Η σημερινή στήλη είναι αφιερωμένη σε τρεις σατιρικούς δίσκους, με πρώτο χρονικά αυτόν του πασίγνωστου κωμικού Κώστα Βουτσά που κυκλοφόρησε στα μέσα του 1975. Εκείνη την εποχή, ο δημοφιλής ηθοποιός πρωταγωνιστούσε με μεγάλη επιτυχία στην τηλεοπτική σειρά του αείμνηστου Κώστα Πρετεντέρη «Ο ονειροπαρμένος» (δυστυχώς έχουν σωθεί ελάχιστα αποσπάσματα στο αρχείο της κρατικής τηλεόρασης), στην οποία υποδυόταν ένα τύπο που διαρκώς φανταζόταν ότι ήταν κάποιος άλλος και προσγειωνόταν ανώμαλα στην πραγματικότητα.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο λοιπόν, ηχογράφησε ένα δίσκο με εύθυμα και κωμικά τραγούδια (μουσικά σκετς ουσιαστικά) γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η φωνή του δεν έκανε για τούτη τη δουλειά - εξ ου και ο τίτλος. Άλλωστε, σε πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση απευθυνόμενος στο εξαιρετικό συγκρότημα «Τρίφωνο» είπε την εξής ατάκα: «Εσείς είστε τρίφωνο, εγώ είμαι άφωνο»! Πάντως, η αλήθεια είναι ότι με τα πασίγνωστα «Φσστ μπόινγκ» και «Αψού γείτσες» από τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου άφησε ίχνη και στη δισκογραφία, πέρα από την εξαιρετικά επιτυχημένη και πολύχρονη παρουσία του στο πανί, στη μικρή οθόνη και στο θέατρο...

Σχεδόν αμέσως με την ημερομηνία κυκλοφορίας του δίσκου, άρχισαν και οι δικαστικές περιπέτειες. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος έγινε έξαλλος από το γεγονός ότι συμπεριλήφθηκε το τραγούδι του «Τούμπου-τούμπου ζα» χωρίς να του ζητηθεί η άδεια και κατέθεσε αγωγή εναντίον της εταιρείας, εκφράζοντας παράλληλα και την αγανάκτησή του για το ότι «ο κ. Βουτσάς διακωμωδεί και φαλτσάρει το τραγούδι μου», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην προσφυγή του στη δικαιοσύνη. Σημειώνουμε ότι αυτό το κομμάτι είχε κυκλοφορήσει σε πρώτη εκτέλεση την ίδια χρονιά στο δίσκο του συνθέτη «Ανεξάρτητα» ερμηνευμένο από το Λάκη Χαλκιά και τον «πρίγκιπα» Παύλο Σιδηρόπουλο και είχε τέτοια επιτυχία, που εκτός του Κώστα Βουτσά το ηχογράφησε και ο Γιώργος Μαρίνος.

Νομίζω ότι είναι περιττό ν' αναφερθώ σε μουσικές παρατηρήσεις. Θα πω απλώς ότι είναι ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα, σαν μια θεατρική παράσταση αποτελούμενη από αστεία (αλλά σε καμία περίπτωση γελοία) τραγουδιστικά σκετς κι ένα Βουτσά που μπορεί να μην είχε τη δυνατότητα να γίνει τραγουδιστής, αλλά η θεατρικότητά του είναι διάχυτη στον τρόπο που ερμηνεύει ετούτα τα μουσικά κομμάτια.

Η παραγωγή είναι του Μίκη Κορίνθιου, ενώ στα τραγούδια «Μανώλα» (διακωμώδηση της περίφημης σειράς ερωτικών ταινιών «Εμμανουέλλα») και «Ο Τιτίλης» συμμετέχει η ηθοποιός Ειρήνη Δογάνη. Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχουν φωτογραφίες από διάφορες μεταμφιέσεις του Κώστα Βουτσά για τον «Ονειροπαρμένο».

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Πικ νικ (Ν. Αντωνιάδη-Μ. Φωτιάδη)
2. Ντουγλερί και ντουγλερέα (Ζακ Ιακωβίδη-Κ. Πρετεντέρη)
3. Ο φτεροπώλης (Ν. Αντωνιάδη-Μ. Φωτιάδη)
4. Ο πλέι μπόι (Ν. Αντωνιάδη-Μ. Φωτιάδη)
5. Το ταγκό μας (Τ. Μουσαφίρη)
6. Τούμπου-τούμπου ζα (Γ. Μαρκόπουλου)
7. Μανώλα (Ν. Αντωνιάδη-Μ. Φωτιάδη)
8. Ο Τιτίλης (Τ. Μουσαφίρη)
9. Οι τρεις καμπαλέρος (Σ. Περιστέρη)
10. Τα παιχνιδάκια (Ν. Αντωνιάδη-Μ. Φωτιάδη)
11. Ονειροπαρμένος καραγκιόζης (Ν. Αντωνιάδη-Μ. Φωτιάδη)
12. Τούμπου-τούμπου ζα (Ορχήστρα)

