Τραγούδι : "Δεν είναι εσύ"
Στίχοι : Πήγασος
Σύνθεση : Πήγασος
Ερμηνεύτρια : Βάσια Ρήγα

Η σημερινή επιλογή μου έχει αρκετές ενότητες εκτός από το θέμα του τραγουδιού.
Έχω αρκετά σχόλια. Για το δημιουργό, για την ερμηνεύτρια, αλλά και για τη δισκογραφική εταιρεία.

ΓΕΝΙΚΑ
Η πρόσφατη δισκογραφική δουλειά της Βάσιας Ρήγα "ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΞΕΡΕΙ" είναι ένα πολύχρωμο μουσικό πάζλ από δεκατρία τραγούδια, στο οποίο συναντάμε από χασάπικους - ποπ ρυθμούς μέχρι κάντρι - ραπ! Μην πάει το μυαλό σας όμως σε ανακάτεμα! Όλα τα κομμάτια προέρχονται από την ίδια δημιουργική ομάδα του ΠΗΓΑΣΟΥ και το κάθε ένα από αυτά με τη σωστή προώθηση μπορεί να γίνει επιτυχία.

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Ο Πήγασος, έχω την αίσθηση, ότι έχει βρει το μυστικό της δημιουργίας επιτυχιών που μέχρι τώρα κρατούσε η γνωστή τριανδρία ΦΟΙΒΟΣ-ΚΑΡΒΕΛΑΣ-ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ.
Το μόνο που χρειάζεται, είναι να φτάσουν τα κομμάτια του στο κοινό με το σωστό διαφημιστικό τρόπο. Άλλωστε θεωρώ αναγκαία μια γενικότερη ανανέωση και καλό είναι να εισάγονται νέοι δημιουργοί στον εμπορικό μουσικό χώρο. Βλέπω με αρκετά αισιόδοξο μάτι την απόφαση της LEGEND να συμπεριλάβει στο cd της Βάσιας μόνο δημιουργίες του πολλά υποσχόμενου Πήγασου. Ήταν μια απόφαση που σίγουρα μόνο θετικά αποτελέσματα θα έχει για την εταιρεία.
Σας ενημερώνω (ειδικά όσους θαυμάζετε την προαναφερόμενη τριανδρία) ότι αν ακούσετε ολόκληρο το cd θα μείνετε με τις καλύτερες των εντυπώσεων, γιατί δουλειές τέτοιου εμπορικού επιπέδου δεν κυκλοφορούν συχνά. Μέχρι τώρα μόνο ο Φοίβος τολμούσε και πετύχαινε.
Πήγασε, σε παρακολουθούμε με έκπληξη! Περιμένουμε το μεγάλο πλατινένιο σου μπάμ! Δε μπορεί! Είναι θέμα χρόνου! Αναμονή λοιπόν!

Η ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑ
Η Βάσια Ρήγα είναι από τις λίγες κοπέλες στο χώρο της εμπορικής show business τις οποίες εκτιμώ ιδιαίτερα!
Είναι πρώτα από όλα σπουδαία τραγουδίστρια!
Έχει σπουδάσει κλασσική κιθάρα, θεωρία, σολφέζ και έχει στο βιογραφικό της αρκετές σεμιναριακές ώρες αντίστιξης, μορφολογίας και ιστορίας της μουσικής. Ως σολίστ έχει συνεργαστεί με το Δημοτικό Ωδείο Λάρισας (την πόλη καταγωγής της) σε τουρνέ συναυλιών στην Αυστρία, Ουγγαρία, Βουλγαρία και με τον διεθνούς φήμης Βαγγέλη Παπαθανασίου στην τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Σεούλ.
Επίσης διαθέτει καλογυμνασμένο σώμα και όμορφο πρόσωπο. Έχει αξιοθαύμαστη σκηνική παρουσία και γενικότερη εκτίμησή μου είναι πως μπορεί να εξελιχθεί σε σπουδαία show woman!
Στο ανωτέρω "πακέτο" όμως θα προσθέσω και το λόγο για τον οποίο την εκτιμώ ιδιαιτέρως. Διαθέτει ήθος και αξιοπρεπέστατη συμπεριφορά, δείγμα αξιέπαινης ανατροφής και παιδείας! Ας μην κρυβόμαστε, αυτό δεν το συναντάμε συχνά. Θα διαπιστώσετε του γραπτού το αληθές, παρακολουθώντας την όποτε σας δωθεί ευκαιρία.

ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Όλοι θα το έχετε ακούσει. Παίζεται από τους μεγαλύτερους ραδιοφωνικούς σταθμούς και η οπτικοποίηση του προβάλλεται σε γνωστά τηλεοπτικά κανάλια.
Ο λόγος που το διάλεξα είναι το στιχουργικό του θέμα.
Όσοι έχετε την εντύπωση ότι είναι ένα ακόμα κομμάτι χωρισμού, μάλλον δεν το έχετε προσέξει καλά.
Η ερμηνεύτρια έχει παρανοήσει και βρίσκεται στα πρόθυρα της τρέλας. Όχι από ένα απλό χωρισμό, μα από τον βαρύτερο χωρισμό, το θάνατο...
Ο αγαπημένος της δεν είναι πια στη ζωή και εκείνη που δεν μπορεί να δεχτεί την πραγματικότητα, για να μην τρελλαθεί εντελώς, έχει δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα με κάποιον που μοιάζει στην αγάπη που έχασε.
Είναι Θεέ μου απίστευτο! Σου μοιάζει εκπληκτικά!
Το θέμα είναι ζόρικο και ιδιαίτερο. Μόνο όσοι είχατε ανάλογη εμπειρία μπορείτε να νιώσετε την τραγικότητα του τραγουδιού. Οι υπόλοιποι απλά υποψιαζόμαστε.
Η τραγικότητα - για μένα - δε βρίσκεται στο ρεφρέν (που οι περισσότεροι αυτό ξέρετε), βρίσκεται στα κουπλέ που δεν έχετε προσέξει.

Θα σας πω μια μικρή ιστοριούλα που μου έφερε στο νου το συγκεκριμένο τραγούδι.
Όταν πήγαινα λύκειο, μετά το σχολείο μαζευόμασταν σε ένα μικρό παρκάκι κάπου ανάμεσα σε Κυψέλη - Πολύγωνο και χαζολογούσαμε. Δυο κορίτσια από την παρέα ερχόταν και τα μάζευε ο μεγάλος αδελφός τους γιατί του είχαν αναθέσει οι γονείς του να τις προσέχει.
Ο αδελφός τους (νομίζω τον έλεγαν Αντώνη) ήταν ένα ψηλό αδύνατο μελαχρινό παλικαράκι περίπου 20 ετών και σαν να ήταν τώρα θυμάμαι την επιβλητική του φιγούρα. Οι αδελφές του τον είχαν μεγάλο καμάρι γιατί υπηρετούσε τη θητεία του στην Αεροπορία, είχε λογοδοθεί με μια άλλη φίλη τους και σαν απολυόταν θα άλλαζαν βέρες.
Με τα πολλά και με τα λίγα λοιπόν ο Αντωνάκης ήταν ο σπουδαίος της γειτονιάς. Εμείς του Λυκείου τον κοιτάγαμε όπως κοιτάνε οι ...ρουβίτσες το Σάκη και ζηλεύαμε την κοπελιά του. Όταν βγαίνανε βόλτα, περνάγανε από το παρκάκι αγκαλιά για να τσεκάρει ο αδελφός τα κορίτσια και να τους δώσει μήνυμα να γυρίσουν σπίτι πριν από αυτόν.
Στον ένα ώμο κράταγε πάντα το σακάκι του και το άλλο χέρι το είχε πάντα περασμένο στη μέση της κοπελιάς του. Αυτό το ζευγαράκι ζούσε μεγάλο έρωτα.
Περπατάνε, κοιτάνε, μιλάνε, ρωτάνε, γελάνε, ζητάνε πολλά από τη ζωή που είχαν μπροστά τους. Ο έρωτας τους καρδιοχτυπάει ξυπνάει πονάει ξεχνάει φιλάει , αγαπάει σαν εσένα πολύ!
Φαινότανε στα μάτια τους όταν ο ένας κοίταγε τον άλλο.

