Ο δεύτερος μεγάλος δίσκος στον οποίον ο αξέχαστος Γιώργος Ζαμπέτας ερμήνευε εξ ολοκλήρου τα τραγούδια, μετά τη «Λεωφόρο Ζαμπέτα» που κυκλοφόρησε το 1972 με μεγάλη επιτυχία. Το «Μάλιστα κύριε» ένα χρόνο αργότερα (φθινόπωρο 1973) είχε ακόμη μεγαλύτερη, μια και περιλαμβάνει σπουδαία, πασίγνωστα και διαχρονικά κομμάτια, τα οποία εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να πρωταγωνιστούν σε όλα τα νυχτερινά κέντρα και στα τηλεοπτικά μουσικά προγράμματα.

Από που ν' αρχίσει κανείς και που να τελειώσει: Από το ομότιτλο; Από την «Παλιοπαρέα»; Από το πασίγνωστο «Πού 'σαι Θανάση»; Από τον «Απόγονο»; Ή από τα περίφημα «Αποσπάσματα από έρωτες», όπου ...«η βρόχα έπεφτε ράι-θρου»; Νομίζω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας από σας που να μη τα γνωρίζει ή να μη τα έχει σιγοτραγουδήσει με κάποια παρέα. Από τους τίτλους και μόνο καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για ένα δίσκο που δικαίως θεωρείται κλασικός και είναι «γεμάτος» από τη μοναδική συνθετική και ερμηνευτική ικανότητα του Ζαμπέτα.

Και για το φινάλε, δυο-τρία συμπληρωματικά στοιχεία όσον αφορά το ιστορικό ορισμένων τραγουδιών: Τη φράση «Μάλιστα κύριε» την πρόσθεσε ο ίδιος ο συνθέτης, αφού δεν υπήρχε στην αρχική μορφή του στίχου που του είχε δώσει ο Αλέκος Καγιάντας, ενώ τους στίχους του «Πού 'σαι Θανάση» τους πήρε από τη χήρα του Χαράλαμπου Βασιλειάδη (πιο γνωστού ως «Τσάντα») λίγο μετά το θάνατό του, καθώς ήταν μία από τις τελευταίες επιθυμίες του σπουδαίου στιχουργού.

Όσο για την περίφημη «βρόχα», προέκυψε μια βραδιά που ο Ζαμπέτας είχε ξεχάσει τους στίχους ενός τραγουδιού του πάνω στο πάλκο κι άρχισε να λέει «τα δικά του» με τον γνωστό κι αμίμητο τρόπο του, ξεκινώντας με το «Χειμώνας βαρύς, κρύο πολύ κι εκείνη τη νύχτα το φεγγάρι δεν είχε βγει και η βρόχα έπεφτε ράι-θρου»!

Πίστευε ότι ο κόσμος θ' αντιδρούσε άσχημα, όμως έγινε πραγματικά χαμός κι έτσι κάθε βράδυ πρόσθετε καινούργια «επεισόδια» στο «σίριαλ» της «κυρίας» και του «Φριτς», μέχρι που αποφάσισε να το ηχογραφήσει με υπόκρουση ένα απίστευτο σόλο με το μπουζούκι του. Το 1980, στο άλμπουμ «Το διάταγμα και άλλα» είχαμε το δεύτερο μέρος...

Παραγωγός ήταν ο Νίκος Καραγιάννης και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Μάλιστα κύριε (Α. Καγιάντα)
2. Οι καινούργιες οι γυναίκες (Δ. Τζεφρώνη)
3. Μαύρη συντροφιά (Ν. Μπακογιάννη)
4. Η παλιοπαρέα (Ν. Μπακογιάννη)
5. Πού 'σαι Θανάση (Χ. Βασιλειάδη)
6. Οι φαντάροι (Ν. Μπακογιάννη)
7. Ο απόγονος (Ν. Μπακογιάννη)
8. Αποσπάσματα από έρωτες (Γ. Ζαμπέτα)
9. Ωραία Πειραιώτισσα (Γ. Παπανικολόπουλου)
10. Μάλιστα κύριε (Ορχηστρικό)
11. Η τσιγγάνα (Α. Καγιάντα)
12. Ο τελευταίος μάγκας (Ν. Μπακογιάννη)

Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως «κιτς» αυτόν το δίσκο, μια και ορισμένα από τα τραγούδια του περιέχουν στίχους τέτοιου στυλ. Ωστόσο, αν τα βάλω δίπλα στα σημερινά σκουπίδια (χωρίς εισαγωγικά) που μας έχουν κατακλύσει στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, μου ακούγονται ως συμφωνίες του Μπετόβεν! Αποφάσισα λοιπόν να τον παρουσιάσω πρώτον γιατί θεωρώ τη Δούκισσα μιαν από τις σπουδαιότερες λαϊκές φωνές που βγήκαν ποτέ στη χώρα μας (ασχέτως αν τη σπατάλησε σε ρεπερτόριο που στο μεγαλύτερο ποσοστό του δεν άρμοζε στην αξία της).

