Τραγούδι:"ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΟ"
Στιχουργός: Ισαάκ Σούσης
Συνθέτης : Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Ερμηνευτής : Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Στη δισκογραφική δουλειά «Παυσίλυπον» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα υπάρχει ένα τραγούδι με τον τίτλο «Οιδιπόδειο». Ο στίχος που μου τράβηξε την προσοχή είναι του Ισαάκ Σούση.
Ομολογώ πως δεν έχω συλλάβει ακριβώς με την ίδια ματιά το θέμα του Οιδιποδείου συμπλέγματος. Εισέπραξα όμως (θέλω να ελπίζω) το κυριότερο μέρος του νοήματος. Εξάλλου όλοι μας έχουμε μια μανούλα που μας «ταλαιπωρεί» γλυκά με την αγάπη της. Τα συναισθήματα είναι σε όλους μας γνωστά. Πώς όμως να εκφραστούν όταν - και συνήθως έτσι συμβαίνει μέχρι μια ορισμένη ηλικία - το παιδί αδυνατεί καλά καλά να τα εντοπίσει μέσα του.

Η μητρική αγάπη είναι το άλφα και το ωμέγα, είναι το θεμέλιο της ανατροφής των προσωπικοτήτων όλων μας.
Η γυναίκα - μάνα είναι το πιο δυνατό πλάσμα της φύσης. Δουλεύει, φροντίζει, μιλάει, μαλώνει και συνεχώς βρίσκεται εκεί, παρούσα στις ανάγκες του και σ' όλα τα κενά του.
Γίνεται η μάνα που το πλάσμα αυτό γυρεύει, που ο άγραφος νόμος της φύσης της ζητά και που ο άντρας από αυτήν περιμένει... του αύριο το παλιόρουχο να ράψει προσπαθεί και φτάνει ως το σήμερα συνέχεια τρομαγμένη ξαναχυμά στη χίμμαιρα να σώσει το παιδί...
Κι έτσι πλέκεται το δίχτυ, που τυλίγει μάνα - παιδί και είναι ένα δίκτυ πολύ δυνατό, πολύ ουσιαστικό και για τους δυο. (Ο στιχουργός στο συγκεκριμένο τραγούδι αποκαλέι τη μητέρα του «μπέμπα», δείγμα της αδυναμίας που της έχει).

Υπάρχει πάντα μια σχέση αδιάσπαστη και ιερή μεταξύ παιδιού και μάνας και ιδιαίτερα αγοριού με τη μητέρα. Αλλά είναι ιερή όσο η ένωση ανάμεσα τους βρίσκεται σ' ένα δρόμο «φυσιολογικό», γιατί αν δεν είναι εκεί αρχίζει η δυσκολία.
Αρχίζει η υπερβολή. Η μάνα γίνεται άθελα της ένα μ' αυτό. Η ζωή του γίνεται συνέχεια της δικής της και σιγά - σιγά που μεγαλώνει το βλέπει να ξεμακραίνει από κοντά της. Μα δεν θέλει. Κι αυτό είναι το λάθος της γιατί το παιδί δεν είναι δικό της. Ανήκει στον εαυτό του.

