Ο
Ανδρέας Πασιάς κατάγεται από τη Κύπρο και διανύει
το 19ο έτος της ζωής του. Από μικρό παιδί θυμάται τον εαυτό
του να γράφει ποιήματα, αλλά το ενδιαφέρον για τη δομή των
στίχων που προσφέρονταν για μελωποίηση έγινε πιο έντονο
μετά την ενηλικίωσή του. Σπουδάζει γραφικό σχέδιο και ως
"καλλιτεχνική φύση" ασχολείται παράλληλα με το
θέατρο και τη ζωγραφική, αλλά ένα απ' τα μεγαλύτερά του
όνειρα είναι ν' ακούσει τους στίχους του μέσα από την ερμηνεία
αξιόλογων καλλιτεχνών και ταυτόχρονα να γίνει αποδεκτός
απ' το ελληνικό ακροατήριο, αφού θα του έχει προσφέρει τη
δυνατότητα να βρει πτυχές του εαυτού του που δεν είχε ανακαλύψει
νωρίτερα, ώστε να βιώσει τη κάθε στιγμή της ζωής του "γεμάτα"
και έντονα...
--------
Music
Corner: Θα θέλαμε ένα μικρό βιογραφικό σου...
Ανδρέας Πασιάς: Είμαι
19 χρονών και γεννήθηκα στην Αγλαντζιά, μια περιοχή της
πρωτεύουσας στην Κύπρο. Φέτος μόλις τελείωσα μια αγγλική
εφτατάξια σχολή και τώρα
φοιτώ σε κολλέγιο, στο τομέα του γραφικού σχεδίου. Σκοπεύω
του χρόνου να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Αγγλία, για
τα επόμενα 3 χρόνια. Επίσης ασχολούμαι εντατικά με το θέατρο
και την ζωγραφική.
M.C.:
Σε ποια ηλικία έγραψες το πρώτο σου στίχο και σε τι αναφερόταν;
Α.Π.: Ξεκίνησα να γράφω
ποιήματα από την ηλικία των 5 χρονών, για θέματα που απασχολούν
το κάθε παιδί, όπως το σχολείο και τους γονείς. Στην συνέχεια
καταπιάστηκα με αρκετά πιο ώριμα θέματα, που αφορούσαν εμπειρίες
που δεν είχα ακόμα ζήσει, όπως την θύμηση κάποιου έρωτα
ή την κοινωνική ματαιοδοξία. Οι πρώτοι μου στίχοι τραγουδιού
γράφτηκαν στην περίοδο της εφηβείας.
M.C.:
Τι σε παρακίνησε να ασχοληθείς με το στίχο;
Α.Π.: Πάντα άκουγα πολύ
μουσική κάθε είδους και έτσι ανακάλυψα από μικρός μια διέξοδο
από την καθημερινότητα. Η συγραφή στίχων αποτελεί για μένα
ένα τρόπο έκφρασης εμπειριών και συναισθημάτων, που έχω
ήδη ζήσει ή που θα ήθελα να γνωρίσω στο μέλλον. Επομένως
η ανάγκη για δημιουργία με οδήγησε σε αυτή την ασχολία.
M.C.:
Οι στίχοι που γράφεις αντικατοπτρίζουν την προσωπικότητά
σου;
Α.Π.: Σε αρκετούς από
τους στίχους μου, έμπνευση αποτελούν άμεσα οι μνήμες και
οι εμπειρίες μου. Επομένως κάποιες καταστάσεις περιγράφονται
μέσα από την δική μου οπτική γωνία, όπου αντικατοπτρίζεται
ένα κομμάτι της προσωπικότητάς μου. Έχοντας όμως ασχοληθεί
αρκετά και με το θέατρο, μερικές φορές έχω την ανάγκη να
ζήσω μέσα από τους στίχους μου κάποια εμπειρία όπως θα την
αντιμετώπιζε ένας ρόλος έξω από τον εαυτό μου.
