Τραγούδι : "Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος"
Στιχουργός : Αλκίνοος Ιωαννίδης
Συνθέτης : Αλκίνοος Ιωαννίδης
Ερμηνευτής : Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος

Σαν ξημερώσει η μέρα μη θυμηθείς.
Λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς.
Κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς
Μ' ένα σχοινί στη θέση της καρδιάς.

Κυλάει το ποτάμι και προχωρά.
Σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά.
Κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
Μ' ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς.

Ασήμαντες εικόνες σε κυνηγούν.
Οι φίλοι σου κοιμούνται και πώς να δουν!
Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς
Με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς.

C.D. : Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος. (αυτό με το "Όσα η αγάπη ονειρεύεται")
Track no. : 7

Νιώθω πως από κάποια κολλήματα μου δε θα ξεφύγω ποτέ. Θα τα κουβαλάω στην πλάτη σαν τον αχθοφόρο που κουβαλά ένα βαρύ μπαούλο και αγωνιά να το παραδώσει πριν πέσει το βάρος του και τον πλακώσει.

Παρατηρώ τις αντιδράσεις των συνανθρώπων μου στα συμβάντα σαν ταινία που ο χρόνος κυλά και τους μεταφέρει από το ένα επεισόδιο στο άλλο. Απλά, χωρίς προβληματισμούς και ερωτήματα. Χθες ήταν εδώ. Σήμερα εκεί. Αύριο κάπου. Δεν έχει σημασία που. Τίποτα εξάλλου δεν έχει σημασία αφού μπορείς να το αντικαταστήσεις. Αυτό με κάνει και αναρωτιέμαι: Είναι η λήθη η φυσιολογική αντίδραση; Αυτός που δεν ξεχνά είναι φυσιολογικός ή έχει ανάγκη ιατρικής περίθαλψης και ψυχολογικής υποστήριξης;

Τόσα ήταν τα ερωτηματικά που με κούρασαν. Βαρέθηκα να θυμάμαι τα πρωινά και να χάνομαι στο λαβύρινθο της μνήμης. Κουράστηκα να μετράω δυνατές στιγμές που γλίστρησαν από τα χέρια μου πιο γρήγορα από το νερό του πρωινού πλυσίματος, μέρες απραξίας, άσκοπης περιφοράς και επεξεργασίας εντοπισμού των στιγμών.

Μυαλό μου, σ' ακούω. Δε σε ξεχνάω. ...είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς... Καρτερώ τις μέρες που θα ξυπνώ και δε θα σκέφτομαι. Θα έχω πεθάνει τότε ή θα έχω γίνει σαν όλους τους άλλους; Αυτούς που δεν τους ταράζει τίποτα γιατί κατάγονται από το σόι του χοντρόπετσου ελέφαντα;

Κουράστηκα. Σταμάτησα. Απέχω. Αντιδρώ; Βρίσκομαι εκεί που η μπαλάντα σταματά τη μελωδία της και γίνεται άγρια πέτρα. Εκεί, μετά το πρώτο ρεφρέν του "Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος". Τόσο μικρό το γράψιμο, όσο το 2λεπτο του Αλκίνοου.

Να είστε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία...

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr