Τίτλος
τραγουδιού : "Ταξίδια φιλιά"
Στίχοι : Βίκυ Γεροθόδωρου
Μουσική : Κυριάκος Παπαδόπουλος
Ερμηνευτής : Γιάννης Κότσιρας
"Τελικά
η ζωή μας, αλλάζει συνεχώς. Συναισθήματα, σχέσεις, καταστάσεις
που τα θεωρούμε μόνιμα και παντοτινά, άξαφνα φεύγουν
και αλλάζουν.
Σκέφτεσαι και λες: Έτσι θέλω να ζήσω για πάντα. Μου
αρέσει. Είμαι καλά έτσι... Κοιτάζω στον καθρέφτη και
ονειρεύομαι πως, αυτά είναι τα τραγούδια που θέλω να
λέω. Αυτά μου ταιριάζουν. Αυτός είμαι. Και το επόμενο
πρωί βλέπεις πως ο καθρέφτης δεν υπάρχει πια. Κάτι συνέβη
κι έπεσε κι έσπασε.
Τελικά το πλέον σταθερό στη ζωή, είναι η ανατροπή της.
Είναι γεμάτη με ταξίδια και φιλιά..."
Αυτά
αναφέρει ο Γιάννης Κότσιρας στο ένθετο σημείωμα
της πρόσφατης δισκογραφικής δουλειάς του με τίτλο "Ταξίδια
φιλιά" (τίτλος που δόθηκε από το ομότιτλο τραγούδι
που περιλαμβάνεται στο αναφερόμενο cd).
Να αναφέρεται άραγε σε κάποια προσωπική του "ανατροπή";
Να έχασε κάποια από αυτά που είχε δεδομένα; Πάντως όσον
αφορά τα επαγγελματικά του, δεν έχω ενημερωθεί για κάποια
ανατροπή. Εκτός και αν ανατροπή θεωρήσουμε πως φέτος
το χειμώνα όποιος θέλει να τον απολαύσει θα τον βρει
στο "Μετρό" στου Γκύζη και όχι σε κάποια μεγάλη
πίστα ή σκηνή.
Όπως και να έχει η κατάσταση των "ανατροπών"
του ερμηνευτή, σήμερα θα σταθώ στο τραγούδι "Ταξίδια
φιλιά" το οποίο δεν αναφέρει ανατροπές μα περιγράφει
τη μυστικιστική ατμόσφαιρα, το σπινθήρισμα της έκρηξης,
τη δύναμη της ερωτικής σιωπής που προκαλούν τα ερωτικά
ταξίδια.
Η
εικόνα : ο ένας ερωτικός σύντροφος απέναντι στον άλλο
και στη μέση μια φλόγα κεριού.
Ο
ήχος : σιωπή.
Ο
χρόνος: Μερικά λεπτά πριν οι δυο εραστές αγγίξουν ο
ένας τον άλλο, όσα δε λέγονται (αν και θα έπρεπε), τραγουδιούνται
με τη φωνή του Γιάννη Κότσιρα.
"Στου
κεριού τη φλόγα σε κοιτώ, στης ψυχής το βάθος σ' ακουμπώ
κι όλα γίνεσαι έτσι απλά σ' ένα λεπτό κι όλα τα ζω,
όλα τα ζω.
Μη χαθείς, να μείνεις πάντα εδώ, τα σκαλιά σου δώσε
μου ν' ανεβώ κι αν γλιστρήσω θ' αφεθώ, μες το κενό να
σ' αγαπώ".
Είναι
καταστάσεις που δε λέγονται αλλά γίνονται και άλλες
που γίνονται και δε λέγονται, όταν ζεις στιγμές σαν
αυτή που περιγράφει η στιχουργός. Από τη μια "τα
ταξίδια φιλιά", η "φλόγα", η "ψυχή",
το "έτσι απλά", το "όλα τα ζω",
το "πάντα". Από την άλλη "το βάθος",
το "με στέλνεις", το "αφεθώ", το
"γλιστρήσω", το "κενό".
Η κατάληξη όμως, το τελείωμα, η κορύφωση γίνεται στο
"να σ' αγαπώ".
Πρόκειται
για ένα ερωτικό τραγούδι από αυτά που το στιχουργικό
ύφος τους (αυτό του ρομαντικού, μαζί σου στα αστέρια
ονειρικού, τρυφερού θέματος) ταιριάζει απόλυτα με τη
φωνή και το στυλ του Γιάννη Κότσιρα.
Η
μόνη παρατήρηση μου, είναι η εξής: Έχω την αίσθηση πως
η μουσική παρένθεση του μπουζουκιού ανάμεσα στο πρώτο
και στο δεύτερο μέρος του τραγουδιού (μετά το πρώτο
ρεφρέν και πριν το δεύτερο κουπλέ) ήταν περιττή. Με
ξενέρωσε ελαφρώς αυτό το "ντρινκι ντρικι"
σφήνα μες στα κεριά και στα πλήκτρα. Είναι άσχετο ελαφρώς.
Στο εντελώς, ευτυχώς, δεν κατευθύνθηκα γιατί η συνολική
ενορχήστρωση του Ντίνου Γεωργούντζου είναι εξαιρετική.
Έχω όμως την αίσθηση πως το πάντρεμα Κότσιρας - μπουζούκι
δεν είναι και ότι καλύτερο. Ο συγκεκριμένος ερμηνευτής
έχει μια εξαιρετική φωνή με μεστοεφηβική μελωδική χροιά
η οποία "κολλάει" καλύτερα σε "γλυκύτερα"
του μπουζουκιού όργανα.
"Ταξίδια
φιλιά"
Στου
κεριού τη φλόγα σε κοιτώ
στης ψυχής το βάθος σ' ακουμπώ
κι όλα γίνεσαι έτσι απλά σ' ένα λεπτό
κι όλα τα ζω, όλα τα ζω.
Απόψε
σε θέλω κοντά
ο χρόνος εδώ σταματά
στα μάτια γεννιέσαι
στο σώμα μου δίνεις φτερά.
Απόψε
σε θέλω κοντά μου
ο κόσμος πια δεν με χωρά
μαζί σου στα αστέρια
με στέλνεις ταξίδια φιλιά.
Μη
χαθείς, να μείνεις πάντα εδώ
τα σκαλιά σου δώσε μου ν' ανεβώ
κι αν γλιστρήσω θ' αφεθώ μες το κενό
να σ' αγαπώ, να σ' αγαπώ.
Απόψε
σε θέλω κοντά
ο χρόνος εδώ σταματά
στα μάτια γεννιέσαι
στο σώμα μου δίνεις φτερά.
Απόψε
σε θέλω κοντά μου
ο κόσμος πια δεν με χωρά
μαζί σου στα αστέρια
με στέλνεις ταξίδια φιλιά.
Να
περνάτε καλά και να τραγουδάτε με κάθε ευκαιρία...
Μάρθα
Μανώλη
martha@musiccorner.gr
Το
σκίτσο που συνοδεύει τη στήλη, είναι το έργο Drawing
Hands του Escher.
