Ο πρώτος προσωπικός δίσκος μιας από τις σημαντικότερες τραγουδίστριες των τελευταίων 35 χρόνων. Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1977 και περιλαμβάνει ακριβώς ότι λέει και ο τίτλος του: Απλά τραγούδια, τέσσερα εκ των οποίων σε δεύτερη εκτέλεση, τα πρώτα ενός νέου -τότε- συνθέτη, του Γιάννη Καραλή και κάποια του αείμνηστου Χρήστου Λεττονού.

Η Πρωτοψάλτη είχε μπει στη δισκογραφία δυο χρόνια νωρίτερα με την «Τετραλογία» του Δήμου Μούτση, συνέχισε με τον «Κύκλο Σεφέρη» του Ηλία Ανδριόπουλου και ξανασυναντήθηκε με τον Μούτση στην «Εργατική συμφωνία». Δικά του είναι και τα τέσσερα κομμάτια του δίσκου που επανεκτελεί η ερμηνεύτρια, καθώς τα «Τούτο το βράδυ» και «Δεν έχει πια ζωή» πρωτοακούστηκαν από την Βασιλική Λαβίνα το 1974 στις «Μαρτυρίες», το «Μην κάνεις πείσματα» από την αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού το 1968 και το «Δρόμο το δρόμο» από τον Μανόλη Μητσιά το 1970.

Από τα «καινούργια» τραγούδια που της δόθηκαν, ξεχώρισε το πασίγνωστο «Πάει η αγάπη μου» που ακούστηκε και τότε, αλλά και στις αρχές της δεκαετίας του '90 σε πιο «μοντέρνο» ρυθμό από τον Χρήστο Δάντη. Γενικότερα, είναι ένας δίσκος που μπορεί να μη πήγε τόσο καλά εμπορικά, ωστόσο άνοιξε ένα δρόμο για την Πρωτοψάλτη που στη συνέχεια έγινε τεράστια λεωφόρος γεμάτη επιτυχίες και σπουδαία πράγματα στο ελληνικό τραγούδι.

Παραγωγός του άλμπουμ ήταν ο Νίκος Κιάμος και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Μη κάνεις πείσματα (Δ. Μούτση-Ν. Γκάτσου)
2. Απόψε η νύχτα (Χρ. Λεττονού-Λ. Ανδρέου)
3. Ας υποθέσουμε (Γ. Καραλή-Γ. Κανελλόπουλου)
4. Τούτο το βράδυ (Δ. Μούτση)
5. Είχες και τι δεν είχες (Γ. Καραλή-Γ. Κανελλόπουλου)
6. Δεν έχει πια ζωή (Δ. Μούτση-Μ. Ελευθερίου)
7. Δρόμο το δρόμο (Δ. Μούτση-Ν. Γκάτσου)
8. Να 'ρχόσουνα βρε μάτια μου (Χρ. Λεττονού-Γ. Μαρκόπουλου)
9. Οι δρόμοι σε γέλασαν (Χρ. Λεττονού-Λ. Ανδρέου)
10. Πάει η αγάπη μου (Γ. Καραλή)
11. Όπου να 'ναι θα φανεί (Γ. Καραλή-Γ. Κανελλόπουλου)

Η παρθενική δισκογραφική δουλειά του συνθέτη από την Κύπρο που γέμισε με όμορφες και διαχρονικές μελωδίες το ελληνικό τραγούδι. Κυκλοφόρησε στα τέλη του 1978 με ερμηνευτή τον Μανόλη Μητσιά και συμπεριλαμβάνεται μέσα στους αγαπημένους μου δίσκους που ακούω από μωρό παιδί. Ο τίτλος τα λέει όλα, αφού πρόκειται για πολύ όμορφα τραγούδια που ο καθένας μπορεί να τραγουδήσει μαζί με την παρέα του και να περάσει καλά. Εκείνη την εποχή τουλάχιστον, γιατί εδώ και περίπου 15 χρόνια τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά στο χώρο...

Πέρα από τη μουσική, ο Μάριος Τόκας έχει γράψει και τους στίχους οι οποίοι όμως υστερούν αρκετά σε κάποια σημεία και είναι το μοναδικό αρνητικό στοιχείο ενός κατά τα άλλα εξαιρετικού άλμπουμ. Δεν είναι τόσο κακοί, μα λιγάκι απλοϊκοί και χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση κι αυτό φαίνεται ότι το κατάλαβε αμέσως ο συνθέτης, που έκτοτε δεν το επιχείρησε ξανά.

