Είναι ερωτευμένη με τη τέχνη της μουσικής και πιστεύει ιδιαίτερα στη δύναμη του στίχου όταν μπορεί να προσφέρει μηνύματα και προβληματισμούς. Ό,τι και να πούμε, τα λόγια είναι περιττά στη περίπτωση της Μαρίας Οικονόμου. Η αλήθεια της φανερώνεται λέξη - λέξη μέσα από τις στιχουργικές της καταθέσεις και η συνέντευξη αυτή αποτελεί αδιάψευστο κομμάτι των ελπίδων μας ότι ακόμα και σήμερα, υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι και φωτεινές εξαιρέσεις που δεν τους λείπει τίποτα, παρά μονάχα μια ευκαιρία για να διαπρέψουν στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού...

Music Corner: Θα θέλαμε ένα μικρό βιογραφικό σου, για να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Πού γεννήθηκες, με τι ασχολείσαι, πώς γεννήθηκε η αγάπη σου για τη συγγραφή στίχων;
Μαρία Οικονόμου: Είμαι 37 ετών και γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσα και σπούδασα. Συγκαταλέγομαι και εγώ ανάμεσα στους αδιόριστους εκπαιδευτικούς και αυτή τη στιγμή εργάζομαι σαν υπεύθυνη μιας Εταιρείας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών στη Θεσσαλονίκη. Μου αρέσει ιδιαίτερα η μουσική και η στιχουργική, με προτίμηση στο σύγχρονο έντεχνο και ροκ ελληνικό τραγούδι. Η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή στίχων ξεκίνησε από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, με αφορμή τη συγκίνησή μου και το θαυμασμό μου για το μάθημα της μουσικής και της ελληνικής λογοτεχνίας, που δεν ήταν άλλο από το "Ποιητικό Ανθολόγιο".

M.C.: Σε ποια ηλικία έγραψες τον πρώτο σου στίχο και σε τι αναφερόταν;
Μαρία Οικονόμου: Τον πρώτο στίχο μου τον έγραψα μαζί με μία συμμαθήτριά μου, όταν ήμουν 10 χρονών σε μία σχολική εκδρομή και αναφερόταν στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας...

M.C.: Λένε πως οι συνθέτες και οι στιχουργοί είναι περισσότερο δημιουργικοί στις δύσκολες στιγμές και λιγότερο σε στιγμές ευτυχισμένες. Ισχύει και για σένα το ίδιο;
Μαρία Οικονόμου: Κάθε συναίσθημα που πηγάζει από μία ευτυχισμένη στιγμή ή στιγμή λύπης μπορεί να αποτυπωθεί σε ένα χαρτί. Η αλήθεια είναι πως γράφω περισσότερο όταν είμαι λυπημένη, απ' ότι όταν είμαι πολύ χαρούμενη. Γράφω όμως ακόμη και όταν ονειροπολώ ή όταν είμαι θυμωμένη. Εκείνη τη στιγμή είμαι απόλυτα συγκινημένη και μιλώ με ένα κομμάτι χαρτί που γίνεται ο "εξομολογητής" ή η λύτρωσή μου. Αυτή που γράφει είναι η καρδιά και τα συναισθήματα, το μυαλό απλά ακολουθεί της εντολές της και "στιχοπλέκει".

M.C.: Παρακολουθείς τη πορεία άλλων στιχουργών; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου;
Μαρία Οικονόμου: Προσπαθώ να παρακολουθώ την πορεία κάθε αξιόλογου δημιουργού και καλλιτέχνη που με ενδιαφέρει. Από τους παλαιότερους στιχουργούς - ποιητές ξεχωρίζω το Νίκο Γκάτσο, ενώ ανάμεσα στους αγαπημένους μου νεότερους στιχουργούς συγκαταλέγονται οι Άλκης Αλκαίος, Μάνος Ελευθερίου, Κώστας Τριπολίτης, Οδυσσέας Ιωάννου, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Νικόλαος Άσιμος, Κώστας Λειβαδάς.

M.C.: Θεωρείς ότι η ενασχόληση με το στίχο είναι θέμα προσωπικών βιωμάτων, εμπειριών που αποκτάς με το χρόνο ή θέμα φαντασίας;
Μαρία Οικονόμου: Θεωρώ ότι ο στίχος είναι αποτύπωση και έκφραση συναισθημάτων, συγκινήσεων, βιωμάτων, καταστάσεων, σημαντικών γεγονότων και εμπειριών στη ζωή μας. Με άλλα λόγια είναι αποτύπωση ζωής. Είτε της δικής μας είτε της ζωής που ζούμε και βιώνουμε ή και ονειρευόμαστε να αλλάξουμε. Οι εμπειρίες οπωσδήποτε γεννιούνται, αυξάνονται και ωριμάζουν με την πάροδο του χρόνου, τα βιώματα όμως δεν τον ακολουθούν πάντα, ούτε είναι ανάλογα προς αυτόν. Η φαντασία πάλι νομίζω πως δεν είναι η κατάλληλη κινητήρια δύναμη που θα ωθούσε μία καρδιά να μιλήσει μέσα από ένα κομμάτι χαρτί, σίγουρα όμως ένα μυθιστόρημα θα μπορούσε να είναι ένα προϊόν φαντασίας.

