Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2008
Το "μετά"...

Με το Φεστιβάλ Τραγουδιού ασχοληθήκαμε και την περασμένη εβδομάδα, κάνοντας μια - ας την πούμε - πολύ σύντομη αναφορά / ανασκόπηση στα τέσσερα τελευταία χρόνια του θεσμού, που πέρασε σε μια καινούργια οργανωτική φάση.

Σήμερα, θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες εντυπώσεις μου από τις δύο βραδιές της φετινής διοργάνωσης, την Πέμπτη 9 και το Σάββατο 11 Οκτωβρίου, όπως τις παρακολούθησα από την τηλεοπτική μετάδοση της ΕΡΤ. Να ξεκινήσω από την κοινή διαπίστωση ότι έλειπε από το Φεστιβάλ Τραγουδιού 2008 ο λαϊκός ήχος. Με άλλα λόγια, δεν ακούσαμε κανένα λαϊκό τραγούδι. Αυτό, όμως, δεν είναι κατ' ανάγκη κακό ή μείον. Τα κομμάτια κινήθηκαν, αυτή τη φορά, σε ρυθμούς ποπ, ροκ, μπαλάντας, χιπ - χοπ, χωρίς να έχουν να πουν κάτι το ιδιαίτερο. Ακούσαμε τραγούδια "αδύναμα" ως αδιάφορα, από τα οποία έλειπε το στοιχείο της έκπληξης και της πρωτοτυπίας.

Ξεχώρισα, μόνο, τη συμμετοχή του Τάσου Χαρανιά με το τραγούδι του "Αλήθεια" σε στίχους της Εβίτας Σκουρλέτη, που διέθετε μια δυνατή μελωδική γραμμή και, βέβαια, το "Φανταστικό ταγκό" του Αλέξη Γούδα, που κέρδισε το πρώτο βραβείο, μαζί με το ειδικό βραβείο σύνθεσης της κριτικής επιτροπής.

Το άξιζε! Ωραιότατο το τραγούδι, συμπαθέστατος και ο δημιουργός του, με ρυθμό, στυλ και μια σκηνική παρουσία που σε κέρδιζε από την πρώτη στιγμή. "Έγραψα το τραγούδι μου αυθόρμητα και όχι για να το στείλω στο Φεστιβάλ. Αφορμή ήταν η προσπάθειά μου να ...διασκεδάσω την απουσία ενός αγαπημένου προσώπου", δήλωσε στα "Νέα" ο 26χρονος Αλέξης. Και συνέχισε: "Είμαι διπλά ευτυχής γιατί μέσα από το Φεστιβάλ αφουγκράστηκαν τη μουσική μου καταξιωμένοι άνθρωποι του χώρου".

Ο Αλέξης Γούδας με το βραβείο του...

Γεννημένος το 1982 στη Θεσσαλονίκη, ο Αλέξης Γούδας μεγάλωσε στην Καστοριά. Είναι πτυχιούχος φιλολογίας, ενώ έχει ασχοληθεί πολύ με τη μουσική, παίζοντας ως τώρα σε διάφορες μουσικές σκηνές και διοργανώνοντας μουσικές παραστάσεις σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Μακάρι, η φετινή "διπλή" διάκριση να του ανοίξει το δρόμο για μια καλύτερη συνέχεια στα εγχώρια μουσικά πράγματα...

