Για σκεφθείτε ένα τραγουδιστή 22 ετών στη σημερινή εποχή να κάνει δίσκο με 12 από τα μεγαλύτερα λαϊκά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Ούτε που πρόκειται ν' ασχοληθεί κάποιος μαζί του και θα τον πουν και «ντεμοντέ».

Πριν από 36 χρόνια όμως, τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ο Γιώργος Νταλάρας στα 22 του ηχογράφησε μερικές από τις σπουδαιότερες δημιουργίες του Απόστολου Καλδάρα και μέσω της φωνής του τις πέρασε στις νεότερες γενιές, κάνοντας μάλιστα πολλούς να τις ταυτίζουν με τον ίδιο κι όχι με τους τραγουδιστές που τις είπαν σε πρώτη εκτέλεση.

Τον Απρίλιο του 1971 λοιπόν, ο σπουδαίος ερμηνευτής ήταν ήδη γνωστός από τις συνεργασίες του με τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Μάνο Λοΐζο και λιγότερο τον Γιώργο Μητσάκη. Παράλληλα, έχει τραγουδήσει και τη «Φαντασία» του Καλδάρα σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου κι αυτό το κομμάτι ήταν η αφετηρία για ετούτο το δίσκο. Συν τοις άλλοις, αποτελεί την πρώτη απόπειρα του Νταλάρα να αναβιώσει παλιά λαϊκά κομμάτια, προσπάθεια που θα κορυφωθεί το 1975 με το διπλό άλμπουμ «50 χρόνια ρεμπέτικο τραγούδι» όπως και με άλλες αντίστοιχες ηχογραφήσεις στα κατοπινά χρόνια.

Ο συνθέτης από τα μέσα της δεκαετίας του '60 είχε ξεκινήσει επανακτελέσεις γνωστών τραγουδιών του με νέες - τότε - φωνές, πιστεύοντας ότι αυτά μπορούν να «ζήσουν» μόνον αν ακουστούν από καινούργια παιδιά. Έπραξε λοιπόν το ίδιο και με τον Νταλάρα, ο οποίος αποδίδει εξαιρετικά έντεκα από τα πιο γνωστά κομμάτια του «θείου» (όπως τον έλεγε) σε σημείο που να τολμάμε να τον συγκρίνουμε με τους πρώτους διδάξαντες. Τέσσερα από αυτά πρωτοτραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης, ενώ υπάρχει κι ένα καινούργιο - εκείνη την εποχή - τραγούδι που είχε κυκλοφορήσει δυο χρόνια πριν (1969) στις 45 στροφές. Πρόκειται για το «Φορτώθηκα τις τύψεις μου», όπου ο Καλδάρας τραγουδά τις χαμηλές νότες και ο Νταλάρας τις ψηλές μια και ήταν πολύ νέος για τις πρώτες...!

Αν θα έμπαινα στον πειρασμό να ξεχωρίσω κάτι από αυτό τον καταπληκτικό δίσκο, θα διάλεγα την εξαιρετική διασκευή του «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» με το βιολοντσέλο του Σωτήρη Ταχιάτη και το σαντούρι του Τάσου Διακογιώργη να δεσπόζουν στην εισαγωγή.

Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας επιμελήθηκε φυσικά ο συνθέτης, δίνοντας νέα πνοή σε παλιά αλλά όχι ξεχασμένα τραγούδια.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
2. Εβίβα ρεμπέτες
3. Εγώ ποτέ δεν αγαπώ (Κ. Βίρβου)
4. Γιατί πονάς και βασανίζεσαι (Κ. Βίρβου)
5. Είμαι ένα κορμί χαμένο (Κ. Βίρβου)
6. Μένα με λένε Περικλή (Κ. Βίρβου)
7. Ένα τραγούδι απ' τ' Αλγέρι
8. Ποιος θα με πληροφορήσει (Ευτ. Παπαγιαννοπούλου)
9. Είπα να σβήσω τα παλιά (Αιμ. Σαββίδη)
10. Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά (Ευτ. Παπαγιαννοπούλου)
11. Φορτώθηκα τις τύψεις μου
12. Απ' τα ψηλά στα χαμηλά (Ευτ. Παπαγιαννοπούλου)