M.C.: Ποιο ελληνικό τραγούδι θεωρείς κορυφαίο για το στίχο του και γιατί;
Μαρία Οικονόμου: Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω σαν κορυφαίο ένα μόνο ελληνικό τραγούδι για το στίχο του. "Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι και κούνια για τ' αγέννητα παιδιά" του Νίκου Γκάτσου είναι από τους αγαπημένους στίχους που με είχαν σημαδέψει σε μικρότερη ηλικία.
Επίσης θεωρώ κορυφαίο και ιδιαίτερα σπουδαίο στιχουργό τον Άλκη Αλκαίο, ο οποίος σε κάποια τραγούδια του έδινε από ένα "κλειδί" στιχουργικό. Στη "Ρόζα" το "...πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή..." ξεκλειδώνει μια συγκυρία. Ή το "...εδώ είναι Αττική, φαιό νταμάρι...".
Από τα αγαπημένα μου τραγούδια είναι όλη η συλλογή τραγουδιών του cd "Γέφυρες" του Διονύση Τσακνή. Τι να πει κανείς και για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου ("Αγία Νοσταλγία", "Στην Ανδρομέδα και στη Γη", "Της Αγάπης Γερακάρης", "Λάφυρα"), τον οποίο έχω ξεχωρίσει για το αυθεντικό μουσικό ύφος του και το ήθος του απέναντι στο τραγούδι. "Όταν χαράζει", στίχοι σουρεαλιστικοί και αλληγορικοί, φτιαγμένοι από εικόνες που εκφράζουν συναισθήματα και που προσωπικά θα τους έλεγα ποίηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τραγούδι "Ήμερος 'Υπνος". ("Κοιτάς απ' το παράθυρο, καπνίζουν τα πηγάδια. / Χιόνι κι ανάψαν τη φωτιά στο κάτω κόσμο").
Για μένα ο στίχος δεν είναι απλά μία καταγραφή συναισθημάτων, αλλά και ένα "δόσιμο" ψυχής που δεν αρκεί μόνο να μας μεταφέρει στις εικόνες ψυχής του δημιουργού του, αλλά να προσφέρει μηνύματα και προβληματισμούς.

M.C.: Πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η προσωπικότητα σ' ένα καλλιτέχνη; Ποια είναι η γνώμη σου για την "εικόνα" που πρέπει να βγάζει ένας νέος καλλιτέχνης; Στις μέρες μας μοιάζει πιο σπουδαία κι από το ίδιο το τραγούδι, το ταλέντο, την ερμηνευτική ικανότητα και τις επιλογές...
Μαρία Οικονόμου: Ένας καλλιτέχνης παίζει σπουδαίο ρόλο, όχι μόνο όταν ξεχωρίζει για το ταλέντο και τις ικανότητες του, αλλά και για το ήθος του απέναντι σε αξίες, ανθρώπους αλλά και σε κάθε είδος τέχνης που εκπροσωπεί. Είναι απαράδεκτο να συναντά κανείς ανθρώπους που δεν σέβονται τη τέχνη και στοχεύουν να αναδειχθούν μέσα από αυτήν. Η εξωτερική εικόνα που προβάλλεται από τα Μ.Μ.Ε ως το κυρίαρχο μέσο καταξίωσης και ανάδειξης νέων καλλιτεχνών και ειδικά ερμηνευτών, έχει σαν συνέπεια τον αποπροσανατολισμό του κοινού από την "υγιή" και "ποιοτική" μουσική. Επίσης θεωρώ ότι η εμφάνιση είναι ένα επιπρόσθετο προσόν στην καλύτερη παρουσία και εξωτερική εικόνα ενός καλλιτέχνη, δεν πρέπει όμως να θεωρείται και να καλλιεργείται σαν το πρωτεύον χαρακτηριστικό, από το οποίο θα κρίνεται και θα αξιολογείται στο χώρο της τέχνης.

M.C.: Ποια είναι η πιο σκληρή αλήθεια που έχεις κληθεί να αντιμετωπίσεις στη ζωή σου ως τώρα;
Μαρία Οικονόμου: Σε μία συνέντευξή του σε κρατικό κανάλι, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είπε: "Θεωρώ πως η εποχή μας είναι βολικά μουδιασμένη" και δεν είναι τυχαίο αυτό. Αναρωτιέμαι αν τελικά μέσα από τη μουσική και τους στίχους "ξυπνούν" ή αδιαφορούν οι άνθρωποι ή αν τελικά δεν θέλουν πραγματικά να προβληματίζονται, αλλά αυτό που τους αρέσει είναι να "μουδιάζουν" και να ξεγελούν τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους με "ανάλατες και άνοστες μουσικές". Οι παλαιότερες εποχές είχαν να αναδείξουν επαναστατικά τραγούδια και να δώσουν μηνύματα επιβίωσης. Σήμερα είναι λίγοι οι στιχουργοί που ασχολούνται με τα προβλήματα της εποχής μας και αυτό με ανησυχεί. Είναι σκληρό να προβάλλονται και να προωθούνται "είδωλα" και "μουσικές" χωρίς νόημα και να εμπορευματοποιούνται ήθη και αξίες. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, ο υπέρτατος ανθρώπινος εξευτελισμός σε όλο του το μεγαλείο. Μία σκληρή και πικρή αλήθεια της εποχής μας!

