 |
|
|
|
|||
|
Πόσο
συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας
αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες
ή δυσάρεστες σκέψεις...
Μετά μια ομολογουμένως δύσκολη εβδομάδα (κρύο, άγχος και άλλα ...ευχάριστα) ο γράφων προτείνει για συντροφιά το τραγούδι "Σε χρειάζομαι" της Δέσποινας Βανδή από το πρόσφατο "Δέκα χρόνια μαζί": Σαν
το βράδυ και σαν το πρωί Σε
χρειάζομαι, σε χρειάζομαι Σε
χρειάζομαι, σε χρειάζομαι Σαν
το θόρυβο και τη σιωπή Το τραγούδι υπογράφει ο Φοίβος. Οι στίχοι μιλούν για την ανάγκη κάποιου προσώπου να έχει στη ζωή του έναν συγκεκριμένο άνθρωπο: "Σε χρειάζομαι / μόνο εσένα αγαπάω και νοιάζομαι...". Με την παράθεση ζευγών από αλληλένδετες έννοιες - ιδέες - καταστάσεις, δίνει στον έρωτά του να καταλάβει πόσο απαραίτητος του είναι (βράδυ-πρωί, θόρυβος-σιωπή, θάνατος-ζωή κ.ά.). Μουσικά το κομμάτι έχει πιασιάρικη μελωδία με έντονο ρυθμό, που όμως έχουμε ακούσει ξανά από το Φοίβο. Το συγκεκριμένο θα μπορούσαν να το έχουν ερμηνεύσει (κλασσικό πλέον το σχόλιο που κάνω για τραγούδια αυτού του ύφους) ο Θάνος Πετρέλης, η Έλλη Κοκκίνου ή ο Γιώργος Μαζωνάκης. Δηλαδή δεν παρουσιάζει καμία διαφοροποίηση σε σχέση με τα τραγούδια που έχει εκδώσει ο δημοφιλής συνθέτης μέχρι τώρα. Η ερμηνεία της Δέσποινας Βανδή είναι πολύ καλή. Ζει το τραγούδι, φαίνεται να είναι ερωτική και πειστική ταυτόχρονα, αυτό δηλαδή που απαιτούν οι στίχοι... Το "Σε χρειάζομαι" περιέχεται στο πρόσφατο τριπλό, επετειακού τύπου άλμπουμ "Δέκα χρόνια μαζί". Το μάρκετινγκ σε όλο του το μεγαλείο! Αντί οι συντελεστές να κοιτάξουν την ουσία, μάλλον έδωσαν περισσότερη σημασία στο φαίνεσθαι... Τι εννοώ; Θα μιλήσω συγκεκριμένα. Η "φούσκα" του "Θέλω" (που επέλεξαν να γίνει σημαία της διαφήμισης του CD - θυμηθείτε την ταυτόχρονη μετάδοση του τραγουδιού από 10 ραδιοφωνικούς σταθμούς), για παράδειγμα, έσκασε γρήγορα αφού οι περισσότεροι αντιληφθήκαμε αμέσως ότι πρόκειται για αντιγραφή γνωστού ξένου τραγουδιού (και δεν είναι το μόνο στο άλμπουμ...). Στο ίδιο πλαίσιο, το ομότιτλο τραγούδι προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις αλλά προσωπικά δε με άγγιξε - αφήστε που υπάρχει χάσμα στους στίχους του ρεφραίν (τι σημαίνει "εγώ χωρίς εσύ", καταργήσαμε και τις πτώσεις;). Παρόλα αυτά, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι τα περισσότερα καινούρια τραγούδια της Δέσποινας Βανδή ούτε "σούπερ" είναι ούτε προτείνουν κάτι νέο, μου αρέσουν γιατί προσεγγίζουν το προφίλ της τραγουδίστριας που με γοήτευε κάποια χρόνια πριν. Ας πούμε, το "Γυρισμός" από το πρώτο CD και σχεδόν όλα τα λαϊκά κομμάτια από το δεύτερο, τα ακούω και διασκεδάζω. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να ακούσω κάτι πιο δυνατό από τη Δέσποινα Βανδή και το Φοίβο, πόσο μάλλον σε αυτήν τη δουλειά με την οποία γιορτάζουν δέκα χρόνια συνεργασίας με τη συγκεκριμένη εταιρεία. Στέρεψε η έμπνευση; Άλλαξαν οι διαθέσεις; Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, πάντως κάθε φορά περιμένω περισσότερα από τη Δέσποινα Βανδή. Απογοητεύομαι όμως... --- |
|||
 |
|