Πάμε τώρα στα δύο αφιερώματα, στις δύο τιμητικές βραδιές του Φεστιβάλ, αρχής γενομένης από το βράδυ της Πέμπτης και από την "Εφ' όλης της ύλης" συναυλία του Μίμη Πλέσσα. Μόνο εφ' όλης της ύλης δεν ήταν, αφού ακούσαμε μερικές από τις γνωστές επιτυχίες του Πλέσσα, της λαϊκής, κυρίως, περιόδου του και τίποτα περισσότερο. Έχω την αίσθηση - και ευτυχώς δεν είναι μόνο δική μου - ότι το συγκεκριμένο αφιέρωμα στήθηκε πρόχειρα, με φιλοσοφία νυχτερινού μαγαζιού, χωρίς περαιτέρω διάθεση να φωτιστούν πτυχές, έστω, από το πολύπλευρο έργο ενός σημαντικού Έλληνα συνθέτη. Συγκινητική η Ζωίτσα Κουρούκλη, που ξανατραγούδησε το "Εδώ τελειώνει ο ουρανός" του Μίμη Πλέσσα και του Κώστα Κινδύνη, με το οποίο συμμετείχε το 1963 στο Φεστιβάλ, κερδίζοντας τότε τη δεύτερη θέση. Η συμβολική συμμετοχή της κυρίας Κουρούκλη, που συνοδεύτηκε από ένα μικρό ατύχημα επί σκηνής, ολοκληρώθηκε με το πασίγνωστο "Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου"...

Ο Γιάννης Κότσιρας και η Ραλλία Χρηστίδου, που πήραν τη σκυτάλη, λειτούργησαν απλώς διεκπεραιωτικά. Καλύτερος και περισσότερο άνετος ο Κότσιρας, έχοντας θητεύσει στη σχολή Πλέσσα, αφού πριν δυο χρόνια ηχογράφησε - σε δεύτερη εκτέλεση - τα τραγούδια του "Δρόμου". Τρακαρισμένη η Ραλλία, δεν απέδωσε αυτό που περιμέναμε από κείνη. Ίσως, δεν της ταίριαζε η μεγάλη ορχήστρα που συνόδευε τους ερμηνευτές, ίσως δεν ήταν η ίδια σε καλή στιγμή... Κότσιρας και Χρηστίδου μας θύμισαν κάποια τραγούδια του Πλέσσα, όπως το "Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου", "Το άγαλμα", "Θα πιω απόψε το φεγγάρι", "Απόψε σε θέλω", τα σουξέ δηλαδή... επιλογές αυτονόητες, χωρίς έμπνευση και λίγο παραπάνω ψάξιμο...

Το βράδυ του Σαββάτου επί σκηνής βρέθηκε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τους φίλους του (Βασίλη Καζούλλη, Μπάμπη Στόκα, "Κίτρινα Ποδήλατα", Δημήτρη Σταρόβα, Αντώνη Μιτζέλο) και η αλήθεια είναι ότι με τα τραγούδια του κατάφερε να ηλεκτρίσει την ατμόσφαιρα και να ξεσηκώσει το κοινό. "Διδυμότειχο blues", "Μικρός τιτανικός", "Ημίφως", "Τερατάκια τσέπης", "Μάτια δίχως λογική"... "είκοσι χρόνια μια ανάσα"!

Κλείνοντας, να αναφέρουμε ότι τη δεύτερη και την τρίτη θέση κατέλαβαν, αντίστοιχα, τα τραγούδια "Αν χρειαστεί" του Αντώνη Κεμανετζή με το συγκρότημα "18 Παρά Τέταρτο" και "Χίλια χρόνια" του Κωνσταντίνου Καλία με ερμηνευτή τον Βαγγέλη Καψάλη.

Το ειδικό βραβείο στίχου απονεμήθηκε στον Πάνο Γουργιώτη για το τραγούδι του "Ναπάλ". Το ειδικό βραβείο καλύτερης ερμηνείας κέρδισε ο Λάμπρος Φιλίππου για το τραγούδι "Ο επιζήσας" του Δώρη Αυγερινόπουλου.

Άφησα για το τέλος τη μεγάλη προσέλευση του κόσμου, που γέμισε τις κερκίδες στο γήπεδο της Πυλαίας και έδειξε ότι το ευχαριστήθηκε. Το Φεστιβάλ παρουσίασε ο Γιάννης Ζουγανέλης, που εμένα προσωπικά σ' αυτό το ρόλο ούτε με έπεισε ούτε μου άρεσε...

Και του χρόνου καλύτερα!

---