Μη το καταπιέζεις λοιπόν μητέρα ...Θα φύγω με την έννοια σου και δε θ'αναπαυθώ... μη το φυλακίζεις κοντά σου και μην εξαρτάσαι από αυτό. Δώσε του τη χαρά της ελευθερίας γιατί μόνο με αυτή την πεποίθηση πως το παιδί δεν είναι κτήμα κανενός θα εξελιχθούν αβίαστα οι προσωπικότητες. Αν δεν επέλθει αυτός ο διαχωρισμός τότε η μάνα ταυτίζεται με το παιδί και κάθε του πράξη θα γίνεται δική της. Σε μια αποτυχία του παιδιού δεν θα μπορεί να το βοηθήσει γιατί θα βλέπει την αποτυχία σαν δική της. Δεν πρέπει να ζητά το λόγο της ύπαρξης της μέσα από το παιδί. Η μάνα θα πρέπει να καταλάβει ότι η ζωή υπάρχει γιατί αυτή ζει και όχι για να ζήσει μέσα από τη ζωή του παιδιού. Όταν καταφέρει να διατηρήσει την οντότητα της, μπορεί να λειτουργήσει κατάλληλα και να δώσει αυτά που χρειάζονται στο παιδί δηλαδή την πραγματική αγάπη. Η αγάπη της μάνας είναι η μεγάλη, η ανιδιοτελής, η μοναδική αγάπη που ξεπερνά το εγώ, ξεχνά τον εαυτό της και προσφέρεται στο βωμό της θυσίας για το χατίρι των παιδιών της. Το ωραιότερο και σημαντικότερο για την ανθρωπότητα στοιχείο είναι η οικογένεια και μέσα σ' αυτήν την πρώτη θέση κατέχει η μάνα. Η μητέρα δημιουργεί ανθρώπους... Ηρέμησε αγαπούλα μου κι άσε με να στο πω μια πρόβα μόνο κάνουμε ζωής, μες την αρένα μα δεν υπάρχει θεατής μονάχα εμείς οι δυο... Είναι πλάστης σωμάτων και ψυχών. Είναι το παν, γιατί συνειδητά, μα και ασυνείδητα, διαπλάθει και μορφοποιεί τα χαρακτηριστικά του παιδιού της. Να είσαι μητέρα σημαίνει την πιο μεγάλη χαρά της ζωής, αλλά και την πιο μεγάλη ευθύνη απέναντι στη ζωή.
Η μητέρα είναι ο συμπαραστάτης, ο βοηθός, ο οδηγητής και ο σύμβουλος, η ελπίδα και η παρηγοριά. Είναι μια έννοια χωρίς εθνικότητα, είναι μια λέξη χωρίς χρονολογία. Είναι ένα πανανθρώπινο σύμβολο.

Όσον αφορά την ιστορία του Οιδίποδα ας θυμηθούμε πως όταν ήταν μωρό, τον καταδίκασαν οι γονείς του σε θάνατο, διότι ένας μάντης τους είπε ότι το παιδί τους, θα σκοτώσει τον πατέρα του και θα νυμφευθεί την μητέρα του. Το τραυμάτισαν στα πόδια -Οιδίποδας- και διέταξαν έναν στρατιώτη να το παρατήσει στο δάσος, βορά στα αγρίμια. Αυτός το λυπήθηκε και το έδωσε για υιοθεσία στον Βασιλιά της Κορίνθου. Όταν μεγάλωσε το παιδί έμαθε από άλλο μάντη, ότι θα σκοτώσει τον πατέρα του και θα νυμφευθεί την μητέρα του. Τότε μην γνωρίζοντας τους πραγματικούς του γονείς, νόμισε ότι θα σκότωνε τον θετό του πατέρα που νόμιζε ως πραγματικό και από αγάπή και σεβασμό προς τους γονείς του, έφυγε μακριά. Στον δρόμο, συνάντησε ένα αγενή Βασιλιά, -τον πραγματικό του πατέρα- και τον σκότωσε. Εκείνη την εποχή η Σφίγγα βασάνιζε την Θήβα και όταν ο Οιδίποδας σκότωσε τον Βασιλιά της, έταξαν την χήρα σαν σύζυγο όποιου τους γλύτωνε από το τέρας.
Αυτό το πέτυχε ο Οιδίποδας και έτσι τον πάντρεψαν με την μητέρα του, χωρίς αυτός να το ξέρει.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ:
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, γεννήθηκε στον Βόλο και σπούδασε μουσική στο Ελληνικό Ωδείο. Δημιουργεί τους PLJ Band, οι οποίοι στην πορεία μετονομάστηκαν σε Τερμίτες και το 1983 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με ελληνικό στίχο και τίτλο το όνομα του συγκροτήματος. Οι Τερμίτες διαλύονται και ο ίδιος κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο ξεκινώντας έτσι τη δική του μουσική πορεία.

