Από τους ωραιότερους δίσκους της «μετανεοκυματικής» εποχής, ο οποίος περιλαμβάνει ορισμένα πολύ γνωστά μέχρι και σήμερα τραγούδια. Κυκλοφόρησε το 1972 με ερμηνευτές τον Μιχάλη Βιολάρη και τη Ρένα Κουμιώτη, δυο κατεξοχήν εκπροσώπους του «νέου κύματος» (ειδικά ο πρώτος), όπως άλλωστε ήταν και ο συνθέτης.

Η καινοτομία ως προς αυτό το έργο έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά που ένας ποιητής γράφει στίχους προκειμένου να μελοποιηθούν απευθείας. Τα ποιήματα που υπάρχουν στο δίσκο δεν ανήκαν σε καμία συλλογή του Ελύτη κι απλώς γράφτηκαν αποκλειστικά για τούτο το άλμπουμ. Αργότερα βεβαίως περιλήφθηκαν στα «Ρω του έρωτα», όπου συγκεντρώθηκαν όλοι οι κύκλοι τραγουδιών του σπουδαίου ποιητή μας.

Να σημειώσουμε ότι επειδή το «Θαλασσινό τριφύλλι» αποτελούταν μόνον από επτά ποιήματα κι έτσι δε γινόταν να βγει ένας μεγάλος δίσκος μόνο με αυτά, μελοποιήθηκαν άλλα δύο από τον κύκλο «Ο χαμαιλέων» (πρόκειται για τον «Αύγουστο» και «Το χρυσό κλειδί»).

Τα τραγούδια του Κόκοτου είναι ευχάριστα, δροσερά και θυμίζουν καλοκαίρι, κάτι που άλλωστε φαίνεται κι από τη θεματολογία του Ελύτη που έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τούτη την υπέροχη και γεμάτη ξενοιασιά εποχή. Ακούστηκαν πολύ κι έμειναν κλασικά «Τα τζιτζίκια», «Το δελφινοκόριτσο» και φυσικά «Το θαλασσινό τριφύλλι».

Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με σολίστ στο μπουζούκι τον Στέλιο Ζαφειρίου, ενώ το θέμα του εξωφύλλου ανήκει στον Μποστ.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τα τζιτζίκια (Μ. Βιολάρης και χορωδία)
2. Ο ταχυδρόμος (Ρ. Κουμιώτη)
3. Ντούκου-ντούκου μηχανάκι (Μ. Βιολάρης - Ρ. Κουμιώτη)
4. Η Ελένη (Ορχηστρικό)
5. Το δελφινοκόριτσο (Μ. Βιολάρης)
6. Το θαλασσινό τριφύλλι (Ρ. Κουμιώτη)
7. Το ερημονήσι (Ρ. Κουμιώτη)
8. Η Ελένη (Μ. Βιολάρης)
9. Ο Αύγουστος (Ρ. Κουμιώτη)
10. Το δελφινοκόριτσο (Χορωδία)
11. Το χρυσό κλειδί (Μ. Βιολάρης και χορωδία)

Η τρίτη και τελευταία απόπειρα του Γιάννη Σπανού να μελοποιήσει Έλληνες ποιητές, μετά τις δύο εξαιρετικά επιτυχημένες «Ανθολογίες» που κυκλοφόρησαν στα τέλη της δεκαετίας του '60. Ωστόσο, στην «Τρίτη Ανθολογία» που κυκλοφόρησε το 1975 το μουσικό ύφος είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με τις προηγούμενες. Ενώ λοιπόν στις δύο πρώτες κυριαρχεί έντονα το λαϊκό στοιχείο, εδώ οι μελωδίες είναι απλές, λιτές και «χαμηλόφωνες», απόρροια ίσως του μουσικού κλίματος της εποχής λίγο μετά τη μεταπολίτευση που βασιζόταν σε «έντεχνα» στοιχεία.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαία και η επιλογή των ερμηνευτών: Η Αρλέτα (Νικολέτα Τσάμπρα) που είχε συμμετάσχει και στην «Ανθολογία Β'» είναι η κατεξοχήν «χαμηλόφωνη» εκπρόσωπος του «νέου κύματος», ενώ στο ίδιο επίπεδο κινείται και ο Κώστας Καράλης (Καραγιαννόπουλος, αδελφός της Ελπίδας) που εδώ κάνει το δισκογραφικό του ντεμπούτο, όντας μουσικός για πολλά χρόνια (κιθάρα).

Ο Σπανός είναι ο πρώτος συνθέτης που μελοποιεί ποίημα του Νίκου Καββαδία (το πασίγνωστο «Ιδανικός κι ανάξιος εραστής»), ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την πλατιά αναγνώριση του ποιητή στα κατοπινά χρόνια τόσο μέσα από τις μουσικές της Μαρίζας Κωχ (1977), όσο και από τα «κλασικά» πια έργα του Θάνου Μικρούτσικου «Ο Σταυρός του Νότου» (1979) και «Γραμμές των οριζόντων» (1991).

Εκτός από αυτό, σίγουρα όλοι γνωρίζετε το «Σπασμένο καράβι», το «Πώς θες να το ξέρω» και το «Είναι ν' απορείς», όλα ερμηνευμένα από τον Καράλη. Ωστόσο, εξαιρετικές στιγμές του δίσκου είναι και τα «Το λέει και το τραγούδι», «Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι» και «Ο θρήνος της μάνας», χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα.

Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο, ενώ στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχουν αναλυτικά όλοι οι στίχοι των τραγουδιών. Το εξώφυλλο είναι έργο της Αρλέτας!

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Σπασμένο καράβι (Γ. Σκαρίμπα) Κ. Καράλης
2. Το λέει και το τραγούδι (Λ. Ιακωβίδη) Αρλέτα
3. Είναι ν' απορείς (Ν. Λαμπράκη) Κ. Καράλης
4. Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι (Β. Λεονταρή) Αρλέτα
5. Στρατιώτης ποιητής (Μ. Σαχτούρη) Κ. Καράλης
6. Σε είπανε Θεό (Δ. Δούκαρη) Αρλέτα
7. Ο θρήνος της μάνας (Κ. Σιμόπουλου) Αρλέτα
8. Ιδανικός κι ανάξιος εραστής (Ν. Καββαδία) Κ. Καράλης
9. Το πέρασμά σου (Κ. Βάρναλη) Κ. Καράλης
10. Πέντε ναυτόπουλα (Μ. Λυγίζου) Αρλέτα
11. Αν είσαι... (Πώς θες να το ξέρω) (Ν. Καρύδη) Κ. Καράλης
12. Οι νεκροί (Χρ. Κουλούρη) Κ. Καράλης

Ο δίσκος που ουσιαστικά αναγγέλλει τη δεύτερη περίοδο της καριέρας του Δήμου Μούτση, ο οποίος πλέον αποφασίζει να ερμηνεύει ο ίδιος τα τραγούδια του με την προτροπή του αείμνηστου διευθυντή της "LYRA" Αλέκου Πατσιφά. Έχοντας ήδη πίσω του δεκαπέντε χρόνια γεμάτα μεγάλες «ελαφρολαϊκές» επιτυχίες αλλά και τρία σπουδαία έργα («Άγιος Φεβρουάριος», «Συνοικισμός Α'» και «Τετραλογία»), κυκλοφορεί το «Φράγμα» το καλοκαίρι του 1981 πάνω σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη, επιχειρώντας μια καλλιτεχνική στροφή τόσο στο ύφος, όσο και στην ερμηνεία των δημιουργιών του.

Μέσα σ' αυτό το δίσκο υπάρχει ένα πραγματικά πολύ μεγάλο και κλασικό τραγούδι: Μιλάω φυσικά για το «Δε λες κουβέντα», με την επιβλητική φωνή της αξέχαστης Σωτηρίας Μπέλλου να δεσπόζει και τον Μούτση να το «γλυκαίνει» με ένα ρεφρέν «μπελκάντο». Σημειωτέον ότι η Μπέλλου δεν είχε ιδέα γι' αυτό, αφού στο στούντιο τραγούδησε μόνο τα κουπλέ και πίστευε ότι έτσι είναι το κομμάτι!

Η μεγάλη ρεμπέτισσα από το 1975 είχε ήδη κάνει ένα «άνοιγμα» προς τους σύγχρονους συνθέτες τραγουδώντας το πασίγνωστο «Ζεϊμπέκικο» του Διονύση Σαββόπουλου, αλλά και το 1980 με το δίσκο «Λαϊκά προάστια» του Ηλία Ανδριόπουλου με τα υπέροχα «Πλατεία Βάθης» και «Μη κλαις». Έτσι κι εδώ εκτός από το «Δε λες κουβέντα», ερμηνεύει τη «Νταλίκα» που επίσης ακούστηκε αρκετά και το «Στον ίδιο παρανομαστή».

Στο άλμπουμ συμμετέχουν επίσης ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και η Άλκηστη Πρωτοψάλτη, ενώ εκτός από τα τρία τραγούδια της Μπέλλου έγινε πολύ γνωστό και το "Delenda est" ή πιο απλά «Ερηνούλα μου».

Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και της Κατερίνας Γεωργή και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Τάκη Φιλιππίδη. Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρχουν φωτογραφίες με τους συντελεστές του από στιγμές της προετοιμασίας του, καθώς και ευχαριστήριο σημείωμα του Δήμου Μούτση.