Ο Θάνος Λουμπρούκος, 24 ετών, που ασχολείται με τη στιχουργική και τη ποίηση ήταν απ' τους πρώτους που ξεχωρίσαμε και ανταποκρίθηκαν στο "κάλεσμά" μας...

Music Corner: Πες μας λίγα πράγματα για σένα, ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Πού γεννήθηκες, με τι ασχολείσαι...
Θάνος Λουμπρούκος: Είμαι 24 ετών και μεγάλωσα στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας όπου και τελείωσα το σχολείο. Είμαι φοιτητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, στην πόλη της Ξάνθης. Μου αρέσει πολύ η μουσική, με προτίμηση στην ποπ και την ελαφρολαϊκή. Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με τη στιχουργική και την ποίηση. Μετρώ ήδη δύο δημοσιεύσεις ποιημάτων στο λογοτεχνικό - καλλιτεχνικό περιοδικό "Εντευκτήριο" της Θεσσαλονίκης (τεύχη 69 και 73).

M.C.: Σε ποια ηλικία έγραψες το πρώτο σου στίχο και σε τι αναφερόταν;
Θ.Λ.: Σκαρφίζομαι στιχάκια από νωρίς, σχεδόν από την αρχή της εφηβικής ηλικίας, αλλά οι καλλιτεχνικές μου ανησυχίες πήραν "τεχνική" μορφή όταν έγινα 18-19 ετών περίπου. Έμπνευσή της έκφρασής μου αποτέλεσαν συγκεκριμένα πρόσωπα και θέμα των στίχων μου ήταν καταστάσεις που ζούσα ή θα ήθελα να ζήσω με τα πρόσωπα αυτά.

M.C.: Τι σε παρακίνησε να ασχοληθείς με το στίχο;
Θ.Λ.: Η ενασχόλησή μου με τη γραφή στίχων πηγάζει από μια εσωτερική ανάγκη έκφρασης, από μια απελπισμένη προσπάθεια να εξωτερικεύσω τις σκέψεις, τα συναισθήματά, τις ανησυχίες, τους φόβους, τα παράπονά μου. Σχεδόν πάντα η τέχνη επιτρέπει να βγουν από μέσα μας αυτά που τα απλά λόγια ή οι πράξεις δε θα επέτρεπαν. Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός να είσαι σε θέση να εκφράζεσαι, έστω κι αν δε σε ακούει κανείς. Έτσι τουλάχιστον "καθαρίζουν" τα μέσα σου.

M.C.: Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;
Θ.Λ.: Πολλά διαφορετικά γεγονότα και καταστάσεις μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για μένα. Μια σκέψη, μια επιθυμία, μια φοβία, μια νοσταλγία είναι δυνατόν να με κάνουν να εκφραστώ με "έντεχνο" τρόπο χωρίς πάντα να με απασχολεί το αποτέλεσμα. Σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Τις περισσότερες φορές εμπνέομαι από καταστάσεις που θα ήθελα να ζήσω ή να έχω ζήσει στο παρελθόν.

M.C.: Η χαρά ή η λύπη σε ωθεί πιο εύκολα να εκφράσεις τα συναισθήματά σου σε ένα κομμάτι χαρτί;
Θ.Λ.: Πρώτα νιώθω και μετά γράφω. Αφήνω να κατασταλάξουν μέσα μου τα έντονα συναισθήματα μιας σημαντικής στιγμής και μετά πιάνω μολύβι και χαρτί. Δεν έχει σημασία για μένα αν βρίσκομαι σε κατάσταση χαράς ή λύπης ώστε να γράψω. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχω συγκινηθεί από κάποιον ή κάτι.

M.C.: Θεωρείς πως σήμερα υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για δισκογραφικές δουλειές που εκφράζουν τη προσωπική αισθητική νέων ανθρώπων;
Θ.Λ.: Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ πως σχετικά συχνά εμφανίζονται νέοι καλλιτέχνες στην ελληνική δισκογραφία. Φυσικά υπάρχει η πρωτοκαθεδρία των μεγάλων και σίγουρων αξιών στο χώρο. Βλέπω όμως ότι οι εταιρείες πειραματίζονται με νέους ανθρώπους, βέβαια σπανιότερα τώρα από όσο παλαιότερα. Το σίγουρο είναι ότι εφόσον δοθεί σε κάποιον πρωτοεμφανιζόμενο η ευκαιρία να δείξει τη δουλειά του, η αξία του είναι αυτή που καθορίζει τη διάρκειά της παρουσία του.

M.C.: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου Έλληνες στιχουργοί; Και σε ποιους ερμηνευτές θα επιθυμούσες να εμπιστευτείς τις στιχουργικές σου καταθέσεις;
Θ.Λ.: Από χρόνια θαυμάζω και εμπνέομαι από δημιουργούς όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Μιχάλης Γκανάς. Θα αναφερθώ και σε δύο καταξιωμένους τραγουδιστές που κατά καιρούς μάς έχουν χαρίσει στίχους-διαμάντια, τη Χαρούλα Αλεξίου και το Γιάννη Πάριο. Από τους νέους δημιουργούς, εξαιρετικά δείγματα μας έχει δώσει η Ελεάνα Βραχάλη.
Θα εμπιστευόμουν τους στίχους μου στο Γιάννη Πλούταρχο και στο Μιχάλη Χατζηγιάννη. Είναι από τους τραγουδιστές που θαυμάζω και παρακολουθώ και πιστεύω ότι τα τραγούδια τους με εκφράζουν απόλυτα. Νομίζω πως οι στίχοι που έχω γράψει προσεγγίζουν το ύφος των δύο αυτών καλλιτεχνών.
Από τους στίχους που δημοσιεύονται σε αυτή τη στήλη, το "Ένα ζεϊμπέκικο" θα ταίριαζε στον Πασχάλη Τερζή.

