Προηγούμενες στήλες


13 Δεκεμβρίου 2007
6 Δεκεμβρίου 2007
29 Νοεμβρίου 2007
22 Νοεμβρίου 2007
15 Νοεμβρίου 2007
8 Νοεμβρίου 2007
1 Νοεμβρίου 2007
25 Οκτωβρίου 2007
18 Οκτωβρίου 2007
11 Οκτωβρίου 2007
4 Οκτωβρίου 2007
20 Σεπτεμβρίου 2007
13 Σεπτεμβρίου 2007
6 Σεπτεμβρίου 2007
26 Ιουλίου 2007
19 Ιουλίου 2007
12 Ιουλίου 2007
5 Ιουλίου 2007
28 Ιουνίου 2007
21 Ιουνίου 2007
14 Ιουνίου 2007
7 Ιουνίου 2007
31 Μαΐου 2007
24 Μαΐου 2007
17 Μαΐου 2007
10 Μαΐου 2007
3 Μαΐου 2007
26 Απριλίου 2007

19 Απριλίου 2007
5 Απριλίου 2007
29 Μαρτίου 2007
22 Μαρτίου 2007
15 Μαρτίου 2007
8 Μαρτίου 2007
1 Μαρτίου 2007
22 Φεβρουαρίου 2007
15 Φεβρουαρίου 2007
8 Φεβρουαρίου 2007
1 Φεβρουαρίου 2007
25 Ιανουαρίου 2007
18 Ιανουαρίου 2007
10 Ιανουαρίου 2007
3 Ιανουαρίου 2007
27 Δεκεμβρίου 2006
20 Δεκεμβρίου 2006

 

 

 

 

 

 

 

 

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

Πόσο συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες ή δυσάρεστες σκέψεις...
Στη στήλη αυτή, κάθε Πέμπτη, παρουσιάζουμε τραγούδια μιλώντας για το στίχο, τη μουσική και την ερμηνεία σε καθένα απο αυτά. Δεν είναι απαραίτητο να τα έχουμε λατρέψει, ίσως και να τα έχουμε μισήσει! Εξάλλου απ' το καλό κι απ' το κακό έρχεται η τέχνη...!

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ
ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ
(CD: ΝΤΑΜΑ ΚΟΥΠΑ: 2007)

Λίγο πριν τον απολογισμό της για τη δισκογραφική περίοδο 2006-07, η στήλη σας χαρίζει ένα υπέροχο τραγούδι από τη "Ντάμα κούπα" της Δήμητρας Γαλάνη, το "Στερεότυπα". Τη μουσική υπογράφει ο Χρυσόστομος Μουράτογλου και τους στίχους η Λίνα Νικολακοπούλου:

Ώρα τρεις τη νύχτα
ανεβαίνω τα σκαλιά
μα δε νυστάζω
μ' ανοιχτό το φως ξανά
τη δική σου τη μεριά
ούτε που κοιτάζω

Τι είναι αυτό που λείπει
απ' τη μέσα μου ζωή
τα δάχτυλά σου
μια γουλιά νερό θα πιω
πώς αλλιώς να καταπιώ
πως τα πάντα αλλάζουν

Πάρε εσύ τα χάδια
τα γυμνά σκοτάδια τα πρωτότυπα
κι άσε εδώ για μένα κάτι στοιχειωμένα
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ καρδιά μου

Στερεότυπά μου έτσι
τ' όνομά μου δεν ξανάκουσα
και γι' αυτό θυμώνω που θα λέω στον πόνο
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
λες κι είμαστε αγκαλιά

Άμα θες να δεις
τη δικιά μου τη σκιά
αντί για μένα
όπου πάντα ακούς να 'ρθεις
να κοιτάς από μακριά
το δικό σου ένα

Δεν μπορώ να ζω
εδώ μέσα άλλος κανείς
θα βγω λιγάκι
δυο μικρά πουλιά
πετούν, στα μηνύματα αδειανό
τ' άσπρο φακελάκι

...

Πάρε εσύ τα χάδια
τα γυμνά σκοτάδια τα πρωτότυπα
κι άσε εδώ για μένα κάτι στοιχειωμένα
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ καρδιά μου

Στερεότυπά μου έτσι
τ' όνομά μου δεν ξανάκουσα
τελειώνω με τη σκέψη μόνο πως θα λέω στον πόνο
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
λες κι είμαστε αγκαλιά...

Το τραγούδι μιλά για την κατάσταση ενός ατόμου μετά το τέλος μιας σχέσης. Έχουμε πει πολλές φορές σε αυτή τη στήλη ότι όταν τερματίζεται μια ερωτική σχέση, σύνηθες είναι το φαινόμενο ο ένας από τους δύο ή ακόμα και οι δύο να έχουν κρυμμένα συναισθήματα που καλώς ή κακώς δε βγαίνουν στην επιφάνεια όταν πρέπει. Συναισθήματα που πνίγουν και βασανίζουν μα δεν είναι αρκετά γενναία ώστε να φανερωθούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αρχικά ομολογεί ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί τη μοναξιά, μάλιστα του είναι τόσο δύσκολο να το "χωνέψει", που λέει:

...μια γουλιά νερό θα πιω
πώς αλλιώς να καταπιώ
πως τα πάντα αλλάζουν...

Έπειτα καλεί το άλλο άτομο να κρατήσει τις αναμνήσεις από τις όμορφες στιγμές ("τα χάδια, τα γυμνά σκοτάδια τα πρωτότυπα") ενώ ο ίδιος θα κρατήσει για τον εαυτό του τα φαντάσματα αυτών των στιγμών "κάτι στοιχειωμένα σ' αγαπώ καρδιά μου". Στο σημείο αυτό, η φράση "σ' αγαπώ καρδιά μου" μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε εισαγωγικά, ως κάτι δηλαδή που λέγονταν κάποτε και απ' τους δύο, είναι όμως δυνατό να λειτουργήσει ως δήλωση ή ακόμα και ως έκκληση...

Είναι στενάχωρο για κάποιον ν' ακούει το όνομά του με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι το άκουγε παλιότερα, από κάποιον για τον οποίο τρέφει αισθήματα. Με άλλη διάθεση ο άλλος προσφωνεί το όνομά σου όταν σε αγαπά και με άλλη όταν δεν αισθάνεται τίποτα για σένα. Αν για παράδειγμα σε λένε Θάνο καλή ώρα, διαφορετικά αισθάνεσαι όταν κάποιος που σε αγαπάει σε φωνάζει με το όνομά σου και διαφορετικά νιώθεις όταν ξεστομίζει ξερές τις συλλαβές με τον συμβατικό τρόπο που τις λένε και οι άλλοι που δε σε αγαπάνε. Στην τελευταία περίπτωση, το όνομα γίνεται άχρωμη και άγευστη στερεότυπη λέξη:

...στερεότυπά μου έτσι
τ' όνομά μου δεν ξανάκουσα...

και με την αφορμή αυτή ο πρωταγωνιστής θλίβεται και θυμώνει που καταλήγει να έχει μόνη συντροφιά τον πόνο:

...και γι' αυτό θυμώνω που θα λέω στον πόνο
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
λες κι είμαστε αγκαλιά...

Αφού έχει συνειδητοποιήσει πόσο δυσάρεστη είναι αυτή η κατάσταση, φτάνει σε απόγνωση λέγοντας:

...τελειώνω!
με τη σκέψη μόνο πως θα λέω στον πόνο
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
λες κι είμαστε αγκαλιά...

Πόσες φορές έχει τύχει να βρεθούμε κρεμασμένοι πάνω από ένα τηλέφωνο μήπως δεχτούμε κάποιο τηλεφώνημα ή μήπως έρθει κάποιο μήνυμα... Περιμένουμε να φτάσει κάτι ξαφνικό που θα ανατρέψει τα πάντα και θα τα κάνει να μοιάζουν με όνειρο κακό. Όμως κάτι τέτοιο ξέρουμε ότι δε θα συμβεί ποτέ, όσο κι αν ελπίζουμε. Δυστυχώς παραμένει "στα μηνύματα αδειανό τ' άσπρο φακελάκι"...

Όλοι λίγο-πολύ βρίσκουμε τον εαυτό μας μέσα στους (διφορούμενους) στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, όχι μόνο στο συγκεκριμένο τραγούδι αλλά και σε πολλά άλλα. Η στήλη στο παρελθόν έχει αναφερθεί στο έργο της και αυτό θα συμβεί οπωσδήποτε κι άλλες φορές στο μέλλον, εφόσον άθελά της (;) δίνει εξαιρετικές αφορμές για ανάπτυξη και σχολιασμό του έργου της.

Το "Στερεότυπα" είναι μια δυναμική μπαλάντα με ωραία ενορχήστρωση, τη μουσική της οποίας έγραψε ο Χρυσόστομος Μουράτογλου.

Η Δήμητρα Γαλάνη ερμηνεύει το τραγούδι καταπληκτικά! Δε θα μπορούσα να φανταστώ άλλον τραγουδιστή να δίνει τόσο πάθος και ένταση. Γενικά ο δίσκος - δοκιμή "Ντάμα κούπα"μου άφησε μέτριες εντυπώσεις, καθώς δεν μπόρεσα να συγκροτήσω στο μυαλό μου τι θέλει να πει η ίδια με τα τραγούδια της. Βέβαια, αν είναι δυνατόν, την αναγνωρίζω ως μία από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες ερμηνεύτριες, ποιος άλλωστε θα τολμούσε να το αμφισβητήσει, παρόλα αυτά κάποιες επιλογές της δεν με αγγίζουν ορισμένες φορές.

Σας αφήνω λοιπόν να έχετε για συντροφιά το υπέροχο τραγούδι "Στερεότυπα" της Δήμητρας Γαλάνη, με τη συμβουλή να μην επιτρέπετε σε καμία λέξη, ούτε στις πιο αγαπημένες και ασφαλείς, να λειτουργήσουν μέσα σας με τρόπο στερεότυπο... Καλά Χριστούγεννα!

---
Περιμένω με χαρά τα δικά σας σχόλια στο loumproukos@musiccorner.gr
---



MC Team ID
  "Κλικ" για περισσότερα...