Προηγούμενες στήλες

17 Ιουλίου 2008
10 Ιουλίου 2008
3 Ιουλίου 2008
26 Ιουνίου 2008
19 Ιουνίου 2008
5 Ιουνίου 2008
29 Μαΐου 2008
22 Μαΐου 2008
15 Μαΐου 2008
24 Απριλίου 2008
17 Απριλίου 2008
10 Απριλίου 2008
3 Απριλίου 2008
27 Μαρτίου 2008
20 Μαρτίου 2008
13 Μαρτίου 2008
6 Μαρτίου 2008
28 Φεβρουαρίου 2008
21 Φεβρουαρίου 2008
14 Φεβρουαρίου 2008
7 Φεβρουαρίου 2008
24 Ιανουαρίου 2008
10 Ιανουαρίου 2008
3 Ιανουαρίου 2008
27 Δεκεμβρίου 2007
20 Δεκεμβρίου 2007
13 Δεκεμβρίου 2007
6 Δεκεμβρίου 2007
29 Νοεμβρίου 2007
22 Νοεμβρίου 2007
15 Νοεμβρίου 2007
8 Νοεμβρίου 2007
1 Νοεμβρίου 2007
25 Οκτωβρίου 2007
18 Οκτωβρίου 2007
11 Οκτωβρίου 2007
4 Οκτωβρίου 2007
20 Σεπτεμβρίου 2007
13 Σεπτεμβρίου 2007
6 Σεπτεμβρίου 2007
26 Ιουλίου 2007
19 Ιουλίου 2007
12 Ιουλίου 2007
5 Ιουλίου 2007
28 Ιουνίου 2007
21 Ιουνίου 2007
14 Ιουνίου 2007
7 Ιουνίου 2007
31 Μαΐου 2007
24 Μαΐου 2007
17 Μαΐου 2007
10 Μαΐου 2007
3 Μαΐου 2007
26 Απριλίου 2007
19 Απριλίου 2007
5 Απριλίου 2007
29 Μαρτίου 2007
22 Μαρτίου 2007
15 Μαρτίου 2007
8 Μαρτίου 2007
1 Μαρτίου 2007
22 Φεβρουαρίου 2007
15 Φεβρουαρίου 2007
8 Φεβρουαρίου 2007
1 Φεβρουαρίου 2007
25 Ιανουαρίου 2007
18 Ιανουαρίου 2007
10 Ιανουαρίου 2007
3 Ιανουαρίου 2007
27 Δεκεμβρίου 2006
20 Δεκεμβρίου 2006

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

Πόσο συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες ή δυσάρεστες σκέψεις...
Στη στήλη αυτή, κάθε Πέμπτη, παρουσιάζουμε τραγούδια μιλώντας για το στίχο, τη μουσική και την ερμηνεία σε καθένα απο αυτά. Δεν είναι απαραίτητο να τα έχουμε λατρέψει, ίσως και να τα έχουμε μισήσει! Εξάλλου απ' το καλό κι απ' το κακό έρχεται η τέχνη...!

ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ
Σ' ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΧΑΝΩ
CD: ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ: 2008

Για την τελευταία δημοσίευσή της πριν η στήλη τα ...μαζέψει και φύγει για διακοπές, επιλέγω ένα συγκλονιστικό τραγούδι από το πρόσφατο CD των Νατάσας Μποφίλιου, Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου, το "Σ' έχω βρει και σε χάνω":

Σ' έχω βρει και σε χάνω
δανεική παρουσία
έχω τόσα να κάνω
και δεν έχουν ουσία

Όπου είσαι πηγαίνω
δίχως λόγο να πάω
με τους φίλους σου βγαίνω
επαφή να κρατάω

Κάποιες μέρες ακούω
στη σιωπή τη φωνή σου
πάνε μέρες που λείπεις
κι είμαι ακόμα μαζί σου

Σε ρωτάω τι έχεις
και σου λέω καλημέρα
σ' αγαπάω μην τρέχεις
είσ' ακόμα εδώ πέρα

Προσπαθώ να ξεχάσω
όμως κάτι συμβαίνει
ό,τι όμορφο πιάσω
να το δεις περιμένει

Σ' έχω βρει και σε χάνω...

