Αλκίνοος Ιωαννίδης
(πρώτο μέρος)
Αν
ήθελα να χαρακτηρίσω με μια λέξη τον Αλκίνοο Ιωαννίδη,
αυτή θα ήταν "ποιητής"! Έτσι τον νιώθω, ως τον
ποιητή τραγουδοποιό. Κυπριακής καταγωγής, πρωτοβγήκε στο
τραγούδι το 1993, στα 23 του χρόνια, έχοντας κάνει ένα
σύντομο πέρασμα από την υποκριτική. Αν έχετε καλή μνήμη,
θα τον θυμόσαστε να συμμετέχει ως ηθοποιός στο video clip
του τραγουδιού του Άκη Πάνου "Η πιο μεγάλη ώρα",
όπως το ξανατραγούδησε η Δήμητρα Γαλάνη στο δίσκο της
"Μ' ένα γλυκό αναστεναγμό" (1992).
Το
ντεμπούτο του Αλκίνοου Ιωαννίδη έγινε "Στην αγορά
του κόσμου". Σ' ένα δίσκο με έντεκα τραγούδια,
όλα σε μουσική και στίχους του Νίκου Ζούδιαρη. Ανάμεσά
τους, η "Αγορά του Αλ Χαλίλι", που έγινε αμέσως
σουξέ, αλλά και το τραγούδι "Ζήνωνος", που συμπεριλαμβάνεται
ανεπιφύλακτα στα "μεγάλα" τραγούδια των τελευταίων
χρόνων.
Τι
έκανε το δίσκο "Στην αγορά του κόσμου" ξεχωριστό;
Πρώτα απ' όλα το υλικό του, τα ίδια τα τραγούδια, το περιεχόμενό
τους, η συνύπαρξη των λαϊκών στοιχείων με τις ηλεκτρικές
μπαλάντες και τα τζαζ ηχοχρώματα. Ο Νίκος Ζούδιαρης φανέρωσε
εδώ ένα ενδιαφέρον συνθετικό πρόσωπο, που ενισχύθηκε από
τις ενορχηστρώσεις του Τάκη Μπουρμά. Αλλά και οι στίχοι
του Νίκου Ζούδιαρη δεν ήταν αδιάφοροι. Είχαν κάτι να πουν,
ήταν γραμμένοι με καθαρά ελληνικά και χαρακτηρίζονταν
από μια θεματολογική ευρύτητα. Δεύτερον, η ερμηνεία του
Αλκίνοου Ιωαννίδη, ενός πρωτοφανέρωτου, τότε, τραγουδιστή,
που δε θύμιζε σε τίποτα τις προηγούμενες ή τις υπάρχουσες
φωνές. Και τρίτον, η παρουσία της Δήμητρας Γαλάνη, που
τραγούδησε δύο τραγούδια ("Πόθοι αδιέξοδοι"
και "Τα φιλιά μου θα στα 'δινα") κυρίως, όμως,
επωμίστηκε το βάρος της παραγωγής. Η Δήμητρα Γαλάνη ανέδειξε,
στήριξε και "έβγαλε στο φως" δύο καλλιτέχνες
με ξεχωριστό ταλέντο, για τους οποίους γράφει στο ένθετο
του δίσκου:
"Ο Νίκος Ζούδιαρης, δημιουργός αυτών των τραγουδιών
και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, τραγουδιστής τους, φαντάζουν
σαν ένα πρόσωπο, πράγμα που με συγκινεί αφάνταστα, γιατί
αυτή την ακριβή σχέση δημιουργού - τραγουδιστή την ξέρω
καλά και πάνω απ' όλα ξέρω πως χρόνια ολόκληρα αυτή στηρίζει
το τραγούδι.
Οι μουσικές του Νίκου, φτιαγμένες απλά και μόνο για να
υπηρετήσουν το λόγο του και αντίστροφα. Η φωνή του Αλκίνοου
καθαρή κι ωραία, φέρει το βάρος της μνήμης του παρελθόντος
και παίζει αναποφάσιστα θα έλεγα ανάμεσα στο λαϊκό και
στο έντεχνο".
Νίκος
Ζούδιαρης
Η
Δήμητρα Γαλάνη και ο Νίκος Ζούδιαρης δεν έτυχε να ξαναβρεθούν
ως τώρα, ενώ ο Αλκίνοος Ιωαννίδης φιλοξενήθηκε από τη
Δήμητρα Γαλάνη στο "Χάραμα". Επίσης, τραγούδησαν
μαζί το κινηματογραφικό "Mη τον ρωτάς τον ουρανό"
("All alone am I") του Μάνου Χατζιδάκι το καλοκαίρι
του 1998 στο Ηρώδειο, αλλά και το "Μάγο" του
Νίκου Ζούδιαρη στο μοναδικό - μέχρι στιγμής - live άλμπουμ
του Ιωαννίδη "Εκτός τόπου και χρόνου".
