Ένας από τους καλύτερους δίσκους στη μεγάλη καριέρα του Γιάννη Πάριου, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1981 και σηματοδότησε μιαν αλλαγή πλεύσης του τραγουδιστή ως προς το μουσικό ύφος. Κι αυτό γιατί από το 1975 έως το 1980 είχε πρωτοστατήσει στη δημιουργία του «ευρωπαϊκού ελαφρού τραγουδιού» ερμηνεύοντας αρκετές «μεταγλωττισμένες» επιτυχίες του εξωτερικού με ελληνικούς στίχους κατά βάση του Πυθαγόρα. Ο ίδιος βεβαίως δεν έχει άμεση ευθύνη για το συγκεκριμένο γεγονός, καθώς αυτή ήταν η πολιτική της εταιρείας και στο κάτω - κάτω δε βγήκε χαμένος, αφού τα άλμπουμ που περιείχαν τέτοιου είδους τραγούδια σημείωσαν τεράστιες πωλήσεις και τον καθιέρωσαν στο κλαμπ των μεγάλων του ελληνικού τραγουδιού.

Στο «Ένα γράμμα» λοιπόν, ο Πάριος ανοίγει ένα νέο κύκλο στη δισκογραφική του πορεία. Εμπιστεύεται αποκλειστικά Έλληνες δημιουργούς (κυρίως τον Αντώνη Βαρδή), ενώ υπογράφει κι ο ίδιος ορισμένα κομμάτια είτε στιχουργικά, είτε συνθετικά. Το κλίμα του δίσκου θυμίζει κλασική μουσική καθώς κυριαρχεί ο ήχος του βιολιού, της κιθάρας και του τσέλου, ενώ πρωτεύοντα ρόλο έχουν και τα πνευστά (μέχρι και φλογέρα ακούγεται).

Το άλμπουμ περιλαμβάνει δώδεκα εκπληκτικά τραγούδια, τα περισσότερα εκ των οποίων έγιναν γνωστά κι ακούστηκαν πολύ. Πρώτο απ' όλα το διαχρονικό «Για πάντα μαζί» το οποίο μάλιστα έχει μπει τέταρτο στην πρώτη πλευρά, δείγμα του ότι οι συντελεστές δεν πόνταραν ιδιαίτερα επάνω του. Ωστόσο, έχει μείνει ως ένα από τα πιο διαχρονικά κι αγαπημένα κομμάτια του νησιώτη ερμηνευτή.

Εξαιρετική - κι εξίσου διαχρονική - στιγμή του δίσκου είναι το ομότιτλο τραγούδι, στο οποίο πραγματικά ο Πάριος δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας φτάνοντας (και ξεπερνώντας) τα όριά του. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι με αυτό άνοιγε τις συναυλίες που έδωσε φέτος στο Μέγαρο Μουσικής, όπου και πάλι το ερμήνευε καταπληκτικά, αν και η (ευτυχώς μικρή) αλλοίωση της φωνής του είναι εμφανής.

Από τα υπόλοιπα, αγαπήθηκαν πολύ τα «Έλεγα», «Δε θα χωρίσουμε», «Άσε με στη μοναξιά μου» (το οποίο λατρεύω, όπως και το «Έφυγες»), «Σαν της θάλασσας τ' αγέρι», το υπέροχο «Σ' αγαπώ» και «Η αγάπη είναι μια», χωρίς βεβαίως να υστερούν και τ' άλλα. Οι πωλήσεις του δίσκου ξεπέρασαν τις 100.000 αντίτυπα, συνήθης αριθμός εκείνα τα χρόνια για τις δουλειές του Πάριου.

Η παραγωγή ήταν του Αχιλλέα Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" με ηχολήπτη τον Γαβριήλ Παντζή και βοηθό τον Δημήτρη Κατσούλα. Στο εσώφυλλο του άλμπουμ αναφέρονται τα ονόματα των μουσικών που παίζουν, ενώ ο ερμηνευτής εγκαινιάζει και την επικοινωνία του με το κοινό με ένα σημείωμά του, κάτι που θα κάνει αρκετά συχνά στο εξής στους δίσκους του. Οι ενορχηστρώσεις είναι του Χάρη Καλέα, του Αντώνη Βαρδή και του Νίκου Λαβράνου.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Δε θα χωρίσουμε (Αντ. Βαρδή-Σ. Αλιβιζάτου)
2. Άσε με στη μοναξιά μου (Χ. Καλέα-Δ. Ιατρόπουλου)
3. Σαν της θάλασσας τ' αγέρι (Αντ. Βαρδή-Χ. Αλεξίου)
4. Για πάντα μαζί (Ν. Λαβράνου-Δ. Ιατρόπουλου)
5. Ήθελα κάτι να σου πω (Αντ. Βαρδή-Σ. Αλιβιζάτου)
6. Μόνος (Γ. Πάριου)
7. Ένα γράμμα (Αντ. Βαρδή-Σ. Αλιβιζάτου)
8. Σ' αγαπώ (Γ. Πάριου-Δ. Ιατρόπουλου)
9. Έφυγες (Χ. Καλέα-Δ. Ιατρόπουλου)
10. Έλεγα (Σπ. Παπαβασιλείου-Μ. Κουφιανάκη)
11. Η αγάπη είναι μια (Γ. Πάριου-Δ. Ιατρόπουλου)
12. Να 'χα μια αγάπη (Θ. Πολυκανδριώτη-Γ. Πάριου)

Ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Μανώλη Λιδάκη, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1981 σε μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Το ύφος και το στυλ των τραγουδιών δεν έχει καμία σχέση με τις μετέπειτα επιλογές του ερμηνευτή, ωστόσο τι περιθώρια μπορεί να έχει ένας πρωτοεμφανιζόμενος σαν κι αυτόν να διαλέξει τι θα πει;

Ο Λιδάκης είχε πάρει μέρος στην γνωστή τηλεοπτική εκπομπή «Να η ευκαιρία» και είχε διακριθεί, οπότε ο συνθέτης που ήταν και μέλος της κριτικής επιτροπής τον πήγε στην εταιρεία και του έγραψε ολόκληρο το δίσκο, όπως είχε κάνει και τρία χρόνια νωρίτερα με τον Ηλία Κλωναρίδη που κι εκείνος είχε συμμετάσχει στο εν λόγω πρόγραμμα.

Ακούγοντάς τον στο συγκεκριμένο άλμπουμ, η φωνή του μοιάζει καταπληκτικά μ' αυτή του Γιάννη Πάριου σε σημείο που τότε πολλοί αναρωτιούνταν αν ο δημοφιλής τραγουδιστής είχε κυκλοφορήσει την καινούργια του δουλειά. Ήμουν πολύ μικρός τότε, αλλά θυμάμαι ότι όταν ακούσαμε στο ραδιόφωνο το ομότιτλο κομμάτι είχαμε πάει με τον πατέρα μου σ' ένα δισκοπωλείο και ζητήσαμε τον δίσκο του Πάριου! Φυσικά, ο πωλητής μας ενημέρωσε ότι πρόκειται για ένα νέο παιδί ονόματι Μανώλης Λιδάκης...

Με τα χρόνια βεβαίως έχτισε τη δική του ξεχωριστή καριέρα με ιδιαίτερη επιτυχία κι έβγαλε από πάνω του πολύ γρήγορα τη στάμπα του «νέου Πάριου», ο οποίος μάλιστα έγραψε στίχους σε δύο από τα τραγούδια του δίσκου που εξετάζουμε. Εκτός από το ομότιτλο, ακούστηκε αρκετά και το «Κι όλο λέω να φύγω», ενώ γενικότερα πρόκειται για μια αρκετά καλή δουλειά που ίσως της άξιζε μια καλύτερη τύχη...

Παραγωγός ήταν ο Σπύρος Ράλλης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" με ηχολήπτη τον Γαβριήλ Παντζή και βοηθό τον Δημήτρη Καραβάκη.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Μετά από σένανε (Γ. Πάριου)
2. Στο λόγο της τιμής μου (Δ. Ιατρόπουλου)
3. Σ' αγαπώ (Δ. Ιατρόπουλου)
4. Κι όλο λέω να φύγω (Γ. Πάριου)
5. Μην περιμένεις (Π. Φαλάρα)
6. Μην ακούς τη θάλασσα (Ηλ. Λυμπερόπουλου)
7. Τα χαμόγελα (Ηλ. Λυμπερόπουλου)
8. Σ' αγάπησα πολύ (Δ. Ιατρόπουλου)
9. Τι κρύβεται (Γ. Μυλωνά)
10. Αν σε φέρνανε οι νύχτες (Θ. Σοφού)

Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για την σπουδαιότερη «προσωπική» δισκογραφική δουλειά της Δήμητρας Γαλάνη η οποία κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1983. Ένα διπλό άλμπουμ με συνδυασμούς τραγουδιών που ως τότε κανένας Έλληνας τραγουδιστής δεν είχε «τολμήσει» να παρουσιάσει, καθώς συναντώνται ο Τσιτσάνης με τον Μπρελ, ο Χατζιδάκις με τον Γκέρσουιν, ο Σαββόπουλος με παραδοσιακά λατινοαμερικάνικα κομμάτια κ.τ.λ.

Όπως αναφέρει η Γαλάνη στο βιβλίο που συνοδεύει την έκδοση «Εφ' όλης της ύλης» με δέκα CD-αφιέρωμα στα 30 χρόνια της καριέρας της που κυκλοφόρησε το 1999, όλα ξεκίνησαν από ένα τηλεοπτικό πορτραίτο τεσσάρων εκπομπών που της πρότεινε ο τότε διευθυντής της ΕΡΤ Βασίλης Βασιλικός. Η μία θα ήταν αφιερωμένη στους «Χαιρετισμούς» του Μίκη Θεοδωράκη που είχαν κυκλοφορήσει με τη φωνή της τον Σεπτέμβριο του 1982 και οι υπόλοιπες τρεις στην εν γένει πορεία της στο τραγούδι.