M.C.:
Η χαρά ή η λύπη σε ωθεί πιο εύκολα να εκφράσεις τα συναισθήματά
σου σε ένα κομμάτι χαρτί;
Α.Π.: Πιθανότατα η λύπη
να ωθεί περισσότερο την δύναμη της δημιουργικότητας και
να με παρακινεί στο να γράψω κάποιο στίχο. Όλα τα συναισθήματα
έχουν κάποια διαφορετική ένταση και απήχηση στην προσωπικότητά
μου, έτσι ώστε και η επίδραση τους στο έργο μου να διαφοροποιείται.
Όμως ένα αρνητικό συναίσθημα δεν μου προκαλεί αναγκαία την
ανάγκη να εκφραστώ μέσα από στίχο με μελαγχολικό χαρακτήρα,
καθώς το αποτέλεσμα μπορεί να έχει μια πιο ευχάριστη και
αισιόδοξη διάθεση.
M.C.:
Θεωρείς πως σήμερα υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για δισκογραφικές
δουλειές που εκφράζουν τη προσωπική αισθητική νέων ανθρώπων;
Α.Π.: Κατά ένα μεγάλο
μέρος της σημερινής δισκογραφίας, παρατηρείται η κυριαρχία
ορισμένων στιχουργών και συνθετών που αποτελούν τους υπεύθυνους
για την δημιουργία των πιο δημοφιλή τραγουδιών της εποχής.
Ίσως οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και οι παραγωγοί να τους εμπιστεύονται
πιο εύκολα σε κάθε τους δουλειά, καθώς η επιτυχία μπορεί
να παρουσιάζεται πιο εξασφαλισμένη. Τα τελευταία χρόνια
όμως έχουν παρουσιαστεί αρκετοί νέοι δημιουργοί και έτσι
ελπίζω να αυξηθεί η ζήτηση από τις δισκογραφικές εταιρίες
για καινούργιες ιδέες, που μπορούν να προσφέρουν αρκετά
στις δουλειές τους.
M.C.:
Παρακολουθείς τη πορεία Ελλήνων στιχουργών; Ποιοι είναι
οι αγαπημένοι σου;
Α.Π.: Το να παρακολουθεί
κανείς την πορεία στιχουργών στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο,
καθώς οι δημιουργοί παραμένουν συνήθως οι αφανείς ήρωες
πίσω από κάθε τραγούδι. Τελευταία όμως, οι στιχουργοί άρχισαν
να αναγνωρίζονται περισσότερο για την δουλειά τους, ενώ
τουλάχιστον η ψυχική ικανοποίηση του να μεταδίδεται ο στίχος
τους άμεσα στον κοινό αποτελεί μεγάλο δώρο, κατά την προσωπική
μου άποψη. Μια από τις αγαπημένους μου στιχουργούς αποτελεί
η Λίνα Νικολακοπούλου, καθώς θεωρώ το τραγούδι "Μια
πίστα από φώσφορο" κορυφαίο της έργο.
M.C.:
Πες μου ένα τραγούδι που ζήλεψες τελευταία και θα ήθελες
πολύ να έχεις γράψει εσύ...
Α.Π.: Έχω προσέξει τελευταία
την Ελεάνα Βραχάλη, τόσο στις διάφορες συνεργασίες της με
τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, αλλά ιδιαίτερα για το στίχο στο
τραγούδι "Δεν είμαι Θεός" που ερμηνεύει ο Γιάννης
Πλούταρχος. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι όντως αξιοζήλευτοι,
καθώς το ντύνουν με εικόνες και συναισθήματα, αποτυπωμένα
με ένα πιο ποιοτικό τρόπο γραφής.
