Η
"περίπτωση" του Νίκου Αντύπα (μέρος β')
Συνεχίζουμε
και ολοκληρώνουμε σήμερα την ανίχνευση της μουσικής ταυτότητας του συνθέτη Νίκου
Αντύπα. Σταθήκαμε την περασμένη Τετάρτη
στις συνεργασίες του με τη Χαρούλα Αλεξίου ("Δι' ευχών", "Έϊ")
και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη ("Σαν ηφαίστειο που ξυπνά", "Υδρόγειες
σφαίρες"), καθώς και σε άλλες δισκογραφικές εκδόσεις, όπως το τηλεοπτικό
o.s.t. "Κάτω απ' την ακρόπολη", το "Οπωσδήποτε παράθυρο",
τον instrumental "Θεατή"...
Και
φτάνουμε στο Μάρτιο του 2004. Τότε κυκλοφόρησε το πολυσυζητημένο cd "Άμμος
ήτανε...", αποτέλεσμα της συνάντησης του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου
με τη Μαρινέλλα, που παρουσίαζε καινούργια δισκογραφική δουλειά τέσσερα χρόνια
μετά τη συμμετοχή της στο σάουντρακ "Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες" (2000)
- με τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη για την ομότιτλη τηλεοπτική σειρά του Κώστα
Κουτσομύτη, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη, στην οποία η Μαρινέλλα
κρατούσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο - και εφτά χρόνια μετά τον ολοκληρωμένο δίσκο
της με το Στέφανο Κορκολή "Για πρώτη φορά" (1997). Επέλεξε να επανέλθει
με τραγούδια των άριστων της γενιάς τους, του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου,
που μπορεί να κατέθεσαν στο "Άμμος ήτανε..." το περίσσευμα της χαράς
τους γι' αυτή τους τη σύμπραξη με μια τραγουδίστρια πρώτου μεγέθους με τέτοια
ιστορία και τέτοια φωνή, αλλά όχι και το περίσσευμα του ταλέντου τους...
Γράφει
η Μαρινέλλα στο ένθετο του άλμπουμ για τη συνάντηση των τριών: "Όταν συναντηθήκαμε
ήταν ο μήνας Σεπτέμβρης. Είχε μια καταγάλανη μέρα. Φως πολύ. Νιώσαμε κι οι τρεις
μια χαρά κι ακούγοντας τις μουσικές του Νίκου είχα μια αγωνία κι ένα χτυποκάρδι
σαν το πρώτο ερωτικό ραντεβού μου περιμένοντας τους στίχους της Λίνας. Έκλεισα
τα μάτια μου να ονειρευτώ αφήνοντας τα πάντα να κυλήσουν. Όταν τα ξανάνοιξα ήταν
άνοιξη...".
"Της
ανήκουν αυτά τα τραγούδια", αναφέρει η Λίνα Νικολακοπούλου. "Της
ανήκει αυτό το χαμόγελο, της ανήκει η αγάπη που δίνει στον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια.
Από μένα κι απ' το Νίκο με αγάπη και συγκίνηση".
Τραγούδια
σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, πριν από το "Άμμος ήτανε...", η
Μαρινέλλα είχε ηχογραφήσει τόσο στις "Μέλισσες" (το ομότιτλο κομμάτι
και σε δεύτερη εκτέλεση "Το τραγούδι του Νείλου") όσο και "Μαζί"
(2003) με το Γιώργο Νταλάρα στο cd από τις παραστάσεις τους στο Μέγαρο Μουσικής
Αθηνών: τη "Τζίλντα" ("Κι εμείς στα σύννεφα") του Νίκου Αντύπα,
το εισαγόμενο "O mare e tu" ("Η θάλασσα κι εσύ") και το "Πριν
το τέλος", που πρωτόπε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Το υπονόησα και παραπάνω.
Η χημεία Αντύπα - Νικολακοπούλου - Μαρινέλλας δεν "έδεσε", όχι γιατί
υπονομεύτηκε εκ των έσω, αλλά επειδή το υλικό δε δουλεύτηκε ίσως όσο θα 'πρεπε.
Όπως και να 'χει, από το "Άμμος ήτανε..." έμειναν έντεκα αξιοπρεπή τραγούδια,
όχι βέβαια ως "προίκα" στην καριέρα της Μαρινέλλας, αλλά έστω ως το
ημερολόγιο μιας συνάντησης, εν τέλει αμήχανης:
"Μεσημέρι",
"Γυάλινη καρδιά", "Θαύματα" (στίχοι Ν. Αντύπας), "Υπάρχουνε
δρόμοι", "Αχ να ξυπνούσα", "Φλόγα", "Σκάλα",
"Στα χέρια της βραδιάς", "...Να λέει τ' όνομά σου", "Το
λουλούδι", "Μεσοτοιχία".
Την
ίδια χρονιά, προς τα τέλη του 2004, έχουμε έναν ακόμα δίσκο με συνθέσεις του Νίκου
Αντύπα, που αυτή τη φορά συνεργάζεται με έναν άντρα ερμηνευτή, το Δημήτρη Μπάση.
"Δύσκολη καρδιά" το άλμπουμ που κυκλοφόρησαν, με δώδεκα τραγούδια,
τα περισσότερα σε στίχους της Μυρτώς Κοντοβά ("Δύσκολη καρδιά", "Τρίτη
χαμένη", "Θέλει ψυχή το τραγούδι", "Αλάνα", "Κλείσε
μου το στόμα", "Ό,τι αρχίζει", "Το πιτσιρίκι", "Το
σχοινί", "Πάντα εσύ, πάντα εγώ", "Λαμπάδες") και τρία
σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου ("Φλου φωτογραφίες", "Αλάνα",
"Ανεμιστήρας").
