα σε λίγα λεπτά, ενώ από κοντά είναι πιο γλυκός και προσιτός - η αλήθεια είναι πως το εξώφυλλο του πρώτου του δίσκου δεν τον κολακεύει καθόλου...

"Τον αγαπάει ο Θεός τελευταία" το Στέλιο Μάξιμο και αυτό φαίνεται στη παραγωγή της πρώτης δισκογραφικής του δουλειάς που ανέλαβε εξ' ολοκλήρου ο Δημήτρης Χατζόπουλος, στο ομώνυμο τραγούδι που ακούγεται πολύ το τελευταίο διάστημα στα ραδιόφωνα, στις εμφανίσεις του στο κατάμεστο "Θέα" το φετινό καλοκαίρι. Ίσως όμως να τον ακολουθούσε πάντα αυτή η εύνοια αφού διαθέτει μια εξαιρετική φωνή - χάρισμα που το έχεις ή δεν το έχεις - ενώ γεννήθηκε σε μια μουσική οικογένεια, η οποία τον δίδαξε "τι σημαίνει μελέτη στη μουσική και αξιοπρέπεια στη ζωή", όπως αναφέρει και ο ίδιος στο ένθετο του cd. Παρόλα αυτά, ο Στέλιος δεν πιστεύει στη τύχη. Θεωρεί ότι ο κάθε άνθρωπος κινεί τα νήματα μόνος του και μπορεί να πραγματοποιήσει τους στόχους του με αγάπη, επιμονή και σκληρή δουλειά.

Διαβάστε για όσα μιλήσαμε σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε μαζί του στο Πάρκο Ελευθερίας, για τη στήλη μας στο Music Corner…

Music Corner: Πρώτα ακούσματα, πρώτη επαφή με τη μουσική... Ποιές είναι οι εικόνες που σου έρχονται στο μυαλό από τα παιδικά σου χρόνια;
Στέλιος Μάξιμος: Υπάρχει προϊστορία στην οικογένεια. Μεγάλωσα σε οικογένεια μουσική και από τις δύο πλευρές. Η γιαγιά μου είναι η Ειρήνη Κονιτοπούλου - Λεγάκη από τη πλευρά της μάνας μου και ο πατέρας μου είναι μουσικός, που τον θυμάμαι μια ζωή να είναι με τα μεγάλα ονόματα, το Στέλιο Καζαντζίδη, το Πάνο Γαβαλά, τη Τζένη Βάνου, τη Λίτσα Διαμάντη. Η πρώτη επαφή ήταν σχεδόν από μωρό και τα ακούσματα είναι κυρίως δημοτικά, νησιώτικα και αυθεντικά λαϊκά. Πριν αυτά τα τεράστια τραγούδια γίνουν σουξέ, εγώ τα άκουγα πριν βγουν σε δίσκο - υποσυνείδητα βέβαια τα θυμάμαι τώρα - από τον πατέρα μου και "κολλούσα" εκεί. Έπαιζε ο πατέρας μου και εγώ καθόμουν και τον άκουγα!

M.C: Το γεγονός ότι προέρχεσαι από μουσική οικογένεια, λειτούργησε ως δεδομένο ότι ο επαγγελματικός σου προσανατολισμός θα ήταν συνδεδεμένος με το χώρο του τραγουδιού;
Σ.Μ.: Κοίτα, ήρθε πολύ φυσικά. Αν ήμουν σε μια άλλη οικογένεια, δεν ξέρω τι θα συνέβαινε. Βέβαια θα μου πεις ότι δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητο να έχεις μια οικογένεια μουσική για να γίνεις τραγουδιστής ή μουσικός, αλλά σε μένα νομίζω ότι λειτούργησε πολύ φυσικά. Από μικρός σκεφτόμουν ότι θα γίνω τραγουδιστής. Δεν το είπα στα δεκαπέντε μου ή στα δεκαεφτά μου χρόνια, το ήξερα από πάντα ότι θα γίνω τραγουδιστής.

M.C: Και ποια ήταν η αφετηρία σου;
Σ.Μ.: Κοίταξε, επειδή οι γονείς μου ήξεραν πολύ καλά αυτή τη δουλειά - και τα καλά της αλλά και τα κακά της κυρίως - προσπάθησαν να με αποτρέψουν. Δεν με εκβίασαν ούτε έγινε και κανένας πόλεμος - γιατί ξέρεις, υπάρχει και αυτό - αλλά δεν ήθελαν ουσιαστικά να μπω στο χώρο για όλο αυτό που έχει η νύχτα. Ξεκίνησα μόνος μου σε ένα πολύ μικρό μαγαζί που ήταν ακριβώς κάτω απ' το σπίτι μου στα δεκαοχτώ μου, όταν τελείωσα το σχολείο. Μετά μπήκα και στα δικά μας τα μαγαζιά με την Ελένη Λεγάκη που είναι αδερφή της μητέρας μου, αλλά μετά έφυγα ξανά. Ναι μεν η γιαγιά μου ήταν αυτή που ήταν και ο πατέρας μου το ίδιο, αλλά ήθελα να πάω από το δικό μου δρόμο, για να δω τι γίνεται και αν μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου. Μπορεί να μην είχα αυτό που είχαν εκείνοι, γι' αυτό και ήθελα να το βιώσω χωρίς να μου ανοίξουν κάποια πόρτα. Αυτό που συνέβαινε πολύ με τους δύο ήταν οι συμβουλές και είναι κάτι το οποίο συμβαίνει ακόμα. Αυτό το ήθελα και το θέλω ακόμα.

M.C: Ποιες είναι οι σπουδές που έχεις κάνει;
Σ.Μ.: Έχω κάνει πάρα πολλά χρόνια φωνητική και πριν λίγο καιρό ξεκίνησα και κιθάρα. Όμως έκανα και κάτι άσχετο με το τραγούδι. Έχω σπουδάσει μεταφραστής και αυτό ξέρεις, απαιτούσε πολύ χρόνο. Μιλάω τρεις γλώσσες καλά και μπορώ να σου πω πως ό,τι και αν σπουδάσεις, βοηθάει. Και στο τραγούδι οι σπουδές μου μ' έχουν βοηθήσει με το τρόπο τους. Ξέρεις, από άποψης συμπεριφοράς σε αντιμετωπίζουν και διαφορετικά. Βέβαια εγώ το έκανα γιατί μου άρεσε και όχι για να λέω ότι έχω σπουδάσει μεταφραστής, αλλά μετά είδα ότι με βοήθησε.

M.C: Θα το ακολουθούσες ποτέ;
Σ.Μ.: Το έχω ακολουθήσει! Ήμουν και καθηγητής μέχρι τον Απρίλιο. Δίδασκα οχτώ χρόνια σε φροντιστήρια και σε ιδιαίτερα μαθήματα κυρίως και το έκανα παράλληλα με το τραγούδι!

M.C: Η σχέση σου με τα μικρά παιδιά;
Σ.Μ.: Πάρα πολύ καλή. Μάλιστα έχουμε δύο μικρά παιδιά στην οικογένεια, ένα ξαδερφάκι και ένα ανηψάκι που τους έκανα μάθημα δυο χρόνια και ήταν απίστευτο. Μ' αρέσουν πάρα πολύ τα παιδιά, τρελλαίνομαι... Αρκεί να μην είναι δικά μου! (γέλια)

M.C: Πόσο ικανοποιημένος είσαι από τη πρώτη σου δισκογραφική δουλειά, τώρα που φαντάζομαι ότι τα βλέπεις όλα πιο καθαρά γιατί έχεις αποστασιοποιηθεί χρονικά από τη περίοδο της προετοιμασίας της;
Σ.Μ.: Όντως έτσι είναι... Κοίτα, δεν είμαι απλά ικανοποιημένος, είμαι κάτι πολύ παραπάνω. Ούτε εγώ δεν το πίστευα ότι η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά έγινε με αυτές τις προδιαγραφές. Το να κάνεις ένα cd ως πρωτοεμφανιζόμενος είναι δύσκολο πλέον όσο καλή φωνή και να έχεις, γιατί η σημερινή κατάσταση στη δισκογραφία λόγω της πειρατείας έχει κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα. Αυτός που με ανακάλυψε είναι ο Δημήτρης Χατζόπουλος που είναι φοβερά έμπειρος και βρίσκεται πάρα πολλά χρόνια μες στο χώρο. Πρόσεξε πάρα πολύ την ενορχήστρωση, τον ήχο, την επιλογή των τραγουδιών και με έβαλε και εμένα σ' αυτή τη διαδικασία. Ειλικρινά, δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο... Ευτυχώς αυτό μου το λένε και άλλοι μέσα απ' το χώρο. Ο πατέρας μου που αν θες, είναι ο πιο αυστηρός κριτής, δεν το πίστευε! Μου είπε ότι σε πρωτοεμφανιζόμενο δεν είναι εύκολο να κάνουν τόσο προσεγμένη δουλειά... Εγώ δεν θα πω αν είναι καλή ή κακή, αν είναι καλά τα τραγούδια ή αν τα έχω τραγουδήσει καλά ή όχι. Αυτό που μπορώ να πω σίγουρα είναι ότι είναι μια πάρα πολύ προσεγμένη δουλειά απ' όλες τις πλευρές.

M.C: Η επιλογή των τραγουδιών ήταν εύκολη ή δύσκολη υπόθεση;
Σ.Μ.: Ακούσαμε πάρα πολλά τραγούδια και ευτυχώς, όπως σου είπα και πριν, με έβαλαν και μένα σε αυτή τη διαδικασία. Δηλαδή δεν μου είπαν "πάρε αυτά τα τραγούδια γιατί θα πιάσουν ή είναι εμπορικά". Με έβαλαν στη φάση να μπορώ να τα εκφράσω και 'γω και να πω "ναι, αυτό θέλω να το πω"! Η επιλογή έγινε από το παραγωγό, το συνθέτη Μάριο Τσικνή, ο οποίος είναι και αυτός πρωτοεμφανιζόμενος και τον ανακάλυψε ο Δημήτρης Χατζόπουλος - και από εμένα. Αν αισθανόμουν ότι κάποιο τραγούδι δεν μπορούσα να το πω, σταματούσε εκεί. Δηλαδή και τα δέκα τραγούδια του δίσκου είναι μετά από κοινή συναίνεση και των τριών και αυτό ήταν το πιο ευτυχισμένο γεγονός.

M.C: Το δελτίο τύπου που συνοδεύει το cd σου γράφει ότι "Ο Στέλιος Μάξιμος είναι γεννημένος λαϊκός τραγουδιστής". Το λαϊκό τραγούδι είναι το είδος που σε αντιπροσωπεύει περισσότερο;
Σ.Μ.: Να σου πω... Αυτό το cd έχει και λαϊκά κομμάτια, έχει και pop τραγούδια όπως είναι το "Μ' αγαπάει ο Θεός τελευταία" αλλά και κάποιες μπαλάντες. Εγώ γενικά δεν βάζω ταμπέλες, γι' αυτό είπα και το ομώνυμο τραγούδι που είναι τελείως διαφορετικό από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Αν ακούσω ένα τραγούδι που μ' αρέσει ο στίχος του και με εκφράζει η μουσική του, δεν μ' ενδιαφέρει τι ύφος είναι. Απλώς ναι, είμαι περισσότερο λαϊκός τραγουδιστής αλλά με την έννοια ότι είναι ένα είδος το οποίο, αν θες, μου πάει λίγο παραπάνω. Μέσω αυτού εκφράζομαι πιο πολύ και ίσως αυτό οφείλεται και στα βιώματά μου.

M.C: Ποια θεωρείς τη καλύτερη στιγμή του album; Για παράδειγμα, προσωπικά ξεχωρίζω το "Παράπονό μου". Μ' αρέσει πάρα πολύ...
Σ.Μ.: Και μένα μ' αρέσει πάρα πολύ. Αυτό δεν το έχει γράψει ο Μάριος Τσικνής, το 'χει γράψει ένας άλλος φίλος μου, ο Κώστας Μπούκης σε στίχους του Σπύρου Ξενάκη. Σε πληροφορώ ότι αυτό το τραγούδι, επειδή μου άρεσε, ήταν απ' τα τραγούδια που το είπα μόνο μια φορά στο studio και δεν διορθώσαμε ούτε μία λέξη! Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να θες να πεις ένα κομμάτι και να σου αρέσει... Πάντως είναι δύσκολο τώρα να σου πω πιο ξεχωρίζω, γιατί όλα τα επέλεξα και εγώ. Αν θες, λίγο παραπάνω είναι το "Παράπονό μου" και το "Δεν είσαι εσύ" που είναι ένα τσιφτετέλι που έχει γράψει η Μαρία Νομικού.

