 |
|
|
|
|||
|
Πόσο
συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας
αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες
ή δυσάρεστες σκέψεις...
Βάσανο
να 'σαι νηστικός Τη
μια πηγαίνεις για τροφή Έβαλα
φώσφορο στο πετάλι Θάνατος
να 'σαι άσημος Τη
μια πηγαίνεις για τιμές Κάνω
τη βόλτα μου τη μεγάλη Σαν "Βάσανο" χτύπησαν μέσα μου τα παραπάνω στιχάκια της Λίνας Νικολακοπούλου όταν τα άκουσα με τη φωνή του Βασίλη Λέκκα και υπό τη μουσική υπόκρουση του Γιάννη Σπάθα! Εξαιρετικά λόγια, υπέροχη μελωδία. Η ερμηνεία μας τα χαλάει λίγο αλλά δε βαριέσαι... Έτσι κι αλλιώς, άλλοι μου δίνετε δίκιο που γκρινιάζω, άλλοι λέτε ότι με τίποτα δεν είμαι ευχαριστημένος. Δεν πειράζει, καλή καρδιά!
Όταν λοιπόν έχεις να κάνεις με τη μεγάλη ποιήτρια Λίνα Νικολακοπούλου δεν σου μένουν και πολλά περιθώρια. Ή θα αγγίξει ο λόγος της και το τελευταίο κομμάτι από τη σάρκα της ψυχής σου ή θα σε αφήσει παγερά αδιάφορο, ίσως πάλι να σε κάνει να γελάσεις σχολιάζοντας "ε καλά, αυτή ανοίγει ένα λεξικό και όποια λέξη βρει την κολλάει". Πιπέρι στο στόμα! Ιεροσυλία είναι να μιλάς έτσι για μία από τις μεγαλύτερες μορφές της στιχουργικής, και της ποίησης οπωσδήποτε (τι να κάνω, έχω αδυναμία στις ποιητικές προσωπικότητες). Οι αλήθειες που εκφράζουν οι στίχοι της Νικολακοπούλου στο συγκεκριμένο τραγούδι είναι γενικά αποδεκτές, δε νομίζω να έχει κανείς αντίρρηση. Όντως, είναι βάσανο να είσαι νηστικός, δηλαδή να μην ικανοποιείς τις πεινασμένες σου ανάγκες, όπως είναι εξίσου βασανιστικό να μην έχεις αυτά που ποθείς, τα οποία η ποιήτρια συγκεντρώνει στη στενή λέξη έρωτας. Ο εκφραστής της ανάγκης για έρωτα, το σώμα, άλλοτε τρέχει να τραφεί (να κινήσει δηλαδή τις καύσεις της ικανοποίησης) και άλλοτε οδεύει προς την καταστροφή. Πάντα όμως "πριν επιστραφεί το τρώει του κόσμου η λύπη...". Από λύπη το σώμα άλλο τίποτα, και στο ξεκίνημα και στην επιστροφή του... Αφού έχει εκφράσει τους προβληματισμούς της, η στιχουργός κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες και παίρνει το ποδήλατό της (μεταφορικά τα λέει αυτά, μη μασάτε) για να κάνει μια μεγάλη βόλτα στα αισθήματα. Με τα εφόδια που έχει (το "φώσφορο στο πετάλι" και το "καινούριο αδιάβροχο") είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις αλλαγές και να τις απολαύσει. Στη συνέχεια, διαπιστώνει ότι είναι θλιβερό να είναι κανένας άσημος, δηλαδή να μην έχει προσωπικότητα και ότι είναι εξίσου λυπηρό να φοβάται να αναπτύξει χαρακτήρα. Το τετράστιχο με το ίσον που είναι "δυο γραμμές και τέσσερις στην πλάτη" δεν έχω καταφέρει να το αποκωδικοποιήσω ακόμα, ζητάω συγγνώμη. Έπειτα εξακολουθεί τη μεγάλη της βόλτα στον καιρό... Η Λίνα Νικολακοπούλου, θα το ξαναπώ, είναι πολύ σημαντική μορφή της τέχνης! Έχει γράψει απίστευτα τραγούδια (τι να πρωτοθυμηθώ, το "Με το ίδιο μακό" που με έχει σημαδέψει, όλο το δίσκο "Δι' ευχών" που αρέσει στο φίλο μου Γιάννη Κ. και τη φίλη μου Ελεάνα Β., "Θεός αν είναι", "Η σωτηρία της ψυχής", "Μαμά γερνάω", "Ναι θα πω", "Της καληνύχτας τα φιλιά" κ.ά.), Άλλαξε τα δεδομένα της δισκογραφίας αυτή η μοναδική γυναίκα κι ευτυχώς είναι ακόμα ενεργό ηφαίστειο! Έχουμε ανάγκη την παρουσία και την παρέμβασή της στα πράγματα συχνότερα...
Η φοβερή μουσική στο "Βάσανο", που ανήκει στον αξεπέραστο συνθέτη Γιάννη Σπάθα, ήταν το στοιχείο που με έκανε να γράψω γι' αυτό το τραγούδι αυτή την εβδομάδα! Ακούστε το και θα με θυμηθείτε... Ο Βασίλης Λέκκας, που ερμηνεύει το κομμάτι, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Οι απαγγελίες των στίχων στα κουπλέ είναι καλές, όμως δε μου αρέσει όταν ανεβάζει τον τόνο στα ρεφραίν... Πάντως γενικά τον εκτιμώ ως καλλιτέχνη, αν και δε με αγγίζει όσο με αγγίζουν άλλοι εξίσου ποιοτικοί και αξιοπρεπείς συνάδελφοί του. Σε αδρές γραμμές, το "Βάσανο" είναι ένα τραγούδι με ωραία μουσική και ουσιαστικό στίχο. Υποψιάζομαι πως ολόκληρος ο "Σπινθήρας", ο δίσκος στον οποίο ανήκει, θα μου κρατήσει συντροφιά για πολύ καιρό ακόμα...! --- |
|||
 |
|