Από τους πιο «αδικημένους» δίσκους στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, κυρίως λόγω του ότι το πνεύμα των τραγουδιών ήταν τέτοιο που εξυπηρετούσε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1974 με ερμηνευτές τον Γιάννη Πουλόπουλο και τη Ρένα Κουμιώτη κι έχει ως βασικό θέμα του την τόσο «μαύρη», αλλά και τόσο ιστορική για τη χώρα μας περίοδο 1940-41.

Κι όμως, η χούντα των συνταγματαρχών θεώρησε ότι οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου είχαν στόχο εκείνη και χωρίς πολλά-πολλά απαγόρευσε την κυκλοφορία του. Ουσιαστικά δηλαδή (όπως αναφέρεται και στο εσώφυλλο του άλμπουμ) ταυτίστηκε με τον ιταλικό φασισμό και τη γερμανική κατοχή. Μάλιστα, δύο από τα τραγούδια που ακούγονταν στην θεατρική παράσταση «Ο δρόμος» έγιναν η αιτία της διακοπής της έπειτα από τέσσερις μήνες μεγάλης επιτυχίας.

Οι δικτάτορες ενοχλούνταν όταν ο Πουλόπουλος έβγαινε στη σκηνή και τραγουδούσε το «Έξι άντρες» («Έξι τους βαράγανε μα δεν μαρτυράγανε») και όταν με τη σειρά της η Κουμιώτη έλεγε «Μίλα μου για τη λευτεριά να μην τη λησμονήσω» και με συνοπτικές διαδικασίες απαγόρευσαν τη συνέχιση της παράστασης, ενώ βεβαίως αυτά τα δύο τραγούδια δεν επετράπη να κυκλοφορήσουν τότε, όπως και όλα τα υπόλοιπα του δίσκου (εκτός από ένα).

Ωστόσο, το άλμπουμ εκδόθηκε μετά τη μεταπολίτευση αλλά «χάθηκε» μέσα στην υπερπληθώρα του πολιτικού τραγουδιού που κατέκλυσε τότε τη χώρα μας. Παρόλα αυτά, αξίζει ιδιαίτερης προσοχής γιατί περιλαμβάνει εξαιρετικά κομμάτια κυρίως από στιχουργικής πλευράς. Ακούγοντάς τα, ο ακροατής μεταφέρεται νοερά σ' εκείνη τη ζοφερή εποχή της Κατοχής και οι εικόνες που περιγράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είναι πραγματικά συγκλονιστικές.

Στο εσώφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες εκείνης της περιόδου και σημείωμα των συντελεστών για το δίσκο. Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο, ενώ το εξώφυλλο είναι της Ευγενίας Φακίνου, που έγινε γνωστή για τη συγγραφή παραμυθιών για κουκλοθέατρο και ειδικότερα με την περίφημη «Ντενεκεδούπολη».

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Αυτόν τον ουρανό (Γ. Πουλόπουλος)
2) Οκτώβρης ήταν (Δεν θα περάσει ο φασισμός) (Ρ. Κουμιώτη)
3) Η Ουρανία (Γ. Πουλόπουλος)
4) Ο Τζαννής (Ρ. Κουμιώτη)
5) Ο τζίτζικας (Στο Πήλιο) (Γ. Πουλόπουλος)
6) Του σκοτωμένου αγοριού (Ρ. Κουμιώτη)
7) Από πείνα (Γ. Πουλόπουλος)
8) Μίλα μου για τη λευτεριά (Κι ο ήλιος θα 'ρθει πίσω) (Ρ. Κουμιώτη)
9) Η μάνα μου (Γ. Πουλόπουλος)
10) Φεγγάρι μου φυλακισμένο (Ρ. Κουμιώτη)
11) Έξι άντρες (Γ. Πουλόπουλος)
12) Οι τελευταίες μέρες (Γ. Πουλόπουλος)