M.C: Σε σύγκριση με το συνολικό ύφος του δίσκου που στηρίζεται κυρίως σε λαϊκούς δρόμους, θεωρείς ότι ήταν σωστή κίνηση να συστηθείς στο κοινό με ένα pop τραγούδι σαν το "Μ' αγαπάει ο Θεός τελευταία";
Σ.Μ.: Νομίζω ότι ήταν η πιο καλή επιλογή και είναι κάτι που το βλέπω και τώρα. Δεν είναι εύκολο να αποφασίσεις ποιο τραγούδι θα βγει πρώτο. Αυτό το τραγούδι ξέρεις πώς μπήκε μέσα στο δίσκο; Επειδή υπήρχε πάρα πολύ καλή χημεία γενικότερα, το έγραψε ο Μάριος Τσικνής την ώρα που είχαμε μπει ήδη στο studio και επειδή όλα ήταν super και όταν με έβλεπε μου έλεγε "όλα καλά σου πάνε εσένα", έγραψε αυτό το στίχο! Το βάλαμε αν θες και λίγο σαν να το είδαμε μεταφυσικά! Ήταν ένα κομμάτι έμπνευσης για τη δεδομένη φάση.

M.C: Θεωρείς πως ένα "πιασάρικο" τραγούδι, με μια έξυπνη φράση ή μια λέξη που σου μένει στο μυαλό, είναι απαραίτητο για ένα νέο τραγουδιστή;
Σ.Μ.: Εγώ πιστεύω στο καλό τραγούδι. Όμως σίγουρα παίζει ρόλο και ο στίχος... Το "Μ' αγαπάει ο Θεός τελευταία" είναι ένα κομμάτι που βλέπω από τις αντιδράσεις του κόσμου ότι τους εκφράζει πάρα πολύ, όσο αφορά ότι τους συμβαίνουν θετικά πράγματα. Έχω ακούσει και τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς να λένε ότι τους βγάζει μια θετική ενέργεια. Ακριβώς αυτό που ζήσαμε στο studio με το συγκεκριμένο κομμάτι, αυτό βγήκε προς τα έξω.

M.C: Πιστεύεις στο πηγαίο ταλέντο ενός ανθρώπου ή θεωρείς πως μια τέχνη κατακτιέται εύκολα ή δύσκολα από οποιονδήποτε;
Σ.Μ.: Αν δεν υπάρχει πηγαίο ταλέντο - όχι μόνο σε αυτή τη δουλειά αλλά ο,πουδήποτε αλλού, τότε δεν γίνεται τίποτα. Για παράδειγμα, θεωρώ ότι ταλέντο πρέπει να έχει και κάποια που κάνει τη γραμματέα. Από 'κει και πέρα είναι θέμα πώς θα το χειριστείς... Αν το αφήσεις και μείνεις εκεί, το ταλέντο γυρνάει μπούμερανγκ. Δεν υπάρχει σχεδόν, ούτε καν φαίνεται. Αν δεν το καλλιεργήσεις δηλαδή, δεν γίνεται τίποτα. Πιστεύω στο πηγαίο ταλέντο και από 'κει και πέρα, πιστεύω στην εξέλιξή του. Είναι σαν το χρυσό που ακόμα και αν τον ανακαλύψεις, δεν έχει καμιά αξία αν τον κρατήσεις ακατέργαστο.

M.C: Νιώθεις τυχερός;
Σ.Μ.: Να σου πω την αλήθεια, δεν πιστεύω στη τύχη με την έννοια ότι συμβαίνει κάτι τόσο απλά... Νομίζω ότι όλα τα οδηγούμε εμείς. Εγώ το ήξερα κάποια στιγμή ότι θα κάνω cd, αλλά όχι με έπαρση. Αν με ρώταγες πριν δυο χρόνια δεν ήξερα καν τον τρόπο, αλλά θα σου 'λεγα ότι κάποια στιγμή θα γίνει. Και είδες, τελικά έγινε... Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να ασχολείσαι με κάτι, να είσαι δοσμένος και να μην συμβεί κάτι καλό. Δεν γίνεται... Σε όλες τις δουλειές. Εγώ ό,ποια δουλειά έκανα και ασχολιόμουν πραγματικά επειδή μου άρεσε, μου πήγαιναν όλα καλά. Άρα για ποια τύχη μιλάμε; Όλα τα οδηγούμε εμείς.

