Από τους ωραιότερους και πιο γνωστούς δίσκους της δεκαετίας του '70, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1973 με ερμηνευτές τον Δημήτρη Μητροπάνο και τη Χριστιάνα. Εκείνος είχε ήδη τις πρώτες του επιτυχίες («Θεσσαλονίκη», «Ο ξενύχτης», «Δώσε μου φωτιά» κ.α.) και προερχόταν από την ερμηνεία ενός μεγάλου έργου όπως ο «Άγιος Φεβρουάριος» του Δήμου Μούτση, ενώ εκείνη βρισκόταν στα πρώτα της βήματα και ήταν η «παρθενική» συμμετοχή της σε μιαν ολοκληρωμένη δουλειά.

Εδώ υπάρχει ένα από τα πιο όμορφα και διαχρονικά τραγούδια στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, το οποίο δεν είναι άλλο από το «Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε» με ένα μελωδικότατο Μητροπάνο και τη Χριστιάνα υποδειγματική στις δεύτερες φωνές. Είναι το αγαπημένο τραγούδι της μητέρας μου και κάθε φορά που βάζω το δίσκο στο πικάπ, δε χορταίνει να το ακούει!

Εκτός από αυτό, μεγάλη επιτυχία έγινε και το «Νικολή-Νικολή» ενώ ακούστηκαν πολύ το «Μάνα κι αγαπητικιά μου» και το εξαιρετικό «Μαντήλι κόκκινο». Από τα υπόλοιπα, ξεχωρίζει η ερμηνεία της Χριστιάνας στα «Ρούχο τον ίσκιο σου φορώ» και «Γιε μου, γιε μου, γιε μου». Γενικότερα, τα τραγούδια ξεχειλίζουν από μελωδικότητα και καλοκαιρινή διάθεση.

Η πρώτη έκδοση του δίσκου είναι ένα πραγματικό κόσμημα, αφού κυκλοφόρησε σε μορφή άλμπουμ-λευκώματος με ιλουστρασιόν σελίδες στο εσωτερικό του και εικονογράφηση την οποία επιμελήθηκε ο Τάσος Ζωγράφος. Στο δισέλιδο ένθετο περιλαμβάνονται οι στίχοι των τραγουδιών με καλλιγραφικά γράμματα, ενώ στο «σαλόνι» υπάρχουν δύο μεγάλα φωτογραφικά πορτραίτα των τραγουδιστών σε σχήμα καρδιάς. Επίσης, βρίσκουμε φωτογραφίες του συνθέτη και του στιχουργού, καθώς και ιδιόχειρο σημείωμα του Γιώργου Κατσαρού που εξηγεί ποιος είναι «ο δρόμος για τα Κύθηρα».

Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε (Δ. Μητροπάνος-Χριστιάνα και χορωδία)
2. Μάνα κι αγαπητικιά μου (Δ. Μητροπάνος και χορωδία)
3. Μαντήλι κόκκινο (Δ. Μητροπάνος και χορωδία)
4. Γιε μου, γιε μου, γιε μου (Χριστιάνα)
5. Σαράντα οργιές η πίκρα μου (Δ. Μητροπάνος)
6. Οι κουρσάροι (Χριστιάνα και χορωδία)
7. Νικολή-Νικολή (Δ. Μητροπάνος και χορωδία)
8. Σου’ στρωσα κιλίμι (Χριστιάνα και χορωδία)
9. Αντροκαλώ σε χάροντα (Δ. Μητροπάνος)
10. Μηνά τη βράκα φόρεσε (Δ. Μητροπάνος)
11. Ρούχο τον ίσκιο σου φορώ (Χριστιάνα)
12. Βαθιά νερά (Δ. Μητροπάνος)
13. Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε (φινάλε-Δ. Μητροπάνος-Χριστιάνα και χορωδία)

Πρόκειται για το δίσκο με τον οποίο ο Λουκιανός Κηλαηδόνης μας συστήνεται και ως ερμηνευτής πέρα από συνθέτης, όπως ήταν γνωστός μέχρι τότε. Έχοντας στο ενεργητικό του δύο πολύ επιτυχημένα άλμπουμ («Η πόλη μας» και «Η κόκκινη κλωστή») και αρκετά δισκάκια 45 στροφών με ιδιαίτερη επιτυχία και «βασικό» τραγουδιστή τον Μανόλη Μητσιά, τον Οκτώβριο του 1973 κάνει την πρώτη του απόπειρα να τραγουδήσει ο ίδιος τις μελωδίες του, τακτική που θ' ακολουθήσει μονίμως από το 1978 μέχρι και τις μέρες μας.

