Με ένα τραγούδι συντροφιά...!

Πόσο συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες ή δυσάρεστες σκέψεις...
Στη στήλη αυτή, κάθε Πέμπτη, παρουσιάζουμε τραγούδια μιλώντας για το στίχο, τη μουσική και την ερμηνεία σε καθένα απο αυτά. Δεν είναι απαραίτητο να τα έχουμε λατρέψει, ίσως και να τα έχουμε μισήσει! Εξάλλου απ' το καλό κι απ' το κακό έρχεται η τέχνη...!

ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ
ΙΘΑΚΗ
CD: ΤΡΕΞΕ: 2007

Καλό μήνα! Η "Ιθάκη" της Ελεάνας Βραχάλη και του Νίκου Αντύπα από το CD "Τρέξε" της Πέγκυς Ζήνα, κεντρίζει το ενδιαφέρον της στήλης αυτή την εβδομάδα:

Μου είπαν φύγε, αλλού ταξίδεψε
όσο μπορείς πιο μακριά του
γιατί η Ιθάκη του είναι ψεύτικη
και θα βουλιάξεις στα νερά του

Μα εγώ ποτέ δε σκέφτηκα
σε τι ιστορία μέσα μπλέχτηκα
ένα λαβύρινθο ερωτεύτηκα
και μέσα του θα μείνω

Μα εγώ ποτέ δε σκέφτηκα
και το σκοτάδι εμπιστεύτηκα
μπήκα μέσα κι ονειρεύτηκα
κι εκεί θα παραμείνω

Μου είπαν πως πολλοί προσπάθησαν
και όλοι χάθηκαν στο δρόμο
μα δε βαδίζω εκεί που βάδισαν
εγώ δικό μου έχω νόμο

Οι στίχοι του τραγουδιού μιλούν για την τόλμη που έχει κάποιος όταν προσεγγίζει το πρόσωπο που αγαπά! Πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες, τους δισταγμούς και τις συμβουλές των άλλων, όταν θέλουμε πραγματικά κάποιον, δεν υπολογίζουμε τίποτα και μόνο το πώς θα φτάσουμε σ' αυτόν έχουμε στο μυαλό μας. Η Ιθάκη (το λιμάνι, ο προορισμός μας) είναι εκείνος. Προτιμάμε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, να χαθούμε στον ερωτικό "λαβύρινθο" που δεν ξέρουμε πού θα μας βγάλει, να "εμπιστευτούμε το σκοτάδι" παρόλο που το φοβόμαστε. Έτσι μόνο έχει νόημα ο έρωτας.

Την ευαίσθητη Ελεάνα Βραχάλη, σεβαστή και αγαπημένη στιχουργό, με την "Ιθάκη" την εκτίμησα ακόμα περισσότερο... Οι στίχοι της στην προκειμένη περίπτωση είναι λιτοί και περιεκτικοί. Εκφράζουν συναισθήματα χωρίς ρητορείες και τεχνάσματα. Μιλούν κατευθείαν στην ψυχή. Η συνεργασία της δημοφιλούς στιχουργού με την Πέγκυ Ζήνα εγκαινιάστηκε στον προηγούμενο δίσκο της με το τραγούδι "Είμαι εδώ" σε μουσική του Δημήτρη Κοντόπουλου.

Ελεάνα Βραχάλη - Νίκος Αντύπας

Ο Νίκος Αντύπας επένδυσε μουσικά τους στίχους της Ελεάνας Βραχάλη και έκανε την "Ιθάκη" μια "ήρεμη" μπαλάντα με αρχή, μέση και τέλος, μικρή σε διάρκεια, χωρίς ξεσπάσματα και ένταση. Το γεγονός ότι ενώ ως συνθέτης έχει στιγματίσει με τη δουλειά του το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι και πλέον συνεργάζεται με εκπροσώπους της ποπ και λαϊκής μουσικής σκηνής (Γιάννης Πλούταρχος, Σάκης Ρουβάς, Κώστας Μαρτάκης κ.ά.) δε θα ήθελα να το σχολιάσω... Όχι ότι το θεωρώ "ξεπεσμό" ή "υποχώρηση", αλλά θα ήθελα να τον σκέφτομαι ως τον άνθρωπο που δημιούργησε το "Δι' ευχών" και το "Σαν ηφαίστειο που ξυπνά" και όχι σαν κάποιον που αντιγράφει τον εαυτό του ή άλλους (όπως συνέβη στα "Κρυμμένα μυστικά" του Πλούταρχου με το "δανεισμένο" κουπλέ του "Δεν είμαι Θεός" και με το "Να μη με αφήσεις" που είναι επανάληψη του "Να ζήσω ή να πεθάνω").

Η Πέγκυ Ζήνα ομολογώ πως με εξέπληξε ευχάριστα με την ερμηνεία της στην "Ιθάκη"! Το συγκεκριμένο τραγούδι αποτελεί απόδειξη πως η ίδια μπορεί να υποστηρίξει και "σοβαρότερο" ρεπερτόριο πέραν των "Πολύ καλά περνάμε", "Είμαι καλά" και άλλων εύκολων κομματιών. Στην κατοχή μου βρίσκονται αρκετοί δίσκοι της, εξάλλου επειδή είχα εμπιστοσύνη στο ταλέντο της, πάντα έψαχνα μέσα σε κάθε δίσκο να βρω ένα-δύο τραγούδια που να ξεφεύγουν από το γενικό λαϊκοπόπ ύφος και που να έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν, και συνήθως έβρισκα - όπως το "Χωρίς γιαλό" από το δίσκο "Μαζί σου" (το οποίο ήταν να το τραγουδήσει η Αλεξίου, σύμφωνα με το δημιουργό Γιώργο Μουκίδη). Παρεμπιπτόντως, το στυλ της "Ιθάκης" με κάνει να υποψιάζομαι ότι γράφτηκε για να το ερμηνεύσει η μεγάλη Χαρούλα...

Στο δίσκο "Τρέξε" δε βρήκα κάτι που να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον... Υπάρχει το ομώνυμο κομμάτι που, αν και είναι σουξέ, μου φαίνεται ως εξέλιξη του "Ματώνω", το "Χορεύω" που μόνο χορευτικό δεν είναι, το ζεϊμπέκικο "Άσε με στον κόσμο μου" που μάλλον προσεγγίζει το "Απόψε θέλω να πιω" της Αλεξίου, το dance "Άλλη μια φορά" που ο ήχος του θυμίζει παλιότερες επιτυχίες... Δυστυχώς τα δεκαπέντε τραγούδια του CD δε δένουν μεταξύ του ούτε μελωδικά ούτε στιχουργικά. Πέρα από αυτό, πολύ μου άρεσε η ερμηνεία της Πέγκυς στο "Αν υπήρχες θα σε χώριζα".

Αισιόδοξο τελικά με αφήνει η πρωτοβουλία της Πέγκυς Ζήνας να δοκιμαστεί (επιτέλους) σε κάτι διαφορετικό από αυτό που μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δεν είναι καλό να ταυτίζεται κάποιος καλλιτέχνης με τα μπουζούκια και τις πίστες... Οφείλουμε να επιβραβεύουμε τις προσπάθειες που καταβάλλουν ορισμένοι να δείξουν ένα διαφορετικό πρόσωπο, όταν μάλιστα αυτό συμβαίνει με επιτυχία τότε όλοι βγαίνουμε κερδισμένοι...!

---
Περιμένω με χαρά τα δικά σας σχόλια στο loumproukos@musiccorner.gr
---