Τραγούδι : "Μου έλειψες"
Στίχοι : : Γιάννης Λιόντος
Σύνθεση : Κωνσταντίνος Παντζής
Ερμηνεύτρια : Αποστολία Ζώη

Το τραγούδι «Μου έλειψες» βρίσκεται (και όχι άδικα) αυτό το χρονικό διάστημα στις πρώτες θέσεις μεταδόσεως των ραδιοφωνικών σταθμών και ήταν η αφορμή που έψαχνα για να αναφερθώ σε αγαπητούς δημιουργούς. Στον Κωνσταντίνο Παντζή και το Γιάννη Λιόντο. Συγχαρητήρια και στους δυο δημιουργούς για το εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Τον προηγούμενο Ιανουάριο κυκλοφόρησε η δεύτερη δισκογραφική δουλειά της Αποστολίας Ζώη με τίτλο «Από δω και πέρα». Στο δελτίο τύπου της Virus διαβάζουμε μεταξύ άλλων «...Ο συνδυασμός της εκπληκτικής φωνής και της σκηνικής παρουσίας που συνεπαίρνει, καθιστούν την Αποστολία Ζώη μια από τις σημαντικότερες ανερχόμενες δυνάμεις του λαϊκού τραγουδιού. Με προσεκτικά βήματα, επιμονή, σκληρή δουλειά και σημαντική εμπειρία σε pop και λαϊκό ρεπερτόριο, η Αποστολία Ζώη κατάφερε σύντομα να διακριθεί, τόσο στις πίστες μεγάλων νυχτερινών κέντρων, όπως τα ΑΠΟΛΛΩΝ, ΑΣΤΕΡΙΑ, ΘΑΛΑΣΣΑ, όσο και στη δισκογραφία... οι Κωνσταντίνος Παντζής και Γιάννης Λιόντος υπογράφουν εφτά εξαιρετικά τραγούδια, όπως το "Μου έλειψες" ...»

Η Αποστολία Ζώη γεννήθηκε στο Βόλο. Η ενασχόλησή της με τις καταδύσεις σε επίπεδο πρωταθλητισμού την οδήγησαν στα 14 της χρόνια στη Θεσσαλονίκη από όπου ξεκίνησε και την καριέρα της. Ακολούθησε η Γυμναστική Ακαδημία. Στο πρώτο έτος της σχολής, μπήκε στη ζωή της η μουσική. Έτσι ξεκίνησε να τραγουδάει σε νυχτερινό κέντρο της συμπρωτεύουσας.
Την τελευταία της σεζόν στη Θεσσαλονίκη, εμφανιζόταν στις «Μάσκες» με την Πέγκυ Ζήνα. Η κάθοδός της στην Αθήνα έγινε με το σχήμα του οποίου ηγείτο επίσης η Πέγκυ Ζήνα στα Αστέρια από το οποία και ξεχώρισε.

Για τους δημιουργούς Κωνσταντίνος Παντζής και Γιάννης Λιόντος, έμπειροι και πετυχημένοι δημιουργοί επιτυχιών. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους και οι δύο αναφερόμενοι έχουν δώσει υλικό σε όλο σχεδόν το τραγουδιστικό στερέωμα (είναι ελάχιστοι εκείνοι που δεν έχουν συνεργαστεί μαζί τους).
Αποτελούν ένα αχτύπητο δίδυμο και η χημεία της συνεργασίας τους μας έχει χαρίσει πάρα πολλά όμορφα κομμάτια. Αν αρχίσετε να ψάχνετε τα ελληνικά σας cd θα βρείτε το όνομα τους σε αρκετά από αυτά. Από που να αρχίσω λοιπόν και που να τελειώσω. Έχουν συνεργαστεί με Αντώνη Ρέμο, Πασχάλη Τερζή, Νατάσα Θεοδωρίδου, Γιώργο Τσαλίκη, Γιάννης Πλούταρχο, Ελένη Δήμου, Τριαντάφυλλο, Γιώργο Αλκαίο, Σταμάτη Γονίδη, Έλλη Κοκκίνου, Πέτρο Ιμβριο, Μαντώ, Νίνο, Ελεάνα Παπαϊωάννου, Καλομοίρα, Κωνσταντίνα, Πάμελα, Τριαντάφυλλο, Νότη Χριστοδούλου, Γιώργο Λεμπέση, Χρήστο Πάζη κ.α

Γιάννης Λιόντος: Γεννημένος στην Αθήνα το 1972. Ασχολήθηκε με τις καλλιτεχνικές δημόσιες σχέσεις και το 1997 υπεύθυνος τότε στη ΦΑΝΤΑΣΙΑ ξεκίνησε τυχαία τη στιχουργική. Έδειξε κάποια γραπτά του στον Σπύρο Σπυράκο ο οποίος εντοπίζοντας το ταλέντο του τον παρότρυνε να συνεχίσει. Η πρώτη επιτυχία δεν άργησε να έρθει. «Φέρσου σαν άντρας» τραγουδισμένο από τη φωνή της Νατάσας Θεοδωρίδου στο cd «Θα μιλήσω με τ' αστέρια». Η καριέρα του δρομολογήθηκε και συνεχίστηκε με πολλές επιτυχίες. Έχει γράψει περισσότερα από χίλια τραγούδια. Τα περισσότερα από αυτά από βιώματα δικά του ή από εμπνεύσεις που του γεννούν βιώματα φίλων και γνωστών.

Κωνσταντίνος Παντζής: Είναι από τους πλέον επιτυχημένους συνθέτες της γενιάς του. Ξεκίνησε τα συνθετικά του βήματα το 1996 και έχει συμμετοχή σε περισσότερες από 60 δισκογραφικές δουλειές. Εκτός από το Γιάννη Λιόντο, έχουν ντύσει τις μελωδίες του με τους στίχους τους οι : Ναταλία Γερμανού, Ελένη Γιαννατσούλια, Εύη και Μαργαρίτα Δρούτσα, Νίκη Σπυροπούλου κ.α.

Θέμα : «Η καψούρα»
Παίδες, άλλο έρωτας άλλο καψούρα, με εννοείτε; (Πειράζει αν πάρω αφορμή το θέμα και πάω λίγο παρακάτω με κίνδυνο να βγω εκτός από αυτό;) Πριν από αρκετούς μήνες διάβασα τυχαία σε κάποιο forum το παρακάτω κείμενο το οποίο σας μεταφέρω γιατί το βρήκα ενδιαφέρον. Δε θα συμφωνήσω απόλυτα με το κείμενο που ακολουθεί αλλά οποιαδήποτε τεκμηριωμένη άποψη την τοποθετώ στις καλοδεχούμενες.

Λέει λοιπόν ο αγαπητός φίλος: «Έχουν γραφτεί πολλά περί έρωτος, γι΄αυτό εδώ θα δώσω μια εντελώς διαφορετική νότα, με μια προσωπική μου αλήθεια: Αγαπάω και ερωτεύομαι δυο διαφορετικά πρόσωπα (γυναικάρες για την ακρίβεια). Αγαπάω την μία και είμαι ερωτευμένος "κρυφά" με την άλλη. Ξεκινώ λοιπόν από την εξήγηση του φαινομένου και έτσι θα καταλήξω τι τελικά είναι αγάπη και τι έρωτας.
Με την μια κοπέλα, αυτή που αγαπώ, έχω πραγματική σχέση. Με την άλλη κοπέλα που νιώθω ερωτευμένος δεν έχω "προσωπικές" σχέσεις πέρα από το παίξιμο των ματιών - αμφότεροι νιώθουμε το ίδιο, και μόνο η γλώσσα του σώματος μετέχει της επικοινωνίας φανερά, στα λόγια αποφεύγουμε να προχωρήσουμε γιατί πράγματι αγαπάμε ο καθένας ξεχωριστό πρόσωπο.
Με την πρώτη κοπέλα υπήρξε αρχικά το στάδιο του έρωτα και η κατάλληλη συμπαιγνία των καταστάσεων που μας οδήγησαν στην αποδοχή και πραγμάτωση μιας σχέσης. Η μέγιστη διαφορά αγάπης και έρωτα είναι ο πόνος. Όταν αγαπάς πονάς τον άνθρωπο σου. Όταν ερωτεύεσαι νιώθεις ένα φτερούγισμα (αγαλλίαση). Δηλαδή η αγάπη είναι δεσμός, ο έρωτας είναι απλά ένα συναίσθημα (αλλά πολύ βαθύ). Μπορείς να αγαπήσεις δίχως να ερωτευθείς. Όταν εκ των πραγμάτων δυο άνθρωποι βρίσκονται μαζί, και ο ένας πονά τον άλλο (συμπάσχει), αναπτύσσουν δεσμό αγάπης.
Ο έρωτας ξεκινάει πάντα από το ξαφνικό! Ξαφνικά συναντιόνται δυο άτομα και εμφανίζεται ο έρωτας. Ο έρωτας δεν αναπτύσσεται αλλά εμφανίζεται. Κάποιοι όμως μπερδεύουν την καψούρα με τον έρωτα.
Καμένος είναι αυτός που πονά, αυτός που αγαπά. Ο ερωτευμένος ουδέποτε είναι καμένος! Διότι δεν πονά, αντίθετα όταν συναντιέται με τον "κρυφό" ερωτά του νιώθει να του περνάνε τα πάντα -κάθε πόνος εξαφανίζεται-. Το ίδιο συναίσθημα του έρωτα το έχουμε κατά την έκφρασή μας με την σεξουαλική πράξη. Δηλαδή για να επιτευχθεί αυτή βρισκόμαστε με το ίδιο συναίσθημα με αυτό που περιγράφω ως έρωτας. Γι΄αυτό τον λόγο λέμε "έκανα έρωτα". Η φούντωση που δέχεται κανείς για να προβεί στην έκφραση του έρωτα είναι πράγμα που δεν ελέγχεται με τον νου αλλά με την γλώσσα του σώματος. Έτσι η αξία του έρωτα είναι σε δυο φάσεις: Στον κρυφό έρωτα, όπου τα σώματα μιλάνε μόνα τους αλλά δεν υπάρχει σχέση, και στον εκφραστικό (άρα φανερό) έρωτα όπου προϋποθέτει σχέση (οποιουδήποτε βαθμού). Όταν λέμε σχέση όμως εννοούμε αγάπη, όχι έρωτα.
Έρωτας είναι η γενετήσια ορμή που σου προκαλείται καθώς πλησιάζεις ένα άτομο. Όσο πιο κοντά τόσο πιο πολύ το αισθάνεσαι. Ο έρωτας λοιπόν δεν δύναται με την σκέψη να φύγει, να καταλαγιάσει, όπως και δεν γίνεται έτσι να έρθει. Ζεις με αυτόν και αν θες τον κρατάς κρυφό ή τον φανερώνεις. Η αγάπη όμως οικοδομείται και γκρεμίζεται. Οικειοθελώς. Ένας τρόπος για να καταλάβεις ότι δεν αγαπάς πια είναι και αυτός: Αναρωτιέσαι γιατί ο/η σύντροφος δεν χαίρεται από αυτά που κάνεις γι΄αυτόν/ήν.
Τότε ακριβώς η αγάπη έχει χαθεί. Όσο αγαπάς χαίρεσαι και γιατί βλέπεις την χαρά του συντρόφου σου από την προσφορά σου, άρα δεν αναρωτιέσαι! Όσοι λοιπόν αναρωτιούνται ενώ προσφέρουν, έχουν χάσει την αγάπη τους! Και αυτό δεν διορθώνει με τίποτα! Επιπλέον να πούμε ότι μπορεί κανείς να αγαπά τους πάντες εφόσον χαίρεται όταν βλέπει αυτοί να χαίρονται από την προσφορά του σε αυτούς. Επίσης μπορεί κάποιος να είναι ερωτευμένος με περισσότερα του ενός άτομα ταυτόχρονα.
Το σώμα δεν ξεχωρίζει το συναίσθημα με το όνομα του πόθου μας αλλά με την ένταση αυτού. Μπορείς να είσαι φουλ ή λίγο ερωτευμένος/η αλλά όχι αποκλειστικά με ένα άτομο. Συνήθως όμως αναγνωρίζει κανείς τον μεγαλύτερο έρωτα και προσπαθεί εκεί να τον "φανερώσει". Ευτυχία είναι να φανερώνεις τον ερωτά σου αλλά και να αγαπάς. Αυτό πετυχαίνει ένα ζευγάρι (όπως και γω με την κοπέλα που αγαπώ).
Ο έρωτας για το ζευγάρι που αγαπιούνται δεν είναι σκοπός αλλά μέσο, κάτι σαν αλληλοπροσφορά, ένδειξη αγάπης. Οπότε μια έκφραση του στυλ: Οι τάδε αγαπιούνται τρελά, σημαίνει ότι εκτός από την αγάπη τους στην καθημερινότητά τους έχουν πολλές φορές εκφράσεις του έρωτά τους. Με τα χρόνια και λόγω παιδιών οι εκφράσεις του ερωτά τους (ο έρωτας δηλαδή) γίνεται λιγότερο αλλά λόγω των περισσότερο αναγκών της οικογένειας με την καλή θέληση του ζευγαριού δύναται να κρατηθεί σε υψηλά επίπεδα. Αν δεν κάλυψα το θέμα, το συζητάμε..... Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά! Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!»

Φίλε, αν σου θυμίζει κάτι το κείμενο, περιμένω mail σου, Martha@musiccorner.gr

Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία!

Μάρθα Μανώλη
Martha@musiccorner.gr

«Μου έλειψες»

Βρέθηκα πάλι
Σε μαύρο χάλι
Βρέθηκα πάλι
Τη μορφή σου να ζητώ

Το νούμερό σου
Θυμάμαι ακόμα
Κι ενώ είμαι λιώμα
Σχηματίζω τον αριθμό

Μου έλειψες και πήρα να στο πω
Δεν έπαψα ποτέ - ποτέ να σ' αγαπώ
Μου έλειψες και θέλω να το ξέρεις
Δεν έπαψες ποτέ - ποτέ να μ' ενδιαφέρεις.

Μήνυμα σου αφήνω
Πες μου τι θα γίνω
Δεν αντέχω μακριά σου
Τι κουράγιο να' χω
Ζω μα δεν υπάρχω
Μου 'χει λείψει η αγκαλιά σου

Άλλο ένα βράδυ
Που τυραννιέμαι
Άλλο ένα βράδυ
Που σε σκέφτομαι τρελά.