Η
Νεκταρία Θεοδωρίδου κατάγεται από το νησί της Αφροδίτης.
Έχει βρει το τρόπο να αισθάνεται πιο ήρεμη όταν εξωτερικεύει
τα αρνητικά συναισθήματα πάνω στο χαρτί, ενώ έχει μάθει
να αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία στη ζωή της σαν μια καινούργια
πρόκληση!
Music
Corner: Μίλησέ μας για σένα, ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
Πού γεννήθηκες, με τι ασχολείσαι...
Νεκταρία Θεοδωρίδου:
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Κύπρο. Σπούδασα διεύθυνση τουρισμού
και τώρα εργάζομαι σε μια χρηματιστηριακή εταιρεία στη Λεμεσό.
Εκτός απ' τη στιχουργική που είναι η μεγάλη μου αγάπη, μου
αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Είχα την τύχη να γνωρίσω αρκετά
από τα πανέμορφα νησιά της Ελλάδας, λόγω της πρώην δουλειάς
μου σε κρουαζιερόπλοιο. Στιχουργικά συμμετείχα σε 4 cd singles
Κυπρίων καλλιτεχνών και σε κάποιους τοπικούς διαγωνισμούς.
M.C.:
Σε ποια ηλικία έγραψες το πρώτο σου στίχο και σε τι αναφερόταν;
Ν.Θ.: Ο πρώτος στίχος
που έγραψα σε ηλικία 12-13 χρονών είχε το τίτλο "Οι
κυριότερες ειδήσεις". Δεν ξέρω, αλλά εκείνο το διάστημα
μου κινούσαν το ενδιαφέρον όλα εκείνα που άκουγα στις ειδήσεις
(πολέμοι, φυσικές καταστροφές, οικογενειακά δράματα). Για
να καταλάβετε περίπου το θέμα του, σας αναφέρω τη πιο κάτω
στροφή: "Κλαίει ο πλανήτης τώρα, νιώθει ότι φτάνει
η ώρα, που θα τον πληγώσουν κι άλλο, δίκιο θα έχει μάλλον..."
M.C.:
Τι σε παρακίνησε να ασχοληθείς με το στίχο;
Ν.Θ.: Ο στίχος ήταν
κάτι που μου βγήκε εντελώς αυθόρμητα. Όπως ανέφερα και πιο
πάνω, σε ηλικία περίπου 13 χρονών άρχισα να γράφω πράγματα
που είχαν συμβεί σε μένα ή στους γύρω μου και γενικά για
καθημερινές καταστάσεις που με επηρέαζαν είτε θετικά είτε
αρνητικά. Αυτό μου άρεσε όλο και πιο πολύ και ένιωθα τυχερή
που είχα βρει ένα τρόπο να εκφράζω τις σκέψεις, τις ανησυχίες,
τις επιθυμίες και γενικά τα συναισθήματα μου.
M.C.:
Οι στίχοι που γράφεις αντικατοπτρίζουν την προσωπικότητά
σου;
Ν.Θ.: Απ' τη στιγμή
που ο στίχος είναι μέσο προσωπικής έκφρασης, σίγουρα αντικατοπτρίζει
κάποια πλευρά της προσωπικότητας μας. Βέβαια σε αυτό δεν
μπορούμε να είμαστε απόλυτοι, γιατί καθώς μεγαλώνουμε οι
ιδέες μας, οι επιρροές μας, οι εμπειρίες μας και γενικά
οι καταστάσεις αλλάζουν. Για παράδειγμα, ένας στίχος που
έχω γράψει στην εφηβεία μου μπορεί να μην αντικατοπτρίζει
αυτό που είμαι σήμερα.
M.C.:
Η χαρά ή η λύπη σε ωθεί πιο εύκολα να εκφράσεις τα συναισθήματά
σου σε ένα κομμάτι χαρτί;
Ν.Θ.: Συνήθως έχω περισσότερη
ανάγκη να γράψω όταν είμαι στεναχωρημένη ή απαγοητευμένη
για κάτι που συμβαίνει σε μένα ή σε κάποιον άλλο. Αυτός
είναι και ένας τρόπος να βγάζω από μέσα μου τα αρνητικά
συναισθήματα, έτσι ώστε να νιώθω πιο ήρεμη.
M.C.:
Θεωρείς πως σήμερα υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για δισκογραφικές
δουλειές που εκφράζουν τη προσωπική αισθητική νέων ανθρώπων;
Ν.Θ.: Σίγουρα τα πράγματα
στη μουσική βιομηχανία σήμερα όσο πάνε δυσκολεύουν. Πολλές
φορές καλλιτέχνες με αξιόλογη φωνή, χάνουν μια θέση σ' αυτό
το χώρο εξαιτίας κάποιου άλλου που δεν πουλάει τίποτα άλλο,
παρά μόνο το γυμνασμένο του κορμί. Παρόλα αυτά, πιστεύω
ότι αν κάποιος αγαπά αυτό που κάνει και εκμεταλλεύεται έστω
και τις λίγες ευκαιρίες που του δίνονται, κάποτε η προσπάθεια
του θα εκτιμηθεί. Εξάλλου όταν φτάνουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα
με κόπο και αγώνα, η ηθική ικανοποίηση είναι διπλή.
M.C.:
Παρακολουθείς τη πορεία Ελλήνων στιχουργών; Ποιοι είναι
οι αγαπημένοι σου;
Ν.Θ.: Αν πάρουμε απ'
τα παλιά, μου αρέσουν πολύ οι στίχοι της Σώτιας Τσώτου και
του Πυθαγόρα. Όσα τραγούδια κι αν βγουν, δεν θα ξεχάσω ποτέ
το κομμάτι "Δεν είμαι εγώ" της Σώτιας Τσώτου.
Όσον αφορά τους νέους δημιουργούς, θεωρώ οτι η Ελεάνα Βραχάλη
και η Ναταλί έχουν πολλά να προσφέρουν. Επίσης ο Γιώργος
Θεοφάνους, εκτός από όμορφες συνθέσεις, γράφει και καταπληκτικό
στίχο.
M.C.:
Πες μου ένα τραγούδι που ζήλεψες τελευταία και θα ήθελες
πολύ να έχεις γράψει εσύ...
Ν.Θ.: Μου αρέσει πολύ
το τραγούδι "Θέλει μαγκιά" της Ευσταθίας και του
Φίλιππου Πλιάτσικα. Να μην σου πω ότι ζήλεψα και όλο το
live album του Μιχάλη Χατζηγιάννη που περιέχει τις ξεχωριστές
δημιουργίες της Ελεάνας Βραχάλη.
M.C.:
Ποιούς ερμηνευτές και ερμηνεύτριες εκτιμάς από το χώρο του
ελληνικού τραγουδιού;
Ν.Θ.: Στις μπαλάντες
λατρεύω τις ερμηνείες του Αντώνη Ρέμου, του Γιάννη Πλούταρχου,
του Νίκου Βέρτη και του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Στο ελαφρολαικό
ύφος, ξεχωρίζω τον Νίκο Μακρόπουλο και την Πέγκυ Ζήνα. Όσον
αφορά το έντεχνο, μου αρέσουν πολύ οι ερμηνείες του Αλκίνοου
Ιωαννίδη. Επίσης ξεχωρίζω τον Σαρμπέλ που έχει το δικό του
ύφος. Αυτό το ανατολίτικο στοιχείο που υπάρχει στα τραγούδια
του, μου αρέσει πολύ.
M.C.:
Ποιο είναι για σένα το καλό τραγούδι; Θα μπορούσες να μου
δώσεις έναν ορισμό του;
Ν.Θ.: Καλό τραγούδι
για μένα είναι αυτό όπου υπάρχει το σωστό "πάντρεμα"
της μουσικής με το στίχο. Πολλές φορές ακούμε ένα τραγούδι
και λέμε ότι ο στίχος είναι πολύ
δυνατός αλλά η μουσική δεν λέει κάτι ή και το αντίθετο.
Επίσης ένα τραγούδι πρέπει να είναι αληθινό, με ουσία και
πρωτοτυπία. Ο στίχος πρέπει να είναι άμεσος, με ευαισθησία
και χωρίς υπερβολή στο λεξιλόγιο, ώστε να αγγίζει και τον
πιο απλό ακροατή. Όσο για τη μουσική, είναι καλύτερα να
προέρχεται από την έμπνευση του συνθέτη και όχι απο ένα
πάτημα στα πλήκτρα του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Αυτό το
λέω γιατί παρατηρούμε πολλές φορές ότι η μελωδία του τραγουδιού
χάνεται πίσω από τα ηχητικά εφέ και τα ηλεκτρονικά παράσιτα.
Καλή και η τεχνολογία στις ενορχηστρώσεις αλλά με ένα μέτρο,
ώστε να μην αλλοιώνεται η μελωδία του τραγουδιού...