Δίσκος - φόρος τιμής από τη Μαρινέλλα στη Σοφία Βέμπο, η οποία αποτέλεσε για εκείνη πρότυπο όταν έκανε τα πρώτα της βήματα στο χώρο. Κυκλοφόρησε στις 3 Μαρτίου του 1980 με την ενορχηστρωτική επιμέλεια του Κώστα Κλάββα, η οποία έδωσε στα τραγούδια φρεσκάδα και ζωντάνια κι ακούγοντάς τα, νομίζεις ότι γράφτηκαν εκείνη τη χρονιά.

Το να μιλήσουμε για την ερμηνεία της Μαρινέλλας, νομίζω ότι είναι εντελώς περιττό. Είναι η δεύτερη φορά που η «μεγάλη κυρία» στρέφει το βλέμμα της στο παρελθόν του ελληνικού τραγουδιού, αφού το 1972 είχαν κυκλοφορήσει τα «Αθάνατα ρεμπέτικα» και οκτώ χρόνια αργότερα κάνει το ίδιο, τούτη τη φορά για τα «ελαφρά». Το 1984 θα ακολουθήσει και μια τρίτη απόπειρα με το διπλό δίσκο «Μεγάλες στιγμές».

Τα κομμάτια του άλμπουμ είναι όλα πασίγνωστα και δε χρειάζονται οι παραμικρές συστάσεις για την αξία τους. Μάλιστα, το ένα από αυτά («Ο άνθρωπός μου») είχε τραγουδήσει η Μαρινέλλα το 1956 όταν περνούσε από ακρόαση για να δει αν μπορεί να γίνει τραγουδίστρια και το πέρασε στη δισκογραφία 24 χρόνια μετά...

Στο εσώφυλλο του δίσκου περιλαμβάνονται φωτογραφίες της ερμηνεύτριας με τη Σοφία Βέμπο και τον Μίμη Τραϊφόρο, ο οποίος υπογράφει το κείμενο που υπάρχει στο οπισθόφυλλο εξυμνώντας τις δύο μεγάλες κυρίες του ελληνικού τραγουδιού κι έχει γράψει τους στίχους των δέκα από τα δώδεκα κομμάτια.

Η παραγωγή ήταν του Φίλιππου Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound (24 κανάλια) με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Σβήσε το φως (Λ. Ραπίτη-Μ. Τραϊφόρου)
2. Ο άνθρωπός μου (Μ. Θεοφανίδη-Μ. Τραϊφόρου)
3. Να με πέρνανε τα σύννεφα (Λ. Ραπίτη-Μ. Τραϊφόρου)
4. Θα καθόμουνα πλάι σου (Μ. Σουγιούλ-Χρ. Γιαννακόπουλου-Αλ. Σακελλάριου)
5. Χαράμι (Μ. Σουγιούλ-Μ. Τραϊφόρου)
6. Ερήνη (Κ. Γιαννίδη-Μ. Τραϊφόρου)
7. Η ταμπακέρα (Ι. Ριτσιάρδη-Μ. Τραϊφόρου-Γ. Γιαννακόπουλου)
8. Σ' αγαπώ και μ' αρέσει η ζωή (Μ. Θεοφανίδη-Μ. Τραϊφόρου)
9. Για σένα (Θ. Λυκιαρδόπουλου-Μ. Τραϊφόρου)
10. Πάρε πια το δρόμο σου (Α. Σμυρναίου-Μ. Τραϊφόρου)
11. Ομόνοια πλας (Μ. Θεοφανίδη-Γ. Ασημακόπουλου-Β. Σπυρόπουλου-Π. Παπαδούκα)
12. Κάποιος κάπου κάποτε (Μ. Θεοφανίδη-Γ. Γιαννακόπουλου-Μ. Τραϊφόρου)

Πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο που κατά κάποιο τρόπο επαναφέρει τον Γιάννη Πουλόπουλο στα γνωστά «λημέρια» του. Ως γνωστόν, ο σπουδαίος τραγουδιστής ήταν ένας από τους κατ' εξοχήν εκπροσώπους του «Νέου κύματος» τη δεκαετία του '60, ωστόσο από τα μέσα εκείνης του '70 είχε αλλάξει εντελώς πορεία ερμηνεύοντας κατά κύριο λόγο «μεταγλωττισμένα» κομμάτια που πάντως γνώρισαν τεράστια επιτυχία.

Τον Απρίλιο του 1982 λοιπόν αποφασίζει να κάνει μια «βουτιά» στο παρελθόν και να πει τραγούδια που σημάδεψαν μιαν ολόκληρη εποχή. Το εγχείρημα πέτυχε απολύτως, αφού οι πωλήσεις του άλμπουμ ξεπέρασαν το «χρυσό» όριο των 50.000 αντιτύπων κι αυτά τα υπέροχα κομμάτια κέρδισαν εκ νέου μια θέση στα μουσικά πράγματα της εν λόγω περιόδου, τα οποία είχαν ήδη αρχίσει να φανερώνουν τα πρώτα σημάδια της φθοράς...

Ο δίσκος περιλαμβάνει 16 κομμάτια, εκ των οποίων το ένα ήταν εκείνο που έκανε γνωστό τον Πουλόπουλο στο κοινό: Πρόκειται για το μοναδικό «Το ψωμί είναι στο τραπέζι» που είχε ερμηνεύσει ο ίδιος το 1963 στη θεατρική παράσταση «Η γειτονιά των αγγέλων» με πρωταγωνιστές τη Τζένη Καρέζη και τον Νίκο Κούρκουλο. Τα υπόλοιπα 15 ανήκουν περίπου στην ίδια περίοδο, δηλαδή στα μέσα της δεκαετίας του '60 και στην άνθηση του «Νέου κύματος» και καλύπτουν το φάσμα όλων των σπουδαίων συνθετών της.

Τη μουσική επιμέλεια, την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας ανέλαβε άλλος ένας εκπρόσωπος αυτής της εποχής, ο Γιάννης Σπανός που συνοδεύει τον τραγουδιστή παίζοντας πιάνο, με τους Κώστα Νικολόπουλο και Στέλιο Καρύδα στις κιθάρες. Ουσιαστικά οι τρεις τους αποτελούν και την ορχήστρα που είναι λιτή και απέριττη, προσδίδοντας ένα διαφορετικό τόνο στην όλη δουλειά.

Παραγωγός ήταν ο Σπύρος Ράλλης, που υπογράφει και το συνοδευτικό κείμενο στο οπισθόφυλλο του δίσκου αναφερόμενος στο σκεπτικό με το οποίο έγινε. Η ηχογράφηση έλαβε χώρα στο στούντιο Polysound με ηχολήπτες τους Γαβρίλη Παντζή, Δημήτρη Κατσούλα και βοηθό τον Δημήτρη Καραβάκη, ενώ στις δεύτερες φωνές είναι η Πένυ Ξενάκη.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Πάει κι αυτή η Κυριακή (Λ. Παππά-Γ. Αργύρη)
2. Αγάπη για το καλοκαίρι (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
3. Κι αν σ' αγαπώ δεν σ' ορίζω (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
4. Δακρυσμένα μάτια (Μ. Θεοδωράκη-Γ. Θεοδωράκη)
5. Το αστέρι του βοριά (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
6. Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη (Δ. Σαββόπουλου)
7. Το ψωμί είναι στο τραπέζι (Μ. Θεοδωράκη-Ι. Καμπανέλλη)
8. Μια Παναγιά (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
9. Μια φορά θυμάμαι (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)
10. Ήσουν καμάρι της αυγής (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
11. Όμορφη πόλη (Μ. Θεοδωράκη-Γ. Θεοδωράκη)
12. Άσπρα καράβια (Γ. Σπανού-Σ. Σκίπη)
13. Παράπονο (Μ. Θεοδωράκη-Δ. Χριστοδούλου)
14. Βαρκαρόλα (Στ. Ξαρχάκου-Β. Γκούφα)
15. Γκρεμισμένα σπίτια (Γ. Μαρκόπουλου-Ν. Περγιάλη)
16. Θυμήσου τον Σεπτέμβρη (Γ. Σπανού-Γ. Παπαστεφάνου)