Πρόκειται για τον δεύτερο «μεγάλο» δίσκο του Φίλιππου Νικολάου, ο οποίος κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1972 και σε μεγάλο βαθμό περιλαμβάνει τραγούδια που είχαν κυκλοφορήσει νωρίτερα ή ταυτόχρονα στις 45 στροφές. Μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Όταν», ο τραγουδιστής είχε γίνει εξαιρετικά δημοφιλής και μάλιστα πρόλαβε να εμφανιστεί και στον κινηματογράφο, σ' ένα από τα τελευταία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη («Ο μάγκας με το τρίκυκλο» το 1972).

Αυτός ο δίσκος περιλαμβάνει τραγούδια γραμμένα κυρίως από τον ίδιο τον Νικολάου, αλλά και τον στενό του συνεργάτη εκείνη την εποχή Δημήτρη Μηλιό. Υπάρχουν όμως και συνθέσεις του Μίμη Πλέσσα, του Γιώργου Χατζηνάσιου και του Χάρη Λυμπερόπουλου, ενώ τους στίχους στα δέκα από τα δώδεκα κομμάτια έγραψε ο τραγουδιστής με τα άλλα δύο να υπογράφουν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος (στη μοναδική συνεργασία του με τον Νικολάου) και η αείμνηστη Βαρβάρα Τσιμπούλη.

Τα περισσότερα από τα τραγούδια του άλμπουμ ακούστηκαν πολύ και τουλάχιστον στην εποχή τους έκαναν επιτυχία. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το ομότιτλο και τα «Μη φεύγεις με την παγωνιά», «Ήλιε μου χαμένε μου», «Ποιος θα μπορούσε», «Μακάρι (ίσως τα πιο γνωστά κομμάτια του δίσκου)», «Ποιος δρόμος σ' έφερε μπροστά μου» και «Τα τρία τελευταία μας λεπτά».

Στο εσώφυλλο υπάρχει μια ασπρόμαυρη ολόσωμη φωτογραφία του Φίλιππου Νικολάου. Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Με την πρώτη στάλα (Μ. Πλέσσα-Λ. Παπαδόπουλου)
2) Μη φεύγεις με την παγωνιά (Φ. Νικολάου)
3) Μην περιμένεις να γεράσουμε παρέα (Γ. Χατζηνάσιου-Φ. Νικολάου)
4) Ήλιε μου χαμένε μου (Δ. Μηλιού-Φ. Νικολάου)
5) Ποιος θα μπορούσε (Δ. Μηλιού-Φ. Νικολάου)
6) Γιατί σ' αγαπώ (Χ. Λυμπερόπουλου-Φ. Νικολάου)
7) Μακάρι (Φ. Νικολάου)
8) Κι αν είναι αδύνατον (Φ. Νικολάου)
9) Ποιος δρόμος σ' έφερε μπροστά μου (Μ. Πλέσσα-Β. Τσιμπούλη)
10) Τα τρία τελευταία μας λεπτά (Γ. Χατζηνάσιου-Φ. Νικολάου)
11) Καινούργιος κίνδυνος (Δ. Μηλιού-Φ. Νικολάου)
12) Ξαφνικά (Φ. Νικολάου)

Αυτός ο δίσκος θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως συνέχεια των «Λαϊκών 76», αφού δεν υπάρχει καμία διαφορά ως προς το μουσικό και στιχουργικό ύφος, αλλά και στην ερμηνεία του Δημήτρη Μητροπάνου. Ακολουθείται η ίδια συνταγή, με συνθέσεις των Τάκη Μουσαφίρη και Σπύρου Παπαβασιλείου (σχεδόν μόνιμοι συνεργάτες του τραγουδιστή στην πρώτη εικοσαετία της καριέρας του) και το αποτέλεσμα είναι εξίσου επιτυχημένο εμπορικά, αφού οι πωλήσεις ξεπέρασαν τις 50.000 αντίτυπα.