M.C.:
Ποια συμβουλή σου έχουν δώσει και δεν την έχεις ξεχάσει
ποτέ;
Ν.Θ.: Να μην τα παρατάω
ποτέ μπροστά σε μια δυσκολία ή ένα εμπόδιο που θα συναντήσω.
Κάθε δυσκολία πρέπει να τη θεωρούμε σαν μια νέα πρόκληση.
Όπως λέει και μια παροιμία ..."ο καλός καραβοκύρης
στη φουρτούνα φαίνεται"!
M.C.:
Κοιτάζοντας το παρόν και αγναντεύοντας το μέλλον, τι εύχεσαι
στον εαυτό σου;
Ν.Θ.: Εύχομαι να μου
πάνε όλα καλά σε προσωπικό και επαγγελματκό επίπεδο και
κάποια στιγμή να εκπληρώσω αυτό το όνειρο ζωής που λέγεται
στίχος...
Δείγματα
στίχων της Νεκταρίας Θεοδωρίδου
ΚΑΘΕ
ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΨΕΜΑ
Λέω
ψέμματα σε μένα και σε όλους γενικά
πως μπορώ να σ' αντικρύσω,
όπως θέλεις φιλικά.
Δεν γνωρίζω κατα πόσο
θα μπορέσω να σκοτώσω
την αλήθεια που κρατάω
και αυτό το σ' αγαπάω.
Κάνε μου αν θες τη χάρη
και συγχώρα με που πάλι,
κάθε αλήθεια μου και ψέμα
έχει κάτι απο σένα.
Και συγχώρα με που πάλι
στην καρδιά που μου 'χεις πάρει,
κάθε αρχή και κάθε τέρμα
έχει κάτι απο σένα.
Βλέπεις
έψαξα το θέμα και τους ρόλους φυσικά
για να δω ποιον θα κρατήσω,
στα δικά σου σκηνικά.
Μην σε νοιάζει τί θα νιώσω
αν μπορέσω ν' ανταμώσω
την αγάπη που ζητάω
για να μην σε τυραννάω.
|
ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΧΑΘΗΚΕ
Το
πλήθος χάθηκε και μείναμε οι δυό
με τόσα σφάλματα που γράφουν ιστορία.
Προτού ζητήσεις το αντίο να δεχτώ
στο λέω μάτια μου, δεν είν' αυτά αστεία.
Το πλήθος χάθηκε, μα μείνανε οι όρκοι
κι' αυτό το όχι,
που απόψε με πεθαίνει.
Το πλήθος χάθηκε,
μα σύ να ξέρεις ότι
η αγκαλιά μου πάντα εδώ θα περιμένει.
Το πλήθος χάθηκε και μείναμε οι δυό
σαν δυό αγάλματα σε τούτη την πλατεία.
Προτού σκορπίσεις την αλήθεια που κρατώ
να ξέρεις μέσα μου, δεν σου κρατώ κακία.
|
ΤΙ
ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ
Τί
έχεις να πείς
που ο θυμός μου τρέχει
και για παρέα έχει
του δρόμου τη γραμμή.
Τώρα που ξέρεις
πως μ' έχεις τρελλάνει,
πές μου λοιπόν
που πας να κρυφτείς.
Τί έχεις να πεις σε μένα και στον πόνο μου
τί θα σκεφτείς πριν μ' αφήσεις μόνο μου.
Τί έχεις να πεις σε μένα για τα κόλπα σου
πώς θα φερθείς πριν κλείσει η πόρτα σου.
Τί έχεις να πεις
που η καρδιά μου κλαίει
και σαν καράβι πλέει
στο άδειο μου κορμί.
Τώρα που ξέρεις
πως μ' έχεις πεθάνει,
πές μου λοιπόν
πού πας να σταθείς.
|
*
Έχετε
ταλέντο στο τραγούδι, στη μουσική, στο στίχο και θέλετε
να κάνετε ένα πρώτο βήμα στο χώρο; Το MC είναι εδώ για να
σας βοηθήσει! Στείλτε e-mail τώρα στο artists@musiccorner.gr
με τίτλο "νέος καλλιτέχνης". Θα σας πούμε τη γνώμη
μας για τη δουλειά σας, ενώ οι καλύτεροι θα παρουσιαστούν
(μέσω συνέντευξης) στη στήλη "Κάθε όνειρο στο χάρτη",
της Κατερίνας Μαθιουδάκη!
|