M.C.: Ποιο νομίζεις ότι είναι το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας στη χώρα μας; Απ' την άλλη πλευρά, τι πιστεύεις ότι έχεις να προσφέρεις εσύ στο ελληνικό τραγούδι;
Μαρία Οικονόμου: Πιστεύω πως η ελληνική μουσική βιομηχανία και η διαφήμιση, με το να επενδύει και να προβάλλει εκατομμύρια πάνω σε ονόματα αμφισβητούμενης αξίας που σύντομα μέσα από το "τηλεθέαμα" και τα γνωστά "realities" ανάγονται σε "stars" και "θρύλοι", σκοτώνει τη μουσική. Υπάρχουν πραγματικά αξιόλογοι καλλιτέχνες οι οποίοι περιθωριοποιούνται και θυσιάζονται στον υπέρτατο βωβό του χρήματος που δυστυχώς, ελάχιστα ακούγονται ή παραμένουν στην αφάνεια. Το αποτέλεσμα είναι το ενδιαφέρον του ακροατή να κατευθύνεται αποκλειστικά σε μία "κάστα" καλλιτεχνών και να βουλιάζουν στο βυθό πραγματικοί καλλιτέχνες. Συνοψίζοντας θα πω ότι παρόλο που καθημερινά η μουσική "σκοτώνεται", "...τελικά η μουσική είναι ένα θηλυκό που ονειρεύεται, ερωτεύεται, ξαναγεννιέται από τις στάχτες της και ανοίγει καινούρια πανιά, αντιλαμβάνεται τα πράγματα γύρω της με την καρδιά, αγνοώντας τα παιχνίδια του μυαλού. Το μήνυμα το οποίο μεταφέρει φτάνει πάντα στον προορισμό του, ακόμη κι αν έχει να περάσει μέσα από λαβύρινθους..." και αν η ελληνική μουσική βιομηχανία αγαπήσει και επενδύσει σωστά πάνω σε αυτό το "θηλυκό" με δυναμισμό και επιχειρηματική τόλμη, μπορεί να επιτύχει πολλά εντός και εκτός Ελλάδας. Βρίσκομαι ανάμεσα σε όλους αυτούς που οραματίζονται και είναι ερωτευμένοι με την τέχνη της μουσικής και ειδικότερα με το ελληνικό τραγούδι και ελπίζω στο παρόν και στο μέλλον και το δικό μου μικρό λιθαράκι να βοηθήσει στο "χτίσιμο" της μουσικής τέχνης και του ελληνικού τραγουδιού.

M.C.: Όνειρα και επιδιώξεις για το μέλλον;
Μαρία Οικονόμου: Χωρίς να είμαι δυσαρεστημένη και αχάριστη, ευγνωμονώ καταρχήν το Θεό για όλα τα όμορφα και άσχημα που μου έχει χαρίσει μέχρι τώρα. Όσον αφορά τα όνειρά μου τα "καλλιτεχνικά" θα ήθελα να έχω την τιμή, την αξίωση και τη χαρά να συνεργαστώ με ανθρώπους που θα μελοποιήσουν τους στίχους μου. Κάθε μέρα για μένα θέλω να είναι δημιουργική και να με ωριμάζει και σαν άνθρωπο και καλλιτεχνικά. Τα όνειρα και οι επιδιώξεις πολλές φορές δεν εκπληρώνονται, όμως αυτό δεν θα με σταματήσει ποτέ από το να γράφω και να ονειρεύομαι...

M.C.: Περιέγραψέ μας τη διαδρομή της ζωής σου με ένα στίχο από κάποιο αγαπημένο σου τραγούδι!
Μαρία Οικονόμου:
Πορφυρά στέμματα φορώ
στην πυρά μόνη προχωρώ.
Κρατώ κόκκινο χαρταετό
πετώ σ' ένα φως ονειρευτό.

Ξαφνικά μπαίνω στο χορό
μαγικά σάνδαλα φορώ.
Περνώ το γεφύρι το στερνό
θρηνώ έναν κόσμο μακρινό.

(Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ - ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ)

Στίχοι της Μαρίας Οικονόμου...

* Έχετε ταλέντο στο τραγούδι, στη μουσική, στο στίχο και θέλετε να κάνετε ένα πρώτο βήμα στο χώρο; Το MC είναι εδώ για να σας βοηθήσει! Στείλτε e-mail τώρα στο artists@musiccorner.gr με τίτλο "νέος καλλιτέχνης". Θα σας πούμε τη γνώμη μας για τη δουλειά σας, ενώ οι καλύτεροι θα παρουσιαστούν (μέσω συνέντευξης) στη στήλη "Κάθε όνειρο στο χάρτη", της Κατερίνας Μαθιουδάκη!