Το 1978 ο Γιώργος Χατζηνάσιος είναι ήδη ένας καταξιωμένος συνθέτης, με πολλές και μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του. Τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς «σπάει ταμεία» συνεργαζόμενος με τη Μαρινέλλα και το άλμπουμ «Σήμερα» σαρώνει σε πωλήσεις. Λίγους μήνες μετά, ο Θεσσαλονικιός μουσικός συναντά τον Σταμάτη Κόκοτα για μιαν ολοκληρωμένη δουλειά, μια και οι δυο τους είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν είτε στις 45 στροφές, είτε σε δίσκους που συμμετείχαν κι άλλοι ερμηνευτές («4.5.3.» και «Διαδρομή»), με εξαιρετική επιτυχία («Μια παρένθεση και μόνο», «Να 'χα τα χρόνια σου», «Ασ' τους να λένε», «Ο τρόπος που σ' αγάπησα» κ.α.).

Ο δε Κόκοτας την προηγούμενη χρονιά (1977) είχε επανέλθει στη κορυφή με τις χρυσές πωλήσεις του άλμπουμ «Τελευταία νύχτα» του Απόστολου Καλδάρα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου και το «Γιε μου» ήταν πανελλήνιο σουξέ. Ανάλογη ανταπόκριση είχε και η συνεργασία του με τον Χατζηνάσιο, καθώς το «Θα σου χρωστώ» ξεπέρασε τις 50.000 αντίτυπα και τουλάχιστον στην εποχή του έβγαλε ορισμένα «δυνατά» σουξέ: «Μια χαμένη θυσία», «Παρ' το τρένο παρ' το πλοίο» και το ομότιτλο ήταν εκείνα που ακούστηκαν περισσότερο, ενώ πολύ καλά είναι και τα υπόλοιπα. Ο συνθέτης γράφει τραγούδια κομμένα και ραμμένα για τη φωνή του σπουδαίου ερμηνευτή, ο οποίος δίνει τον καλύτερο εαυτό του.

Να σημειωθεί ότι υπάρχουν και δύο κομμάτια σε δεύτερη εκτέλεση. Πρόκειται για τα «Δεν περνάς κυρά-Μαρία» και «Σφράγισες μία εποχή», τα οποία είχαν πρωτοακουστεί το 1977 στο δίσκο «Μάθημα σολφέζ» από την Μπέσσυ Αργυράκη και τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς (το πρώτο) και την Μπέσσυ Αργυράκη (το δεύτερο).

Παραγωγός ήταν ο Γιώργος Πετσίλας και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτες τους Γιώργο Κωνσταντόπουλο και Τάκη Φιλιππίδη και βοηθούς τους Γιάννη Παπαϊωάννου και Γιώργο Τζάννες. Στο εσώφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν φωτογραφίες του Κόκοτα δίπλα και μέσα σε μια πολυτελέστατη "Rolls Royce"...!

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Μια χαμένη θυσία (Ν. Βρεττού)
2) Δεν περνάς κυρά-Μαρία (Τ. Καρνάτσου)
3) Παρ' το τρένο, παρ' το πλοίο (Λ. Παπαδόπουλου)
4) Ας ήμουν δυνατός να συγχωρήσω (Λ. Παπαδόπουλου)
5) Αγάπη μου πικρή (Λ. Παπαδόπουλου)
6) Κοίταξε να είσαι εντάξει (Γ. Κανελλόπουλου)
7) Θα σου χρωστώ (Ν. Βρεττού)
8) Τα παλιοτράγουδα (Γ. Κανελλόπουλου)
9) Δέκα οχτώ χρονώ (Λ. Παπαδόπουλου)
10) Μη παρασύρεσαι (Γ. Κανελλόπουλου)
11) Το σούρουπο σα μάλαμα (Λ. Παπαδόπουλου)
12) Σφράγισες μία εποχή (Γ. Κυριακίδη)

Ο Τόλης Βοσκόπουλος αφήνει την άκρως επιτυχημένη γι' αυτόν δεκαετία του '70 και μπαίνει δυναμικά στην αντίστοιχη του '80 μ' ένα δίσκο γεμάτο επιτυχίες και ορισμένα πασίγνωστα και διαχρονικά τραγούδια, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1980. Φυσικό κι επόμενο ήταν οι πωλήσεις να ξεπεράσουν τις 50.000 αντίτυπα και να τον «χρυσώσουν».