M.C: Μ' αρέσει ο τρόπος σκέψης σου. Φανερώνει έναν άνθρωπο που έχει πίστη στον εαυτό του...
Σ.Μ.: Ξέρω ότι μ' αρέσει πάρα πολύ αυτό που κάνω. Δεν υπάρχει αμφισβήτηση σ' αυτό το θέμα, οπότε κάποια πράγματα έρχονται καλά. Βέβαια υπάρχουν και τα άσχημα, αλλά θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να αντιμετωπίσεις και αυτή τη πλευρά. Εγώ εκεί κατάλαβα ότι θέλω να παραμείνω σε αυτή τη δουλειά και να τη συνεχίσω, όταν άρχισα να βλέπω τις δυσκολίες της. Εκεί βλέπεις αν αγαπάς κάτι πραγματικά...

M.C: Η ωραία εξωτερική εμφάνιση ανοίγει πόρτες σε ένα τέτοιο χώρο, που όλα τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα πάνω του;
Σ.Μ.: Ναι, σίγουρα. Παίζει το δικό του ρόλο, αλλά δεν είναι το άλφα και το ωμέγα. Εγώ πιστεύω περισσότερο στο άστρο που λέμε ότι μπορεί να έχει κάποιος, το οποίο δεν έχει να κάνει με την ομορφιά. Μπορεί κάποιος να μην είναι όμορφος και να έχει κάτι που να μην μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του! Αλλά βέβαια, κακά τα ψέμματα, στις δουλειές που έχουν θέαμα, το κοινό θέλει πάντα να βλέπει κάτι ωραίο.

M.C: Είναι ευοίωνο το μέλλον στην ελληνική μουσική; Βλέπεις μια νέα γενιά τραγουδοποιών να γεννιέται; Ξέρεις, υπάρχει μια γκρίνια γενικότερα ότι η σημερινή εποχή πάσχει από καλούς τραγουδιστές και από καλά τραγούδια...
Σ.Μ.: Νομίζω ότι κάθε εποχή έχει τα δικά της. Ακόμα και παλιότερα που υπήρχαν όλοι αυτοί οι τεράστιοι τραγουδιστές, υπήρχε και η κακή πλευρά. Απλώς τότε δεν προβαλλόταν από τα Μ.Μ.Ε όπως προβάλλεται σήμερα. Έχω διαβάσει και συνεντεύξεις μεγάλων τραγουδιστών που λένε ότι στην εποχή τους δεν ήταν όλοι αξιόλογοι, δεν έβγαιναν μόνο καλά τραγούδια. Εγω δεν πιστεύω αυτό που λένε ότι τώρα πια δεν βγαίνουν καλά τραγούδια. Αφού ακούω καινούργια τραγούδια και μπορεί να τρελλαθώ με κάποιο, όπως με την ίδια ένταση που τρελλαίνομαι και με ένα παλιό τραγούδι. Αλλά σίγουρα οι εποχές είναι διαφορετικές...

M.C: Και διαφορετικά τα θέματα που προβάλλονται, γιατί δεν είναι ίδια τα βιώματα...
Σ.Μ.: Ακριβώς. Αυτό είναι... Απλά με τη τηλεόραση σήμερα το "κακό" πουλάει περισσότερο, ενώ κάποτε ήταν το αντίθετο. Γι' αυτό τότε ήταν τόσοι πολλοί και τόσο ξεχωριστοί μεταξύ τους.

M.C: Ένα τραγούδι που άκουσες τελευταία και σου άρεσε πάρα πολύ;
Σ.Μ.: Μ' αρέσει πάρα πολύ το "Είχα κάποτε μια αγάπη" με το Κώστα Καραφώτη. Και η φωνή του μ' αρέσει πάρα πολύ. Αυτός ο τραγουδιστής είναι πάρα πολύ καλός... Και ό,τι έχει μέσα του παραδοσιακά στοιχεία, μου ξυπνάει αμέσως τα δικά μου βιώματα. Και ο τελευταίος δίσκος της Χάρις Αλεξίου "Βύσσινο και νεράτζι" μου άρεσε πάρα πολύ, τον αγόρασα αμέσως. Αυτό το ύφος με τρελλαίνει... Και όλοι οι Έλληνες νομίζω ότι το παθαίνουν αυτό. Είδες και αυτό που συνέβη με τη Παπαρίζου πέρυσι στη Eurovision δεν ήταν τυχαίο... Μπορεί το τραγούδι να ήταν με αγγλικό στίχο αλλά είχε μέσα το ελληνικό στοιχείο, γι' αυτό άρεσε και στο εξωτερικό.

