Η αλήθεια είναι ότι άργησα πολύ να παρουσιάσω έναν από τους πολλούς υπέροχους δίσκους ίσως της πιο ερωτικής γυναικείας φωνής όλων των εποχών, ωστόσο κάλλιο αργά παρά ποτέ! Δεν το κρύβω ότι λατρεύω την Αλέκα Κανελλίδου και δυσκολεύτηκα πολύ μέχρι ν' αποφασίσω σε ποια δουλειά της θ' αναφερθώ. Ωστόσο, κατέληξα στο «Για λίγους» που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1979 επειδή σηματοδότησε την αρχή της ανόδου για την τραγουδίστρια και την καθολική πλέον αναγνώρισή της.

Όπως ίσως ξέρετε, η Κανελλίδου (κόρη του μουσικού Γιάννη Κανελλίδη) είχε γίνει γνωστή τραγουδώντας «Άσε με να φύγω» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 1974 και με αφετηρία τούτο το κομμάτι κυκλοφόρησε λίγο καιρό μετά και ο πρώτος της προσωπικός δίσκος «Δώδεκα ερωτικές στιγμές». Ακολούθησαν άλλοι δύο («Η Κανελλίδου τραγουδάει Σπανό» το 1976 και «Έλα στο σήμερα» το 1977), όμως ελάχιστα ήταν τα τραγούδια που ακούστηκαν από αυτούς (λ.χ. το «Μαγκανοπήγαδο» και σε δεύτερη εκτέλεση το «Ήρθε ένας φίλος»).

Και φτάνουμε στο «Για λίγους» όπου εδραιώνεται μια συνεργασία ζωής για την τραγουδίστρια, αυτή με τη Νινή Ζαχά. Με αφετηρία το «Μη μ' αγγίζεις μη» οι δυο τους θα υπογράψουν μεγάλες επιτυχίες στη δεκαετία του '80 και θα δεθούν με συγγενική σχέση (έγιναν κουμπάρες). Το συγκεκριμένο τραγούδι έκανε το «μπαμ» εκείνη την εποχή, όμως ακούστηκαν πολύ και άλλα κομμάτια, όπως «Τα 'χει αυτά η ζωή», «Μελαγχολία», «Χτυπάει η βροχή» και «Κι ήρθε το πρωί». Επίσης, μου αρέσουν πολύ τα «Η αγάπη μας» και «Τραγουδάμε».

Η συσκευασία του δίσκου είναι εξαιρετική, αφού περιλαμβάνει εσώφυλλο σε στυλ φωτογραφικού άλμπουμ με πορτραίτα της Κανελλίδου ντυμένη σε αντρικό στυλ (σακάκι, πουκάμισο, γραβάτα). Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Πετσίλα και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και βοηθούς τον Γιάννη Παπαϊωάννου και τον Μίμη Καννή. Οι ενορχηστρώσεις και η διεύθυνση της ορχήστρας ανήκουν στον Χάρη Ανδρεάδη (πέντε τραγούδια) και τον Τζικ Νακασιάν (έξι).

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Μη μ' αγγίζεις μη (Ν. Ζαχά)
2. Πόσο κρίμα είναι (Ν. Ζαχά)
3. Τα 'χει αυτά τη ζωή (Black- Γ. Καλαμίτση)
4. Μελαγχολία (W. Morales-Γ. Καλαμίτση)
5. Κι ήρθε το πρωί (Ν. Ζαχά)
6. Ακόμα ένα καλοκαίρι (Ν. Ζαχά)
7. Η αγάπη μας (B. Russel-Ν. Ζαχά)
8. Χτυπάει η βροχή (W. Theunissen-Γ. Καλαμίτση)
9. Πες μου τι ζητάς (M. Jourdan-Γ. Καλαμίτση)
10. Είπες πολλά (Σ. Τσιλίκη-Τ. Καρνάτσου)
11. Με ξέχασες (Τ. Νακασιάν-Σ. Τηλιακού)
12. Τραγουδάμε (Τ. Νακασιάν-Σ. Τηλιακού)
13. Εμείς οι λίγοι (Τ. Μπουγά-Γ. Καλαμίτση)

Μπορεί ο δίσκος «Άσε με να σ' αγαπάω» το 1977 να ήταν ο πρώτος χρυσός της Λίτσας Διαμάντη και να προκάλεσε αίσθηση κυρίως με το συγκεκριμένο τραγούδι, όμως αυτός που παρουσιάζουμε την έφερε στο σημείο να συναγωνίζεται σε πωλήσεις τα άλλα μεγάλα ονόματα της εταιρείας (Πάριος, Αλεξίου κ.τ.λ.). Το «Τι άλλο θα 'θελες» ξεπέρασε τις 100.000 αντίτυπα κι έγινε πλατινένιος, ο μοναδικός στην καριέρα μιας τραγουδίστριας με πολύ σπουδαία φωνή που όμως γενικά δεν ευτύχησε σε ρεπερτόριο με ορισμένες εξαιρέσεις.

Τα τρία τραγούδια του δίσκου που «έσπρωξαν» τις πωλήσεις σε υψηλό επίπεδο ήταν το τσιφτετέλι «Από σένα θα πάω», το μεταγλωττισμένο «ντισκόβιο» «Τέρμα τα παράπονα» (ως συνέχεια του «Είσαι μια συνήθεια» της προηγούμενης χρονιάς) και λιγότερο το ομότιτλο, το οποίο όμως κατά τη γνώμη μου είναι και το καλύτερο του άλμπουμ και θυμάμαι να το ακούω από πολύ μικρός σε μια παλιά κασέτα που μας είχε γράψει ο νονός μου.