Τον Θέμη Ανδρεάδη τον άκουσα για πρώτη φορά σε ηλικία περίπου τριών ετών να ερμηνεύει το τραγούδι των τίτλων της αγαπημένης μου παιδικής σειράς «Μάγια η μέλισσα» και μου είχε κάνει εντύπωση η ζεστή κι ευχάριστη φωνή του τόσο από την τηλεόραση, όσο και από τον ομώνυμο δίσκο που μου είχαν αγοράσει οι γονείς μου. Μεγαλώνοντας σιγά-σιγά, ανακάλυψα ότι εκείνος είχε πει σε πρώτη εκτέλεση πασίγνωστα τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου όπως τον «Ταρζάν», «Του άντρα του πολλά βαρύ» και «Όχι δεν πρέπει», ενώ είχε συνεργαστεί με τον Γιώργο Χατζηνάσιο στη «Διαδρομή», με τον Χριστόδουλο Χάλαρη στα «Παιδικά» και με τον Μίμη Πλέσσα στο «Σταθμό μηδέν».

Ωστόσο, η ουσιαστική του καθιέρωση επετεύχθη μετά τη συνάντησή του με τον Γιάννη Λογοθέτη, πιο γνωστού ως «Λογό». Οι δυο τους έγραψαν σπουδαία ιστορία στο χώρο του σατιρικού τραγουδιού και αναμφισβήτητα άνοιξαν ένα νέο δρόμο στη δισκογραφία, στα χνάρια του οποίου βάδισε αργότερα με τεράστια επιτυχία και αποδοχή ο ένας και μοναδικός Χάρρυ Κλυνν.

Μετά λοιπόν από δύο επιτυχημένες δισκογραφικές συνεργασίες Ανδρεάδη και Λογοθέτη στην τότε "Columbia" («Γελοιογραφίες» και «Κάτι άλλο μου θυμίζει»), ο τραγουδιστής μεταπηδά στην "MINOS" και τον Δεκέμβριο του 1975 κυκλοφορεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο χωρίς τη συμμετοχή του «Λογό», ο οποίος είχε συμβόλαιο με το «αντίπαλο δέος». Η πρώτη πλευρά του περιλαμβάνει προπολεμικά λαϊκά και ρεμπέτικα με σκωπτικό χαρακτήρα τα οποία διάλεξε ο Κώστας Χατζηδουλής, ενώ η δεύτερη τραγούδια του ίδιου του Ανδρεάδη, του Βασίλη Δημητρίου και δύο επανεκτελέσεις κομματιών του Διονύση Σαββόπουλου.

Το όλο αποτέλεσμα είναι πολύ καλό, ωστόσο δε συνέβη το ίδιο και με το εμπορικό κι έτσι η «μεταγραφή» του Λογοθέτη κρίθηκε απαραίτητη, για έλθουν την επόμενη χρονιά οι μεγάλες επιτυχίες «Η πεθερά μου», «Η Λούλα» και το «Είμαι πολύ ωραίος» (μουσική Λυκούργου Μαρκέα) μέσα από το δίσκο «Ο Θέμης Ανδρεάδης τραγουδά Λογοθέτη».

Επιστρέφοντας στον «Πρωταθλητή», να πούμε ότι τις δεύτερες φωνές στα ρεμπέτικα της πρώτης πλευράς κάνει η Χάρις Αλεξίου την οποία ο τραγουδιστής ευχαριστεί με σημείωμά του στο οπισθόφυλλο, ενώ στον ίδιο χώρο κάνει μιαν αναφορά σ' αυτά τα παλιά τραγούδια και πώς τα ανακάλυψε. Στο εσώφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες από το στούντιο κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης, καθώς και σκίτσα που αφορούν τα προπολεμικά κομμάτια φτιαγμένα από τον Νίκο Μαρουλάκη.

Η παραγωγή είναι του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτες τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο. Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Τάσος Καρακατσάνης, εκτός από τα τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου που ενορχήστρωσε και διηύθυνε ο ίδιος ο συνθέτης.

Και κάτι τελευταίο. Είμαι πολύ ικανοποιημένος που έπειτα από προσπάθεια αρκετών ετών κατάφερα να συγκεντρώσω στη δισκοθήκη μου όλες τις δουλειές του Ανδρεάδη που υπάρχουν μόνο σε βινύλιο κι αξίζει τον κόπο να τις ψάξετε (με εξαίρεση τον «Πρωταθλητή» που κυκλοφόρησε και σε CD αλλά έχει αποσυρθεί) και χάρηκα ιδιαίτερα που τον είδα στην τηλεόραση έπειτα από πολλά χρόνια στην εκπομπή της κ. Διγενή το περασμένο Σάββατο...