Οι δύο συνθέτες γράφουν τραγούδια «κομμένα και ραμμένα» στα μέτρα της φωνής του Μητροπάνου, κυρίως σε ζεϊμπέκικο ρυθμό και θα έλεγε κανείς σε μια προσπάθεια να «αντιγράψουν» τους εαυτούς τους από τα «Λαϊκά 76». Για παράδειγμα, τα «Συγνώμη» και «Τι να πω τι να πεις» του Παπαβασιλείου θυμίζουν έντονα το «Καλοκαίρια και χειμώνες», ενώ τα «Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις» και «Πώς παγώσανε οι ώρες» του Μουσαφίρη μοιάζει αρκετά με το «Κάνε κάτι να χάσω το τρένο».

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το Μάιο του 1977 και - τουλάχιστον εκείνη την εποχή αλλά και αργότερα - έβγαλε τρεις πολύ μεγάλες επιτυχίες: «Συγνώμη», «Σ' αγαπώ ακόμα» και «Τι το θες το κουταλάκι», το οποίο αρχικά δεν ήθελε να τραγουδήσει ο Μητροπάνος και με δυσκολία τον έπεισε ο Μουσαφίρης να συμπεριληφθεί στο δίσκο. Στις μέρες μας, έχει «επιβιώσει» περισσότερο το «Σ' αγαπώ ακόμα» το οποίο αραιά και που συμπεριλαμβάνεται στα προγράμματα που κάνει ο τραγουδιστής.

Από εκεί και πέρα, μέσα στα χρόνια ακούστηκαν κι έγιναν γνωστά και τα «Όπου πάει να ξημερώσει», «Θα βρεις μια στιγμή να με νιώσεις», «Ο μοναχογιός του πόνου» και «Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις», τα οποία πάντως εδώ και αρκετό καιρό μοιάζουν να έχουν ξεχαστεί.

Στο οπισθόφυλλο υπάρχει σημείωμα της εταιρείας, φωτογραφία του Μητροπάνου και κάποια από τα εξώφυλλα των μέχρι τότε δίσκων του. Η παραγωγή ήταν του Φίλιππου Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Συγνώμη (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)
2) Σ' αγαπώ ακόμα (Τ. Μουσαφίρη)
3) Τι το θες το κουταλάκι (Τ. Μουσαφίρη)
4) Όπου πάει να ξημερώσει (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)
5) Θα βρεις μια στιγμή να με νιώσεις (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)
6) Ο μοναχογιός του πόνου (Τ. Μουσαφίρη)
7) Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις (Τ. Μουσαφίρη)
8) Ποιος να φταίει (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)
9) Τι να πω τι να πεις (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)
10) Δε με νιώθει ο χάρος (Τ. Μουσαφίρη)
11) Πώς παγώσανε οι ώρες (Τ. Μουσαφίρη)
12) Έξι μήνες σε ζητάω (Σπ. Παπαβασιλείου-Τ. Οικονόμου)

Όταν παρουσίασα «Τα γιασεμάκια σου» μέσα από τη στήλη, σημείωνα ότι ο Γιάννης Κατέβας έχει χαθεί εδώ και πολλά χρόνια από τα ελληνικά μουσικά δρώμενα και δε γνώριζα πού βρισκόταν και τι έκανε. Κατά τύχη, βρήκα κάποια βίντεο που έβαλε στο διαδίκτυο κι έτσι κατάφερα να επικοινωνήσω μαζί του. Ομολογώ ότι αισθάνθηκα μεγάλη χαρά, γιατί ήταν από τους μουσικούς «ήρωες» της παιδικής μου ηλικίας και πάντα ήθελα να τον γνωρίσω. Χαίρομαι ειλικρινά που μου δόθηκε η ευκαιρία να τον δω από κοντά, να μιλήσω μαζί του και να γίνουμε φίλοι. Μου είπε απίστευτες ιστορίες και πραγματικά θαύμασα το απίστευτο μνημονικό του...

Αποφάσισα λοιπόν να παρουσιάσω το «Κάτι παραπάνω» που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1980 για δύο λόγους: Πρώτον διότι είναι ο αγαπημένος μου από τους δίσκους του Κατέβα και δεύτερον γιατί μου εξιστόρησε διάφορα περιστατικά από την προετοιμασία του, τα οποία αξίζει ν' αναφέρω.

