ΔΥΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τραγούδι 1: "Έτσι ξαφνικά"
Τραγούδι 2: "Ούτε ένα βλέμμα-Έτσι ξαφνικά ΙΙ"
Στίχοι : Γιούλα Γεωργίου
Σύνθεση : Αντώνης Βαρδής
Ερμηνευτής : Αντώνης Βαρδής
Συμμετέχει : Αντώνης Ρέμος

Μου αρέσουν τα τραγούδια που περιγράφουν με το στίχο και τη μουσική τους προσωπικές ιστορίες.

Στο σημερινό μας θέμα παρακολουθούμε την εξέλιξη μιας προσωπικής ιστορίας όπως αυτή περιγράφεται από τη στιχουργό Γιούλα Γεωργίου σε δύο τραγούδια σύνθεσης του Αντώνη Βαρδή.
Τα τραγούδια είναι α) το "Έτσι ξαφνικά" που όλοι αγαπήσαμε από την ερμηνεία του Αντώνη Ρέμου και β) το "Ούτε ένα βλέμμα-Έτσι ξαφνικάΙΙ" από το δίσκο του Αντώνη Βαρδή "Ό,τι έχω στο χαρίζω".

Για τους δημιουργούς:
Αντώνης Βαρδής ο ..."μέγας"!
Ξεκίνησε τη μουσική του πορεία αρχές της δεκαετίας του '70 σαν κιθαρίστας. Από το '75 και μετά αρχίζει να γράφει τραγούδια. Τραγουδιστές που έκαναν τότε τα πρώτα τους βήματα στήριξαν τα τραγούδια του αλλά και στηρίχθηκαν σε αυτά, κάνοντας τις πρώτες τους επιτυχίες. Η Γαλάνη, ο Παπακωνσταντίνου, ο Νταλάρας, ο Μ. Λιδάκης, η Α. Βίσση, και ο Γ. Πάριος τραγουδούν Αντώνη Βαρδή και οι επιτυχία που σημειώνουν καταξιώνει τους ίδιους αλλά και το συνθέτη. Από το 1990, ξεκινά ένα νέο κεφάλαιο καθόσον τραγουδά ο ίδιος όσα δημιουργεί. Γνήσιος εκφραστής του ερωτικού καημού και της μοναξιάς. Αξιοσημείωτη επίσης η στήριξη και η συνεργασία του με τη Χριστίνα Μαραγκόζη αλλά και το γιό του Γιάννη Βαρδή.

Γιούλα Γεωργίου
Η εξαιρετική στιχουργός μεγάλων επιτυχιών έχει συνεργαστεί επίσης με τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου, τη Χαρά Πύρτα, το Γιάννη Βαρδή, την Ευριδίκη, την Έλλη Κοκκίνου, την Καίτη Γαρμπή και πολλούς άλλους.
(Για μια φορά ακόμα δυσανασχετώ επειδή όταν κάνω έρευνα που αφορά τους στιχουργούς και τα στοιχεία που καταφέρνω να συγκεντρώσω είναι ελάχιστα. Γιατί συμβαίνει αυτό, δε γνωρίζω. Οι ίδιοι οι δημιουργοί διατηρούν χαμηλό προφίλ ή το "σύστημα" θεωρεί εύκολη δουλειά την στιχουργική και την ποίηση ώστε να απαξιεί να συμπεριλαμβάνει λεπτομέρειες για την γενικότερη πορεία των στιχουργών;)

Θέμα: "Για κάποιους ανθρώπους ο έρωτας είναι πυροτέχνημα"
Η ιστορία έχει ως εξής:

"Έτσι ξαφνικά"
Βαδίζεις την πορεία της ζωής μου ανέμελα, χαλαρά και ανυποψίαστα ώσπου μια νύχτα ξαφνικά ..η νύχτα αυτή διαφέρει.. βλέπεις μπροστά σου κάποιον/α του οποίου η παρουσία ..σε είδα απέναντί μου.. ανακατώνει, αναταράζει, αναστατώνει το παρόν σου.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήσουν ένας ήρεμος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που ήξερε τι θέλει, τι ζητάει, τι είναι δυνατόν να κάνει και τι δεν περνάει σαν σκέψη (πόσο μάλλον σαν πράξη) ούτε από τη σφαίρα της φαντασίας του.