Δύο
χρόνια μετά την πρώτη τους πολύ επιτυχημένη συνάντηση,
ο Νίκος Ζούδιαρης και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης επανέλαβαν
το πείραμα. Συνεργάστηκαν ξανά και παρουσίασαν, τότε,
το δίσκο "Όπως μυστικά και ήσυχα" (1995),
με την καλλιτεχνική επιμέλεια του Γιώργου Ανδρέου. Η συγκεκριμένη
συνεργασία μπορεί να μην είχε τη φόρα της πρώτης φοράς,
διατηρούσε, όμως, μια αύρα ιδιαίτερη, με εσωτερικότητα
και ησυχία. Τραγούδια, όπως το "Δεν μπορώ" ή
το "Ήρθε ένας μάγος" ξεχώρισαν αμέσως, ενώ ο
"Βόσπορος" έγινε τίτλος βιβλίου ("Θέλω
να πιω όλο το Βόσπορο" του Π. Δοσίθεου Κανέλλου)...
Η αλήθεια είναι ότι ένα μεγάλο μέρος από το υλικό του
δίσκου "Όπως μυστικά και ήσυχα" παραμένει ακόμα,
δεκατέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, "κρυμμένο".
Ίσως, δεν προβλήθηκε και δεν υποστηρίχτηκε όσο έπρεπε...
Από
τότε, οι δισκογραφικοί δρόμοι των δυο τους χώρισαν. Έκτοτε,
ο Αλκίνοος Ιωαννίδης - και με την παρότρυνση του Νίκου
Ζούδιαρη - αποφάσισε να παρουσιάσει τα δικά του τραγούδια.
Όπως αποδείχτηκε, μπορούσε να το κάνει και μάλιστα πολύ
καλά. Είχε να καταθέσει ένα λόγο ώριμο, ποιητικό, ενδιαφέρον,
που άξιζε να καταγραφεί και που έβρισκε στις μουσικές
του τον ιδανικό "τόπο". Έτσι, το 1997 κυκλοφόρησε
"Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος", με
τη συμβολή του Γιάννη Σπάθα στην ενορχήστρωση τεσσάρων
τραγουδιών. Από το εν λόγω άλμπουμ, που ο Αλκίνοος αφιερώνει
στον αδερφό του ποιητή Λίνο, το τραγούδι "Όσα η αγάπη
ονειρεύεται" αγαπήθηκε αμέσως. Εκεί, όμως, υπάρχουν
και ο αριστουργηματικός "Βυθός" και το "Φως"
και οι "Σταγόνες στο γιαλό"... Είχε προηγηθεί
η "Συνάντηση", με την οποία ο Αλκίνοος συμμετείχε
στο δίσκο "Θαμώνες" (1995) μιας παρέας Κύπριων
καλλιτεχνών.
Η
δεκαετία του ενενήντα κλείνει με τον "Ανεμοδείκτη"
του '99. Δώδεκα τραγούδια σε μουσική και στίχους του Αλκίνοου
Ιωαννίδη, απ' τα οποία τρία, το "Με τόσα ψέματα",
το "Θα 'μαι κοντά σου (όταν με θες)" και το
"Όνειρο ήτανε" έκαναν τη δική τους αίσθηση.
Εδώ υπάρχει και το "Αδιέξοδο", που ο Ιωαννίδης
μοιράστηκε ερμηνευτικά με το Διονύση Σαββόπουλο και την
Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Αυτές
τις μέρες θα έχουμε στα χέρια μας τα καινούργια τραγούδια
του Αλκίνοου Ιωαννίδη στο cd "Νεροποντή",
ενώ ο ίδιος ετοιμάζεται και για μια σειρά εμφανίσεων στο
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο από τις 20 Μαρτίου, μαζί με το
Σταύρο Λάντσια, το Γιώργο Καλούδη και τον Μιχάλη Καπηλίδη
(χορηγός επικοινωνίας το musiccorner.gr).
Γι'
αυτά, αλλά και για τα υπόλοιπα δισκογραφικά του ίχνη -
από το "Εκτός τόπου και χρόνου" μέχρι τις "Περιπέτειες
ενός προσκυνητή", τα θεατρικά του Χατζιδάκι, τα Κυπριακά
και τη "Συνάντηση" - θα συνεχίσουμε την ερχόμενη
Τετάρτη...
---
