Τραγούδι : "Κάθε φορά που με κοιτάζεις"
Στίχοι : Ρεβέκκα Ρούσση
Σύνθεση : Στέφανος Κορκολής
Ερμηνεύτρια : Άλκηστις Πρωτοψάλτη

"Όσο υπάρχουν συναισθήματα θα γράφονται τραγούδια. Όσο υπάρχουν τραγούδια η ψυχή θα επικοινωνεί και θα χαίρεται". Αυτό αναφέρει η Άλκηστις στο σημείωμα της νέας της δισκογραφικής δουλειάς με τίτλο "Να σε βλέπω να γελάς".
Ιδιαίτερες συστάσεις για τη μεγάλη φωνή της δε χρειάζονται. Στα 30 χρόνια καριέρας που έχει στο ενεργητικό της έχει αποδείξει πως εκτός από θαυμάσια ερμηνεύτρια είναι επίσης μια πραγματική καλλιτέχνιδα. Το ρεπερτόριο της ήταν και είναι ουσιαστικό, ειλικρινές και ταπεινά θεαματικό.

Η αναφέρουσα συνεργασία της με τον Στέφανο Κορκολή και τη Ρεβέκκα Ρούσση στο τραγούδι "Κάθε φορά που με κοιτάζεις" με τάραξε.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που οι συνθέσεις του Στέφανου Κορκολή επανέρχονται εκεί που ανήκουν, δηλαδή στις πρώτες θέσεις προτιμήσεως των ακροατών της καλής μουσικής. Η ονειρική του μελωδία σε όσα κομμάτια έχω ακούσει τελευταία είναι χάρμα ακοής! Το σημαντικότερο είναι πως ο συνθέτης δεν επαναλαμβάνεται. Κάθε έργο του είναι ένα ξεχωριστό "γλύκισμα".

Θα σταθώ όμως σε αυτό που πάντα προσέχω περισσότερο. Στο στίχο.
Με άγγιξε ιδιαίτερα το στιχουργικό ύφος της Ρεβέκκα Ρούσση. Η Ρεβέκκα έχει κάνει κατάθεση της δημιουργικότητάς της σε δουλειές της Λίτσας Διαμάντη "Γι' αυτά τα μάτια", της Κρινιώς Νικολάου "Από τα μάτια χρώμα", αλλά και στη πρόσφατη προσωπική δισκογραφική δουλειά του Στέφανου Κορκολή "Ανεμόπτερο". Η περιγραφικότητα στην αποτύπωση της έκφρασης στο τραγούδι που διάλεξα για αυτή την εβδομάδα είναι συγκλονιστικά ειλικρινής.

Πριν συνεχίσω στον σχολιασμό των στίχων θα σας θυμίσω αυτό που είχα αναφέρει πέρσι στην εισαγωγή της παρούσας στήλης.

Η ικανότητα εξωτερίκευσης σκέψεων, ιδεών, απόψεων και συναισθημάτων δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση. Οι περισσότεροι έχουμε παρασυρθεί από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Με τέτοιο φόρτωμα στην ψυχή μας, πολύ δύσκολα εντοπίζουμε αυτά που πραγματικά νιώθουμε και ακόμα πιο δύσκολα τα εκφράζουμε.
Το τραγούδι είναι μια λύτρωση, μια ανάπαυλα, ένα όμορφο διάλειμμα από όλα αυτά τα φορτία.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κάνουν ακριβώς αυτή τη δουλειά για λογαριασμό μας. Δηλαδή εκφράζοντας τα δικά τους εσώψυχα σε μουσική και στίχο, μας βοηθάνε να εκφράσουμε αυτά που ερμητικά κλείνουμε μέσα μας. Η Ρεβέκκα είναι από εκείνους που αυτή την δουλειά την κάνουν πάρα πολύ καλά!

Θέμα : Η αλήθεια (θέμα ανεξάντλητο)!

Τι συμβαίνει Κάθε φορά και αδυνατούμε να ξεκολλήσουμε από τη μεγάλη αγάπη;
Το τραγούδι στα κουπλέ του κάνει μια απίστευτα πετυχημένη περιγραφή της πραγματικότητας και θα κάνω το σχολιασμό σε πρώτο ενικό γιατί είμαι σίγουρη ότι όλοι έχουμε βιώσει κάποια ή όλες από τις σκηνές που περιγράφονται.

