Προηγούμενες στήλες


3 Ιανουαρίου 2008
27 Δεκεμβρίου 2007
20 Δεκεμβρίου 2007
13 Δεκεμβρίου 2007
6 Δεκεμβρίου 2007
29 Νοεμβρίου 2007
22 Νοεμβρίου 2007
15 Νοεμβρίου 2007
8 Νοεμβρίου 2007
1 Νοεμβρίου 2007
25 Οκτωβρίου 2007
18 Οκτωβρίου 2007
11 Οκτωβρίου 2007
4 Οκτωβρίου 2007
20 Σεπτεμβρίου 2007
13 Σεπτεμβρίου 2007
6 Σεπτεμβρίου 2007
26 Ιουλίου 2007
19 Ιουλίου 2007
12 Ιουλίου 2007
5 Ιουλίου 2007
28 Ιουνίου 2007
21 Ιουνίου 2007
14 Ιουνίου 2007
7 Ιουνίου 2007
31 Μαΐου 2007
24 Μαΐου 2007
17 Μαΐου 2007
10 Μαΐου 2007
3 Μαΐου 2007
26 Απριλίου 2007

19 Απριλίου 2007
5 Απριλίου 2007
29 Μαρτίου 2007
22 Μαρτίου 2007
15 Μαρτίου 2007
8 Μαρτίου 2007
1 Μαρτίου 2007
22 Φεβρουαρίου 2007
15 Φεβρουαρίου 2007
8 Φεβρουαρίου 2007
1 Φεβρουαρίου 2007
25 Ιανουαρίου 2007
18 Ιανουαρίου 2007
10 Ιανουαρίου 2007
3 Ιανουαρίου 2007
27 Δεκεμβρίου 2006
20 Δεκεμβρίου 2006

 

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Πόσο συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες ή δυσάρεστες σκέψεις...
Στη στήλη αυτή, κάθε Πέμπτη, παρουσιάζουμε τραγούδια μιλώντας για το στίχο, τη μουσική και την ερμηνεία σε καθένα απο αυτά. Δεν είναι απαραίτητο να τα έχουμε λατρέψει, ίσως και να τα έχουμε μισήσει! Εξάλλου απ' το καλό κι απ' το κακό έρχεται η τέχνη...!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗ
(CD: ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟ ΛΥΚΑΒΒΗΤΟ 2007-08)

"H μουσική παράδοση είναι ένα σημείο αναφοράς για όλους μας. Έτσι κι εμείς διαλέξαμε ένα αγαπημένο ηπειρώτικο παραδοσιακό τραγούδι και θα του δώσουμε ένα διαφορετικό ύφος, χρώμα κι αντίληψη. Η Πικροδάφνη"...

Στης πικροδάφνης τον ανθό
έγειρα ν' αποκοιμηθώ
λίγο ύπνο για να πάρω
κι είδα όνειρο μεγάλο

Παντρεύουν την αγάπη μου
σε πείσμα, σε γινάτι μου
και τη δίνουν στον εχθρό μου
για το πείσμα το δικό μου

Στο γάμο τους με προσκαλούν
και για κουμπάρο με καλούν
για να πάω να στεφανώσω
δυο κορμάκια να ενώσω

Περνώ τα στέφανα χρυσά
κράτα καημένη μου καρδιά
με λαμπάδες από ασήμι
να υπάρχει εμπιστοσύνη

Ο πρόλογος ανήκει στο Μιχάλη Χατζηγιάννη, ο οποίος παρουσιάζει ζωντανά την "Πικροδάφνη" στο πρόσφατο live άλμπουμ του! Ουσιαστικά είναι το μοναδικό κομμάτι που ξεχώρισα από τη δουλειά αυτή. Πρώτον γιατί είναι ένα τραγούδι το οποίο ο Χατζηγιάννης εκτελεί με αξιοπρέπεια και σεβασμό προς την παράδοση και δεύτερον γιατί τα υπόλοιπα κομμάτια του CD τα γνωρίζουμε ήδη, οπότε δεν κάνουν ιδιαίτερη αίσθηση.