Στο
δίσκο αυτό, ο Αντύπας προσπάθησε να αναδείξει το εξαιρετικό λαϊκό ηχόχρωμα του
Δημήτρη Μπάση, εντάσσοντάς το σε ένα ενορχηστρωτικό περιβάλλον περισσότερο σημερινό,
με πολλά ροκ στοιχεία. Το πείραμα, αν κρίνει κανείς από την απήχηση των τραγουδιών,
δεν πέτυχε, αλλά η "Δύσκολη καρδιά" παραμένει μέχρι σήμερα για το Δημήτρη
Μπάση μια διαφορετική δισκογραφική πρόταση. "Αυτό που κάνει τον δίσκο
αυτό να είναι πρόταση είναι ότι παντρεύεται ένας λαϊκός τραγουδιστής μ' ένα είδος
αντίθετο από αυτόν. Πρώτη φορά είμαι στο studio 14 μήνες. Δούλεψα πάρα πολύ. Για
μένα αυτός ο δίσκος είναι ένα στοίχημα", δήλωνε ο Δημήτρης Μπάσης σε
συνέντευξή του στο περιοδικό "Ως3" τον Ιανουάριο του 2005.
Με
τη Μυρτώ Κοντοβά ο Νίκος Αντύπας είχε ξανασυνεργαστεί ένα χρόνο πριν, το 2003,
γράφοντας τραγούδια για την Τάνια Νασσιμπιάν στο προσωπικό άλμπουμ της τραγουδίστριας
"Έκλειψις":
"Αν με λέγανε Νατάσσα", "Έρωτας
είναι πάλι", "Οξυγόνο", "Μια ζωή ψαχνόμαστε", "Ο
παρουσιαστής", "Όλα τα αισθήματά μου", "Καύσωνας", "Και
με κυκλώνει", "Το μπαρ", "Χαλιμά", "Sorry",
"Ώρα την ώρα".
Το
υλικό δεν προσέθεσε τίποτα στο δημιουργικό μέρος της συνθετικής γραφής του Αντύπα,
που συνεργάζεται τώρα με την Καίτη Γαρμπή σε μια, εκ πρώτης όψεως, απρόσμενη συνάντηση.
Δώδεκα τραγούδια το περιεχόμενο του επερχόμενου άλμπουμ, σε μουσική και ενορχήστρωση
Νίκου Αντύπα και σε στίχους διαφόρων, απ' το οποίο ακούγεται ήδη το ζεϊμπέκικο
"Αυτό αξίζω", σε στίχους G.M.L. Βέβαια, αν ψάξει κανείς θα διαπιστώσει
ότι ο συνθέτης που άλλαξε τον ήχο του ελληνικού τραγουδιού στη δεκαετία του ενενήντα,
εσχάτως έχει αλλάξει ρότα. Τα τελευταία χρόνια ο Νίκος Αντύπας έχει δώσει τραγούδια
του σε καλλιτέχνες, όπως ο Γιάννης Πλούταρχος, ο Σάκης Ρουβάς και η Πέγκυ Ζήνα.
Συγκεκριμένα, τέσσερα τραγούδια του θα βρείτε στο cd του Σάκη Ρουβά "Υπάρχει
αγάπη εδώ" (2006), την "Ιθάκη" στο "Τρέξε" (2007) της
Πέγκυ Ζήνα, τα "Δεν είμαι Θεός" και "Να μη μ' αφήσεις" στα
"Κρυμμένα μυστικά" (2006) του Γιάννη Πλούταρχου, όλα σε στίχους της
Ελεάνας Βραχάλη...
Όχι
πως είναι κατ' ανάγκη επιλήψιμη μια τέτοια κίνηση ή μια τέτοια ...μετατόπιση ούτε
πως το συγκεκριμένο υλικό είναι για πέταμα. Αλλά, όταν έχεις κρατήσει τον πρώτο
ρόλο σε δισκογραφικές κυκλοφορίες που έγραψαν ιστορία και που άλλαξαν το τοπίο,
το να συμμετέχεις με δυο - τρία κομμάτια σε δουλειές αυτού του είδους και με τα
συγκεκριμένα ζητούμενα, αυτό φαίνεται - ή είναι - τουλάχιστον μίζερο.
Όπως
και να προτείνεις στην πρωτοεμφανιζόμενη Όλγα Βενετσιάνου να της γράψεις τραγούδια,
χωρίς να ξέρει κι η ίδια ακόμα τι δρόμο θέλει ν' ακολουθήσει. Ή, μήπως, είχε την
ψευδαίσθηση ότι έγραφε για τη νέα Πρωτοψάλτη, όπως χαρακτήρισαν πολλοί την εκ
του "Dream Show" προερχόμενη τραγουδίστρια, που τραγούδησε Αντύπα σε
στίχους Ελεάνας Βραχάλη το 2007 στο ντεμπούτο cd της "Πες μου να μείνω εδώ".
Ελεάνα
Βραχάλη - Νίκος Αντύπας - Όλγα Βενετσιάνου
Όλες
αυτές οι συνεργασίες σαφώς δεν αναιρούν την προσφορά του Νίκου Αντύπα, ούτε μειώνουν
την αξία του ροκά συνθέτη, που από τους "Socrates" διήνυσε μια
πορεία αξιοπρόσεκτη, καταφέρνοντας να πρωτοπορήσει και να προτείνει ένα τρόπο
γραφής, που μπορεί να πατά στο computer programming, ξέρει όμως να χρησιμοποιεί
άριστα τα ντραμς, τα κρουστά και τις κιθάρες και να φτιάχνει ωραίες μελωδίες.
Ακόμα
κι όταν βάζει νερό στο κρασί του...
---
