"Μια φίλη θέλω, Σοφία Παπάζογλου & Λένα Αλκαίου"

Στη δισκογραφική δουλειά "ΑΨΕΝΤΙ" (κλικ) του Τάκη Σούκα, που κυκλοφόρησε το 2005, υπάρχει το τραγούδι "Μια φίλη θέλω" σε στίχους του Κώστα Μπαλαχούτη, με ερμηνεύτριες τη Σοφία Παπάζογλου & τη Λένα Αλκαίου (ντουέτο).

Ο Κώστας Μπαλαχούτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Ηλεκτρολογία στα Τεχνολογικά Ιδρύματα της Κοζάνης και της Χαλκίδας και στο Πολυτεχνείο της Μπολόνια στην Ιταλία. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με την μελέτη και καταγραφή του λαϊκού - με την ευρύτερη έννοια - τραγουδιού και των συντελεστών του. Αποτέλεσμα αυτής της πολύχρονης έρευνας μια σειρά από εκδόσεις, που αγαπήθηκαν από το κοινό και απέσπασαν θετικές κριτικές.
Παράλληλα με το συγγραφικό του έργο, έχει συνεργαστεί με εφημερίδες, περιοδικά, δισκογραφικές εταιρείες ως επιμελητής δισκογραφικών εκδόσεων και ως σύμβουλος μουσικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών.
Στίχους του μελοποίησαν και ερμήνευσαν προσωπικότητες του ελληνικού τραγουδιού αλλά και ανερχόμενοι καλλιτέχνες (Τάκης Σούκας, Χρήστος Νικολόπουλος, Πασχάλης Τερζής, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Μαργαρίτης, Χρήστος Παπαδόπουλος, Λάκης Χαλκιάς, Κατερίνα Κούκα, Ελένη Ροδά, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Λάμπρος Καρελάς, Λένα Αλκαίου, Σοφία Παπάζογλου, Πέρσα Σούκα, Κορίνα Βένη, Γιάννης Ματσούκας, Θανάσης Βασιλάς κ.ά.).
Είναι υπεύθυνος ύλης στο μουσικό περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ.
Βιβλιογραφία του:
Άπονες Εξουσίες: Το Λαϊκό Τραγούδι στην Δεκαετία του '70 (Ατραπός). Προλογίζει ο Πάνος Γεραμάνης ενώ την έκδοση χαιρετίζει με σημείωμά του ο Στέλιος Καζαντζίδης
Βαγγέλης Περπινιάδης: Πριν το τέλος /Βιογραφία (Προσκήνιο/ Άγγελος Σιδεράτος)
Τάσος Καραΐσκος: Μανώλης Αγγελόπουλος, Ο Μεγάλος Τσιγγάνος, Όπως τον γνώρισα (Ατραπός). Πρόλογος - έρευνα: Κώστας Μπαλαχούτης Μουσικό Ημερολόγιο Για τους Φίλους του Λαϊκού Τραγουδιού (Ατραπός) Μεγάλοι Δημιουργοί (Ατραπός) Κι Όσο Υπάρχεις θα Υπάρχω - Η Πορεία και Τα Τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη (Ατραπός). Προλογίζουν οι Θεόδωρος Δερβενιώτης, Βαγγέλης Περπινιάδης και η Βάσω Καζαντζίδη. Τα Μαγικά 45άρια και η Εποχή τους (λεύκωμα) - (Ηλιοτρόπιο)
Δισκογραφία του : "Αψέντι" σε μουσική Τάκη Σούκα (Δίκτυο)
"Αθήνα - Ελευσίνα" σε μουσική Θανάση Βασιλά (Δίκτυο)
"Αρχιπέλαγος" σε μουσική Χρήστου Παπαδόπουλου (ΕΜΙ) και αρκετά ακόμη σκόρπια τραγούδια.
(Πηγή bio: Ένωση Μουσικοσυνθετών-Στιχουργών Ελλάδος)

Μια φίλη θέλω - και την έχω

Με κάνει και νιώθω ευλογημένη, περήφανη και ψυχικά πάμπλουτη το γεγονός πως έχω φιλίες πολλών ετών οι οποίες με αγαπούν και με στηρίζουν.
Υπομένουν την ξεροκεφαλιά μου, συγχωρούν τα λάθη μου και με αγαπούν με όλες τις παραξενιές μου.
Οι φίλες μου ήταν κοντά μου όταν έπαιζα τα παιδικά παιχνίδια μου στα χρόνια του δημοτικού σχολείου, ήταν κοντά μου όταν έκλαιγα για τον πρώτο μου έρωτα, όταν εισέπραττα επαγγελματικές και προσωπικές απορρίψεις, ήταν κοντά μου στα δύσκολα, στα ζόρικα αλλά και στα καλά.

Είναι μαγικό το τι μπορεί να γεννήσει εντός σου ο στίχος ενός τραγουδιού.
Ακούγοντας το "Μια φίλη θέλω", σκέφτηκα "Δε μπορεί, κάποιος μας παρακολουθεί και γράφει" αλλά τελικά δεν είναι ακριβώς έτσι.

Ο άντρας στιχουργός σίγουρα κάτι παρακολούθησε, παρατήρησε, αξιολόγησε και κατόπιν εξαιρετικά αποτύπωσε.

Αρχικά θυμήθηκα κάποιο ξημέρωμα Δευτέρας και την ερωτική θλίψη, μα το τραγούδι δεν το απογείωσε συναισθηματικά εκείνη η θύμηση.

Η θύμηση των φίλων μου, καλή τους ώρα, το απογείωσε. Οι έρωτες έρχονται, φεύγουν, ξανάρχονται, ξαναφεύγουν, μα οι φίλες εδώ, σταθερές, σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου.

Αυτές απλόχερα προσφέρουν αγάπη, χρόνο, προσοχή και εμπιστοσύνη. Με αυτό τον τρόπο και με τη δυναμική τους αποτελούν ένα βασικό εφόδιο και υποστήριξη στις πολλαπλές δυσκολίες της ρημάδας καθημερινής ζωής.

Μια φίλη θέλω

Δευτέρα ξημερώματα
βρήκα στα χαρακώματα
του έρωτα το τέλος.

Ένα φτηνό σημείωμα
στου κόσμου το τελείωμα
στα στήθια μου σαν βέλος.

Σε παίρνω στο τηλέφωνο
γυρεύω μια διέξοδο
και μια γλυκιά κουβέντα.

Να στάξει λίγο βάλσαμο
μες στο δικό μου βάσανο
γαρύφαλλο και μέντα.

Μια φίλη θέλω για να της μιλήσω,
το πρόβλημά μου να της εξηγήσω,
για τη χαμένη αγάπη μου
να πω στο φιλαράκι μου.

Δευτέρα ξημερώματα
είπα "θα 'ναι καμώματα
σαν τα γνωστά της λάθη".

Μα αυτή κλαίει κι οδύρεται
κι ο πόνος της ξεχύνεται
απ' της καρδιάς τα βάθη.

Θυμάμαι λόγια και φιλιά
τότε που μ' είχε αγκαλιά,
μα τώρα που 'χει φύγει
μου άφησε το βλέμμα του
παρέα με το ψέμα του
μες στου μυαλού τη δίνη.

Μέχρι την άλλη Πέμπτη... Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε με κάθε ευκαιρία...

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr

Το σκίτσο που συνοδεύει τη στήλη, είναι το έργο Drawing Hands του Escher.