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Η πλύστρα (Ρ. Εσκενάζυ)
2. Στου Λινάρδου (Π. Τούντα)
3. Το σακάκι (Στ. Κηρομύτη)
4. Το σοφεράκι (Π. Τούντα)
5. Το καλοκαίρι (Π. Τούντα)
6. Σωματική ανάγκη (Δ. Σαββόπουλου)
7. Στο δρόμο (Θ. Ανδρεάδη-Μ. Φωτιάδη)
8. Ο πολιτευτής (Δ. Σαββόπουλου)
9. Πουλάκι χάρτινο (Θ. Ανδρεάδη-Μ. Ελευθερίου)
10. Το παζάρι (Β. Δημητρίου-Μ. Ελευθερίου)
11. Ο Θωμάς (Β. Δημητρίου-Κ. Μουρσελά)
12. Των Αγίων Πάντων (Β. Δημητρίου-Μ. Ελευθερίου)

Θεωρώ τον Γιώργο Μαρίνο έναν από τους πιο ταλαντούχους ανθρώπους που γεννήθηκαν ποτέ σ' αυτόν εδώ τον τόπο σε οποιονδήποτε τομέα. Παρά το γεγονός ότι δυστυχώς δεν έτυχε ποτέ να τον απολαύσω ζωντανά, κάθε φορά που τον βλέπω στην τηλεόραση είτε σε συνέντευξη είτε σε καλλιτεχνική δραστηριότητα, κάθομαι και τον χαζεύω.

Δεν είναι μόνο το ταλέντο του που μ' έκανε φανατικό θαυμαστή του από μικρή ηλικία, αλλά η ειλικρίνεια και η αλήθεια που βγάζει όποτε μιλά και το θάρρος που έχει να λέει δημοσίως ορισμένα πράγματα που οποιοσδήποτε άλλος δε θα τολμούσε ούτε καν ν' αγγίξει. Ο νοών νοείτο...

Μετά από αυτή τη μικρή εισαγωγή, ήλθε η ώρα να αναφερθούμε στο δίσκο «15 χρόνια παράσταση» που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1980. Πρόκειται για μια ζωντανή ηχογράφηση του προγράμματός του στη «Μέδουσα» - την οποία σφράγισε ανεξίτηλα με την παρουσία του για 17 ολόκληρα χρόνια (1974-1991) - με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 15 ετών στο χώρο του θεάματος ως αυθύπαρκτη παρουσία.

Θα έλεγα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ - ντοκουμέντο γύρω από την καριέρα του μοναδικού κι ανεπανάληπτου σόουμαν, αφού κατά τη διάρκεια της παράστασης διηγείται την πορεία του στο θέατρο και στη μουσική μέσα από τραγούδια που έγραψαν ιστορία (και) με τη φωνή του, αλλά και από χιουμοριστικά σκετς και μιμήσεις που τον καθιέρωσαν γρήγορα στην καλλιτεχνική «οικογένεια» ως κάτι ξεχωριστό. Χαρακτηριστική είναι η ατάκα που του είχε πει στο ξεκίνημά του ο μεγάλος Γρηγόρης Μπιθικώτσης: «Εμείς όλοι οι τραγουδιστές είμαστε ...όσπρια. Άλλος φασόλια, άλλος φακές, άλλος ρεβίθια! Εσύ μέσα σε όλα αυτά είσαι μια ...μακαρονάδα»!

Εκτός από την αναδρομή στη μέχρι τότε πορεία του στο χώρο, υπάρχουν και τέσσερα καινούργια τραγούδια γραμμένα για εκείνον ειδικά για την παράσταση της συγκεκριμένης σεζόν. Από αυτά, ακούστηκαν πολύ το «Ε! και» και η «Φωτογραφία» με την Αλέκα Κανελλίδου στις δεύτερες φωνές.

Γενικότερα πάντως, ο Γιώργος Μαρίνος δεν είχε την ίδια επιτυχία στη δισκογραφία όσο στην πίστα. Μάλιστα, σε κάποιο σημείο του δίσκου σαρκάζει τούτο το γεγονός λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «έπρεπε να κάνω λιγάκι μμμ για να με προσέξουν», αναφερόμενος φυσικά στο τραγούδι της Νινής Ζαχά που είχε γίνει πασίγνωστο ένα χρόνο νωρίτερα μέσα από το άλμπουμ με τίτλο το όνομά του.

Συμπερασματικά, πρόκειται για έναν άκρως διασκεδαστικό δίσκο που παρότι δε μπορεί να οπτικοποιηθεί, δίνει τη δυνατότητα στον ακροατή να φτιάξει μόνος του τις εικόνες της παράστασης και να φανταστεί την ατμόσφαιρα που επικρατούσε μέσα στη «Μέδουσα» εκείνα τα χρόνια. Κι όλα αυτά, με τη σφραγίδα του Γιώργου Μαρίνου...

Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχει ένα κολάζ από δημοσιεύματα που τον αφορούν και αποσπάσματα από συνεντεύξεις του, φωτογραφίες του, διαφημιστικά δίσκων του και σχόλια για το πρόσωπό του από τρεις μεγάλες κι αξέχαστες μορφές του πολιτισμού μας, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Νίκος Γκάτσος και ο Δημήτρης Χορν.

Η παραγωγή είναι του Σπύρου Ράλλη και η ηχογράφηση έγινε από το κινητό συνεργείο του Χ. Λίλλη με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Νίκος Δανίκας, μόνιμος μαέστρος του Μαρίνου σε όλες τις δουλειές του.