Το συγκεκριμένο άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1975 και ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 50.000 αντίτυπα, οπότε έγινε χρυσό. Λίγο μετά τη μεταπολίτευση ήταν φανερό πια ότι ο κόσμος είχε μπουχτίσει από τα «εμβατηριακά» πολιτικά τραγούδια που κατά κόρον κυκλοφορούσαν τότε και θέλησε να ξεδώσει, να ξεσκάσει και να διασκεδάσει, ξεχνώντας τη μαύρη επταετία. Έτσι λοιπόν, στράφηκε σε ένα «εύπεπτο» και «σλόγκαν» τραγούδι, το οποίο φυσικά σε καμία περίπτωση δε συγκρίνεται με τα σημερινά χάλια.

Η Δούκισσα λοιπόν έπαιξε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε αυτό το κλίμα που δημιουργήθηκε, έχοντας «συνοδοιπόρο» της τον συνθέτη και στιχουργό Τάκη Μουσαφίρη, ο οποίος της έδωσε ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκεκριμένου στυλ. Τρανό παράδειγμα σε τούτο το δίσκο το ομότιτλο κομμάτι, το οποίο έκανε πάταγο εκείνη την εποχή κι έμελλε να «επιζήσει» μέχρι σήμερα στο ρεπερτόριο της τραγουδίστριας. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, που οδήγησε το άλμπουμ στις πωλήσεις που προαναφέραμε.

Εκτός του Μουσαφίρη που έχει και τη «μερίδα του λέοντος» συνθετικά και στιχουργικά, τέσσερα τραγούδια υπογράφει ο Γιώργος Μανισαλής, τρία εκ των οποίων πάνω σε στίχους του σχεδόν μόνιμου συνεργάτη του Αθανάσιου Παπουτσή. Οι δύο συνθέτες επιμελήθηκαν και τις ενορχηστρώσεις των κομματιών τους, ενώ παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο "Polysound" με ηχολήπτη τον Σήφη Σιγανό και σε δύο τραγούδια («Η ζητιάνα» και «Ότι θέλει το παιδί») τον Γιάννη Σμυρναίο.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Ατάκα κι επί τόπου (Τ. Μουσαφίρη)
2. Ας έπαιρνες βεργούλες (Τ. Μουσαφίρη)
3. Στα φιλιά σου παραδόθηκα (Γ. Μανισαλή-Αθ. Παπουτσή)
4. Έλα στη θέση μου (Γ. Μανισαλή-Φ. Ζησούλη)
5. Από ψηλά μη με κοιτάς (Γ. Μανισαλή-Αθ. Παπουτσή)
6. Θα στην κάνω τη ζημιά (Τ. Μουσαφίρη)
7. Με σένα άρχισα, με σένα θα τελειώσω (Γ. Μανισαλή-Αθ. Παπουτσή)
8. Φέρε μια βόλτα (Τ. Μουσαφίρη)
9. Ποιος Θανάσης (Τ. Μουσαφίρη)
10. Η ζητιάνα (Τ. Μουσαφίρη)
11. Παύλα και τελεία (Τ. Μουσαφίρη)
12. Ότι θέλει το παιδί (Τ. Μουσαφίρη)

Τον Απρίλιο του 1975 ο Πάνος Γαβαλάς (μαζί με τη Ρία Κούρτη φυσικά) επιστρέφει - προσωρινά όπως αποδείχτηκε - στην τότε "Minos" έπειτα από περίπου δεκαπέντε χρόνια (στο ξεκίνημά του ανήκε στην "Odeon" επίσης της οικογένειας Μάτσα) και ηχογραφεί αυτόν το δίσκο πάνω σε μουσική του τυφλού σολίστα του ακορντεόν και μόνιμου συνεργάτη του Κώστα Σταματάκη και στίχους δικούς του. Δώδεκα «καθαρόαιμα» λαϊκά τραγούδια, τα οποία μπορεί να μην ανήκουν στην «Α' Εθνική» όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά είχαν την τύχη να έχουν ως ερμηνευτή έναν από τους κορυφαίους που έβγαλε ποτέ η πατρίδα μας.

Ίσως να μη καταπιανόμουνα με την παρουσίασή του, αν δεν υπήρχε η «Δοκιμασία» που θεωρώ ότι συγκαταλέγεται μέσα στη δεκάδα των καλύτερων τραγουδιών που είπε ο Γαβαλάς στη μεγάλη και σπουδαία καριέρα του. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο κομμάτι το οποίο «στολίζουν» οι διφωνίες του τραγουδιστή με τη Ρία Κούρτη, ένα καταπληκτικό ντουέτο που έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο χώρο του λαϊκού πενταγράμμου.

Από εκεί και πέρα, μεγάλη επιτυχία έγινε το «Άσε με πια», καθώς και το ομότιτλο που επίσης είναι ένα αρκετά καλό κομμάτι. Τα υπόλοιπα για ένα φίλο του λαϊκού τραγουδιού ακούγονται ευχάριστα, χωρίς πάντως να έχουν αφήσει σημαντικά ίχνη στο πέρασμά τους. Η διεύθυνση της ορχήστρας είναι του ίδιου του Γαβαλά.

Τα τραγούδια του δίσκου
1. Δοκιμασία
2. Θέλω να πω τον πόνο μου
3. Πίνω να ξεχνώ
4. Να σε ξεχάσω πάσχισα
5. Τη γυναίκα που γουστάρω
6. Άσε με πια
7. Πού 'ναι τα λεφτά που είχα
8. Άσε με στην αγκαλιά σου
9. Ισοβίτης της αγάπης
10. Γιατί με βασανίζεις
11. Μη μου θυμίζετε το χτες
12. Αχ μανούλα μου θα τρελαθώ