Η πρώτη έπειτα από περίπου δέκα χρόνια ελληνική δισκογραφική δουλειά της πολύ σπουδαίας ερμηνεύτριας, η οποία είχε ήδη γίνει πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο και βρισκόταν στο απόγειο της μεγάλης καριέρας της. Περιέχει τραγούδια σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, προσωπικού φίλου της Μούσχουρη για πολλές δεκαετίες και σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία την εποχή που κυκλοφόρησε (Δεκέμβριος 1972).

Το κύριο συνθετικό βάρος του άλμπουμ κρατούν ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Μάνος Χατζιδάκις, ενώ υπάρχει κι ένα τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη και μια διασκευή του Γιώργου Πετσίλα, τότε συζύγου της τραγουδίστριας και πρώην μέλους του περίφημου «Τρίο Καντσόνε» αλλά και των «Αθηναίων»!

Πάντως, στη βιογραφία της που κυκλοφόρησε πρόσφατα η ερμηνεύτρια περιγράφει τις δυσκολίες που συνάντησε κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης με τον Σταύρο Ξαρχάκο (που επιμελήθηκε την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας) κι εκφράζει ορισμένα παράπονα για τις αποφάσεις και τον τρόπο συμπεριφοράς του...

Όπως και να 'χει, πρόκειται για ένα πολύ καλό δίσκο που ξαναθύμισε στους Έλληνες την παρουσία της Μούσχουρη, η οποία φυσικά ποτέ δεν απαρνήθηκε την καταγωγή της και πάντοτε όπου σταθεί κι όπου βρεθεί μιλά για την πατρίδα μας, η οποία την «τίμησε» δεόντως αφήνοντάς την εκτός τελετών έναρξης και λήξης των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων...

Ειδική αναφορά αξίζει στο εσώφυλλο του άλμπουμ, που είναι πραγματικό κόσμημα. Περιλαμβάνει ειδικό ένθετο με τους στίχους των τραγουδιών, φωτογραφίες της Μούσχουρη μόνη και με τα - μικρά τότε - παιδιά της, καθώς κι ένα υπέροχο ζωγραφικό πορτρέτο με την υπογραφή της διά χειρός Σπύρου Βασιλείου.

Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" το φθινόπωρο του 1972 με ηχολήπτη τον Νίκο Κανελλόπουλο.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Σπίτι μου σπιτάκι μου (Στ. Ξαρχάκου)
2. Ποιος Θεός το θέλησε (Στ. Ξαρχάκου)
3. Δεν είχες όνομα (Μ. Χατζιδάκι)
4. Ο βόμπιρας κι ο μόμπιρας (Λ. Κηλαηδόνη)
5. Η μικρή Ραλλού (Μ. Χατζιδάκι)
6. Κάνε τη ζωή δροσιά (Μ. Χατζιδάκι)
7. Σερενάτα (Μ. Χατζιδάκι)
8. Όλα είναι τυχερά (Στ. Ξαρχάκου)
9. Ο μαύρος αητός (Διασκευή Γ. Πετσίλα)
10. Βάλε τον ήλιο σύνορο (Στ. Ξαρχάκου)
11. Ο ξένος (Στ. Ξαρχάκου)
12. Βαρκαρόλα (Μη λυγίζετε παιδιά) (Στ. Ξαρχάκου)

Κατά την προσωπική μου άποψη, πρόκειται για τον καλύτερο δίσκο του μεγάλου ερμηνευτή στη δεκαετία του '70. Εξαιρώ τους πρώτους τρεις που περιλάμβαναν τραγούδια που είχαν πρωτοκυκλοφορήσει στις 45 στροφές και στέκομαι σε ολοκληρωμένο «κύκλο».

