Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Σταμάτη Κραουνάκη κι αυτή που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό, πάνω σε «ιδιόρρυθμους» στίχους του Κώστα Τριπολίτη κι ερμηνεύτρια την αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1981 και η συγκεκριμένη επιλογή της ερμηνεύτριας εξέπληξε πολλούς, καθώς ένα χρόνο πριν είχε κάνει τεράστια επιτυχία με τα «Αρχοντορεμπέτικα» και με τα «Σκουριασμένα χείλια» άλλαζε εντελώς ύφος, τραγουδώντας κομμάτια που μέχρι τότε δεν είχε συνηθίσει το κοινό της.

Ο χρόνος όμως δικαιώνει τις αξίες κι έτσι ναι μεν μπορεί το άλμπουμ τον πρώτο καιρό να μη «περπάτησε» εμπορικά, ωστόσο μέσα στις δύο και πλέον δεκαετίες που μεσολάβησαν από τότε θεωρείται ένα από τα καλύτερα στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Τουλάχιστον έξι από τα δώδεκα τραγούδια έγιναν - άμεσα ή αργότερα - γνωστά και πια θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι του ρεπερτορίου της αείμνηστης Βίκυς Μοσχολιού. Η ίδια μάλιστα είχε περιγράψει με το γνωστό γλαφυρό της τρόπο τη γνωριμία της με τον συνθέτη: «Όταν πήγα στο σπίτι του και κάθισε στο πιάνο, δεν ήξερε καλά-καλά να παίζει και χτυπούσε τα πλήκτρα με ένα δάχτυλο», έλεγε χαρακτηριστικά!

Εκτός από τον Τριπολίτη, σε δύο τραγούδια έγραψε στίχους ο ίδιος ο Κραουνάκης και σ' άλλο ένα η πρωτοεμφανιζόμενη Λίνα Νικολακοπούλου, ένα δίδυμο που έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία στο χώρο του τραγουδιού και να φέρει κάτι νέο.
Καλύτερες και πιο γνωστές στιγμές του δίσκου είναι τα «Το κόκκινο κουμπί», «Ηλεκτρισμένα», «Συχνότητα», το πανέμορφο «Πώς έφυγες», «Να σου λερώνω το φιλί» και το ντουέτο Μοσχολιού-Ζαμπέτα «Επεμβαίνεις». Προσωπικά, μου αρέσει πολύ και το «Έτσι κι αλλιώς».

Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη, η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" από τον Γιάννη Σμυρναίο και τον Γαβριήλ Παντζή, ενώ την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας επιμελήθηκε ο Νίκος Λαβράνος. Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχει φωτογραφία της τραγουδίστριας και αναλυτική αναφορά των μουσικών που παίζουν στο δίσκο.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Κόκκινο κουμπί
2. Ηλεκτρισμένα
3. Έτσι κι αλλιώς
4. Σε θέλω (Στ. Κραουνάκη)
5. Σε γύρεψα
6. Επεμβαίνεις (Β. Μοσχολιού-Γ. Ζαμπέτας)
7. Συχνότητα
8. Έξω οι φωνές
9. Τζετ
10. Όργανο εκτελεστικό
11. Πώς έφυγες (Στ. Κραουνάκη)
12. Να σου λερώνω το φιλί (Λ. Νικολακοπούλου)

Πρόκειται για το δίσκο που διαφοροποιεί εντελώς την τραγουδίστρια από τα πεπραγμένα της εταιρείας που την ήθελε «εμπορική» μέσα στο γενικότερο ανάλογο πνεύμα που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στις τάξεις της. Ενώ λοιπόν ενώ το λαϊκό τραγούδι επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο κυρίως μέσα από τις διάφορες κομπανίες που συστήνονται ανά την Ελλάδα, η Δήμητρα Γαλάνη κυκλοφορεί το Νοέμβριο του 1981 το «Καλά είναι κι έτσι» μ' ένα ύφος εντελώς διαφορετικό σε σχέση με εκείνο που «πουλούσε» σύμφωνα με τις πρακτικές των εταιρειών.
Θεωρώ ότι μαζί με τις «Λεπτομέρειες», τον «Ατέλειωτο δρόμο» και το «Κανονικά», αυτή η τετράδα είναι ότι καλύτερο κυκλοφόρησε σε «προσωπικό» επίπεδο η Γαλάνη στην καριέρα της, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζω τη γενικότερη εξαιρετική πορεία της στα μουσικά μας πράγματα. Δεν κρύβω ότι είναι από τις αγαπημένες μου ερμηνεύτριες και λατρεύω το σύνολο της δουλειάς της από το 1969 ως σήμερα, απλώς οι συγκεκριμένοι δίσκοι με «πειράζουν» περισσότερο καθώς περιέχουν πρωτοποριακές προτάσεις για την εποχή τους, ασχέτως της εμπορικής απήχησης που είχαν.

Στο «Καλά είναι κι έτσι» συναντάμε μια διαφορετική Γαλάνη όχι τόσο φωνητικά, όσο ερμηνευτικά. Επιλέγει «περίεργα» και «ατμοσφαιρικά» κομμάτια, στα οποία κυριαρχούν το πιάνο, τα ντραμς, τα βιολιά και οι κιθάρες υποδειγματικά ενορχηστρωμένα από τον Κώστα Γανωσέλη και τα αποδίδει εξαιρετικά, φανερώνοντάς μας την ευρεία τραγουδιστική της γκάμα. Παράλληλα, δίνει την ευκαιρία στη Λίνα Νικολακοπούλου να κάνει το δισκογραφικό της ντεμπούτο με τέσσερα τραγούδια, εκ των οποίων το «Δεν είναι η αγάπη ζωγραφιά» μελοποιημένο από τον Γιάννη Σπανό είναι πραγματικά υπέροχο. Τα καινούργια κομμάτια του συνθέτη που ακούμε εδώ, είχαν παρουσιαστεί για πρώτη φορά λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ σε συναυλία του στον Λυκαβηττό.

Εξάλλου, υπάρχει το «Σαν με κοιτάς» σε δεύτερη εκτέλεση μετά από εκείνη του Γιάννη Φέρτη και της Αφροδίτης Μάνου δέκα χρόνια νωρίτερα στο φιλμ «Εκείνο το καλοκαίρι». Κατά τη γνώμη μου, η ερμηνεία της Γαλάνη σε συνδυασμό με την ενορχήστρωση του Γανωσέλη δίνουν άλλη οντότητα στο κομμάτι και θεωρώ ότι ξεπερνά κατά πολύ την πρώτη εκτέλεση.

Από εκεί και πέρα, ο δίσκος περιλαμβάνει λίαν ενδιαφέρουσες έως εξαιρετικές μπαλάντες («Τι μπορούσα να σου πω», «18 χρονών», «Οδός Πειραιώς», «Στα κίτρινα φώτα» σε μουσική Λέοναρντ Κοέν), κάποιες «υπόγειες ροκιές» («Τα νησιά», «Εφιάλτης») και το μελωδικότατο «Να θυμάσαι την αγάπη μας», το οποίο έχει ενορχηστρώσει ο Νίκος Λαβράνος και κάνει εξαιρετικά φωνητικά η Μίλλυ Καραλή (πιο γνωστή με το μικρό της όνομα). Γενικότερα, πρόκειται για ένα άλμπουμ-κόσμημα για την ελληνική μουσική.

Πάντως, το φωτογραφικό θέμα της τραγουδίστριας για το εξώφυλλο είναι ίδιο με το αντίστοιχο που υπήρχε στο εσώφυλλο του δίσκου «Εικόνες» που είχε κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο του 1979 σε μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου...

Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο και βοηθό τον Δημήτρη Κατσούλα.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Καλά είναι κι έτσι (Χρ. Γκάρτζου-Γ. Σκούρτη)
2. Δεν είναι η αγάπη ζωγραφιά (Γ. Σπανού-Λ. Νικολακοπούλου)
3. Τα νησιά (Χρ. Γκάρτζου-Σ. Κατζούρη)
4. Τι μπορούσα να σου πω (Γ. Σπανού-Λ. Νικολακοπούλου)
5. 18 χρονών (Δ. Λέκκα-Γ. Χρονά)
6. Οδός Πειραιώς (Δ. Λέκκα-Γ. Χρονά)
7. Σαν με κοιτάς (Γ. Σπανού-Αλ. Αλεξόπουλου)
8. Να θυμάσαι την αγάπη μας (Ν. Λαβράνου-Π. Φαλάρα)
9. Εφιάλτης (Χρ. Γκάρτζου-Γ. Σκούρτη)
10. Στα κίτρινα φώτα (Λ. Κοέν-Λ. Νικολακοπούλου)
11. Δύσκολοι καιροί (Γ. Σπανού-Λ. Νικολακοπούλου)

Από τους καλύτερους και σημαντικότερους δίσκους μιας δεκαετίας που μας γέμισε μουσικά «σκουπίδια», όπως αυτή του '90. Κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1991 και παρά το ότι είναι σχετικά πρόσφατος, θεωρείται ήδη «κλασικός» και σημείο αναφοράς για την τραγουδίστρια. Σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία, αφού έγινε πλατινένιος ξεπερνώντας τις 70.000 αντίτυπα. Περιλαμβάνει τα πρώτα «σπέρματα» αυτού που ονομάστηκε αργότερα «βαλκανικός ήχος», ο οποίος σχεδόν την ίδια περίοδο εκφράστηκε πολύ περισσότερο μέσα από το άλμπουμ «Παραδέχτηκα» σε μουσική του Γκόραν Μπρέγκοβιτς με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.

Κοινό σημείο και στους δύο δίσκους η στιχουργική συμβολή της Λίνας Νικολακοπούλου, η οποία έχει την ...τιμητική της στη σημερινή στήλη! Το «Μένω εκτός» (όπως και το «Κοντραμπάντο») αποτελεί έναν ιδιαίτερα σημαντικό σταθμό στην πορεία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, αφού τα περισσότερα από τα τραγούδια του άλμπουμ εξακολουθούν να κυριαρχούν στο ρεπερτόριό της μέχρι σήμερα, με πρώτο το «Δυνατά» που εδώ υπάρχει σε μια πιο αργή εκτέλεση από εκείνη που έγινε πιο γνωστή το 1995 μέσα από το CD single «Ζωντανά στους βράχους» και χορεύτηκε κατά κόρον.

Πάντως, πιστεύω ότι τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου έχει γράψει ο Χρήστος Νικολόπουλος με κορυφαίο το υπέροχο «Της καληνύχτας τα φιλιά», που το θεωρώ ως ένα από τα ωραιότερα που μας παρουσίασε ποτέ ο συνθέτης. Εκπληκτική η ερμηνεία της Ελευθερίας στο «Όμορφή μου αγάπη», ενώ μου αρέσει πολύ και το «Καθρεφτίζω το νου». Από εκεί και πέρα, πασίγνωστα κι αγαπημένα είναι και τα «Μένω εκτός» (μελωδία που άκουσε η Δήμητρα Γαλάνη και πρότεινε στην Αρβανιτάκη), «Καρδιά μου εγώ», «Πρόσωπο με πρόσωπο» και φυσικά το «Με το ίδιο μακό».

Η διεύθυνση παραγωγής ήταν του Νίκου Καραγιάννη και την επιμέλειά της ανέλαβαν από κοινού η ερμηνεύτρια με τη στιχουργό. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Sierra" με ηχολήπτη τον Μπάμπη Μπίρη και τον Κώστα Καλημέρη στη μίξη του ήχου, ενώ την ενορχήστρωση έκανε ο Νίκος Αντύπας. Εξαιρετικά τα φωτογραφικά θέματα, ενώ υπάρχει και σημείωμα από τη Λίνα Νικολακοπούλου.