 |
|
|
|
|||
|
Πόσο
συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας
αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες
ή δυσάρεστες σκέψεις...
"H μουσική παράδοση είναι ένα σημείο αναφοράς για όλους μας. Έτσι κι εμείς διαλέξαμε ένα αγαπημένο ηπειρώτικο παραδοσιακό τραγούδι και θα του δώσουμε ένα διαφορετικό ύφος, χρώμα κι αντίληψη. Η Πικροδάφνη"... Στης
πικροδάφνης τον ανθό Παντρεύουν
την αγάπη μου Στο
γάμο τους με προσκαλούν Περνώ
τα στέφανα χρυσά Ο πρόλογος ανήκει στο Μιχάλη Χατζηγιάννη, ο οποίος παρουσιάζει ζωντανά την "Πικροδάφνη" στο πρόσφατο live άλμπουμ του! Ουσιαστικά είναι το μοναδικό κομμάτι που ξεχώρισα από τη δουλειά αυτή. Πρώτον γιατί είναι ένα τραγούδι το οποίο ο Χατζηγιάννης εκτελεί με αξιοπρέπεια και σεβασμό προς την παράδοση και δεύτερον γιατί τα υπόλοιπα κομμάτια του CD τα γνωρίζουμε ήδη, οπότε δεν κάνουν ιδιαίτερη αίσθηση. Η επέλαση της "χατζηγιαννίτιδας" είναι γεγονός! Όπου πηγαίνω, στο δρόμο, στα νυχτερινά μαγαζιά, όταν βάζω κάποιον σταθμό στο ραδιόφωνο, παντού ακούω Χατζηγιάννη. Χρόνια είχαμε να δούμε τέτοια επιτυχία από καλλιτέχνη. Παλιότερα γινόταν "χαμός" με το Σάκη Ρουβά, ο οποίος όμως πέρα από τις περιορισμένες φωνητικές του δυνατότητες, είχε καριέρα στημένη από τα ΜΜΕ ως έναν βαθμό. Η νεολαία πάντα χρειάζεται ένα ποπ είδωλο. Έναν νεαρό με συμπαθητική φάτσα, εύπεπτα τραγούδια και οπωσδήποτε λίγο σνομπ συμπεριφορά. Χθες ήταν ο Ρουβάς, σήμερα είναι ο Χατζηγιάννης, αύριο θα είναι κάποιος άλλος. Αδιαμφισβήτητο είναι όμως το γεγονός ότι ο Μιχάλης Χατζηγιάννης είναι μεγάλο ταλέντο και στην ερμηνεία και στη σύνθεση (εκτός από τα γνωστά και ίδια μεταξύ τους ποπ κομμάτια, έχει γράψει εξαιρετικές λαϊκές μελωδίες όπως το "Να συμβεί" της Γλυκερίας και το δικό του "Αυτά που θα 'λεγα σε σένα"). Γι' αυτό το λόγο προσωπικά δεν τον θεωρώ ποπ είδωλο της εποχής, μα έχοντας το βλέμμα μου στραμμένο στο μέλλον (και το μυαλό μου στον πρώτο του δίσκο "Παράξενη γιορτή" που έχει πολύ καλά τραγούδια, καμία σχέση με σουξέ) πιστεύω ότι αν ηρεμήσει και προσέξει, θα κάνει ενδιαφέροντα πράγματα στο χώρο. Μπορεί να πει κάποιος, αν δεν τα κάνει αυτά τώρα που έχει πέραση, πότε θα τα κάνει; Δηλαδή να πραγματοποιεί συναυλίες σε όλη την Ελλάδα κάθε χρόνο και να γράφει τραγούδια για τον εαυτό του και για άλλους. Φοβάμαι όμως ότι έτσι έχει αρχίσει και κουράζει (αν και στενός του συνεργάτης μου ανέφερε πως φέτος είχε τη μεγαλύτερη ζήτηση από ποτέ). Ενδιαφέρουσα λοιπόν η πρωτοβουλία του Μιχάλη Χατζηγιάννη να ερμηνεύσει ζωντανά την παραδοσιακή "Πικροδάφνη" και να τη συμπεριλάβει στο δίσκο! Με τον τρόπο αυτό φέρνει σε επαφή το νεαρό κοινό με την παραδοσιακή μουσική και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι. Θα ήθελα πάντως κάποια στιγμή να κυκλοφορήσει έναν δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια και μόνο, πιστεύω κάτι τέτοιο θα του ταίριαζε. Κάτι αντίστοιχο συνέβη τα Χριστούγεννα του 2005, όταν το ένθετο μιας εφημερίδας έδινε δώρο ένα CD-single με 5 παραδοσιακά κομμάτια ερμηνευμένα από το Χατζηγιάννη: τα θρακιώτικα χριστουγεννιάτικα κάλαντα, το "Σάλα-σάλα", το κυπριακό "Αγάπησα την που καρκιάς", το "Μες στου Αιγαίου τα νησιά" και την "Πικροδάφνη". Μια ευχή θα κάνω, να ακούμε συχνά παραδοσιακά τραγούδια από τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες...! --- |
|||
 |
|