Είμαστε σχεδόν ενάμισι χρόνο μετά τη μεταπολίτευση. Ο κόσμος έχει εκτονωθεί πια με το πολιτικό τραγούδι και ζητά «κάτι άλλο» για να ξεχάσει την επταετή τυραννία και να ξεδώσει. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1975 η Λίτσα Διαμάντη κυκλοφορεί «Τα τσαχπίνικα» κι αμέσως κάνει μεγάλη επιτυχία με το πασίγνωστο «Όχι θα κάτσω να σκάσω» (το οποίο την ίδια χρονιά ηχογράφησε και ο στιχουργός του, Φίλιππος Νικολάου). Το συγκεκριμένο κομμάτι ανοίγει έναν άλλο δρόμο στην καριέρα της, πιο «εμπορικό» και με ζητούμενο το «τραγούδι-σλόγκαν», τον οποίο θ' ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια με σημαντική αποδοχή (λ.χ. «Είσαι μια συνήθεια», «Από σένα θα πάω», «Πάλι τρέλα πουλάς» κ.α.).

Αυτό το άλμπουμ περιέχει καθαρά λαϊκά τραγούδια, πολλά από τα οποία έχουν ανατολίτικο ύφος κι ενορχήστρωση (βιολί, σαντούρι κ.τ.λ.). Οι στίχοι βεβαίως είναι προορισμένοι για «σουξέ με σλόγκαν», όπως για παράδειγμα «Και μπέρδε και μπέρδε και μπέρδευε να δούμε πώς ξεμπέρδευε», «Αν μ' αγαπάς είμαι χαλί να με πατάς» κ.τ.λ. Ωστόσο, μέσα στην «εμπορικότητα» και (ίσως) «φτήνια» τους, έχουν κάτι που τα κάνει ν' ακούγονται ευχάριστα. Φυσικά, δεν τολμώ σε καμία περίπτωση να τα συγκρίνω με τα σημερινά «σκουπίδια»...

Ίσως η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ είναι το «Θα το φωνάξω αγαπώ», όπου η Λίτσα Διαμάντη με τον Γιάννη Πάριο στις δεύτερες φωνές κάνουν απίθανα πράγματα! «Ανεβοκατεβάσματα» και «τσαλκάτζες» για σεμινάριο από δύο πολύ σπουδαίους τραγουδιστές. Όσο για τον «Αντώνη Ζάννα» που αναφέρεται ως συνθέτης σε κάποια κομμάτια, δεν είναι άλλος από τον Τάκη Μουσαφίρη που χρησιμοποίησε αυτό το ψευδώνυμο γιατί είχε συμβόλαιο με άλλη εταιρεία!

Να προσθέσω ότι το «Θεσσαλονικιέ τσαχπίνη» είναι διασκευή του «Μπελαλής καρσιλαμάς» του Ιωάννη Δραγάτση που είχε πρωτοτραγουδήσει το 1931 η Μαρίκα Φρατζεσκοπούλου (Πολίτισσα) με ελάχιστα διαφοροποιημένους τους αρχικούς στίχους. Η πρώτη εκτέλεσή του έγινε πιο γνωστή το 1983, όταν το ερμήνευσε η Χάρις Αλεξίου στα «Τσίλικα» με τον τίτλο «Θα μεθώ και θα τα σπάω».

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Όχι θα κάτσω να σκάσω (Λ. Μαρκέα-Φ. Νικολάου)
2) Αν μ' αγαπάς (Λ. Μαρκέα-Φ. Μικολάου)
3) Μπέρδε και μπέρδε μπέρδευε (Α. Ζάννα)
4) Είμαι ή δεν είμαι η γυναίκα σου (Β. Βασιλειάδη-Κ. Νίτσου)
5) Μια παιχνιδιάρα (Β. Βασιλειάδη-Γ. Χατζή)
6) Αχ και να 'ρχόσουν (Α. Ζάννα)
7) Θα το φωνάξω αγαπώ (Λ. Μαρκέα-Φ. Νικολάου)
8) Θεσσαλονικιέ τσαχπίνη (Β. Βασιλειάδη-Γ. Χατζή)
9) Γράφω και σβήνω (Χρ. Νικολόπουλου-Ι. Βασιλόπουλου)
10) Μάνα μου αχ! (Α. Ζάννα)
11) Μια αγάπη ντροπιασμένη (Β. Βασιλειάδη-Λ. Παπαγιαννοπούλου)
12) Γκρινιάζουμε (Χρ. Νικολόπουλου-Πυθαγόρα)
13) Φύγε να χαρείς (Λ. Μαρκέα-Γ. Πάριου)
14) Λέλι γιαλέλι (Α. Ζάννα)

Αν ο δίσκος «Έρχονται στιγμές» με το «Ποτέ δεν σε ξεχνώ» το 1975 έκανε εξαιρετικά δημοφιλή τον Γιάννη Πάριο, το «Τώρα πια» που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1976 τον κατέστησε σταρ πρώτου μεγέθους και τον υπ' αριθμόν ένα σε πωλήσεις τραγουδιστή! Το άλμπουμ πούλησε περισσότερες από 240.000 αντίτυπα και καθιέρωσε οριστικά και αμετάκλητα τον νησιώτη ερμηνευτή στην κορυφή του ελληνικού τραγουδιού, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Το πρωτότυπο του «Τώρα πια» είναι το πασίγνωστο σε όλο τον κόσμο γαλλικό "Tut en vas" του Allain Barrier, το οποίο είχε κάνει μεγάλη επιτυχία εκείνη την εποχή και σύμφωνα με τα όσα είπε χρόνια αργότερα σε συνέντευξή της η Λίτσα Διαμάντη, η ίδια έφερε το δίσκο με το συγκεκριμένο τραγούδι από το Παρίσι στην Ελλάδα, το πρότεινε στον Πάριο κι από εκεί και πέρα όλα πήραν το δρόμο τους. Ο τραγουδιστής το έγραψε σε μια κασέτα, το έδωσε στον Πυθαγόρα για να γράψει τους ελληνικούς στίχους και - σύμφωνα με τα όσα έχει πει ο ίδιος - άφησε στον στιχουργό ένα σημείωμα που έγραφε «100.000 δίσκοι». Έπεσε αρκετά έξω, αφού ο εν λόγω αριθμός αποδείχθηκε ...μικρός!

Εκτός από το ομότιτλο, το άλμπουμ έβγαλε άλλες δύο μεγάλες επιτυχίες που ο Πάριος τις περιλαμβάνει και σήμερα στα προγράμματά του: Το επίσης «μεταγλωττισμένο» «Συμβιβασμούς δεν κάνω» και το «Την αγαπούσα παραδέχομαι» του Ζακ Ιακωβίδη. Επίσης, ακούστηκαν πολύ τα «Κι αν γελάω είναι ψέμα» (το αγαπημένο μου) και «Κι αν έχω κάποιο παρελθόν», ενώ χρόνια αργότερα «ανακαλύφθηκε» και το «Ηλιοβασίλεμα».

Σημειωτέον ότι την ίδια χρονιά, το "Tut en vas" ερμήνευσε στα ελληνικά με δικούς του στίχους και τίτλο «Μια ζωή» ο Φίλιππος Νικολάου σε δίσκο 45 στροφών με τη Μαίρη Αλεξοπούλου (νυν μοναχή...). Δε μπορώ να ξέρω ποιος ...πρόλαβε να το κυκλοφορήσει πρώτος, πάντως η επιτυχία του «Τώρα πια» ήταν απίστευτη και «καπέλωσε» το «Μια ζωή».

Οι στίχοι ανήκουν όλοι στον Πυθαγόρα εκτός από το «Παράπονο η αγάπη μου», όπου ο Πάριος ηχογραφεί για πρώτη φορά τραγούδι με δικούς του στίχους. Στις δεύτερες φωνές η Λίτσα Διαμάντη. Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτες τους Στέλιο Γιαννακόπουλο και Γιώργο Κωνσταντόπουλο. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε με δύο διαφορετικά εσώφυλλα. Στο ένα υπάρχει η φωτογραφία του τραγουδιστή από το εξώφυλλο του δίσκου «Πού θα πάει πού» (1974) και στο άλλο ένα «αρνητικό» προφίλ του.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Κι αν γελάω είναι ψέμα (Στ. Ζαφειρίου)
2) Συμβιβασμούς δεν κάνω (Gil Chazal-Mario Magluilo)
3) Ας είναι (Λ. Μαρκέα)
4) Κι αν έχω κάποιο παρελθόν (Γ. Σπανού)
5) Άντε στην υγειά της (Στ. Ζαφειρίου)
6) Σα δε ντρέπεσαι (Λ. Μαρκέα)
7) Παράπονο η αγάπη μου (Λ. Μαρκέα-Γ. Πάριου)
8) Τώρα πια (Allain Barrier)
9) Ούτε και σήμερα (Στ. Ζαφειρίου)
10) Ηλιοβασίλεμα (Γ. Σπανού)
11) Την αγαπούσα παραδέχομαι (Ζ. Ιακωβίδη)
12) Ήρθες εσύ (Ν. Καρβέλα)
13) Με ποιον θα πας (Γ. Σπανού)
14) Τι σ' έφερε στο σπίτι μου (Ζ. Ιακωβίδη)