M.C.:
Ποιους ερμηνευτές και ερμηνεύτριες εκτιμάς από το χώρο του
ελληνικού τραγουδιού;
Α.Π.: Πιστεύω πως στον
χώρο της ελληνικής μουσικής έχει προσφέρει πάρα πολλά η
κα Χάρις Αλεξίου, η οποία με την μαγευτική φωνή της έντυσε
αρκετά τραγούδια μεταφέροντας τα σε ένα άλλο επίπεδο, όπου
το καθ' ένα από αυτά μεταμορφώνεται πλέον σε ένα ξεχωριστό
ταξίδι. Υπάρχουν όμως και αρκετοί αξιόλογοι καλλιτέχνες
που ανήκουν στην πιο νέα γενιά όπως η Ειρήνη Μερκούρη, η
οποία με έχει ενθουσιάσει με την μοναδική χροιά της.
M.C.:
Ποιο είναι για σένα το καλό τραγούδι; Θα μπορούσες να μου
δώσεις έναν ορισμό του;
Α.Π.: Πιστεύω πως ο
όρος καλό τραγούδι έχει παρεξηγηθεί πλέον στην εποχή μας
και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Ακόμα και ένα λαϊκό χορευτικό
κομμάτι, που χαρακτηρίζεται από σύγχρονες μουσικές φόρμες,
μπορεί να θεωρηθεί καλό κατά την προσωπική μου άποψη. Φτάνει
να επικοινωνεί άμεσα με το κοινό και να του προκαλεί την
δημιουργία αισθημάτων και εικόνων. Ένα τραγούδι πρέπει να
έχει ως σκοπό το να αγγίζει την ανθρώπινη ψυχή και να συνοδεύει
μια ξεχωριστή στιγμή, την οποία βιώνουμε. Επομένως το καλό
τραγούδι δεν μπορεί να στοχεύει με προτεραιότητα τη μέγιστη
εμπορική επιτυχία.
M.C.:
Ποια συμβουλή σου έχουν δώσει και δεν την έχεις ξεχάσει
ποτέ;
Α.Π.: Δεν μου έχουν
δώσει κάποια συγκεκριμένη συμβουλή που να μου έχει μείνει
αξέχαστη. Όμως μέσα από διάφορες εμπειρίες κατέληξα στο
συμπέρασμα ότι τα πάντα στην ζωή πρέπει να τα βλέπουμε με
αισιοδοξία και να εκφράζουμε συνεχώς τα συναισθήματά μας.
Η προσωπική ευτυχία πηγάζει μόνο από την εσωτερική μας αναζήτηση,
όπου όνειρα και στόχοι παίζουν πρωταρχικό ρόλο.
M.C.:
Κοιτάζοντας το παρόν και αγναντεύοντας το μέλλον, τι εύχεσαι
στον εαυτό σου;
Α.Π.: Εύχομαι να έχω
πάντα την δύναμη να προσπαθώ να πετύχω τους στόχους μου
και εν τέλει, να έχω επιτεύξει έστω και ένα μικρό κομμάτι
από όσα έχω ονειρευτεί για εμένα. Όσον αφορά τους στίχους
μου, ανυπομονώ να έρθει η στιγμή όταν ακούσω κάποιον να
τους σιγοψυθιρίζει δίπλα μου και διαπιστώσω πως έχουν αγγίξει
την ψυχή του. Κάθε στιγμή χαράς ή λύπης μπορεί να ντυθεί
με ένα τραγούδι που θα μας βοηθήσει να τη βιώσουμε πιο έντονα.
Εύχομαι λοιπόν, ένας δικός μου στίχος να πάρει κάποτε αυτή
τη θέση...
Στίχοι
του Ανδρέα Πασιά...
Στο
μονοπάτι της σιωπής
|
Προσπαθώ
να σε αγγίξω, γι' ακόμα μια φορά
Έχει
καιρό να σε φιλήσω, να σε νιώσω εδώ κοντά
Προσπαθώ
να πολεμήσω, της καρδιάς την μοναξιά
Έχει χρόνια να σ' αφήσω, να μου δώσεις παρηγοριά
(Ρεφραίν)
Αν περπατήσεις εδώ κοντά μου,
Στο μονοπάτι της σιωπής
Ακολούθα τον παλμό μου,
Ως την άκρη της λογικής
Πίστεψέ με, σου μιλάω,
Έλα και πάλι να με βρείς
Εκεί που συναντιούνται οι πνοές μας,
Στο μονοπάτι της σιωπής
Αν
σου δώσω μια ευκαιρία, να γυρίσεις τώρα πια
Θέλω να νιώσεις την ανάγκη, να με κρατάς πάλι αγκαλιά
Αν μου δώσεις της ψυχής σου, το αιώνιο μυστικό
Πάλι εγώ θα ξενυχτήσω, με ένα όνειρο κρυφο
|
Να
κλέψει την σκιά σου
|
Κάθε
στιγμή και ώρα
Σε
σκέφτομαι,
Το
παραδέχομαι
Κάθε
βροχή και μπόρα,
Μου
θυμίζει το δάκρυ
Στων
ματιών σου την άκρη
Σε
σκέφτομαι,
Το
παραδέχομαι
(Ρεφραίν)
Αφησ' το φως της καρδιάς,
Να
κλέψει την σκιά σου
Αφησ' τον ήλιο μιάς στιγμής,
Να φυλακίσει τη ματιά σου
Να την κρατήσω, μόνο για μένα
Ίσως να ζω ένα ψέμα
Που μοιάζει τόσο αληθινό
Τα όνειρα μου παίζουνε κρυφτό
Εκεί που λιώνω για σένα, υπάρχω για σένα και ζω
Κάθε
βροχή και μπόρα,
Μου
θυμίζει το δάκρυ
Στων
ματιών σου την άκρη
Σε
σκέφτομαι,
Το
παραδέχομαι
|
Ίδιο
τέλος με τα παραμύθια
|
Σαν
μια ιστορία αγάπης,
Θα σε κρατώ για φυλακτό
Σαν μια υπόσχεση απάτης,
Ακόμα θα σε συναντώ
Εκεί
που όλοι ζουν καλά,
Και
πάντα εμείς καλυτέρα
Συνειδοτοπειώ
πλέον αργά, πως...
(Ρεφραίν)
Ίδιο τέλος με τα παραμύθια,
Ίσως να μην μας περιμένει
Κι αν ξανά όλα μείνουν ίδια,
Τίποτα πια δεν περισσεύει
Της
καρδιάς μόνο η αλήθεια,
Στο τέλος πάντα θριαμβεύει
Σαν
ένα ταξίδι ονείρου,
Για πάντα θα σ' ακολουθώ
Στα σύνορα κάθε ηπείρου,
Ακόμα
μαζί σου ακροβατώ
Εκεί
που όλοι ζουν καλά,
Και
πάντα εμείς καλυτέρα
Συνειδοτοπειώ
πλέον αργά, πως...
(Ρεφραίν)
Ίδιο τέλος με τα παραμύθια,
Ίσως να μην μας περιμένει
Κι αν ξανά όλα μείνουν ίδια,
Τίποτα πια δεν περισσεύει
Της
καρδιάς μόνο η αλήθεια,
Στο τέλος πάντα θριαμβεύει
Κι
έζησαν αυτοί καλά,
Κι
εμείς καλύτερα...
|
*
Έχετε
ταλέντο στο τραγούδι, στη μουσική, στο στίχο και θέλετε
να κάνετε ένα πρώτο βήμα στο χώρο; Το MC είναι εδώ για να
σας βοηθήσει! Στείλτε e-mail τώρα στο artists@musiccorner.gr
με τίτλο "νέος καλλιτέχνης". Θα σας πούμε τη γνώμη
μας για τη δουλειά σας, ενώ οι καλύτεροι θα παρουσιαστούν
(μέσω συνέντευξης) στη στήλη "Κάθε όνειρο στο χάρτη",
της Κατερίνας Μαθιουδάκη!
|