M.C: Πώς σου φάνηκε η φετινή "Eurovision";
Σ.Μ.: Τη Eurovision τη παρακολουθώ πάρα πολλά χρόνια, πριν καν γίνει αυτός ο ντόρος.

M.C: Ακόμα και όταν πηγαίναμε μόλις στη 17η ή στη 18η θέση;
Σ.Μ.: Την έβλεπες;

M.C: Πάντα!
Σ.Μ.: Εγώ την έγραφα στο βίντεο! Ήταν τελείως διαφορετικό το concept βέβαια...

M.C: Θα έλεγες το "ναι" σε μια πρόταση να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα;
Σ.Μ.: Ναι, απλώς έχει αλλάξει τελείως μορφή τώρα. Κάποτε υπήρχε ορχήστρα και η κάθε χώρα διαγωνιζόταν με τη δική της γλώσσα. Το μόνο που έχει παραμείνει είναι ότι πάντα νικούσε το τελείως διαφορετικό ή το εξεζητημένο, αν θες. Γι' αυτό βγήκε αυτό που βγήκε φέτος, ήμουν σίγουρος ότι θα βγει πρώτο. Αυτό όμως ίσχυε και παλιά, που ήταν πιο αξιοκρατική αν θες. Έβγαινε κάτι διαφορετικό από τα υπόλοιπα τραγούδια, που δεν το είχε υπολογίσει κανείς. Για μένα, σε τέτοιους διαγωνισμούς δεν πρέπει να βαδίζεις με τη λογική του τύπου "αυτό είναι που επικρατεί τώρα στην Ευρώπη, άρα αυτό πρέπει να στείλουμε". Πρέπει να πηγαίνεις με τα δικά σου στοιχεία. Αν πηγαίναμε με κάτι τελείως δικό μας και βγαίναμε εικοστοί - που δεν θα γινόταν - δεν θα είχε σημασία.

M.C: Θα είχε κάνει αίσθηση όμως...
Σ.Μ.: Ναι. Γιατί πρέπει να βγάζεις προς τα έξω αυτό που εξάγεις ως χώρα. Αν πας να αντιγράψεις πράγματα και καταστάσεις, δεν γίνεται τίποτα...

M.C: Εσύ είσαι αυστηρός κριτής του εαυτού σου;
Σ.Μ.: Πάρα πολύ. Και μάλιστα όλα τα χρόνια που δούλευα, είχα μια κάμερα μαζί μου και έβαζα κάποιον να με τραβάει πάντα στη σκηνή - όχι για να με βλέπω και να λέω τι ωραίος που είμαι! - αλλά για να βλέπω πώς φαίνομαι και να διορθώνω τα λάθη μου. Έγραφα πάντα και κάποια κασσέτα από τον ηχολήπτη για να την ακούσω μετά και να δω τι γίνεται. Με αυτό τον τρόπο, αν θες, βελτιώθηκα προσωπικά σαν τραγουδιστής. Παρατηρούσα να δω τι γίνεται και προσπαθούσα να αποστασιοποιούμαι όταν έβλεπα τη κασσέτα ή όταν άκουγα, για να δω πως τα ακούει και ο άλλος. Το προσπάθησα και το πέτυχα λίγο - γιατί δεν είναι και εύκολο - αφού αλλιώς βλέπεις τον εαυτό σου και αλλιώς σε βλέπουν οι άλλοι. Όμως με βοήθησε πάρα πολύ και το κάνω ακόμα και τώρα. Αυτοπαρατήρηση δηλαδή!

M.C: Ποια συνεργασία σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων σου έχει μείνει αξέχαστη;
Σ.Μ.: Αυτή τη συνεργασία που έχω ξεχωρίσει, χωρίς να σημαίνει ότι αναιρώ τις υπόλοιπες συνεργασίες, ήταν με τη Πίτσα Παπαδοπούλου. Είμαι και από τα άτομα που όταν δουλεύω σε κάποιο μαγαζί, ακούω συνέχεια όταν είναι κάποιος άλλος στη πίστα. Μπορεί να μιλάω με σένα και να είμαι στη συζήτηση, αλλά το αυτί μου δεν μπορεί να φύγει. Και φαντάσου τώρα να δουλεύεις με τη Πίτσα Παπαδοπούλου... Μιλάμε για πολύ μεγάλη τραγουδίστρια με καταπληκτικό ρεπερτόριο, την παρατηρούσα κάθε βράδυ και έπαιρνα πράγματα από εκείνη. Μακάρι να μπορούσα να συνεργαστώ με όλους αυτούς τους τραγουδιστές ή αν θες, δεν είναι μόνο η συνεργασία. Να μπορούσα να είμαι κάθε βράδυ σε τέτοιους χώρους και να τους ακούω... Είναι ξέρεις, και αυτοί οι άνθρωποι που σου λένε κάποιες κουβέντες τις οποίες δεν τις ξεχνάς ποτέ γιατί έχουν τόση εμπειρία και την έχουνε ζήσει αυτή τη δουλειά. Σου λένε μια κουβέντα, μία λέξη μπορεί να 'ναι αυτή και σου 'χει λύσει όχι απλά κάποιες απορίες ... Τα πάντα! Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ... Οι συμβουλές και τα λόγια της Πίτσας Παπαδοπούλου ήταν μεγάλο δώρο για μένα.

M.C: Και όλοι αυτοί οι παλιοί τραγουδιστές είχαν μια φοβερή συνέπεια και μια ατόφια αγάπη για το τραγούδι...
Σ.Μ.: Είχαν αρχοντιά. Η στάση τους απέναντι σ' αυτό που έκαναν, είχε μια βαρύτητα τεράστια. Πατούσε η Πίτσα Παπαδοπούλου το πόδι της στη σκηνή και κάτι πάθαινες! Δεν είναι τυχαίο αυτό, δεν γίνεται έτσι απλά... Πριν καν ανοίξει το στόμα της το πάθαινες αυτό, φαντάσου! Κάτι σημαίνει αυτό... Όλοι βγαίνουμε πάνω στη σκηνή αλλά δεν είναι έτσι.

M.C: Αν σου ζητούσα να μου περιγράψεις το Στέλιο με λίγες λέξεις, τι θα μου έλεγες;
Σ.Μ.: Είμαι πεισματάρης και πάρα πολύ επίμονος. Έγινα υπομονετικός - αν και δεν ήμουνα πολύ - και είμαι λίγο νευρικός άνθρωπος. Είμαι λίγο ιδιότροπος αλλά επειδή το γνωρίζω, όταν νιώθω ότι έχω μια ιδιοτροπία, προσπαθώ να τη κρατήσω μακριά απ' τους άλλους και να πάω στην άκρη. Με άλλα λόγια, αποστασιοποιούμαι για να μην ενοχλήσω. Είμαι λίγο γκρινιάρης, λίγο ευαίσθητος σαν Καρκίνος που είμαι στο ζώδιο, γενικά όμως είμαι θετικός άνθρωπος. Δεν μπορώ τη μιζέρια, δεν την αντέχω. Μ' αρέσει ό,που και να είμαι να υπάρχει θετικό κλίμα με τους γύρω μου. Προσπαθώ να επιλέγω τέτοια άτομα εκεί που μπορώ βέβαια, στις φιλίες μου... Και στη δουλειά προσπαθώ να συμβαίνει αυτό. Όταν σ' αυτή τη δουλειά υπάρχει θετικό κλίμα στα παρασκήνια, είναι ό,τι καλύτερο.

M.C: Ποια είναι τα σχέδια σου γι' αυτό το καλοκαίρι;
Σ.Μ.: Εδώ και ενάμιση μήνα περίπου είμαστε στη "Θέα" μαζί με το Νίκο Μακρόπουλο και την Ειρήνη Μερκούρη. Προς το παρόν είμαι εκεί και πάμε πάρα πολύ καλά. Για αργότερα υπάρχουν διάφορα σενάρια αλλά ξέρεις, προσπαθείς να περάσει λίγο ο καιρός για να δεις που είναι καλύτερα για σένα. Δηλαδή το βλέπεις λίγο και τη τελευταία στιγμή, για να έχουν διαμορφωθεί κάπως τα πράγματα. Αλλά σενάρια υπάρχουν πάρα πολλά και μάλιστα πολύ καλά σενάρια. Και θέλω να επιλέξω το καλύτερο...

* Ποια νέα πρόσωπα θέλετε να φιλοξενήσουμε στη στήλη μας; Περιμένω τις δικές σας προτάσεις στο k.mathioudaki@musiccorner.gr

* Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας στην Βασ. Σοφίας, στο Μέγαρο Μουσικής (Bar-Restaurant-Cafe, τηλ. 210.7223784).