Από εκεί και πέρα, καλές στιγμές είναι και τα «Ζω για να βρίσκομαι κοντά σου» και «Πώς να γελάσουν τα χείλη» που χρεώνεται στη Ντίνα Μαρκοπούλου, ωστόσο το έχει γράψει ο τότε σύζυγός της Γιάννης Πάριος (όπως και τους στίχους στο «Τέρμα τα παράπονα») που ακούγεται να το τραγουδά μαζί με τη Διαμάντη.

Τα τραγούδια του Βασίλη Βασιλειάδη ενορχήστρωσε ο Βασίλης Γιαννούλης, του Αλέκου Χρυσοβέργη και της Νινής Ζαχά ο Χάρης Ανδρεάδης, τα δικά του και το «Πώς να γελάσουν τα χείλη» ο Σπύρος Παπαβασιλείου και τα υπόλοιπα ο Νίκος Ιγνατιάδης.
Στο εσώφυλλο δεν υπάρχει απολύτως καμία πληροφορία σχετικά με τους συντελεστές του δίσκου, παρά μόνο για μεγεθυμένη φωτογραφία της Διαμάντη που είναι η ίδια με την αντίστοιχη του εξωφύλλου...

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τι άλλο θα 'θελες (Αλ. Χρυσοβέργη-Μ. Μπιζάνη)
2. Τέρμα τα παράπονα (B. Zazem-T. Easy-Ντ. Μαρκοπούλου)
3. Ζω για να βρίσκομαι κοντά σου (Ν. Ιγνατιάδη)
4. Πονάω (Σπ. Παπαβασιλείου-Μ. Μπιζάνη)
5. Έλα-έλα (Σπ. Παπαβασιλείου-Μ. Μπιζάνη)
6. Η ζωή μου (Ν. Ζαχά)
7. Το μεγάλο όχι (Αλ. Χρυσοβέργη-Μ. Μπιζάνη)
8. Τσιγάρο από ξένο στόμα (Αλ. Χρυσοβέργη-Μ. Μπιζάνη)
9. Από σένα θα πάω (Β. Βασιλειάδη-Λ. Παπαγιαννοπούλου)
10. Δυο νυχτερίδες (Β. Βασιλειάδη-Λ. Παπαγιαννοπούλου)
11. Με καις (Β. Βασιλειάδη-Λ. Παπαγιαννοπούλου)
12. Δυο φορές αν γεννηθείς (Σπ. Παπαβασιλείου-Μ. Μπιζάνη)
13. Πώς να γελάσουν τα χείλη (Ντ. Μαρκοπούλου)

Ο πρώτος δίσκος του Αδαμαντίδη και ο μοναδικός χρυσός του, αφού ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 50.000 αντίτυπα! Κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1980 και προκάλεσε αίσθηση, βγάζοντας αρκετές επιτυχίες που κάποιες αντέχουν μέχρι και σήμερα ασχέτως αν ο τραγουδιστής βαδίζει πλέον σε καθαρά λαϊκά μονοπάτια και δεν τις συμπεριλαμβάνει στο ρεπερτόριό του.

Ο Θέμης είχε ξεχωρίσει μέσα από τη γνωστή κι εξαιρετική τηλεοπτική εκπομπή «Να η ευκαιρία» (προάγγελο των σημερινών talent show) τραγουδώντας το «Θα με θυμηθείς» κι αμέσως μπήκε στη δισκογραφία. Ωστόσο, η πρώτη του δουλειά στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε επιτυχίες του εξωτερικού μεταγλωττισμένες από τον Δημήτρη Ιατρόπουλο που υπογράφει όλους τους στίχους. Παρόλα αυτά, οι ερμηνείες του είναι πολύ καλές με μιαν ιδιόμορφη φωνή που κινείται κατά βάση στις ψηλές νότες με ιδιαίτερη επιτυχία.

Ήμουν πολύ μικρός την εποχή που βγήκε ο δίσκος (τριών ετών), όμως θυμάμαι καλά ότι άκουγα συνεχώς το «Κρήτη, Κέρκυρα και Νιο» και το ομότιτλο από το ραδιόφωνο! Ομολογώ ότι μέχρι και σήμερα, κάθε φορά που βάζω τον δίσκο στο πικάπ, γυρίζω πίσω σ' εκείνη την ηλικία κι έρχεται στη μνήμη μου το καφέ τρανζίστορ με το μπεζ μεγάφωνο που είχαμε στο σπίτι και καθόμουν επί ώρες ολόκληρες για ν' ακούω τα εξαιρετικά τραγούδια εκείνης της περιόδου.

Ειδικά το «Αγάπησέ με» (όπως και το «Ζω» του Γιώργου Χατζηνάσιου με τη Δήμητρα Γαλάνη) παραμένει ακόμη και τώρα ένα από τα πιο αγαπημένα μου. Επίσης, μου αρέσει πολύ η ερμηνεία του Αδαμαντίδη στο «Δε μπορώ να ζω χωρίς εσένα» που δεν είναι άλλο από το πασίγνωστο "I can't live". Εκτός των παραπάνω, ακούστηκαν και τα «Ατέλειωτη αγάπη», «Η μουσική» και «Ποτέ-ποτέ».

Την παραγωγή του δίσκου έκανε ο Γιώργος Πετσίλας, ενώ την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Χάρης Ανδρεάδης.