Δυστυχώς από τη θητεία του ο Αντωνάκης δεν απολύθηκε ποτέ. Ήταν μέσα στο C130 που έπεσε και συνετρίβει στο όρος Όθρυς στις 5 Φεβρουαρίου το 1991.
.........Έφυγες τόσο νωρίς...........Τόσο ξαφνικά.........

Είχα ακούσει το κακό στις ειδήσεις και θυμάμαι τότε, ήταν όλη η χώρα αγανακτισμένη επειδή οι ομάδες διάσωσης έκαναν μέρες να εντοπίσουν τα συντρίμια του αεροσκάφους - λόγω της κακοκαιρίας. Περίπου 65 άνθρωποι, σμηνίτες και αξιωματικοί σκοτώθηκαν.
Δεν είχα μάθει ότι ο Αντώνης ήταν μέσα σε αυτούς. Ώσπου ένα απόγευμα, μετά από κάποιες βδομάδες είδα τις αδελφές του και την κοπέλα του τυχαία στο δρόμο μαυροφορεμένες. Με είδαν και εκείνες και δε μου μίλησαν. Θυμάμαι που οι ματιές τους σε κοιτούσαν αλλά δε σε έβλεπαν. Ήταν σα χαμένες. Από το σοκ δε μπόρεσα να αντιδράσω, να πάω να συλληπηθώ.
Πέρασαν μήνες και τα κορίτσια είχαν χαθεί. Τα ξαναείδα στο μνημόσυνο που έγινε στην ενορία της γειτονιάς, στα μαύρα. Όχι όμως την κοπέλα του. Μόνο τις αδελφές του. Άκουσα σε 'κείνο το μνημόσυνο, πως είχε μετακομίσει.
Χρόνια μετά την είδα τυχαία σε ένα σούπερ μάρκετ. Έχει παντρευτεί και ο άντρας της ήταν ...Είναι ό,τι καλύτερο κατάφερα να βρω ψηλός μελαχρινός και αδύνατος, Σαν να 'χω μια δεύτερη ευκαιρία... όπως ήταν ο Αντωνάκης.

Επειδή λοιπόν φέτος συμπληρώνονται δεκατέσσερα χρόνια από εκείνο το κακό. Επειδή ο θάνατος είναι κάτι που με ενοχλούσε για χρόνια και άργησα να αποδεχτώ.
Επειδή, ανάλογη εμπειρία δεν έχω (το κοντινότερο αγαπημένο πρόσωπο που έχω χάσει είναι η γιαγιά μου) έχω όμως αδελφό στρατιωτικό και το μυαλό μου δε χωρά τόση τραγικότητα.
Επειδή οι στίχοι από το κουπλέ κάτι μου θύμισαν. Επειδή ...τόσα πολλά ακόμα που δεν μπορώ να αναφέρω...
Γι' αυτό και προκαταβολικά ζητώ συγνώμη από όσους τυχόν ταράξω με το άρθρο μου.

Σημεία που αξίζουν την προσοχή μας
1. Την μελωδικότητα του τραγουδιού στην έναρξη και το ανέβασμα στα ρεφρέν.
2. Τα κουπλέ που φανερώνουν την παράνοια αυτού που έμεινε πίσω και πρέπει να συνεχίσει τη ζωή του.
3. Την εκπληκτική ερμηνεία της Βάσιας!
Συγχαρητήρια σε όλο το team της Legend για το συνολικό αποτέλεσμα.

Θα σας το λέω συχνά, με κίνδυνο να σας γίνω κουραστική. Η ζωή είναι ωραία, είναι εδώ και τώρα. Κανείς δεν είναι αθάνατος. Μην ξεχνάτε να ζείτε! Όσοι χάσαμε, μας παρακολουθούν από ψηλά σαν άγγελοι...

Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία.

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr