Με ένα τραγούδι συντροφιά...!

Πόσο συχνά ονειρευόμαστε συντροφιά με ένα τραγούδι... Πόσες φορές μας αγγίζει ένας στίχος, μια μελωδία, μια φωνή και δημιουργεί ευχάριστες ή δυσάρεστες σκέψεις...
Στη στήλη αυτή, κάθε Πέμπτη, παρουσιάζουμε τραγούδια μιλώντας για το στίχο, τη μουσική και την ερμηνεία σε καθένα απο αυτά. Δεν είναι απαραίτητο να τα έχουμε λατρέψει, ίσως και να τα έχουμε μισήσει! Εξάλλου απ' το καλό κι απ' το κακό έρχεται η τέχνη...!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ
ΟΛΑ ΤΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
CD: ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ: 1996

"Από το καλοκαίρι που μόλις έφυγε, κάπου στη Βόρεια Ελλάδα..." (φωτο Θ. Λουμπρούκος)

Για άλλους ευτυχώς και για άλλους δυστυχώς, τα φαινόμενα δείχνουν πως το καλοκαίρι είναι πια παρελθόν... Τη χαρά και την ανεμελιά των καλοκαιρινών μηνών διαδέχονται η μελαγχολία και η εσωστρέφεια του φθινοπώρου. Για να μην ξεχάσουμε όσα μας έφερε κι όσα μας πήρε η αγαπημένη μας εποχή, για αυτή την εβδομάδα προτείνουμε το υπέροχο τραγούδι "Όλα τα πήρε το καλοκαίρι" της Ελευθερίας Αρβανιτάκη:

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ' άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα.
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Το "Όλα τα πήρε το καλοκαίρι", γεμάτο από μελαγχολικές αλλά ρομαντικές εικόνες και καλοκαιρινά συναισθήματα, είναι ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη από τη συλλογή "Τα ρω του έρωτα" (1973). Ο σπουδαίος μας "ποιητής του Αιγαίου", ο οποίος κατόρθωσε να παντρέψει με μοναδικό τρόπο τον υπερρεαλισμό με τη λαϊκή παράδοση, κατέχει επάξια θέση στο ελληνικό ποιητικό πάνθεον. Κανένας μπορεί να βρει πληροφορίες για το βίο και το έργο του ανατρέχοντας σε δοκίμια και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Αξίζει τον κόπο.

Το ποίημα μελοποίησε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και το περιέλαβε στα "Τραγούδια για τους μήνες" που έκανε με την Ελευθερία Αρβανιτάκη το 1996. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μία από τις πέντε κορυφαίες δισκογραφικές δουλειές που κυκλοφόρησαν την προηγούμενη δεκαετία! Δεν είναι εύκολο να φτιάχνει κάποιος κύκλο τραγουδιών και να βρίσκει το εγχείρημά του τόσο μεγάλη ανταπόκριση... Τούτο σημαίνει πως πολλών οι ψυχές είναι διψασμένες για κάτι βαθύτερο, αλλά μάλλον δε βρίσκουν κατάλληλο ουρανό για να ψάξουν.

Ευτυχώς μετά την έθνικ απόπειρα της "Εκπομπής" το 2000 και το "Όλα στο φως" το 2004 που δεν είχε ενιαίο ήχο και στίχο, η Ελευθερία Αρβανιτάκη επέστρεψε πριν από δύο χρόνια περίπου με το αριστουργηματικό "Γρήγορα η ώρα πέρασε" του Νίκου Ξυδάκη και μας έκανε πάλι να παραμιλάμε! Αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός πως η ποιητική έκφραση της ταιριάζει απόλυτα. Δε θα θέσω προβληματισμούς για το αν αποδίδει καλύτερα στο έντεχνο ή στο λαϊκό (με το οποίο ξεκίνησε), θα πω μονάχα πως με κερδίζει εντελώς όταν την ακούω να τραγουδά ποιήματα, είτε της Σαπφούς, είτε του Ελύτη, είτε του Καβάφη, είτε του Καρυωτάκη, είτε του Λαπαθιώτη, είτε του Γκανά, είτε της Νικολακοπούλου... Εκτός από τα "Τραγούδια για τους μήνες", σας καλώ να θυμηθείτε (ή να γνωρίσετε οι νεότεροι) τα "Κορμιά και τα μαχαίρια" (1994) και του Καβάφη δύο ποιήματα που τραγούδησε πρόσφατα στο μνημειώδες έργο του Δημήτρη Παπαδημητρίου "...που γι' Αλεξανδρινό γράφει Αλεξανδρινός" ("Σαμ ελ Νεσίμ", "Μακρυά"). Εύχομαι να τ' αγαπήσετε όσο εγώ.

Επίσης εύχομαι πραγματικά ο νέος δίσκος που θα κυκλοφορήσει η Αρβανιτάκη σε λίγες μέρες να είναι αντάξιος του παρελθόντος της. Με καλούς στίχους και καλή μουσική. Η καλή ερμηνεία είναι έτσι κι αλλιώς δεδομένη.

Το "Όλα τα πήρε το καλοκαίρι" εκτός από την έκδοση στα "Τραγούδια για τους μήνες" με πλήρη ενορχήστρωση, υπάρχει σε εκτέλεση μόνο με πιάνο (που παίζει ο συνθέτης) η οποία κυκλοφόρησε το 2000 μαζί με γνωστό έντυπο μουσικό περιοδικό.

---
Περιμένω με χαρά τα δικά σας σχόλια στο loumproukos@musiccorner.gr
---