Ο Νότης σε τραγούδι που αγαπάμε.

"Κι αν με βρεις τα χαράματα εδώ, μη με πάρεις για τρελό. Πες μου σε παρακαλώ!
Πώς αντέχεις ν' αφήνεις μια καρδιά σαν το φύλλο να τρέμει στο βοριά;"

Αρκετούς μήνες μετά την κυκλοφορία του cd "Αναγέννησις" μπορώ να πω πως το τραγούδι "Κι αν με βρεις" είναι το πιο πετυχημένο κομμάτι του άλμπουμ. Την επιτυχία δεν τη μετράω από τον αριθμό τηλεοπτικών μεταδόσεων του video clip του τραγουδιού ή από την επιβολή που τυχόν έχει στα play list των ραδιοφωνικών σταθμών. Για μένα πετυχημένο είναι ένα τραγούδι όταν καταφέρνει να αγαπηθεί από τον κόσμο.

Βγαίνοντας βόλτα στην πόλη, βλέπεις ανθρώπους να ακούν μουσική την ώρα που οδηγούν ή την ώρα που περπατούν με τα ακουστικά του i-pop στα αυτιά. Το αναφερόμενο τραγούδι ακουγόταν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε κάθε γωνιά της πόλης. Το άκουσα πολλές φορές καθώς διέσχιζα τις διαβάσεις των πεζών από κάποιο αυτοκίνητο που σταμάτησε στο κόκκινο σήμα. Χαρακτηριστικά όμως θυμάμαι ένα νεαρό μέσα στο λεωφορείο της γραμμής, να έχει την ένταση του ήχου των ακουστικών του cd player του στο maximum και να τραγουδά δυνατά "Κι αν με βρεις τα χαράματα εδώ, μη με πάρεις για τρελό". Αν αυτό δεν είναι επιτυχία για έναν καλλιτέχνη, τότε τι είναι;

Όταν πριν από μήνες εξέφρασα μέσω της στήλης τη δυσαρέσκεια μου για το σλόγκαν "του αγύριστου" δεν μπορούσα να εξηγήσω με ακρίβεια τι ήταν αυτό που θεώρησα αγένεια. Τώρα νομίζω ότι κατάλαβα τη διαφορά. Ο Νότης Σφακιανάκης με τη γοητευτικά λαϊκή μελωδική χροιά του αλλά και την ευγενέστατη παρουσία του απέναντι στις γυναίκες δεν είναι οπαδός της αγένειας. Αποδίδει καλύτερα και του ταιριάζουν περισσότερο τραγούδια που αναδεικνύουν αυτή του την αρσενική λεβεντιά και ευαισθησία. Τραγούδια σαν το ευαίσθητο και τρυφερό "Κι αν με βρεις". Νιώθει, αγαπάει, δεν ντρέπεται να το πει και να δείξει τι αισθάνεται. Γίνεται πρώτα κύριος και μετά μάγκας.

Σε γλυκιά σύνθεση του ταλαντούχου Χριστόφορου Γερμενή, αγαπησιάρικο στίχο του Βασίλη Γιαννόπουλου (ο οποίος με αυτά που γράφει έχει κάνει κόσμο και κοσμάκη να ..."κόψει φλέβες") ο άρχοντας Νότης τραγουδά:

Θέλω να πιω απόψε αγάπη μου
κι αν ζαλιστώ και τρέξει το δάκρυ μου
κάτι θα βρω πάλι να δικαιολογηθώ.
Κι αν ξεχαστώ και χάσω τα λογικά μου
κι άμα βρεθώ και πάλι στην πόρτα σου
κάτι θα βρω καρδιά μου να δικαιολογηθώ.
Κι αν με βρεις τα χαράματα εδώ
μη με πάρεις για τρελό
από νύχτα σε νύχτα τριγυρνώ
σαν φεγγάρι που ψάχνει ουρανό.
Κι αν με βρεις τα χαράματα εδώ
πες μου σε παρακαλώ
πως αντέχεις ν' αφήνεις μια καρδιά
σαν το φύλλο να τρέμει στο βοριά.
Θέλω να πιω απ' τη στενοχώρια μου
κι αν μπερδευτώ και χάσω τα λόγια μου
κάτι θα βρω πάλι να δικαιολογηθώ.
Κι αν ξεχαστώ και χάσω τα λογικά μου
κι άμα βρεθώ και πάλι στην πόρτα σου
κάτι θα βρω καρδιά μου να δικαιολογηθώ.

Κλασσική εικόνα απελπισμένα ερωτευμένου που στενοχωριέται, κλαίει και πάνω στην παράνοιά του καταλήγει στην πόρτα της αγάπης του. Δεν είναι τρελός ο άνθρωπος. Είναι ερωτευμένος!

Κατά καιρούς λαμβάνω τα μηνύματά σας στο mail μου και μου ζητάτε να αναφερθώ σε κάποια τραγούδια που αγαπάτε. Επειδή μου είναι δύσκολο, αν και το θέλω πολύ, να ικανοποιήσω όλα τα αιτήματά σας, βρήκα μία λύση που είμαι σίγουρη πως θα σας αρέσει.

Θα δημοσιεύω τα αγαπημένα σας τραγούδια / στιχάκια αλλά και την αφιέρωση που θέλετε να κάνετε στο αγαπημένο σας πρόσωπο. Πείτε με ένα στίχο όσα δεν τολμάτε να πείτε οι ίδιοι. Γράψτε το όνομα σας, όσα θέλετε να πείτε μέσω κάποιου στίχου, το όνομα του παραλήπτη της αφιέρωσης και περιμένω τις αφιερώσεις σας στο martha@musiccorner.gr.

Σας παρακαλώ μονάχα, επειδή τα κείμενα σας θα τα μεταφέρω όπως ακριβώς τα γράφετε, να προτιμάτε τους ελληνικούς χαρακτήρες και όχι τα greeklish.

 

Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε όποτε βρίσκεται ευκαιρία...

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr

Το σκίτσο που συνοδεύει τη στήλη, είναι το έργο Drawing Hands του Escher.