Πραγματικά λατρεύω αυτόν το δίσκο, ο οποίος είναι και ο πρώτος προσωπικός της Γλυκερίας που χωρίς αμφιβολία συγκαταλέγεται μέσα στις πέντε μεγαλύτερες γυναικείες φωνές των τελευταίων τριάντα χρόνων. Μπορεί οι επόμενες δουλειές της να έφτασαν σε απίστευτους αριθμούς πωλήσεων, πιστεύω όμως ότι η συγκεκριμένη περιλαμβάνει σε γενικές γραμμές περισσότερα καλά τραγούδια ασχέτως αν τα περισσότερα από αυτά δεν έγιναν ευρέως γνωστά.

Η πρώτη έκπληξη έρχεται από το όνομα του συνθέτη, που είναι ο Στέλιος Φωτιάδης. Σύζυγος της τραγουδίστριας και χωρίς ιδιαίτερη σχέση με το λαϊκό τραγούδι -αφού η θητεία του στα ροκ συγκροτήματα «Νοστράδαμος» και «Βόρειοι» στη δεκαετία του ’70 δεν του επέτρεπε κάτι τέτοιο- ξαφνιάζει ευχάριστα δημιουργώντας πολύ ωραία λαϊκά κομμάτια αλλά και «λαϊκότροπες» μπαλάντες. Η ερμηνεία της Γλυκερίας είναι ιδανική και καταθέτει με το «καλημέρα» τα διαπιστευτήρια μιας σπουδαίας φωνής που έγραψε τη δική της μεγάλη ιστορία στο χώρο.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1980, σε μιαν εποχή που ήδη η τραγουδίστρια είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή από τις εμφανίσεις της στις μπουάτ της Πλάκας δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα που ουσιαστικά την ανακάλυψε. Εξάλλου, είχε αφήσει καλές εντυπώσεις στη συμμετοχή της στο άλμπουμ «Μη κάνεις όνειρα τρελά» του Απόστολου Καλδάρα το 1978, όπου μοιραζόταν παλιά και νεότερα τραγούδια του συνθέτη με τον Γιώργο Γερολυμάτο. Επίσης, συμμετείχε ως Γλυκερία Λιβανού σε «τουριστικούς» ή «εορταστικούς» δίσκους στην “Columbia” τραγουδώντας σε δεύτερη εκτέλεση επιτυχίες της εποχής, καθώς και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.

Όπως ήδη ανέφερα, μου αρέσει πολύ αυτός ο δίσκος και ειδικά ορισμένα κομμάτια όπως τα «Κάποια γιορτή», «Ο μπαγλαμάς», «Παραπονάκι μου», «Απόψε πάλι σε θυμάμαι» και «Του κόσμου οι πασχαλιές». Είναι κρίμα που δεν «πέρασαν» στον πολύ κόσμο, νομίζω όμως ότι ποτέ δεν είναι αργά για ν’ ανακαλυφθούν και να πάρουν τη θέση που τους αξίζει.

Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της “Columbia” με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Τάκη Φιλιππίδη.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Κάποια γιορτή (Κ. Ντούμου)
2. Ο μπαγλαμάς (Σ. Αλιβιζάτου)
3. Βροχή στα μάτια (Π. Φαλάρα)
4. Το πρόγραμμα τελείωσε (Σ. Αλιβιζάτου)
5. Παρασκευή (Κ. Ντούμου)
6. Την Κυριακή παντρεύομαι (Π. Φαλάρα)
7. Παραπονάκι μου (Π. Φαλάρα)
8. Απόψε πάλι σε θυμάμαι (Π. Φαλάρα)
9. Βρε πώς άλλαξε ο κόσμος (Π. Φαλάρα)
10. Του κόσμου οι πασχαλιές (Δ. Ιατρόπουλου)
11. Πήρε το όνειρο ο καιρός (Π. Φαλάρα)
12. Στα μάτια κοίτα με (Κ. Ντούμου)

Ίσως η καλύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Σταμάτη Κόκοτα, πέρα από τα πανέμορφα και διαχρονικά τραγούδια που είχε πει στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Ένας τραγουδιστής που πέρα από την εξαιρετική φωνή του είχε απασχολήσει το κοινό με τις εκκεντρικές του εμφανίσεις (οι περίφημες φαβορίτες, μακριά μαλλιά, πανάκριβα κοστούμια, δηλώσεις που συζητήθηκαν κ.τ.λ.) συνεργάζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη για πρώτη (και τελευταία) φορά τον Δεκέμβριο του 1985 και μάλιστα σε καινούργια τραγούδια, τα οποία είναι το ένα καλύτερο από το άλλο.

Πάντως, έχω την εντύπωση ότι αυτά προορίζονταν για τον Γιάννη Πάριο που εκείνη την εποχή επρόκειτο να κάνει ένα δίσκο με τον μεγάλο συνθέτη σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ο ίδιος ο στιχουργός σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι ο ερμηνευτής είχε προβάρει κάποια τραγούδια και όλα ήταν έτοιμα, αλλά εντελώς ξαφνικά η δουλειά ματαιώθηκε και δεν έγινε ποτέ. Το περίεργο είναι ότι όσες φορές ο Πάριος ρωτήθηκε για ποιο λόγο, απέφυγε ν’ απαντήσει και τόνισε ότι δεν πρόκειται να αποκαλύψει ποτέ το γιατί…

Εν πάση περιπτώσει, απλώς υποθέτω ότι τα πέντε καινούργια κομμάτια του Θεοδωράκη που περιλαμβάνονται στον δίσκο που εξετάζουμε επρόκειτο να τα πει ο Πάριος, διότι ταιριάζουν απολύτως στο στυλ του. Φυσικά, η ερμηνεία του Κόκοτα είναι ιδανική και σίγουρα τα τραγούδια δεν «κακόπεσαν»…

Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και οι πέντε τελευταίες δημιουργίες του αείμνηστου Βασίλη Τσιτσάνη που γράφτηκαν ειδικά για τον τραγουδιστή λίγο καιρό πριν φύγει για πάντα. Είναι συγκινητική η εισαγωγή της δεύτερης πλευράς του δίσκου, με τον ίδιο τον συνθέτη να προβάρει το «Με παρέσυρε εκείνη» και στη συνέχεια ν’ ακολουθεί η «κανονική» εκτέλεση. Επίσης, περιλαμβάνεται κι ένα τραγούδι από τη «Φαίδρα».

Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση της ορχήστρας είναι του Μίκη Θεοδωράκη, την παραγωγή έκανε ο Γιώργος Μακράκης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο “ECHO” με ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη.

Τα τραγούδια του δίσκου
Πλευρά Θεοδωράκη (στίχοι Λ. Παπαδόπουλου)

1. Κι αν θα μου φύγεις
2. Έβγαλα στο σφυρί τα χάδια
3. Φύτεψα δυο φιλιά
4. Παλιό τελωνείο
5. Ο έρωτας

Πλευρά Τσιτσάνη

6. Με παρέσυρε εκείνη
7. Βράδια αγαπημένα
8. Ψυχή μοβόρα
9. Εφτά φορές με πρόδωσες
10. Γαλανομάτα
11. Δάκρυσαν τα σεντόνια μου (Μ. Θεοδωράκη-Αγγ. Ελευθερίου)

Από τους καλύτερους λαϊκούς δίσκους της δεκαετίας του ’80, με μιαν Ελένη Βιτάλη στις καλύτερες στιγμές της να ξεδιπλώνει τη μοναδική φωνή της και να δίνει πνοή σε πολύ καλά τραγούδια που έγραψαν για κείνη ο Γιάννης Καραλής και ο Θόδωρος Καμπουρίδης, δύο συνθέτες με εντελώς διαφορετικές επιρροές και με το δικό τους ξεχωριστό στυλ.

Θυμάμαι ότι το καλοκαίρι του 1986 (η δουλειά κυκλοφόρησε τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς) τέσσερα-πέντε από αυτά ακούγονταν διαρκώς σε ραδιόφωνα, ταβέρνες, εστιατόρια, ακόμη και μπαρ. «Κύριε αστυφύλακα», «Ο γυναικάς» (δύο εκπληκτικά ζεϊμπέκικα), «Της ζωής σου τα γραμμάτια», «Ώρα Ελλάδος» και «Τα καλύτερά μας χρόνια» συγκαταλέγονται ανάμεσα στα καλύτερα κομμάτια που έχει πει η σπουδαία ερμηνεύτρια και τα ακούω πάντα με μεγάλη ευχαρίστηση.

Ουσιαστικά, πρόκειται για τον τελευταίο «καθαρόαιμο» λαϊκό δίσκο της Βιτάλη η οποία στα επόμενα χρόνια στράφηκε σε άλλα είδη και μόνο σποραδικά ηχογράφησε τέτοιου ύφους τραγούδια. Κρίμα πάντως, γιατί είναι γνήσια λαϊκή τραγουδίστρια ασχέτως αν ερμήνευσε καταπληκτικά και μπαλάντες όπως ο «Ξαφνικός έρωτας».
Σε γενικές γραμμές η «Ώρα Ελλάδος» ακούγεται ευχάριστα και είναι ιδανική για να σας φτιάξει τη διάθεση και το κέφι. Η παρουσία και μόνο της Ελένης Βιτάλη φτάνει και περισσεύει…

Στο οπισθόφυλλο του δίσκου πέρα από μια φωτογραφία της τραγουδίστριας με τους δύο δημιουργούς, υπάρχει κι ένα εκτενές σημείωμά της όπου με το γνωστό σαρκαστικό ύφος της περιγράφει τη γνωριμία της με τον Γιάννη Καραλή στην Πλάκα και τις εμπειρίες της με τον Θόδωρο Καμπουρίδη, ενώ ευχαριστεί όσους δούλεψαν για το άλμπουμ.

Η παραγωγή ήταν του Ηλία Μπενέτου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο “SIGMA SOUND” με ηχολήπτες τον Δημήτρη Κατσούλα και τον Γιώργο Σκιαδά που έκανε και το remix.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Τα καλύτερά μας χρόνια (Θ. Καμπουρίδη-Γ. Δαμιανάκη)
2. Κύριε αστυφύλακα (Γ. Καραλή)
3. Τώρα ξέρω ότι φταίω (Ελ. Βιτάλη-Θ. Καμπουρίδη-Ελ. Βιτάλη)
4. Υποχωρείς (Γ. Καραλή)
5. Ώρα Ελλάδος (Γ. Καραλή)
6. Μπαινοβγαίνεις μες στο σπίτι μου (Θ. Καμπουρίδη-Χ. Κώστα)
7. Της ζωής σου τα γραμμάτια (Θ. Καμπουρίδη-Δ. Ξανθόπουλου)
8. Ο γυναικάς (Γ. Καραλή)
9. Τρελαίνεται η άνοιξη (Γ. Καραλή)
10. Τα Σόδομα (Γ. Καραλή)
11. Ελληνάκι πατριώτη (Θ, Καμπουρίδη-Ελ. Βιτάλη)
12. Για δουλειά δεν ξαναπάω (Θ. Καμπουρίδη-Γ. Μπορμπουδάκη)