Η παρουσία όμως του εισβολέα ταραχοποιού ..μπήκες στη ζωή μου.. έρχεται σαν ανεμοστρόβιλος και αναστατώνει ότι ήρεμο καλλιεργούσες για αρκετό καιρό. Σαν να τακτοποιούσες το δωμάτιο σου για ώρες και μόλις το καθάρισες στην εντέλεια, φυσάει ένας δυνατός αέρας που ανοίγει με δύναμη τη μπαλκονόπορτα και φέρνει μέσα στην τακτοποίηση σου όλη τη σκόνη του εξωτερικού περιβάλλοντος.
Η χημεία στον κεραυνοβόλο και ξαφνικό έρωτα μεταξύ δύο ανθρώπων μπορεί να ανατρέψει ό,τι λογικό και σοφό ..έχεις μια ματιά που με αφοπλίζει, έτσι ξαφνικά η ζωή μου αξίζει.. έχουν δημιουργήσει πριν γνωριστούν.
Τι κι αν έχουν "ξαναφάει τα μούτρα τους" κάποια χρόνια πριν σε διαφορετικές καταστάσεις και υπό διαφορετικές συνθήκες. Αυτό δε φοβίζει κανένα στο να κάνει ακόμα μία φορά .. χίλιους όρκους πήρα πίσω και τολμώ να σ' αγαπήσω.. βουτιά σε βαθειά νερά.

Στα συγκεκριμένα τραγούδια ο έρωτας δεν ήταν αμοιβαίος. Η δημιουργός ήταν υποψιασμένη από την αρχή. Έτσι δικαιολογείται η απροσδιόριστη ανησυχία και ο φόβος που έχει ..όπως μπήκες στη ζωή μου να φοβάμαι μη σε χάσω.. για το αν θα σβήσει αυτό που της συνέβει έτσι ξαφνικά όπως ξαφνικά δημιουργήθηκε. Είχε ενδείξεις της μη αμοιβαιότητας ..το τηλέφωνο μεσίτης, χάνομαι όταν κλείνεις ξαφνικά..

Σε κεραυνοβόλες καταστάσεις κανείς δε συμβιβάζεται με το τηλέφωνο και ειδικότερα δεν κλείνει ξαφνικά το ακουστικό παρά μόνο όταν διατηρεί κρυφό παρόν ή διατηρεί παράλληλες σχέσεις. Όλοι έχουμε ενδείξεις του πόσο αληθινός είναι ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας. Εθελοτυφλούμε όμως υποσυνείδητα ή συνειδητά.

Δεν πτοήθηκε η δημιουργός. Αυτό που ένιωσε ήταν τόσο συγκλονιστικό που δεν την ενδιέφερε η κατάληξη. Έπρεπε, όφειλε στην ψυχή της, μα πάνω από όλα ήθελε να το ζήσει. Πηγαία, παρορμητικά, ολοκληρωτικά και συγκλονιστικά. Εύγε και μπράβο. Γιατί; Γιατί θεωρώ μεγάλο κακομοίρη όποιον ποτέ του δεν θα νιώσει ή έστω υποψιαστεί τον στίχο ..πόσο υπερβάλλω όταν το μυαλό μου μηδενίζω και με σένα το γεμίζω!..
Εξάλλου πόσο μέτρια και συγκρατημένα μπορείς να βιώσεις έναν κεραυνοβόλο έρωτα;

"Ούτε ένα βλέμμα - Έτσι ξαφνικά ΙΙ"
Πέρασε καιρός. Δεν έχουμε πληροφορίες για το πόσος καιρός πέρασε ούτε λεπτομέρειες για το τι μεσολάβησε και η κατάσταση ξεθύμανε σαν πυροτεχνήματος φως.
Οι δυο ήρωες συναντήθηκαν τυχαία κάπου. Τότε το παρελθόν την αναστάτωσε ξανά και ξαφνικά, υπό διαφορετικές αυτή τη φορά συνθήκες σαν ταινία ήρθαν στο μυαλό μου όλα...