Ξεκινάω με το ομότιτλο, στο οποίο αναφέρεται ως συνθέτης κάποιος «Γ. Δουλουγέρης». Στην πραγματικότητα όμως, το έγραψε ο Νίκος Καρβέλας, όπως μου είπε ο Γιάννης Κατέβας! Τι συνέβη; Τότε ο συνθέτης ήταν φαντάρος και ήθελε να καλοπιάσει τον διοικητή του που λεγόταν Δουλουγέρης για να του δίνει κάποιες άδειες. Αυτός ο διοικητής ήταν και υπεύθυνος για τη μουσική ψυχαγωγία των στρατευμένων και προφανώς ήθελε να δει να αναγράφεται το όνομά του ως δημιουργού σε ένα τραγούδι! Ο Καρβέλας λοιπόν παρακάλεσε τον Κατέβα να το κάνει κι έτσι έγινε. Μάλιστα, το κομμάτι στην αρχική του μορφή είχε διαφορετική μελωδία στο κουπλέ και την άλλαξε ο τραγουδιστής κρατώντας την ίδια στο ρεφρέν. Για του λόγου το αληθές, μου έβαλε ν' ακούσω το «demo» του τραγουδιού στο οποίο παίζει πιάνο ο Καρβέλας.

Από εκεί και πέρα, συζητώντας με τον Γιάννη Κατέβα γι' αυτό το δίσκο μου είπε ότι θεωρεί παραφωνία το «Ντρίγκι-ντρίγκι» (η μελωδία του οποίου βασίζεται σε ένα πασίγνωστο αραβικό τραγούδι) επειδή βγήκε πιο «αλέγκρο» απ' ότι έπρεπε και υστερεί στο στίχο. Για να μου δείξει την απέχθειά του, μου ανέφερε ότι έχει χαράξει το βινύλιο στο συγκεκριμένο σημείο για να μη το ακούει. Του εξέφρασα τη διαφωνία μου και το γράφω κι εδώ ότι εμένα μου αρέσει πολύ...

Εκεί όμως που συμφωνώ μαζί του, είναι ότι «όλα τα λεφτά» του άλμπουμ είναι το «Ποιος». Εκπληκτικό τραγούδι και με μια σπουδαία ερμηνεία από τον Κατέβα. Άλλωστε, ήταν και το «όχημα» για να «τσουλήσει» εμπορικά ο δίσκος που πάντως δεν πήγε τόσο καλά όσο «Τα γιασεμάκια σου» την προηγούμενη χρονιά. Επίσης, εκείνη την εποχή ακούστηκε και το «Πολλά τα λάθη σου», ένα καθαρό «ντίσκο» τραγούδι. Από εκεί και πέρα, ξεχωρίζουν τα «Αδύνατον», «Τι να σου γράψω» (μου είπε την ιστορία του ο Γιάννης αλλά δεν τη γράφω...) και «Την αγαπώ και μ' αγαπάει».

Οι στίχοι ανήκουν στον Γιώργο Κανελλόπουλο, μόνιμο συνεργάτη και κουμπάρο του Κατέβα ο οποίος με ενημέρωσε ότι δυστυχώς λίγο πριν τα Χριστούγεννα ο - κατά τη γνώμη μου σπουδαίος - στιχουργός έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από την επάρατη νόσο...

Παραγωγός ήταν ο Σπύρος Ράλλης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Νίκου Λαβράνου.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Ντρίγκι-ντρίγκι (P. Garcia Vizcaino-M. Garcia Ortiz Vazquez)
2) Ποιος (M. Alejandro-A. Magdalena)
3) Πολλά τα λάθη σου (B. Zazem)
4) Αδύνατον (Σπ. Βλασσόπουλου)
5) Τι να σου γράψω (Γ. Κατέβα)
6) Έτσι μάτια μου (Ν. Λαβράνου)
7) Κάτι παραπάνω (Γ. Δουλουγέρη)
8) Την αγαπώ και μ' αγαπάει (Γ. Γεροντάκη)
9) Τέλος και αρχή του κόσμου (Σπ. Βλασσόπουλου)
10) Θέλω να 'σαι εσύ (Ν. Λαβράνου) Ντουέτο με τη Μίλλη Καραλή
11) Πάρε με μαζί σου (Ν. Λαβράνου)
12) Όλα τελειώνουν εδώ (Σπ. Βλασσόπουλου)