Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη μεγάλη εμπορική επιτυχία του άλμπουμ «Για το καλό μου», ο Γιάννης Μηλιώκας κυκλοφορεί ένα νέο δίσκο που μπορεί να μη πούλησε όσο ο προηγούμενος, αλλά στην εποχή του έβγαλε αρκετές επιτυχίες. Κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1988 πάντα σε μουσική και στίχους δικούς του και προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, χωρίς να ξεφεύγει από το στυλ που ως τότε είχε συνηθίσει ο κόσμος τον τραγουδοποιό κι ερμηνευτή.

Υπάρχουν λοιπόν κι εδώ τραγούδια εύθυμα έως σατιρικά που ακούστηκαν πολύ («Ερωτεύτηκα», «Ρε τι έχω πάθει μαζί σου», «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες», «Πω, πω τι πάθαμε»), αλλά κι εξαιρετικά «ψαγμένα» και πιο «μαύρα» («Σχέδια», «Πάλι πιωμένος και μόνος»). Κυρίως όμως υπάρχει το «Ροζ», ένα ντουέτο με την Αφροδίτη Μάνου που έγινε μεγάλη επιτυχία και τραγουδιέται μέχρι τις μέρες μας.

Παραγωγός ήταν ο Ηλίας Μπενέτος και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο SIERRA με ηχολήπτες τον Γαβριήλ Παντζή και τον Κώστα Καλημέρη. Τις ενορχηστρώσεις επιμελήθηκαν από κοινού οι Χάρης Ανδρεάδης και Γιάννης Μηλιώκας, ενώ στα φωνητικά ακούγονται οι Λία Βίσση, Γιάννης Πηλιούρης, Γιάννης Σαββιδάκης και Εύα Τσελίδου. Το τραγούδι «Σχέδια» είναι αφιερωμένο από τον Μηλιώκα στον σολίστα του κλαρίνου Στέφανο Στεφανόπουλο.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Ερωτεύτηκα
2) Ροζ
3) Ρε τι έχω πάθει μαζί σου
4) Δεν θα 'ρθω ξανά
5) Ήμουν διαόλου γιος
6) Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες
7) Σχέδια
8) Πω, πω τι πάθαμε
9) Γιατί υπάρχω
10) Πάλι πιωμένος και μόνος

Ένας δίσκος γεμάτος ροκ και «ηλεκτρικούς» ήχους από το πρώτο έως το τελευταίο του δευτερόλεπτο και φυσικά με τη φωνή του κορυφαίου Έλληνα ρόκερ Βασίλη Παπακωνσταντίνου δε θα μπορούσε παρά να σημειώσει μεγάλες πωλήσεις, όπως κι έγινε αφού ξεπέρασε τις 50.000 αντίτυπα. Κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1989 και περιλαμβάνει μόλις οκτώ τραγούδια, τα περισσότερα εκ των οποίων έγιναν μεγάλες επιτυχίες κι εξακολουθούν να μας συντροφεύουν μέχρι σήμερα.

Μετά τα «Χαιρετίσματα» που σάρωσαν την αγορά (130.000 και πλέον αντίτυπα) κι ένα μάλλον «συντηρητικό» και «δύσκολο» άλμπουμ με τον Θάνο Μικρούτσικο («Όλα από χέρι καμένα»), ο Παπακωνσταντίνου εμπιστεύεται νέους για εκείνη την εποχή δημιουργούς, οι οποίοι γράφουν τραγούδια «κομμένα και ραμμένα» στα μέτρα του. Ο δίσκος περιέχει ως επί το πλείστον δυνατά ροκ κομμάτια («Ελλάς», «Χορεύω», «Όχι σε όλα» κ.α.) κι όχι τόσες μπαλάντες σε σχέση με προηγούμενες δουλειές του τραγουδιστή. Ουσιαστικά, αυτό το είδος εκπροσωπείται εδώ μόνο από το «Να γράφεις να τηλεφωνείς» και λιγότερο από το «Στείλε μου μήνυμα», ενώ υπάρχουν και τραγούδια που ξεκινούν από μπαλάντες και καταλήγουν σε «ροκιές» («Βικτώρια», «Για μένα τραγουδώ»).

Όλα τα παραπάνω ακούστηκαν και αγαπήθηκαν πολύ, καθιερώνοντας οριστικά κι αμετάκλητα τον Παπακωνσταντίνου ως τον απόλυτο Έλληνα ροκ σταρ. Παραγωγός ήταν ο Αχιλλέας Θεοφίλου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο SIERRA με ηχολήπτη τον Κώστα Καλημέρη και βοηθό τον Νάσο Αθανασίου. Οι ενορχηστρώσεις ήταν του Χριστόφορου Κροκίδη μαζί με τους Ανδρέα Αποστόλου και Στέφανο Δημητρίου, ενώ στο οπισθόφυλλο υπάρχουν οι στίχοι των τραγουδιών και φωτογραφία των συντελεστών.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Ελλάς (Στ. Μεσημέρη)
2) Βικτώρια (Β. Παπακωνσταντίνου-Α. Αλκαίου)
3) Στείλε μου μήνυμα (Β. Παπακωνσταντίνου-Γ. Περίδα)
4) Χορεύω (Χρ. Τόλιου-Β. Παπακωνσταντίνου)
5) Για μένα τραγουδώ (Chris de Burg-Γ. Λέφα)
6) Να γράφεις να τηλεφωνείς (Β. Παπακωνταντίνου-Α. Αλκαίου)
7) Πόσες φορές (Στ. Μεσημέρη)
8) Όχι σε όλα (Στ. Μεσημέρη)