Σ' έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ' αταξία

Έχεις γίνει συνήθεια
και το μόνιμο θέμα
σου δανείζω αλήθεια
να πληρώνεις το ψέμα

Κάποιες νύχτες στους δρόμους
σε τρακάρω τυχαία
είν' αμάξια οι μόνοι
και οι σχέσεις τροχαία

Στα παλιά μας τα στέκια
όπως πάντα συχνάζω
είχα πει πως θ' αλλάξω
κι όσο αλλάζω σου μοιάζω

Τα φιλοσοφημένα στιχάκια ανήκουν στον ιδιαίτερα ταλαντούχο Γεράσιμο Ευαγγελάτο. Μιλούν για έναν μονόπλευρο έρωτα. Το ένα πρόσωπο απευθύνεται στο άλλο λέγοντας ότι δεν έχει φύγει από τη σκέψη του και κάνει πράγματα, όπως να πηγαίνει στα παλιά τους στέκια μήπως το συναντήσει ή πιστεύει πως βρίσκεται ακόμα μαζί του παρότι είναι καιρός που έχουν χωρίσει. Με λίγα λόγια, δε θέλει να παραδεχτεί πως δεν έχει θέση στη ζωή του και το γεγονός αυτό τον πληγώνει. Πάνω που νομίζει ότι τον βρήκε, εκεί ακριβώς τον χάνει...

Ρίγος μου προκαλούν οι στίχοι "είν' αμάξια οι μόνοι / και οι σχέσεις τροχαία" και "είχα πει πως θ' αλλάξω / κι όσο αλλάζω σου μοιάζω"! Εκφράζουν φοβερές αλήθειες. Όντως, όσους είναι μόνοι μπορεί κανείς να τους παρομοιάσει με αυτοκίνητα που "στα καλά καθούμενα", τους σταματούν κάποιες τροχαίες σχέσεις και τότε "την πατάνε άσχημα"... Γι' αυτό σας συμβουλεύω να προσέχετε γιατί αυτά τα τυχαία είναι τα πιο δύσκολα να αντιμετωπιστούν! Είναι το στοιχείο του αιφνιδιασμού που φταίει. Επίσης τρομερή η διαπίστωση είναι πως όσο προσπαθεί κάποιος να αλλάξει, γιατί αυτό του ορίζει η λογική αλλά όχι το συναίσθημά του, τόσο τείνει να μοιάσει σε αυτό που έχει είτε ως πρότυπο είτε σε αυτό που θέλει να προσεγγίσει ή ακόμα και να εκδικηθεί. Δίνω τα θερμά μου συγχαρητήρια στο Γεράσιμο Ευαγγελάτο, επιτέλους άκουσα κι ένα τραγούδι με σοβαρές θέσεις που με έκανε να προβληματιστώ.

Ο Θέμης Καραμουρατίδης, ένας επίσης ταλαντούχος νέος δημιουργός, έχει συνθέσει μια πάρα πολύ όμορφη μελωδία για να συνοδεύει τα λόγια του τραγουδιού. Μπορεί να είναι μελαγχολική, όπως ορίζει το μήνυμα που βγαίνει απ' αυτό, είναι όμως εξαιρετική, χαλαρή στην αρχή κι ύστερα έντονη. Γενικά στο σύνολο του "Μέχρι το τέλος" έχει γράψει πολύ καλές μουσικές, φρέσκες, με ωραίο ρυθμό που σε κάθε περίπτωση σε παρασύρουν μαζί τους.

Το "Σ' έχω βρει και σε χάνω" ερμηνεύει με πραγματικά μοναδικό τρόπο η Νατάσα Μποφίλιου, μια νέα έντεχνη φωνή με φοβερές δυνατότητες εξέλιξης. Αρχικά αισθαντική και μελαγχολική κι έπειτα θαρραλέα και επιθετική, η φωνή της εκφράζει στο έπακρο τα μηνύματα που θέλει να μεταφέρει ο στιχουργός στο συγκεκριμένο κομμάτι. Αυτό βέβαια συμβαίνει και στα υπόλοιπα του cd, τα οποία σας προτείνω ανεπιφύλακτα ν' ακούσετε, εξάλλου όπως γράφω και στα σχόλια για το "Μέχρι το τέλος", πρόκειται για τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς!

Παρόλο που θα σας χάσουμε τον Αύγουστο, ελπίζω το Σεπτέμβρη να σας ξαναβρούμε εδώ ξεκούραστους και δυνατούς! Για να ακούμε και πάλι συντροφιά όμορφα, ξεχωριστά τραγούδια... Καλό καλοκαίρι!

---
Περιμένω με χαρά τα δικά σας σχόλια στο loumproukos@musiccorner.gr
---



MC Team ID
  "Κλικ" για περισσότερα...