Συμβαίνει να πληγώνομαι και να πονάω (απόδειξη πως ζω και νιώθω!) και αν μπορούσε μία κρυφή κάμερα να καταγράψει τις αντιδράσεις της ψυχής μου τότε θα έδειχνε πως θέλω να τρέξω να κρυφτώ, να ανοίξει η γη να με καταπιεί απ' όλα όσα εσύ, αντικείμενο του ψυχικού πόθου μου, δεν ξέρεις!
Μα να κρυφτώ και από την προσωπική μου αλήθεια από τον άλλο μου εαυτό. Γνωστό το κόλπο να δηλώσω στον εαυτό μου υπεράνω. Δεν πιάνει όμως και το μόνο που καταφέρνω είναι να "στρουθοκαμηλίζω". Να βάζω το κεφάλι στην άμμο. Επειδή έχει καλυφθεί η ματιά μου να νομίζω πως δεν βλέπει την ψυχή μου κανείς. Τι χαζομάρα μου μεγάλη! Με βλέπω εγώ! Δεν είναι να δυνατόν να κρυφτώ από τα μεγάλα μου "νιώθω". Αυτά μαγικά σε φέρνουν κοντά μου μα όπου κι αν είμαι, είσαι μαζί μου.
Όταν με τυπικότητα, το αντικείμενο του ψυχικού μου πόθου, με κρατάει σε απόσταση ασφαλείας κάθε φορά που με τρομάζεις με μια κουβέντα τυπική προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με τον τρόμο της απομάκρυνσής σου με αφέλεια και παιδικότητα. Θέλω να μπω να ταξιδέψω χωρίς επιστροφή στην αύρα μου την παιδική. Και μην το παίρνεις πάνω σου που με κάνεις να νιώθω και να φέρομαι σα δεκατετράχρονο μαθητούδι! Δεν είσαι εσύ η ουσιαστική αιτία. Η αιτία είναι το "γιατί" που με πονάει και με αρρωσταίνει.
Αυτό το συγκλονιστικό συναίσθημα που μου προκαλεί κυκλοθυμικές αντιδράσεις. Μέσα σε μερικά λεπτά μπορεί να με κάνει από χαρούμενη παίρνω τον ήλιο αγκαλιά δυστυχισμένη όταν τα μάτια χαμηλώνεις θέλω να πέσω στη φωτιά και αντίστροφα.
Τι συμβαίνει κάθε φορά και αδυνατούμε να ξεκολλήσουμε από τη μεγάλη αγάπη; Τι καθορίζει το μέγεθός της;

Αυτό που νιώθω. Αυτό που δε στερεύει και δεν αλλοιώνεται από το χρόνο. Αυτό που νιώθω είναι πάνω από το χρόνο. Όταν προσπαθώ και κάνω επίπονες προσπάθειες να το περιορίσω τότε αυτό φουντώνει και επανέρχεται με μεγαλύτερη ορμή. Τότε ξέρω πως αυτή η αγάπη χάνει χρόνια, χάνει λέξεις, χάνει όρκους και στιγμές. Στιγμές που εκτός από το να τις νιώθω θα μπορούσα και να τις ζω.

Σημεία που αξίζουν την προσοχή μας
1. Η απάντηση στο "γιατί" μη ρωτήσεις το "γιατί". Γιατί εκεί που κλαίει η αγάπη ο εγωισμός κάνει γιορτή. Γιατί εκεί που κλαίει η αλήθεια η μοναξιά κάνει γιορτή. Γιατί όταν βγαίνει ουράνιο τόξο ο ουρανός κάνει γιορτή!
2. Η ανεξάντλητη αλήθεια και εγώ αντέχω που δεν σ' έχω και όμως σ' έχω κάθε φορά..τα ίδια.
3. Την κυκλοθυμικότητα των συναισθημάτων μου, την περιγράφει εξίσου η μελωδία που είναι ήρεμη στα κουπλέ και ανεβάζει ένταση στα ρεφρέν.

Το συγκεκριμένο τραγούδι αφιερώνεται στην Όλγα.
Ολγάκι συμφωνώ... αυτή η αγάπη χάνει χρόνια,χάνει λέξεις, χάνει όρκους και στιγμές. Στιγμές που εκτός από το να τις νιώθω θα μπορούσα και να τις ζω.

Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία.

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr