Πρόσωπα

Φοίβος Δεληβοριάς
(πρώτο μέρος)

Κουβεντιάζοντας παλιότερα με τον Γιώργο Παπαστεφάνου, αλλά και με τον Σταμάτη Κραουνάκη, τους είχα ζητήσει να μου πουν τη γνώμη τους για το Φοίβο Δεληβοριά. Ο Γιώργος Παπαστεφάνου, μου ανέφερε ότι ο Φοίβος Δεληβοριάς του θυμίζει το Γιώργο Ρωμανό - το χατζιδακικό τραγουδιστή της "Μυθολογίας" και του "Καπετάν Μιχάλη" - και ο Σταμάτης Κραουνάκης ενέταξε το Δεληβοριά στη "σχολή" του Λουκιανού Κηλαηδόνη!

Αυτές οι δύο περιγραφές αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, μια καλή αφετηρία για μια προσέγγιση του δισκογραφικού προσώπου του Φοίβου Δεληβοριά, που αυτή την περίοδο - κάθε Παρασκευή και Σάββατο μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου - πραγματοποιεί μια σειρά εμφανίσεων στο "Γυάλινο Μουσικό Θέατρο", με διαφορετικούς προσκεκλημένους κάθε φορά. Στις 13 και 14 θα μοιραστούν τη σκηνή μαζί του ο Νίκος Ξυδάκης και ο Κωστής Μαραβέγιας αντίστοιχα, ενώ την επόμενη εβδομάδα, 20 και 21, ο Φοίβος θα υποδεχτεί την Αρλέτα, που θα τραγουδήσει για πρώτη φορά μετά την περσινή περιπέτεια της υγείας της και το ..."Κορίτσι για σπίτι", τη Μάρω Μαρκέλλου.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι μια ξεχωριστή και άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση σύγχρονου τραγουδοποιού. Με τα τραγουδάκια του - η χρήση του υποκοριστικού γίνεται με τρόπο αγαπησιάρικο εκ μέρους μου και καθόλου απαξιωτικό - μπορεί να μην έκανε κάποια "τομή" στα μουσικά μας πράγματα, έφερε, όμως, ένα καινούργιο αέρα και μια "αύρα" που έλειπε. Έφερε αυτό που κανείς άλλος από τους συνομήλικους ομοτέχνους του δε μπόρεσε.

Ο Δεληβοριάς δεν είναι ούτε έντεχνος ούτε λαϊκός ούτε ποπ ούτε ροκ. Είναι και έντεχνος και λαϊκός και ποπ και ροκ και... Θα τον αδικήσουμε αν θελήσουμε να τον εντάξουμε σε μια κατηγορία ή να αποδεχτούμε το χαρακτηρισμό που του είχαν δώσει κάποιοι στο ξεκίνημά του, ότι δηλαδή είναι ο Σαββόπουλος του καιρού του. Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι ο εαυτός του, αυτό και μόνο, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Έχει ένα εντελώς προσωπικό στιλ κι ένα δικό του τρόπο να βλέπει, να καταγράφει τα ερεθίσματα γύρω του και να τα κάνει τραγούδια.

Πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1989, όταν ο Μάνος Χατζιδάκις του άνοιξε την πόρτα του αστρικού του "Σείριου". Από κει, κυκλοφόρησε η "Παρέλαση". Ήταν το πρώτο βήμα του δεκαεξάχρονου, τότε, δημιουργού, με δεκατρία τραγούδια σε μουσική & στίχους του Φοίβου Δεληβοριά και ενορχήστρωση του Θόδωρου Κοτεπάνου:
"Η επέτειος", "Ερωτικό για δυο αγγέλους", "Μικρογραφία τραγουδιού", "Με φλάουτα και κιθάρες", "Σκέψεις εν ώρα γιορτής", "Η τιμωρία των πρωτοπλάστων", "Παλιοί φίλοι", "Το κορίτσι με τα σκισμένα πέπλα", "Το τραγούδι με τα αινιγματικό δειλινά", "Το τελευταίο μου τραγούδι για 'κείνη", "Μεγάλη Παρασκευή", "Τρόπος γραφής", "Το τέλος μιας νύχτας".