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1979, ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 100.000 αντίτυπα και περιέχει πολύ καλά κομμάτια, μερικά από τα οποία άντεξαν στο χρόνο και τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα. Δε λείπουν βεβαίως κι εδώ τα - συνηθισμένα εκείνη την εποχή - «μεταγλωττισμένα», ωστόσο είναι μόνο δύο σε αντίθεση με τα ...πέντε που υπήρχαν στην προηγούμενη δουλειά του ερμηνευτή («Να γιατί σ' αγάπησα» το 1978). Πάντως, προσωπικά μου αρέσουν τα περισσότερα από αυτά και ειδικά εκείνα που υπάρχουν σε τούτο το δίσκο: «Τώρα που σήμανε η ώρα» ("Ballade pour Adeline" στη γαλλική έκδοση) και φυσικά το «Μη μ' αφήνεις μη», που δεν είναι άλλο από το "Ne me quitte pas" του Jack Brell.

Από εκεί και πέρα, το συνθετικό μέρος ανήκει στον «μέντορα» του τραγουδιστή Γιώργο Κατσαρό, στον ανερχόμενο τότε Αντώνη Βαρδή (στην πρώτη του συνεργασία με τον Πάριο), στον Γιάννη Σπανό, στον Αλέκο Χρυσοβέργη, στον Νίκο Ιγνατιάδη και στον ίδιο τον Πάριο, ο οποίος υπογράφει για πρώτη φορά μουσική και στίχους κάνοντας «μπαμ» με το πασίγνωστο «Λυπήσου με»!

Οι στίχοι ανήκουν στον Πυθαγόρα, εκτός από τέσσερα τραγούδια. Ήταν ίσως η τελευταία «πινελιά» του σπουδαίου στιχουργού στην ελληνική δισκογραφία, καθώς επτά μήνες αργότερα (Νοέμβριος 1979) έφυγε από τη ζωή.

Γενικότερα, αυτός ο δίσκος μπορεί να χαρακτηριστεί ως «κύκνειο άσμα» για ορισμένες συνεργασίες, όπως εκείνη του Πάριου με τον Κατσαρό (δεν συναντήθηκαν δισκογραφικά από τότε) και φυσικά με τον Πυθαγόρα.

Όσο για τα highlights του άλμπουμ, ουκ ολίγα: Το ομότιτλο (από τις ωραιότερες ερωτικές μπαλάντες που γράφτηκαν ποτέ) όπου δεσπόζει το πιάνο του Νίκου Ιγνατιάδη, «Αχ αγάπη», «Λυπήσου με», «Τέλος τα λάθη», «Μη μ' αφήνεις μη», «Εγώ δεν είμαι εγώ». Επίσης, μου αρέσουν πολύ τα «Μακάρι νάσουνα δική μου» και «Εμείς».

Στο εσώφυλλο αναφέρονται όλοι οι μουσικοί που παίζουν, καθώς και η επισήμανση ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε και χαράχτηκε με DOLBY SYSTEM. Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου, η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο, ενώ την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκαν ο Νίκος Ιγνατιάδης και ο Γιώργος Κατσαρός (στα δικά του τραγούδια).

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Θα με θυμηθείς (Γ. Σπανού)
2. Μακάρι νάσουνα δική μου (Α. Βαρδή)
3. Τώρα που σήμανε η ώρα (P. De Seneville-O. Toussaint)
4. Εγώ δεν είμαι εγώ (Γ. Κατσαρού)
5. Τι ζητάς (Α. Βαρδή)
6. Λυπήσου με (Μουσική και στίχοι Γ. Πάριου)
7. Τέλος τα λάθη (Ν. Ιγνατιάδη-Γ. Πάριου)
8. Αχ αγάπη (Α. Βαρδή)
9. Μη μ' αφήνεις μη (J. Brell-Σ. Παππά)
10. Κάνε το πρώτο βήμα (Γ. Σπανού)
11. Εμείς (Γ. Κατσαρού)
12. Μου λείπει (Γ. Κατσαρού)
13. Έφυγε (Γ. Κατσαρού)
14. Κι όλα αυτά για σένα (Α. Χρυσοβέργη-Σ. Παππά)