| Ο
λόγος: |
Ομιλεί
και ψάλλει ο Πέτρος Γαϊτάνος...
Ο προφήτης Ησαΐας μας προφητεύει ότι ο Κύριος
θα λειτουργήσει ερχόμενος στον κόσμο ως ένα φως
εθνών, θα ανοίξει οφθαλμούς τυφλών.
Όλη η πορεία του Κυρίου επί γης είναι αέναο φως
στο σκότος. Αυτό το φως μεταφράζεται στην πράξη
ως η αγάπη του Θεού, του Χριστού. Αυτό είναι το
Θείο Πάθος που εψάλαμε απόψε. Το Θείο Πάθος
για τον κόσμο, για τον άνθρωπο, για κάθε έναν
προσωπικά από εμάς.
Οι μαθητές του Κυρίου, οι Απόστολοι, είναι εκείνοι
που συνέλαβαν ακριβέστερα από κάθε άλλον το μήνυμα
αυτό.
Ο
ύμνος της αγάπης του Αποστόλου Παύλου, στην προς
Κορινθίους επιστολή του είναι η πιο ακριβής και
αυθεντική ερμηνεία - για μένα - του Θείου Πάθους.
Γι΄αυτό και κλείνω με τον Ύμνο της Αγάπης του
Αποστόλου Παύλου, έναν ύμνο σε μουσική του δασκάλου
μου, του Μανώλη Χατζημάρκου.
Αδέλφια
μου,
Εσείς όλοι μαζί αποτελείτε το σώμα του Χριστού,
και είστε μέλη του, ο καθένας σας χωριστά. Γι'
αυτό στην εκκλησία ο Θεός τοποθέτησε τον καθένα
στην ορισμένη του θέση: πρώτα έρχονται οι απόστολοι,
σε δεύτερη θέση οι προφήτες, σε Τρίτη οι διδάσκαλοι
και ακολουθούν οι θαυματουργοί, οι θεραπευτές,
αυτοί που παραστέκονται στις ανάγκες, οι διαχειριστές,
όσοι λαλούν διάφορα είδη γλωσσών. Δεν είναι όλοι
απόστολοι, ούτε όλοι προφήτες, ούτε όλοι διδάσκαλοι.
Δεν είναι όλοι θαυματουργοί, ούτε όλοι θεραπευτές,
ούτε όλοι λαλούν γλώσσες κι ούτε όλοι ξέρουν πώς
να τις εξηγούν. Ο ζήλος σας, μάλιστα, πρέπει να
στρέφεται προς τα σημαντικότερα χαρίσματα.
Σας δείχνω κι έναν πολύ ανώτερο δρόμο:
Η αγάπη.
Εάν
ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,
αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον
αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια
πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν
την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη
έχω, ουδέν ειμι. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά
μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι,
αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί,
η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί,
ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται
το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε
τη αληθεία. Πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα
ελπίζει, πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
|