Ας δούμε πως θυμάται ο Φοίβος Δεληβοριάς το ξεκίνημά του σε μια συνέντευξη που έδωσε στο δικό μας "Music Corner" τον Νοέμβριο του 2003: "Ξεκίνησα φοβερά βαριεστημένος μαθήματα κιθάρας, όταν ήμουν 9 χρονών. Προκειμένου λοιπόν, να βρω ένα νόημα σε όλη αυτή την καταναγκαστική άσκηση, άρχισα να ντύνω με στίχους τις μελωδίες. Στην αρχή, το έκανα μόνο σαν λύση αδιεξόδου, αργότερα όμως, άρχισα να το βλέπω αλλιώς... Πώς θα μπορούσα να πάω σε κάποιο πάρτυ να παίξω μουσική ή να ξεχωρίσω στα μάτια μιας συμμαθήτριας με βάση τη μελωδία πια. Έτσι άρχισαν να δημιουργούνται κάποια τραγουδάκια.
Αυτό ήταν... Όταν λοιπόν, μαζεύτηκε κάποιο υλικό, πήγα και το παρέδωσα στο Μάνο Χατζιδάκι, στο Zoom στην Πλάκα, όπου εμφανιζόταν εκείνη την περίοδο. Μέσα σε 1 - 1,5 χρόνο, είχαμε μπει στο studio και ηχογραφούσαμε τα πρώτα μου τραγούδια...
Ο λόγος λοιπόν που ξεκίνησα σε αυτό το χώρο, ήταν αφενός το κενό και η βαρεμάρα εκείνης της εποχής και, αφετέρου, μια πολύ πρόωρη αγάπη για το ελληνικό τραγούδι, έτσι όπως το μάθαινα μέσα από τη μυθολογία του Χατζιδάκι, όχι τόσο σα νοσταλγία, αλλά σαν μια παράταιρη ανακάλυψη του παρελθόντος...".

Το 1995 ο Φοίβος Δεληβοριάς παρουσίασε το δεύτερο προσωπικό δίσκο του "Η ζωή μόνο έτσι είν' ωραία", με τη συμμετοχή του ακριβοθώρητου Θανάση Βέγγου στο τραγούδι "Το 'πα - το 'κανα" και της Ελένης Τσαλιγοπούλου στον "Όρκο". Στην ίδια δισκογραφική δουλειά, μας έμαθε να χορεύουμε τη "Μπόσα νόβα του Ησαΐα", τραγούδησε για την ανώνυμη "Τριτοδεσμίτισσα", εξομολογήθηκε τον πόνο του με το "Αφού δε μ' αγαπάς", μας μίλησε για την "Κική κάθε βράδυ" και έστειλε ως άλλος "Ταχυδρόμος" το δικό του γράμμα στον Μάνο Χατζιδάκι...

Τρία χρόνια μετά, ήρθαν τα δισκογραφικά του... "Χάλια" (1998), με τη συμμετοχή της Καίτης Γαρμπή στο τραγούδι "Ο άντρας της ζωής μου". Εκεί, ο Φοίβος τραγούδησε για "Εκείνη", διασκεύασε το "Invitation to the blues" του Tom Waits, μας γνώρισε το "σκύλο το Βαγγέλη", έκανε διάσημη τη "Γυναίκα του Πατώκου", έγραψε κάτι για τον πατέρα του, μας έπεισε πως ήταν "Πιστός" και μας υποσχέθηκε ότι "Κάθε Σεπτέμβρη θα γεμίζουν όλα φως"...

Μεσολάβησαν πέντε χρόνια δισκογραφικής απουσίας του Φοίβου Δεληβοριά, κυρίως λόγω της στρατιωτικής του θητείας στην Πολεμική Αεροπορία και το 2003 έχουμε την κυκλοφορία του cd "Καθρέφτης". Δέκα τραγούδια το υλικό του, ανάμεσά τους και το "Slow Train" του Bob Dylan, ως "Τρένο στην κορυφογραμμή". Κι ακόμα, το "Mp3", το "Δεν ξέρω τι είναι", "Αυτή που περνάει", "Η υβρεοπομπή", τα "Χριστούγεννα"...

Η πιο πρόσφατη δισκογραφική του παρουσία με καινούργια κομμάτια έγινε το Μάιο του 2007 με το cd "Έξω". Γι' αυτό, για τις καινούργιες "Απίθανες περιπέτειες του Φοίβου Δεληβοριά", αλλά και για μερικά ακόμα δισκογραφικά παραλειπόμενα της μέχρι τώρα πορείας του, θα πούμε περισσότερα την επόμενη Τετάρτη...

---