Τίτλος τραγουδιού : "Φαντασία μου"
Στίχοι - Μουσική - Ενορχήστρωση : Γιώργος Μουκίδης
(για το δίσκο "ΕΝΑ" της Πέγκυς Ζήνα)

Κατηγορώ τον εαυτό μου που αγάπησε πολύ
και τραγουδάει όλο "αχ" και όλο "γιατί".
Κατηγορώ που δε λογάριασα ποτέ μου τι περνώ.

Φταις εσύ που κάνω λάθη, φαντασία μου μεγάλη
που τα βράδια με πηγαίνεις μακριά
κι όταν πίνω και θυμώνω και γυρίζω πίσω πάλι
φαντασία μου με παίρνεις αγκαλιά.

Ομολογώ ότι θυμάμαι όλο λόγια και φιλιά
που άλλα ήταν πικρά και άλλα γλυκά
Ομολογώ ότι δεν ξέχασα κι ακόμα αγαπώ.

Η Πέγκυ Ζήνα ως τραγουδίστρια δεν καταφέρνει να αποσπάσει την προσοχή μου. Ως προσωπικότητα όμως μου προκαλεί ένα ενδιαφέρον, για διάφορους λόγους.
Επειδή κατάφερε επιτυχώς μέσα από σκληρή δουλειά να περάσει από το ..."ανοίξαμε και σας περιμένουμε = αν πας με άλλη" στο "θα γίνω νέα μαρινέλα = τι νόημα έχει η ζωή"!

Επειδή βάζει στόχους και τους πετυχαίνει. Επειδή ελίσσεται με τεχνική αίλουρου στις επαγγελματικές σχέσεις της. Δε μάσησε που η συνεργασία της με το Γιώργο Θεοφάνους δεν είχε δεύτερο μέρος. Γύρισε στα σίγουρα μουσικά χέρια του Γιώργου Μουκίδη (ο οποίος αφού τις έχει χαρίσει τις περισσότερες από τις τραγουδιστικές επιτυχίες της μέχρι τώρα καριέρας της στο τελευταίο cd της προσφέρει άλλα έξι τραγούδια).

Δεν ξέρω πόσοι πλατινένιοι δίσκοι θα κρέμονταν στον τοίχο της αν ο επαγγελματικός δρόμος της δεν την έφερνε στην πόρτα του Γιώργου Μουκίδη και αν δεν εξακολουθούσε να τραγουδά τα βαρύγδουπα καζατζικά τα "αχ" και τα "γιατί". Περισσότεροι ή λιγότεροι; Τι νόημα έχει άλλωστε να αναρωτιέμαι. Σημασία έχουν τα γεγονότα.

Γεγονός λοιπόν και η επιστροφή στη Σαρωνίδα (όπου βρίσκεται το μουσικό προσωπικό κρησφύγετο του δημιουργού) και στις σίγουρες επιτυχίες για την Πέγκυ. Ο Γιώργος Μουκίδης βρίσκεται στο χώρο δημιουργίας του. Κάθεται στα πλήκτρα, ανοίγει τη μουσική βαλίτσα του και "γράφει" στις ψυχές χιλιάδων ακροατών των τραγουδιών του. (Και ας μην τον γνώριζαν οι περισσότεροι μέχρι τη στιγμή που δέχτηκε να συμμετέχει στην κριτική επιτροπή γνωστού μουσικού παιχνιδιού - θέση στην οποία έμεινε πολύ λίγο γιατί η μποέμ συμπεριφορά του δε ζευγάρωνε με τις TV - νουμεράτζες).

"Γράφει" για τη φαντασία που πνίγει το μυαλό μας στο ψεύτικο και το απομακρύνει από το οξυγόνο του αληθινού. Το τραγούδι δεν μπορείς να το ακούσεις με άνεση. Είναι βαρύ και για να ελαφρύνεις την ακρόασή του, φίλε αναγνώστη, σου προτείνω να το συνοδεύσεις με ένα ποτηράκι κρασί (που κάνει καλό στην υγεία).

Ο δημιουργός αρχίζει τις κατηγόριες :
Κατηγορώ τον εαυτό μου που αγάπησε πολύ
και τραγουδάει όλο "αχ" και όλο "γιατί".
και ομολογεί:
Ομολογώ ότι θυμάμαι όλο λόγια και φιλιά
που άλλα ήταν πικρά και άλλα γλυκά
Ομολογώ ότι δεν ξέχασα κι ακόμα αγαπώ.

Στα περισσότερα τραγούδια του Γιώργου Μουκίδη υπάρχουν στο στίχο εικόνες. Σε αυτό το τραγούδι δε βρήκα. Βρήκα μόνο παραδοχές και εσωτερική ένταση. Το ύφος της ενορχήστρωσης μου θύμισε κάποια παλιά κλασσικά κομμάτια της δεκαετίας του '60.

Ο πρωταγωνιστής πονάει - ακόμα αγαπάει - αλλά μέσα στον πόνο του και στις παραισθήσεις των αναμνήσεων είναι σε θέση να αντιληφθεί πως αυτά που του συμβαίνουν οφείλονται στη φαντασία του. Γνωρίζει, ενθουσιάζεται, ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά, παραδίνεται με οδηγό τη φαντασία. Δε λογαριάζει σε πόσο οδυνηρή κατάσταση θα μπλέξει για άλλη μια φορά... Κατηγορώ που δε λογάριασα ποτέ μου τι περνώ. Πέφτει χωρίς σωσίβιο στον ωκεανό του λάθους για μια ακόμη φορά. Στο τέλος τρώει μια σφαλιάρα ζωής. Καταλαβαίνει πως ενώ οι σφαλιάρες μέχρι τώρα ήταν πολλές αυτός ακόμα τραγουδά για "αχ" και "γιατί".

Τελειώσατε το ποτηράκι; Ετοιμαστείτε για βολτίτσα τις επόμενες μέρες γιατί σύντομα - τις επόμενες εβδομάδες - η Πέγκυ θα παραλάβει μια πλατίνα ακόμη και αυτό δεν είναι φαντασία!

Να περνάτε καλά και να τραγουδάτε με κάθε ευκαιρία...

Μάρθα Μανώλη
martha@musiccorner.gr

Το σκίτσο που συνοδεύει τη στήλη, είναι το έργο Drawing Hands του Escher.