M.C.: Πες μου ένα τραγούδι που ζήλεψες τελευταία και θα ήθελες πολύ να έχεις γράψει εσύ...
Θ.Λ.: Ένα πρόσφατο τραγούδι που "ζήλεψα" με την έννοια ότι θα ήθελα να έχω ζήσει ή να έχω φανταστεί μια αντίστοιχη κατάσταση ώστε να την αποδώσω με έμμετρο τρόπο, είναι το "Δε φεύγω" του Νίκου Μωραΐτη το οποίο ερμηνεύει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης στον τελευταίο του δίσκο. Είναι ένα τραγούδι που εξυμνεί τον έρωτα, που μιλά για την τρυφερή επιμονή και υπομονή που έχει κάποιος όταν αγαπά. Μέσα από απλές λέξεις περιγράφονται έντονες και δυνατές εικόνες που προκαλούν συγκίνηση.

M.C.: Τι λείπει από τη μουσική σήμερα; Σε μια εποχή που κυριαρχούν οι στίχοι ευρείας κατανάλωσης, θεωρείς ότι υπάρχουν και γράφονται καλά τραγούδια;
Θ.Λ.: Θεωρώ πως λείπουν αρκετά πράγματα από τη σύγχρονη ελληνική μουσική αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς η τέχνη πάντα έχει τα περιθώρια να βελτιώνεται, να εξελίσσεται και να αυτοδιορθώνεται. Είμαστε τυχεροί που στη χώρα μας υπάρχουν πολλά διαφορετικά μουσικά είδη. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που έχει τραγουδήσει τους ποιητές της σε τέτοιο βαθμό.
Ως ακροατής, θα ήθελα να παράγονται περισσότερα τραγούδια με ποιότητα, που να προέρχονται από πραγματική έμπνευση του δημιουργού και πρωτίστως να μην είναι προχειρογραμμένα. Αυτό που λείπει στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι το αληθινό συναίσθημα. Κατά τα άλλα δε μας λείπουν ούτε οι άξιοι ερμηνευτές ούτε οι άξιοι δημιουργοί.
Πάντα γράφονταν και θα γράφονται καλά τραγούδια. Πιστεύω πως και τα μέτρια ή κακά κομμάτια είναι απαραίτητα, αφού μας βοηθούν να ξεχωρίσουμε τα καλά που μιλούν μέσα μας, αποτελούν ακούσιο μέτρο σύγκρισης. Στην εποχή μας όμως απουσιάζει η δυνατότητα να αντέξει ένα τραγούδι στο χρόνο. Πλέον υπάρχουν τόσοι πολλοί ερμηνευτές και δημιουργοί που παράγουν μαζικές ποσότητες τραγουδιών, με αποτέλεσμα κανένα από αυτά να μην "έχει" την ευκαιρία να γίνει διαχρονικό.

M.C.: Ποια συμβουλή σε ακολουθεί στη ζωή σου;
Θ.Λ.: Η πείρα με έχει διδάξει ότι δεν μπορείς να αξιώνεις για τον εαυτό σου περισσότερα από όσα μπορούν οι άλλοι να σου προσφέρουν. Αναφέρομαι σε πρόσωπα και καταστάσεις. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι κανένας ή τίποτα δεν μπορεί να μας δώσει περισσότερα από αυτά που μπορεί, τότε θα χαμηλώσουμε τον πήχη των προσδοκιών μας και θα απογοητευόμαστε σπανιότερα. Πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε και να ευχαριστούμε το Θεό για αυτά που μας έχει χαρίσει μέχρι τώρα.

M.C.: Τι επιθυμείς να σου φέρει η επόμενη μέρα; Πες μου ένα ανεκπλήρωτο όνειρό σου.
Θ.Λ.: Από καλλιτεχνικής άποψης, θα ήθελα να παράγονται περισσότεροι δίσκοι με απαγγελία ποίησης ή μελοποιημένα ποιήματα. Πλέον τέτοιες δουλειές είναι εξαιρετικά σπάνιες. Αν κάποια στιγμή ωριμάσω καλλιτεχνικά θα επιθυμούσα να τραγουδήσει στίχους μου η Χάρις Αλεξίου, θα το θεωρούσα ως την απόλυτη καταξίωση. Επίσης, εξαιρετικά σημαντική τιμή για μένα θα ήταν να συνεργαστώ με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, την πιο "ποιητική" τραγουδίστρια της Ελλάδας.
Γενικότερα, είμαι ευχαριστημένος αν η κάθε μέρα που ξημερώνει μου δίνει διάθεση για δημιουργία και επικοινωνία, μέσα από τα οποία μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου.

Δείγματα στίχων του Θάνου Λουμπρούκου

* Έχετε ταλέντο στο τραγούδι, στη μουσική, στο στίχο και θέλετε να κάνετε ένα πρώτο βήμα στο χώρο; Το MC είναι εδώ για να σας βοηθήσει! Στείλτε e-mail τώρα στο artists@musiccorner.gr με τίτλο "νέος καλλιτέχνης". Θα σας πούμε τη γνώμη μας για τη δουλειά σας, ενώ οι καλύτεροι θα παρουσιαστούν (μέσω συνέντευξης) στη στήλη "Κάθε όνειρο στο χάρτη", της Κατερίνας Μαθιουδάκη!