Τραγούδι : "Δυο μέρες μόνο"
Στιχουργός : Παρασκευάς Καρασούλος
Συνθέτης : Δήμητρα Γαλάνη
Ερμηνεύτρια : Δήμητρα Γαλάνη

Μπορούν δυο μέρες να αλλάξουν μια ζωή; Μπορούν δυο μέρες μόνο να ανατρέψουν δεδομένα, καταστάσεις και απόψεις χρόνων; Πόσο σημαντικός ή ασήμαντος είναι τελικά ο χρόνος ως έννοια;

Για τους δημιουργούς
Η Δήμητρα Γαλάνη αvήκει στην ελίτ των μεγάλων καλλιτεχνών (ερμηνεύτρια και δημιουργός) πoυ τα τελευταία τριάντα χρόνια στηρίζoυv και φροντίζουν τo εξαιρετικό ελληνικό τραγούδι με τη λατρεία τους για τη μουσική.
Ως ερμηνεύτρια είναι λογικό να χαίρει μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας από τον αξιέπαινο Παρασκευά Καρασούλο.

Ο στιχουργός - ποιητής Παρασκευάς Καρασούλος πρωτοεμφανίστηκε το 1987 με το δίσκο "Μαγικό Κλειδί" σε σύνθεση Στ. Κορκολή και ερμηνεία Μ. Δημητριάδη.
Είναι από τους λίγους ποιητές που ακόμη και στις μέρες της πνιγμένης από εμπορικότητα δισκογραφίας δημιουργεί με άριστη τεχνική και με μεστό λόγο. Τη μεγαλύτερη δημιουργική του σφραγίδα (μέχρι σήμερα) την άφησε το 1996 με τη "Μικρή Πατρίδα", σε μουσική Γιώργου Ανδρέου.
Δεν παραβλέπουμε φυσικά και τα υπόλοιπα δημιουργήματά του, όπως το "Δεν είσαι εδώ" σε μουσική του Στέφανου Κορκολή αλλά την ολοκληρωμένη (πρόσφατη) συνεργασία του με το Μάριο Φραγκούλη στον "Κήπο των ευχών".
Οι στίχοι του έχουν λόγο ύπαρξης, λόγο ακούσματος, λόγο προσοχής. Τα θέματα του πηγάζουν από μια πορεία στιχουργικής που λίγοι στιχουργοί ακολουθούν στις μέρες μας.
Η δουλειά του όπως έχει καταγραφεί από τους δίσκους "Παλίρροια", "Φως", "Μικρή πατρίδα", "Δον Κιχώτες", αλλά και η συνεργασία του με μεγάλους ερμηνευτές όπως η Δήμητρα Γαλάνη, η Μαρία Δημητριάδη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Μάριος Φραγκούλης κ.ά. είναι η μεγαλύτερη μαρτυρία του εξαιρετικού στιχουργικού επιπέδου του.
Ας μην ξεχνάμε φυσικά και τον τρόπο με τον οποίο μέσω της Μικρής Άρκτου (του θεσμού των ακροάσεων νέων καλλιτεχνών) αναζητά νέα ταλέντα τα οποία βοηθά να εκφραστούν σε κάθε μουσικό δρόμο.

Το θέμα: "Ο χρόνος" (δεν καταπιάνομαι με του λόγου του πρώτη φορά!).
Η έννοια του χρόνου θα μπορούσε να εξηγηθεί ως ο αντικατοπτρισμός ακολουθίας των γεγονότων. Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι είναι μια "επινόηση" που βοηθά στον τρόπο επικοινωνίας και ενεργειών.

Από τη στιγμή που ο θάνατος είναι μια φυσική κατάληξη για όλους μας, με κάποιο τρόπο μέτρησης θα έπρεπε να διανέμουμε τις στιγμές που ζούμε. Με κάποιο τρόπο να τις βάλουμε σε τάξη. Αυτή η τελευταία φράση είναι και η συνήθης αντίληψη του χρόνου που μας βοηθά να έχουμε μια ισορροπημένη προσαρμογή με το περιβάλλον μας.
Πόσο σημαντική όμως είναι η διαφορά ανάμεσα στο "βρίσκομαι" και στο "ζω"; Μεγαλειωδώς σημαντική! Μπορεί να βρίσκομαι για πολλά χρόνια, να υπάρχω αλλά να μην έχω ζήσει τίποτε το αξιοσημείωτο. Μπορεί όμως μέσα σε λίγες ώρες ή λεπτά να ζήσω κάτι που να με στιγματίσει. Κάτι που να ανατρέψει όσα επιθυμούσα ή νόμιζα ότι επιθυμώ μέχρι τότε.

Σαφέστατα τρία είναι τα μεγάλα γεγονότα στη ζωή ενός ανθρώπου, η γέννηση (δική του και των απογόνων του), ο έρωτας και ο θάνατος.

Δεν ξεχνώ την αγάπη διότι τη θεωρώ σταθερή αδιαπραγμάτευτη αξία πάνω από τα τρία προαναφερθέντα. Δεν την αναφέρω όμως μέσα στα συγκλονιστικά γιατί τη θεωρώ σιωπηλή δύναμη και δεν βρίσκω ίχνη της στο παθιασμένο και γεμάτο ένταση στίχο.

Ο στίχος του "Δυο μέρες μόνο" μιλά από μόνος του. Όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται και η μαγική χημεία του έρωτα απεγκλωβίζει το πάθος που έκρυβαν μέσα τους σε συνδυασμό με την αρχική ημερομηνία λήξης (για διάφορους λόγους) που μπορεί η συνεύρεσή τους να έχει, τίποτα πιο δυνατό και συγκλονιστικό δε μπορεί να σβήσει από τη μνήμη τους αυτές τις στιγμές. Ακόμη και αν αυτές κράτησαν μονάχα δύο μέρες ή λίγες ώρες.

Η ανατροπή, η μαγική ανατροπή στα μέχρι τότε δεδομένα της ζωής τους θα συμβεί αν η δειλία δεν τους χτυπήσει την πόρτα. Αν δηλαδή έχουν τα κότσια (να το πω πιο απλά) όχι τόσο να ξεφύγουν από ό,τι άλλο υπήρχε στη ζωή τους μέχρι τότε, αλλά να παραδεχτούν την εικονική αλήθεια στην οποία ζούσαν και από εικονική να την κάνουν πραγματική, να τη μετατρέψουν σε ουσία.

Πώς θα αντιδρούσε ο καθένας από εμάς αν για δυο μέρες ζούσε τις στιγμές που περιγράφει το τραγούδι; Η απάντηση είναι υποκειμενική για τον καθένα μας.
Προσωπικά αρέσκομαι στο "ζω" και όχι στο "βρίσκομαι". Υποκειμενική άποψη που ξεβολεύει από τη γαλήνη της καθημερινότητας. Εσείς;

Να είστε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία...

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr