Ο πρώτος δίσκος της Δήμητρας Γαλάνη στην τότε MINOS και ίσως ο πιο «εμπορικός» (κυριολεκτικά και μεταφορικά) της καριέρας της. Κι αυτό το λέω με την έννοια ότι περιέχει τραγούδια που προωθούσε η εν λόγω εταιρεία εκείνα τα χρόνια, τα οποία ήταν έξω από το στυλ που είχε συνηθίσει τον κόσμο η τραγουδίστρια.

Έτσι λοιπόν, από τον Χατζιδάκι, τον Ξαρχάκο, τον Χάλαρη, τον Κηλαηδόνη και τους άλλους σπουδαίους συνθέτες που είχε τραγουδήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, βρίσκεται να ερμηνεύει δύο «μεταγλωττισμένα» κομμάτια («Συνάντηση» και «Πάντα εσύ»), κάποια από τα πρώτα τραγούδια του Αντώνη Βαρδή που τότε ήταν ανερχόμενος αλλά ήδη γνωστός συνθέτης, αλλά και δύο του Νίκου Καρβέλα στη μοναδική συνεργασία της μαζί του.

Μόνον η παρουσία του Γιάννη Σπανού και του Δήμου Μούτση (του ανθρώπου που την έβαλε στη δισκογραφία) θυμίζει το μέχρι τότε παρελθόν της Γαλάνη, η οποία σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα και στο πλαίσιο του βιβλίου που συνοδεύει την έκδοση των εννιά CD με αφορμή τη συμπλήρωση 30 ετών καριέρας («Εφ' όλης της ύλης»-2000), μιλώντας για τον συγκεκριμένο δίσκο τον χαρακτηρίζει ως «μπέρδεμα ρεπερτορίου» και «ανεμομαζώματα»...

Πάντως, το άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1978 πήγε πολύ καλά εμπορικά κι έβγαλε αρκετές επιτυχίες με πρώτη και πιο διαχρονική το ομότιτλο κομμάτι. Ακολούθησαν τα «Ας ήξερα γιατί» (με τον Γιάννη Πάριο στη δεύτερη φωνή), «Πάντα το χρώμα μου ήταν το γκρίζο» και «Αχ αυτά τα μάτια σου». Να σημειωθεί ότι τους στίχους της Σώτιας Τσώτου από το «Ας ανταμώνουμε» είχε πρωτοτραγουδήσει ο Φίλιππος Νικολάου ένα χρόνο νωρίτερα με τον ίδιο τίτλο στο δίσκο του «Φορές, φορές» με μουσική του Γιώργου Κριμιζάκη.

Προς έκπληξη πολλών, η Γαλάνη συμπεριέλαβε τα «Μ' αγαπούσες θυμάμαι» και «Συνάντηση» στην παράσταση που έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Φεβρουάριο του 2004 και λίγο αργότερα κυκλοφόρησε σε CD με τίτλο «Επί σκηνής». Αμφότερα βεβαίως ακούγονται με εντελώς διαφορετική ενορχήστρωση σε σημείο που δύσκολα μπορεί κάποιος να τα αναγνωρίσει.

Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο Columbia και Polysound με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Γιάννη Σμυρναίο και βοηθούς τους Γιάννη Παπαϊωάννου, Μίμη Καννή και Δημήτρη Κατσούλα, ενώ την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Κώστας Κλάββας. Στο εσώφυλλο υπάρχει μια φωτογραφία κι ένα ευχαριστήριο σημείωμα της τραγουδίστριας.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Μ' αγαπούσες (Αντ. Βαρδή-Π. Φαλάρα)
2) Ας ήξερα γιατί (Ν. Καρβέλα-Β. Τσιμπούλη)
3) Συνάντηση (B. Lauzi-R. Carlos-Λ. Χαλκιαδάκη)
4) Ας ανταμώνουμε (Αλ. Παπαδημητρίου-Σ. Τσώτου)
5) Δε μετανιώνω (Ν. Καρβέλα-Δ. Ιατρόπουλου)
6) Νομίζω (Αλ. Παπαδημητρίου-Σ. Τσώτου)
7) Πάντα το χρώμα μου ήταν το γκρίζο (Γ. Σπανού-Δ. Ιατρόπουλου)
8) Πάντα εσύ (Canfora-Σ. Παππά)
9) Αχ αυτά τα μάτια σου (Αντ. Βαρδή-Αν. Αγγελάκη)
10) Ποιος να είσαι (Αντ. Βαρδή-Αν. Αγγελάκη)
11) Στους φραγκομαχαλάδες (Δ. Μούτση-Δ. Ιατρόπουλου)
12) Κάθε που ξημερώνει (Δ. Μούτση-Δ. Ιατρόπουλου)
13) Δεν άξιζες (Αλ. Παπαδημητρίου-Σ. Τσώτου)
14) Αν μ' αγαπάς (Γ. Σπανού-Δ. Ιατρόπουλου)

Πρόκειται για το δίσκο που περιέχει ορισμένα από τα πιο διαχρονικά κι αγαπημένα τραγούδια της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, αλλά και γι' αυτόν που στην εποχή του αλλά και αργότερα έβγαλε συνολικά τις περισσότερες επιτυχίες. Φυσικό κι επόμενο ήταν οι πωλήσεις να υπερβούν τις 50.000 αντίτυπα και η τραγουδίστρια να καθιερωθεί πλέον οριστικά και αμετάκλητα μέσα στα πρώτα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1988, δυόμισι χρόνια μετά το «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ» που είχε σαρώσει στην αγορά και περιλαμβάνει κομμάτια που κατά βάση τη μουσική έγραψαν γυναίκες και μάλιστα τραγουδίστριες, αλλά το ποιες είναι έχει μεγάλη σημασία: Η Δήμητρα Γαλάνη και η Χάρις Αλεξίου κάνουν ουσιαστικά το ντεμπούτο τους στη σύνθεση (η πρώτη κυριολεκτικά) δίνοντας τέσσερα τραγούδια στην Πρωτοψάλτη, τα τρία εκ των οποίων είναι «κλασικά» και δε λείπουν ποτέ από το ρεπερτόριό της: «Δικαίωμα», «Ζήτα μου ότι θες» και «Το χειροκρότημα», τα οποία νομίζω ότι δεν υπάρχει Έλληνας που να μη τα γνωρίζει. Μάλιστα, το «Ζήτα μου ότι θες» η Αλεξίου ...ντρεπόταν να το δώσει και πείστηκε μετά από έντονη επιμονή της Άλκηστης! Όσο για το «Στις δώδεκα», το ηχογράφησε εκ νέου η Χαρούλα το 1995 για το δίσκο της «Οδός Νεφέλης 88»...

Από εκεί και πέρα, έχουμε την παρουσία του Γιάννη Πάριου με δύο τραγούδια, εκ των οποίων οι «Εφήμερες αγάπες» ακούστηκαν πολύ. Ο ίδιος ο ερμηνευτής μέσα από το άλμπουμ του «Βίος ερωτικός» το 1994 αναφέρει ότι το έγραψε στο καμαρίνι του μετά από μια «παραγγελιά» της Πρωτοψάλτη (με την οποία εμφανιζόταν τότε) για ένα «γρήγορο τραγούδι». Η έκπληξη όμως γίνεται από τη Νένα Βενετσάνου, το τραγουδιστικό προφίλ της οποίας ήταν εντελώς διαφορετικό από τα «Άγγελος ο έρωτας» και (κυρίως) «Στη Ραφήνα» που έγιναν επιτυχίες. Τελικώς, ο μοναδικός ...μη τραγουδιστής που έδωσε συνθέσεις του για το δίσκο είναι ο Σταμάτης Κραουνάκης με τα πολύ γνωστά «Ώπα, είπα, λέω» και «Παιδικά παιχνίδια»...

Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Νίκος Κούρος. Στα «Παιδικά παιχνίδια» ακούγεται η παιδική χορωδία Χ.Ο.Ν. Παλαιού Φαλήρου με διεύθυνση του Στέφανου Λέκκα, ενώ στα «Ώπα, είπα, λέω» και «Στη Ραφήνα» οι ηθοποιοί Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Ευριπίδης Αποστολίδης και Γιώργος Ψυχογιός. Στο «Δικαίωμα» παίζει πιάνο η Δήμητρα Γαλάνη. Παραγωγός ήταν ο Νίκος Καραγιάννης και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Sierra με ηχολήπτη τον Γαβριήλ Παντζή. Στη θήκη του δίσκου υπάρχει δισέλιδο ένθετο με τους στίχους των τραγουδιών και φωτογραφίες της Πρωτοψάλτη.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Ώπα, είπα, λέω (Στ. Κραουνάκη-Γ. Μανιώτη)
2) Άγγελος ο έρωτας (Ν. Βενετσάνου-Μπ. Κομνηνού)
3) Δικαίωμα (Δ. Γαλάνη-Λ. Νικολακοπούλου)
4) Στις δώδεκα ...ακριβώς (Χ. Αλεξίου)
5) Με ...το σώμα (Ν. Βενετσάνου-Μπ. Κομνηνού)
6) Στη Ραφήνα (Ν. Βενετσάνου-Μπ. Κομνηνού)
7) Ζήτα μου ότι θες (Χ. Αλεξίου)
8) Εφήμερες αγάπες (Γ. Πάριου)
9) Μια ζωή... (Γ. Πάριου)
10) Το χειροκρότημα (Δ. Γαλάνη-Ν. Νικολακοπούλου)
11) Παιδικά παιχνίδια (Στ. Κραουνάκη-Λ. Νικολακοπούλου)