Η επέλαση της "χατζηγιαννίτιδας" είναι γεγονός! Όπου πηγαίνω, στο δρόμο, στα νυχτερινά μαγαζιά, όταν βάζω κάποιον σταθμό στο ραδιόφωνο, παντού ακούω Χατζηγιάννη. Χρόνια είχαμε να δούμε τέτοια επιτυχία από καλλιτέχνη. Παλιότερα γινόταν "χαμός" με το Σάκη Ρουβά, ο οποίος όμως πέρα από τις περιορισμένες φωνητικές του δυνατότητες, είχε καριέρα στημένη από τα ΜΜΕ ως έναν βαθμό. Η νεολαία πάντα χρειάζεται ένα ποπ είδωλο. Έναν νεαρό με συμπαθητική φάτσα, εύπεπτα τραγούδια και οπωσδήποτε λίγο σνομπ συμπεριφορά. Χθες ήταν ο Ρουβάς, σήμερα είναι ο Χατζηγιάννης, αύριο θα είναι κάποιος άλλος. Αδιαμφισβήτητο είναι όμως το γεγονός ότι ο Μιχάλης Χατζηγιάννης είναι μεγάλο ταλέντο και στην ερμηνεία και στη σύνθεση (εκτός από τα γνωστά και ίδια μεταξύ τους ποπ κομμάτια, έχει γράψει εξαιρετικές λαϊκές μελωδίες όπως το "Να συμβεί" της Γλυκερίας και το δικό του "Αυτά που θα 'λεγα σε σένα"). Γι' αυτό το λόγο προσωπικά δεν τον θεωρώ ποπ είδωλο της εποχής, μα έχοντας το βλέμμα μου στραμμένο στο μέλλον (και το μυαλό μου στον πρώτο του δίσκο "Παράξενη γιορτή" που έχει πολύ καλά τραγούδια, καμία σχέση με σουξέ) πιστεύω ότι αν ηρεμήσει και προσέξει, θα κάνει ενδιαφέροντα πράγματα στο χώρο. Μπορεί να πει κάποιος, αν δεν τα κάνει αυτά τώρα που έχει πέραση, πότε θα τα κάνει; Δηλαδή να πραγματοποιεί συναυλίες σε όλη την Ελλάδα κάθε χρόνο και να γράφει τραγούδια για τον εαυτό του και για άλλους. Φοβάμαι όμως ότι έτσι έχει αρχίσει και κουράζει (αν και στενός του συνεργάτης μου ανέφερε πως φέτος είχε τη μεγαλύτερη ζήτηση από ποτέ).

Ενδιαφέρουσα λοιπόν η πρωτοβουλία του Μιχάλη Χατζηγιάννη να ερμηνεύσει ζωντανά την παραδοσιακή "Πικροδάφνη" και να τη συμπεριλάβει στο δίσκο! Με τον τρόπο αυτό φέρνει σε επαφή το νεαρό κοινό με την παραδοσιακή μουσική και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι. Θα ήθελα πάντως κάποια στιγμή να κυκλοφορήσει έναν δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια και μόνο, πιστεύω κάτι τέτοιο θα του ταίριαζε. Κάτι αντίστοιχο συνέβη τα Χριστούγεννα του 2005, όταν το ένθετο μιας εφημερίδας έδινε δώρο ένα CD-single με 5 παραδοσιακά κομμάτια ερμηνευμένα από το Χατζηγιάννη: τα θρακιώτικα χριστουγεννιάτικα κάλαντα, το "Σάλα-σάλα", το κυπριακό "Αγάπησα την που καρκιάς", το "Μες στου Αιγαίου τα νησιά" και την "Πικροδάφνη".

Μια ευχή θα κάνω, να ακούμε συχνά παραδοσιακά τραγούδια από τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες...!

---
Περιμένω με χαρά τα δικά σας σχόλια στο loumproukos@musiccorner.gr
---



MC Team ID
  "Κλικ" για περισσότερα...