Αυτή τη φορά, το θέμα της δουλειάς του δεν έχει σχέση με τις προηγούμενες αλλά είναι «ιδιαίτερο» για εκείνη την εποχή, μια και μέσα από τους στίχους του αείμνηστου Γιάννη Νεγρεπόντη (Ξυνοτρούλιας το πραγματικό του επώνυμο) περνάνε έστω και «υπογείως» κοινωνικά, αλλά και πολιτικά μηνύματα. Γενικότερα, πρόκειται για μιαν απεικόνιση της ελληνικής πραγματικότητας (άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με σοβαρότητα) που δεν αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περίοδο, μια και σε μεγάλο βαθμό τα πράγματα μέχρι και σήμερα έχουν παραμείνει ίδια.

Η πολιτική «χροιά» του δίσκου φαίνεται κυρίως από το γεγονός ότι κυκλοφόρησε με κόκκινο βινύλιο, χρώμα εξαιρετικά προκλητικό για μια ταραγμένη περίοδο που οδήγησε στην πτώση της δικτατορίας. Παρόλα ταύτα, τα «Μικροαστικά» πήγαν πάρα πολύ καλά εμπορικά και απόδειξη γι' αυτό είναι ένα περιστατικό που αφηγήθηκε σε τηλεοπτική εκπομπή πριν λίγο καιρό ο Κηλαηδόνης: «Μόλις κυκλοφόρησε ο δίσκος και κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, πήγαινα σ' ένα συγκεκριμένο δισκοπωλείο για να δω τι γίνεται. Τότε ήμουν άγνωστος φυσιογνωμικά κι έτσι κανένας δε μου έδινε σημασία, οπότε μπορούσα να παρατηρώ ελεύθερα πώς πάει ο δίσκος. Έβλεπα λοιπόν ότι κάποιοι έμπαιναν στο μαγαζί, αγόραζαν μόνο τα «Μικροαστικά» κι έφευγαν. Κάποιοι άλλοι έπαιρναν τους δίσκους που θέλανε και μαζί έπαιρναν και τα «Μικροαστικά».

Τα τραγούδια δημιούργησαν αίσθηση εκείνη την εποχή κι ακούστηκαν πολύ, κυρίως τα «Κολίγα γιος», «Μακριά από την πόλη», «Ο Γιώργος», «Κάποιος παλιός συνάδελφος», «Οικονομία κάνε» και «Ντροπή τέτοιο παιδί». Ουσιαστικά, πρόκειται για σύντομα μουσικά σκετς με το γνωστό μελωδικό ύφος του συνθέτη που δεν άλλαξε ποτέ μέχρι σήμερα. Εκτός από τον ίδιο, τραγουδούν ο Λάκης Χαλκιάς, η Ιωάννα Κιουρκτσόγλου, ο Νίκος Ρουσέας και ο αείμνηστος Μίμης Χρυσομάλλης, ενώ στην «Πρωινή γυμναστική» ακούμε τη φωνή του - επίσης αδικοχαμένου - ηθοποιού Νίκου Σκυλοδήμου να δίνει τα «παραγγέλματα». Επίσης, υπάρχει κι ένα ορχηστρικό κομμάτι-διασκευή του «Κάποιος παλιός συνάδελφος».

Τις ενορχηστρώσεις επιμελήθηκε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με τη συνεργασία του Γιάννη Κιουρκτσόγλου και του Ε. Δαρζέντα (όπου ακούγεται μπάντα). Στο εσώφυλλο υπάρχουν οι στίχοι των τραγουδιών, ενώ στο καθένα ξεχωριστά αναγράφονται οι μουσικοί που παίζουν. Επίσης, υπάρχουν σημειώματα από Κηλαηδόνη και Κιουρκτσόγλου.

Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη, με εξαίρεση το «Κολίγα γιος» που ηχογράφησε ο Γιώργος Κωνσταντόπουλος.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Κολίγα γιος (Λ. Κηλαηδόνης)
2. Μακριά από την πόλη (Μ. Χρυσομάλλης)
3. Κάποιος παλιός συνάδελφος (Λ. Κηλαηδόνης)
4. Εργένης (Λ. Κηλαηδόνης)
5. Πρωινή γυμναστική (Ν. Σκυλοδήμος)
6. Ο Γιώργος (Λ. Κηλαηδόνης)
7. Ο γάμος (Λ. Κηλαηδόνης)
8. Οικονομία κάνε (Λ. Κηλαηδόνης)
9. Ξερίζωμα (Λ. Χαλκιάς)
10. Ντροπή τέτοιο παιδί (Λ. Κηλαηδόνης)
11. Σε πάρτι του '50 (Ορχηστρικό)
12. Στη μικρή αίθουσα εκθέσεων Παρνασσού (Ι. Κιουρκτσόγλου)
13. Ρέκβιεμ (Ν. Ρουσέας)
14. Η Μάρω (Λ. Κηλαηδόνης)

Η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του Θάνου Μικρούτσικου που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1975 και με το «καλημέρα» προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, αφού η μετάδοση των οκτώ από τα 13 τραγούδια του δίσκου απαγορεύτηκε από το τότε ΕΙΡΤ. Ας μη ξεχνάμε ότι μπορεί να είχε περάσει ένας και πλέον χρόνος από τη μεταπολίτευση και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ωστόσο οι «αρτηριοσκληρωτικές» αντιλήψεις των ιθυνόντων σε τηλεόραση και ραδιόφωνο ακόμη δεν είχαν εκλείψει κι έτσι ο συγκεκριμένος δίσκος έτυχε της συγκεκριμένης αντιμετώπισης. Παρόλα αυτά, πήγε πολύ καλά εμπορικά, εξακολουθεί και σήμερα να πουλάει και πλέον θεωρείται κλασικός!

Ο συνθέτης στηρίχθηκε σε ποιήματα του σπουδαίου Ναζίμ Χικμέτ και του Γερμανού Βολφ Μπίρμαν, χαράζοντας ένα δρόμο που ακολούθησε πιστά στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, αυτόν δηλαδή της μελοποιημένης ποίησης. Τα τραγούδια απέδωσε η Μαρία Δημητριάδη, στενή συνεργάτιδα του Μίκη Θεοδωράκη στην τελευταία φάση της παραμονής του στο εξωτερικό η οποία - όπως αναφέρει και ο Μικρούτσικος σε σημείωμά του στο εσώφυλλο - δίνει αληθινό μάθημα ερμηνείας σε τούτο το δίσκο. Επική αλλά όχι πομπώδης, δυναμική αλλά συνάμα τρυφερή, ήταν η ιδανικότερη τραγουδίστρια για τη συγκεκριμένη δουλειά. Να προσθέσουμε ότι εκείνη την εποχή υπήρχε και συγγενική σχέση ερμηνεύτριας και συνθέτη, μια και ήταν παντρεμένη με τον Ανδρέα Μικρούτσικο ο οποίος στο δίσκο παίζει μπάσο!

Στα ποιήματα του Μπίρμαν η μετάφραση έγινε από τον Δημοσθένη Κούρτοβικ, ενώ εκείνα του Χικμέτ απέδωσαν ο Γιάννης Ρίτσος και ο Γιώργος Παπαλεονάρδος. Πολλά από τα τραγούδια έγιναν γνωστά και δύο από αυτά σε ποίηση Χικμέτ ερμήνευσε και ο Μάνος Λοΐζος με δική του μουσική στο δίσκο «Γράμματα στην αγαπημένη» που κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά το θάνατό του. Επίσης, το «Αυτούς τους έχω βαρεθεί» επανεκτέλεσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το 1978 μέσα από το άλμπουμ με τίτλο το όνομά του.

Στο εσώφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες των συντελεστών, βιογραφικά στοιχεία των ποιητών, σημείωμα του Θάνου Μικρούτσικου και διευκρινίσεις για ορισμένα ονόματα ή ορολογίες που υπάρχουν στους στίχους των τραγουδιών.

Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο, ενώ το εξώφυλλο σχεδίασε η Κλεοπάτρα Δίγκα-Σφέτσα.