Η θεματική των τραγουδιών φυσικά δεν διαφέρει σε τίποτε από τα προηγούμενα που είχε ερμηνεύσει ο καλλιτέχνης. Πάντα με άξονα τον έρωτα και την αγάπη, ο Βοσκόπουλος συνεχίζει το δρόμο που χάραξε από το ξεκίνημα της καριέρας του και που δεν «πρόδωσε» ποτέ. Ωστόσο, σ' αυτό το δίσκο φρόντισε να συμπεριλάβει περισσότερα καλά τραγούδια από αντίστοιχους προηγούμενους.

Όχι ότι κι εδώ δε λείπουν τα «κιτς» και «σλόγκαν» («Άσε μην το κουράζεις», «Τι λες καλέ, τι λες καλέ», «Αχ και να 'χα φράγκα»), αλλά τουλάχιστον υπάρχουν και ορισμένα πολύ καλά. Μιλώ για τα «Τι να πούμε τώρα τι», «Μοναχός μου κουβεντιάζω», «Μη φύγεις» και «Είσαι παντού». Στα δύο τελευταία απολαμβάνουμε το υπέροχο σαξόφωνο του Γιώργου Κατσαρού να συνοδεύει τον Βοσκόπουλο.

Πάντως, οι μεγάλες επιτυχίες του άλμπουμ ήταν άλλες: «Κι έλεγες» και «Καρδιά μου καρδιά μου» του Θανάση Πολυκανδριώτη και της Σόφης Παππά, καθώς και το εξαιρετικό «Παρελθόν θέλω να γίνεις» του Γιάννη Πάριου, τα οποία ακούγονται ακόμη και σήμερα, ενώ ξεχώρισε και το «Αχ και να 'χα φράγκα». Επίσης, για πρώτη και τελευταία φορά ο Τόλης ηχογραφεί «μεταγλωττισμένο» τραγούδι, που αν και μπήκε πρώτο στη δεύτερη πλευρά δεν ακούστηκε ιδιαίτερα («Έλα μην αργείς»).

Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο και βοηθό τον Δημήτρη Κατσούλα. Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκαν οι Νίκος Λαβράνος και Γιώργος Κατσαρός, ενώ στο εσώφυλλο υπάρχουν φωτογραφίες του τραγουδιστή.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Κι έλεγες (Θ. Πολυκανδριώτη-Σ. Παππά)
2) Καρδιά μου καρδιά μου (Θ. Πολυκανδριώτη-Σ. Παππά)
3) Τι να πούμε τώρα τι (Γ. Κατσαρού-Μ. Θειόπουλου)
4) Άσε μην το κουράζεις (Γ. Κατσαρού-Μ. Θειόπουλου)
5) Μοναχός μου κουβεντιάζω (Γ. Κατσαρού-Μ. Θειόπουλου)
6) Αχ και να 'χα φράγκα (Ν. Λαβράνου-Γ. Πάριου)
7) Μη φύγεις (Γ. Κατσαρού-Μ. Θειόπουλου)
8) Έλα μην αργείς (L. Matalon-J. Musy-Γ. Πάριου)
9) Τι λες καλέ, τι λες καλέ (Ν. Λαβράνου-Γ. Πάριου)
10) Μιλάνε τα μάτια (Γ. Κατσαρού-Γ. Πάριου)
11) Είσαι παντού (Γ. Κατσαρού-Μ. Θειόπουλου)
12) Κοίτα γελάω κι ας πονάω (Θ. Πολυκανδριώτη-Σ. Παππά)
13) Αυτή η γυναίκα είναι δική μου (Ν. Ζαχά)
14) Παρελθόν θέλω να γίνεις (Γ. Πάριου)