Η ερμηνεία του Μητσιά δε νομίζω ότι χρειάζεται σχόλιο, ειδικά από τη στιγμή που ένα χρόνο νωρίτερα είχε αποδώσει ιδανικά τα «δύσκολα» και «περίεργα» τραγούδια του Άκη Πάνου στο «Παρών». Στο δίσκο αυτό ξαναβρίσκει τον γνωστό μουσικό εαυτό του που είχαν διαμορφώσει κυρίως ο Δήμος Μούτσης και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης στα πρώτα χρόνια της καριέρας του.

Τα «Τραγούδια της παρέας» έβγαλαν αρκετά γνωστά μέχρι και σήμερα κομμάτια, όπως ο «Αλήτης», «Σαν τρένα», «Φωνάζουν οι γειτόνοι» και «Ντελάλης», χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα.

Στο οπισθόφυλλο του δίσκου υπάρχει φωτογραφία τραγουδιστή και συνθέτη (χωρίς το μουστάκι με το οποίο τον γνωρίζουμε) και στο εσώφυλλο μόνο του Μητσιά. Η παραγωγή ήταν του Νίκου Κιάμου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και βοηθούς τους Γιάννη Παπαϊωάννου και Μίμη Καννή. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας είναι του Τάσου Καρακατσάνη και στις δεύτερες φωνές η Λιζέτα Νικολάου.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ντελάλης
2. Άλλη στράτα
3. Έκανες το λάθος
4. Κι αν μας τυραννά το αγέρι
5. Οι πίκρες έρχονται
6. Μέρα-νύχτα
7. Αλήτης
8. Σαν τρένα
9. Χαράματα
10. Φωνάζουν οι γειτόνοι
11. Σύντροφέ μου
12. Φτωχογειτονιές

Η πρώτη ουσιαστική γνωριμία με το πλατύ κοινό δύο συνθετών - τραγουδιστών που έμελλε μαζί με κάποιους άλλους της γενιάς τους να φέρουν κάτι νέο στο χώρο του «έντεχνου ροκ» τραγουδιού της δεκαετίας του '80.

Η Σοφία Βόσσου είχε ήδη ηχογραφήσει τον πρώτο της δίσκο («Χωρίς αδιάβροχο» το 1982) και συμμετείχε σε ορισμένες δουλειές όπως «Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα» και «Περνάω με κόκκινο».

Ο δε Διονύσης Τσακνής είχε «συστηθεί» δισκογραφικά το 1983 με το άλμπουμ «Η μπαλάντα του ταξιδιώτη» στο οποίο συμμετείχε τραγουδώντας και η Δάφνη Μπόκοτα.

Πάντως, το ουσιαστικό ξεκίνημα των δυο τους (που μοιράζονται τις πλευρές του δίσκου) έγινε με το «Καλή ακρόαση» που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1986 κατόπιν πιέσεων της Δήμητρας Γαλάνη προς την εταιρεία σε συνεργασία με τον Γιώργο Μακράκη. Η σπουδαία τραγουδίστρια εκείνη την εποχή πρότεινε διαρκώς καινούργια πρόσωπα, όπως έγινε και με τους «Ξέμπαρκους» την ίδια χρονιά που μελοποίησαν Καββαδία αλλά δε συνέχισαν την πορεία τους στο χώρο.

Το σήμα κατατεθέν του δίσκου αυτού είναι φυσικά «Το φιλαράκι» της Βόσσου που είναι πασίγνωστο κι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της δεκαετίας του '80. Με βάση το συγκεκριμένο «τσούλησε» το άλμπουμ και πήγε σχετικά καλά, ενώ ακούστηκε αρκετά και η «Χαμένη ισορροπία» που είχε δώσει στη δημιουργό κι ερμηνεύτρια το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1984. Συμμετέχει και η Δήμητρα Γαλάνη με μια σύνθεση του Τσακνή.

Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Sigma" με ηχολήπτη τον Γιάννη Σκιαδά. Στο οπισθόφυλλο του δίσκου υπάρχει σημείωμα της Γαλάνη με το οποίο «συστήνει» τα δύο νέα πρόσωπα στο χώρο του τραγουδιού. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας είναι του Θανάση Μπίκου.