Πέρα από τις προσωπικές της επιτυχίες που θα παρουσιάζονταν σ' αυτό, η τραγουδίστρια αποφάσισε σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη των συγκεκριμένων εκπομπών Πάνο Παπαδόπουλο να κάνει άνοιγμα σε ένα ετερόκλητο ρεπερτόριο που περιλάμβανε από ρεμπέτικα μέχρι λατινοαμερικάνικα τραγούδια. Έτσι λοιπόν, με βάση τούτο το υλικό μπήκε στο στούντιο για να ηχογραφήσει ένα διπλό δίσκο που η ίδια χαρακτηρίζει ως «μια από τις πιο σημαντικές δουλειές της καριέρας μου» κι έχει απόλυτο δίκιο.

Πέρα από το ποικίλο ρεπερτόριο του άλμπουμ, η Γαλάνη ξανατραγουδά τρεις παλιές επιτυχίες της με νέα «ηλεκτρονική» ενορχήστρωση του Κώστα Γανωσέλη: Το «Κάποιο τρένο» που ήταν το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε τον Μάρτιο του 1969, το «Ήταν μια φορά κι ένα καιρό» που είχε ερμηνεύσει το 1972 και το σχετικά πιο πρόσφατο «Σε ψάχνω» (1980) του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου. Επίσης, ηχογραφεί ξανά το «Ακρογιαλιές δειλινά» που είχε η ίδια επαναφέρει στο προσκήνιο το 1973 τραγουδώντας το μαζί με τον δημιουργό του Βασίλη Τσιτσάνη.

Εξάλλου, ο Νίκος Γκάτσος γράφει στίχους στη «Μπαλάντα του Ουρί» που ως ορχηστρικό κομμάτι πρωτοακούστηκε στην «Αθανασία» του Μάνου Χατζιδάκι το 1976 και γίνεται «Αχ ουρανέ» ειδικά για να το τραγουδήσει η Γαλάνη, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου της δίνει ένα από τα ελάχιστα «ολοκληρωμένα» (μουσική-στίχος) κομμάτια του και σιγά-σιγά ο «Ατέλειωτος δρόμος» παίρνει την οριστική του μορφή.

Νομίζω ότι οι ερμηνείες της τραγουδίστριας είναι υπεράνω πάσης κριτικής. Αποδεικνύει ότι μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα, αποτινάσσοντας από πάνω της τις «ταμπέλες» που κατά καιρούς της είχαν «κολλήσει» διάφοροι ειδικοί και μη και πραγματικά αξίζει τον κόπο να έχετε αυτό το άλμπουμ στη δισκοθήκη σας, ανεξαρτήτως του αν σας αρέσει ή όχι η Δήμητρα Γαλάνη. Είναι το καλύτερο μάθημα ερμηνείας...

Στο εσώφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες από την εποχή των ηχογραφήσεων και των τηλεοπτικών γυρισμάτων, καθώς και σημείωμα της ερμηνεύτριας. Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο PDR με ηχολήπτη τον Πάνο Δράκο. Τις ενορχηστρώσεις επιμελήθηκαν οι Κώστας Γανωσέλης, Κώστας Καπνίσης, Τάσος Καρακατσάνης, οι «Σφινξ», ο Δ. Ζαφειρέλης και η «Οπισθοδρομική κομπανία».

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Κάποιο τρένο (Δ. Μούτση-Ν. Γκάτσου)
2. Περιμπανού (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
3. Μαρίνα (Μ. Θεοδωράκη-Οδ. Ελύτη)
4. Χόρεψαν τα άσπρα πουλιά (Στ. Ξαρχάκου-Ι. Νταϊφά)
5. Ήταν μια φορά κι ένα καιρό (Γ. Χατζηνάσιου-Χρ. Στίππα)
6. Εγώ που σ' αγαπούσα μια ζωή (J. Ghesnut-Λ. Νικολακοπούλου)
7. Κι είχες χαθεί (Β. Παπαθανασίου-Λ. Νικολακοπούλου)
8. Te ador (Παραδοσιακό)
9. Yo tengo tantos hermanos (A. Yapangui)
10. La chanson des vieux amants (J. Brell)
11. Σε ψάχνω (Μ. Λοϊζου-Δ. Σιτζάνη)
12. Decadenza (Λ. Κηλαηδόνη)
13. Ξύπνα αγάπη μου (Κ. Γιαννίδη)
14. The man I love (G. Gershwin-Ira Gershwin)
15. Θα 'θελα νάμουνα εκείνη π' αγαπάς (Ηρ. Θεοφανίδη)
16. Πλάκα-πλάκα (Δ. Σαββόπουλου)
17. Αχ ουρανέ (Μ. Χατζιδάκι-Ν. Γκάτσου)
18. Καρδιά απ' αγάπη ορφανή (Ν. Χατζηαποστόλου)
19. Ακρογιαλιές δειλινά (Β. Τσιτσάνη)
20. Κάθε βράδυ λυπημένη (Β. Τσιτσάνη)
21. Τα λιμάνια (Β. Τσιτσάνη)
22. Τρεχαντήρι (Αττίκ)
23. Το βράδυ (Λ. Πλάτωνος-Κ. Καρυωτάκη)