Ισαάκ Σούσης, στιχουργός, γεννημένος στις 12 Αυγούστου το 1962 στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ, ζει στην Αθήνα από το 1963, σπούδασε βιβλιοθηκονομία,. Από τις εξαιρετικές πένες μπήκε στην δισκογραφία το 1995 και μας έχει χαρίσει καταπληκτικά τραγούδια όπως «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», «Νότος», «Έλα ψυχούλα μου», «Εγώ δε σε κατηγορώ», «Εφάπαξ», «Μάτια χωρίς λογική», «Έτσι κι αλλιώς»

Σημεία που αξίζουν την προσοχή μας...
Το ιδιαίτερο του θέματος και ο τρόπος περιγραφής από τον Σούση, καταστάσεων και συναισθημάτων. Η περιστασιακή αγανάκτηση μάνας αλλά και παιδιού.
Αδύνατον μου φαίνεται να ζήσω άλλη μια μέρα στο σπίτι με τη μάνα μου που προκαλούν τα χαζοπροβλήματα της καθημερινότητας μεταξύ τους.
Η διαπίστωση για το μεγάλωμα της μπέμπας - μαμάς που συμβαίνει αλλά δεν προσέχουμε.

"ΟΙΔΙΠΟΔΕΙΟ"

Αδύνατον μου φαίνεται
Να ζήσω άλλη μια μέρα
Στο σπίτι με τη μάνα μου
Συνέχεια να μιλά
Μαζεύει αποτσίγαρα
«Θα πάθουμε χολέρα
άνοιξε τα παράθυρα
δε σε ανέχω πια»
Ένα μικρό ελάττωμα
Δε διόρθωσες ποτέ σου
Θα φύγω με την έννοια σου
Και δε θ'αναπαυθώ
Άλλαξε ένα εσώρουχο
Απ' τις υπερβολές σου
Προτού σ'αποτελειώσουνε
Εγώ θα τρελλαθώ.

Αδύνατον, απίστευτο κι όμως αληθινό
Η μπέμπα φέτος γίνεται εξήνταδυό χρονώ
Κι είναι το ίδιο αδύναμη το ίδιο δολοφόνος
Κι ας προθερμαίνονται άδικα το τέλος και ο χρόνος

Μητέρα απ' τα δεκαεννιά
Ταυτόχρονα ερωμένη
Του αύριο το παλιόρουχο
Να ράψει προσπαθεί
Και φτάνει ως το σήμερα
Συνέχεια τρομαγμένη
Ξαναχυμά στη χίμμαιρα
Να σώσει το παιδί
Όλα τριγύρω άφτιαχτα
Και αγουροξυπνημένα
Ηρέμησε αγαπούλα μου
Κι άσε με να στο πω
Μια πρόβα μόνο κάνουμε
Ζωής, μες την αρένα
Μα δεν υπάρχει θεατής
Μονάχα εμείς οι δυο

Αδύνατον, απίστευτο κι όμως αληθινό
Η μπέμπα φέτος γίνεται εξήνταδυό χρονώ
Κι είναι το ίδιο αδύναμη το ίδιο δολοφόνος
Κι ας προθερμαίνονται άδικα το τέλος και ο χρόνος

Το τέλος Ιουλιέτα μου
Θα είναι η αρχή μας
Αρχή για την επόμενη
Ερωτική σκηνή μας
Τότε ψυχή και σώματι
Θα μεταμορφωθούμε
Στο οστεοφυλάκιο
Του ονείρου μας θα μπούμε
Κι αν κάτι θα μας θυμηθεί
Κι αν κάτι μας ξεθάψει
Θα είναι ένα γέλιο αγγελικό
Που θα σε αντιγράψει.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: για τη τελευταία δημοσίευση που αφορά τους στίχους του My number one της Ναταλίας Γερμανού και το σημείο secret passion το οποίο λανθασμένα αναφέραμε και είναι sacred passion.
Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία.

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr