 |
|
|
|
|||
|
Πόσο
συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας
αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες
ή δυσάρεστες σκέψεις...
Αυτή την εβδομάδα, μας κρατά συντροφιά το "Γοβάκι γυάλινο" της Νατάσας Θεοδωρίδου, σε στίχους του Μιχάλη Γκανά και μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα: Θάλασσα
πρωινή σαν γυαλί στην Αστροπαλιά Κύμα
να γίνεις σαν βουνό Θάλασσα
σκοτεινή σε περπάτησα σαν στεριά Κύμα
να γίνεις σαν βουνό Κύμα
θα γίνω σαν βουνό Οι στίχοι που μόλις διαβάσαμε, από μόνοι τους μας ταξιδεύουν σε άλλη εποχή. Ολοφάνερη είναι η ρομαντική διάθεση του στιχουργού, που με τα λόγια του κάνει τον ακροατή να βλέπει εικόνες που σπάνια πλέον άλλα σύγχρονα τραγούδια τον (προ)καλούν να δει... Σχετικά με το περιεχόμενο των στίχων, αξιοσημείωτη είναι η αλλαγή στη διάθεση της πρωταγωνίστριας της ιστορίας στο τελευταίο ρεφραίν: ενώ αρχικά απευθύνεται στο κύμα της θάλασσας ζητώντας να της φέρει λίγο ουρανό (ελευθερία, άνοιγμα, πέταγμα, απεραντοσύνη) και δίνοντάς του ως αντάλλαγμα να πιει το αθάνατο νερό που φυλάει στο παραμυθένιο γυάλινο γοβάκι της, ύστερα διατίθεται η ίδια να φέρει στο κύμα ουρανό και στο τέλος να πιουν μαζί το αθάνατο νερό. Ίσως η πρωταγωνίστρια να συμβολίζει με το κύμα το πρόσωπο που αγαπά. Ο Μιχάλης Γκανάς, εξαιρετικός στιχουργός και ποιητής, έχει γράψει τα υπέροχα λόγια στο τραγούδι που σχολιάζουμε! Έχει συνεργαστεί με αρκετούς συνθέτες και τραγουδιστές, προσωπικά όμως ξεχωρίζω τα τραγούδια που έχει δώσει στην Ελευθερία Αρβανιτάκη ("Τα κορμιά και τα μαχαίρια", "Η καρδιά μου απόψε ξαγρυπνά", "Γελαστή φωτογραφία", "Λόγια που φύλαγα" κ.ά.). Στην αγορά κυκλοφορεί βιβλίο με στίχους δισκογραφημένων αλλά και ανέκδοτων στίχων του. Η Ευανθία Ρεμπούτσικα ντύνει μουσικά το "Γοβάκι Γυάλινο" με μία υπέροχη μελωδία σε ρυθμό βαλς. Ο ήχος του ακορντεόν σε κάνει να θέλεις να χορέψεις... Στο δίσκο στον οποίο ανήκει το τραγούδι, "Έρωτα, δεν ξέρεις ν' αγαπάς", η εξαιρετική συνθέτρια συνδυάζει με αριστοτεχνικό τρόπο μπαλάντες, χασάπικα, ζεϊμπέκικα, χασαποσέρβικα και λάτιν (τανγκό και βαλς) ακούσματα! Μάλιστα, σχεδόν όλα συνοδεύονται από μπουζούκι. Κατάφερε λοιπόν η Ρεμπούτσικα να δώσει στο δίσκο αυτό ένα ξεχωριστό ηχόχρωμα, τέτοιο που νομίζεις ότι αναδύεται από άλλη, νοσταλγική, αθώα εποχή... Η Νατάσα Θεοδωρίδου, ως το τρίτο πρόσωπο της ομάδας, αποδίδει το κομμάτι εξαιρετικά! Η φωνή της μοιάζει κι αυτή σαν να βγήκε από άλλη εποχή και γενικά στολίζει με τον καλύτερο τρόπο τις μελωδίες της Ρεμπούτσικα. Να αναφέρουμε ότι ο δίσκος "Έρωτα, δεν ξέρεις ν' αγαπάς" προέκυψε μετά τη συνεργασία των τριών στο soundtrack της ταινίας "Πολίτικη κουζίνα" ("Στα λιμάνια ανάψανε φωτιές" - μοναδικό τραγούδι!). Δύο ήταν οι λόγοι για τους οποίους επέλεξα να παρουσιάσω σήμερα το "Γοβάκι γυάλινο". Ο ένας είναι φυσικά το ίδιο το τραγούδι, που από την πρώτη στιγμή που το άκουσα με άγγιξε. Ο δεύτερος είναι το γεγονός ότι ήθελα διακαώς να σχολιάσω τη Νατάσα Θεοδωρίδου, αλλά μέχρι τώρα δε μου είχε δοθεί μια καλή ευκαιρία. Με αφορμή λοιπόν την κυκλοφορία της καινούριας της δουλειάς στην οποία δε βρήκα κάτι ενδιαφέρον, πήρα την πρωτοβουλία να γράψω για το εν λόγω κομμάτι. Για να είμαι ειλικρινής, στο παρελθόν είχα ξεκινήσει να γράφω για τρία διαφορετικά τραγούδια από τον προηγούμενο δίσκο της Νατάσας "Έχω μια αγκαλιά", αλλά δεν μπόρεσα να συνεχίσω. Δεν υπήρξε κανένα στοιχείο που να με κάνει να αναπτύξω ολόκληρο κείμενο, καμία μελωδία, κανένας στίχος, καμία ερμηνεία. Θεωρώ πως ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ο πιο χλιαρός της καριέρας της. Έπειτα, άκουσα το νέο άλμπουμ που για τίτλο φέρει το μικρό της όνομα (την επιλογή αυτή δεν την κατάλαβα, όπως δεν κατάλαβα γιατί έχει τόσο απλό, ερασιτεχνικό εξώφυλλο). Απογοητεύτηκα. Σκέφτηκα, πώς είναι δυνατόν μία λαϊκή τραγουδίστρια με τέτοια πείρα και τέτοιο ταλέντο σαν τη Θεοδωρίδου, αντί να κάνει βήματα μπροστά, να κάνει άλματα προς τα πίσω; Στιχάκια τραγουδισμένα εκατομμύρια φορές, κοινότοπες ομοιοκαταληξίες, μελωδίες που θυμίζουν αυτές που κυκλοφορούσαν σωρηδόν την προηγούμενη δεκαετία, ερμηνείες χωρίς χαρακτήρα: αυτά άκουσα σε γενικές γραμμές (ξεχωρίζω κάπως το ζεϊμπέκικο "Ούτε μια λέξη". Όσο για το γνωστό "Πάλι", η συνταγή του έχει εκτελεστεί στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές, από άλλους καλλιτέχνες και από την ίδια - θυμηθείτε το "Δε σε νοιάζει για μας"). Πάντως, η Νατάσα μού φαίνεται πιο άνετη σε αυτόν το δίσκο σε σχέση με τον προηγούμενο, που ήταν μάλλον σφιγμένη (και αγχωμένη για το αποτέλεσμα ίσως).
Προσωπικά, νοσταλγώ από τη Νατάσα Θεοδωρίδου δουλειές όπως το "Στα λιμάνια ανάψανε φωτιές" και το "Έρωτα, δεν ξέρεις ν' αγαπάς", ακόμα και το "Τόση αγάπη πώς να χαθεί" με τον Γιώργο Θεοφάνους, που περιέχει ποπ και λαϊκά τραγούδια με ποιότητα και χαρακτήρα. Μπορεί να μην άρεσε στους πολλούς το "σοβαρό" ή "έντεχνο" προφίλ που έδωσε όταν συνεργάστηκε με τον Γκανά και τη Ρεμπούτσικα (τι να κάνουμε βρε παιδιά, τόσες φορές το έχω πει, στο νεοέλληνα πίστα και ντιριτάχτα δώσ' του και άσ' τον στη νιρβάνα του), της πήγαινε όμως πάρα πολύ αυτό το ρεπερτόριο (η Νατάσα "κεντάει" σε τραγούδια όπως το "Ξημερώνομαι" και το "Μάθημα χορού"). Παράλληλα όμως σήκωσε ψηλότερα τον πήχη της και πλέον ...μάλλον δεν μπορεί να τον ξεπεράσει. Ελπίζω πως στην επόμενη δισκογραφική της δουλειά η Νατάσα Θεοδωρίδου θα προσέξει περισσότερο τους συνεργάτες και τα τραγούδια που θα επιλέξει. Η φωνή της είναι για να τραγουδά καλά λαϊκά τραγούδια και όχι ανόητα σουξέ γραμμένα για να κάνουν καριέρα στα ραδιόφωνα και να χορεύονται στην πίστα ανάμεσα σε γαρδένιες και γαρύφαλλα...! --- |
|||
 |
|