Εκείνη/ος κρατούσε ένας άλλον/η τρυφερά από το χέρι και δεν έδωσε στη δημιουργό καμία σημασία. Για την ακρίβεια δεν γύρισε να την κοιτάξει. Δεν της έριξε ..σαν να μην υπάρχω.. ούτε μια ματιά.

Όλα ήρθαν ξανά στο μυαλό της και αυτή η "προσβολή" την έκανε να νιώσει αόρατη, μικρή. Αυτή η σιωπή και η αδιαφορία βάρυνε τους ώμους της. Πόσο θράσος πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να παίζει με τέτοιες καταστάσεις; Είναι ποτέ δυνατόν δυο άνθρωποι που σε δεδομένη στιγμή της ζωής τους βίωσαν μαζί κάτι τόσο έντονο και δυνατό, να φτάσουν στο σημείο να μην ανταλλάσουν ένα τυπικό (έστω) "Γεια"; Δεν είναι δυνατόν. Αυτό συμβαίνει όταν ο ένας από τους δύο ήταν ψεύτικος και ολίγον από ..."γουρουνοκαραγκιοζάκος" (το αρσενικό γένος είναι τυπικό και ο προσδιορισμός απευθείνεται και στα δύο φύλα!).

Η ειρωνία είναι πως στην αρχική φάση αυτό ή αυτή που το έπαιζε ερωτευμένος/ή ήταν σε ανησυχία μην κολλήσει και παρόλο που έκοβες τις φλέβες σου για μένα
μπέρδευε το πάθος μέσα στον φόβο και τον πανικό, χρησιμοποιώντας τα γέλια ..γέλαγες εσύ.. ως άμυνα.

Το κρίμα είναι πως η δημιουργός για να περιγράφει πόνο ..ρίξε ένα βλέμμα να μου πάρεις την ψυχή.. η κατάσταση δεν είχε ξεπεραστεί από πλευράς της.
Σαφέστατα της/του αξίζουν πολλά περισσότερα ..μου αξίζει ένα βλέμμα.. από μια απλή ματιά! Της / του / μας αξίζουν αληθινά βλέμματα!!

Σημεία που αξίζουν την προσοχή μας...
1. Οι ερμηνείες του Αντώνη Βαρδή!
2. Η πονεμένη μελωδικότητα της μουσικής του.
3. Το εξαιρετικό δέσιμο της μουσικής με το στίχο.
4. Η περιγραφικότητα συναισθημάτων και εικόνων μέσα από το λόγο της Γιούλας Γεωργίου.

Σημείωση 1 : Τα τραγούδια μας ταξίδεψαν μέσα από τα cd "Τα καλύτερα μας χρόνια" και "Ό,τι έχω στο χαρίζω" του Αντώνη Βαρδή σε εκτέλεση του ιδίου. Οι ερμηνείες στο "Έτσι ξαφνικά" που έμειναν επίσης χαραγμένες στο μυαλό μας είναι του Αντώνη Ρέμου από το cd "Καιρός να πάμε παρακάτω" και της Νατάσας Θεοδωρίδου live στο Φως 04-05.
Σημείωση 2 : Στο σημείωμα του ένθετου στο "Ό,τι έχω στο χαρίζω" ο Βαρδής ελπίζει και εύχεται να ακούσει κάποια στιγμή στο μέλλον το τραγούδι "Ούτε ένα βλέμμα" ηχογραφημένο από τη φωνή του Αντώνη Ρέμου. Ευχόμαστε το ίδιο!

Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία.

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr