Από τους πιο επιτυχημένους τόσο εμπορικά, όσο και καλλιτεχνικά δίσκους του αγαπημένου τραγουδιστή ο οποίος έβγαλε πολλές και διαχρονικές επιτυχίες που ακούγονται (και χορεύονται φυσικά) μέχρι σήμερα. Κυκλοφόρησε στα τέλη του 1978, σε μια εποχή που ο Πασχάλης είχε ήδη «στρώσει» τη σόλο καριέρα του μετά τη διάλυση των Olympians και χωρίς ποτέ να «προδώσει» το μοντέρνο στυλ που τον καθιέρωσε, συνέχισε να διασκεδάζει τη νεολαία (και όχι μόνο) της εποχής.

Το ρεπερτόριό του πάντως στηρίχθηκε κατά ένα μεγάλο μέρος σε «μεταγραφές» επιτυχιών του εξωτερικού και η ίδια «συνταγή» ακολουθείται και σ' αυτό το άλμπουμ, καθώς τα εννιά από τα δώδεκα τραγούδια είναι «μεταγλωττισμένα», με ελληνικούς στίχους κατά βάση της Σέβης Τηλιακού (μόνιμης συνεργάτιδάς του εκείνη την περίοδο) και του ίδιου. Οι μελωδίες είναι πολύ γνωστές κι απλώς το κοινό έμαθε να τις τραγουδά και στη γλώσσα μας.

Ουσιαστικά τα καινούργια κομμάτια του δίσκου είναι έντεκα, καθώς συμπεριλαμβάνεται και το υπέροχο «Πώς» του Γιώργου Χατζηνάσιου σε στίχους του Τάκη Καρνάτσου από το άλμπουμ «Μάθημα σολφέζ» που κυκλοφόρησε το 1977, με την ευκαιρία της συμμετοχής του ομότιτλου τραγουδιού στο Φεστιβάλ της Eurovision.

Όσον αφορά τις επιτυχίες του δίσκου; Από που ν' αρχίσει κανείς και που να τελειώσει: «Αν μια μέρα σε χάσω» ("Si me dejas no vale"), «Τώρα είν' αργά» ("Cada dia mas"), «Η τρομπέτα», «Μακάρι», «Κοπακαμπάνα» ("Copacabana"), καθώς επίσης και τα δύο ντουέτα με τη Μπέσυ Αργυράκη («Μόνο εσύ-μόνο εσύ» και «Σε θέλω πιο πολύ») ακούστηκαν και χορεύτηκαν πολύ, ενώ τα περισσότερα από αυτά συμπεριλαμβάνονται μονίμως στις εκάστοτε «ζωντανές» εμφανίσεις του Πασχάλη.

Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτη τον Γιάννη Σμυρναίο. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Κώστα Κλάββα, με εξαίρεση το «Πώς» (Γ. Χατζηνάσιος).

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Αν μια μέρα σε χάσω (Rossi-Belfiore-Adapt-Iglesias-Σ. Τηλιακού)
2) Τώρα είν' αργά (De la Calva-Arcusa-Iglesias-Σ. Τηλιακού)
3) Μόνο εσύ, μόνο εσύ (John Farrar-Σ. Τηλιακού)
4) Μη λυπάσαι (P. Soffici-Mogol-Π. Αρβανιτίδη)
5) Σε θέλω πιο πολύ (Y. Gilbert-S. Lama-Σ. Τηλιακού)
6) Μόνο για σένα (C. Carmone-R. Sevran-Alec-Σ. Τηλιακού)
7) Η τρομπέτα (Π. Αρβανιτίδη)
8) Κανείς δεν ξέρει (Blackwood-Σ. Τηλιακού)
9) Μακάρι (Γ. Ψιμόπουλου-Ν. Καλογεράκη)
10) Πώς (Γ. Χατζηνάσιου-Τ. Καρνάτσου)
11) Κοπακαμπάνα (B. Manillow-B. Sussman-J. Feldman-Σ. Τηλιακού)
12) Κοντά σου μια ζωή (Balducci-Belfiore-Adapt-Iglesias-Σ. Τηλιακού)

Ο πρώτος δίσκος που έκανε στην Ελλάδα η τραγουδίστρια από την Ουρουγουάη που βρέθηκε στη χώρα μας στα τέλη της δεκαετίας του '70 (συγκεκριμένα από το 1977) και «ρίζωσε». Κυκλοφόρησε στα μέσα του 1979 και περιλαμβάνει τραγούδια από τη Λατινική Αμερική, την Ιταλία και την Ισπανία, με τη συμμετοχή εξαιρετικών μουσικών και σολίστ όπως μεταξύ άλλων οι Νότης Μαυρουδής (κιθάρα), Γιώργος και Παντελής Δεσποτίδης (βιολί), Δημήτρης Βράσκος (μαντολίνο), Τάσος Διακογιώργης (σαντούρι), Φίλιππος Τσεμπερούλης και Στέλλα Γαδέδη στα πνευστά (φλάουτο, πίκολο) κ.ά.

Οι ρυθμοί είναι καθαρά λατινοαμερικάνικοι και η Καπούγια μέσα από αυτό το άλμπουμ κάνει μια προσπάθεια ώστε το ελληνικό κοινό να γνωρίσει την κουλτούρα και τις μουσικές των εν λόγω χωρών. Πρόκειται για ένα δίσκο γεμάτο όμορφες μελωδίες με εξαιρετική ενορχήστρωση, που σε ταξιδεύει νοερά στο Περού, στην Αργεντινή, στην Κούβα και αλλού. Θυμάμαι ότι πολύ μικρός είχα «κολλήσει» με το «εισαγωγικό» τραγούδι, το "El humahuaqeno"...

Πάντως, οι εκπλήξεις του άλμπουμ είναι αλλού. Πρόκειται για τα τρία κομμάτια σε μουσική και στίχους του Άκη Πάνου, δύο από τα οποία σε πρώτη εκτέλεση και τα μοναδικά που έγραψε ο σπουδαίος δημιουργός το 1979. Ο λόγος για τα «Δεν είπα μη» και «Ο κόσμος ο δικός σου», το οποίο γράφτηκε με αφορμή τη γέννηση της κόρης του Ελευθερίας εκείνη τη χρονιά. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πώς η Καπούγια καταφέρνει αφενός μεν να τραγουδήσει στα ελληνικά που μόλις είχε μάθει, αλλά και να ισορροπήσει ανάμεσα στα latin κομμάτια και στα «λαϊκότροπα» του Πάνου, τα οποία ωστόσο είναι κατά τέτοιο τρόπο ενορχηστρωμένα που αποκλείεται ένας μη μυημένος ακροατής να πιστέψει ότι τα έγραψε εκείνος.

Επίσης, υπάρχει μια εξαιρετική διασκευή από τον ίδιο τον Άκη Πάνου του πασίγνωστου «Όταν σημάνει η ώρα» που είχε πει σε πρώτη εκτέλεση το 1968 ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης με τη Βούλα Γκίκα στις δεύτερες φωνές, η οποία συμμετέχει και σ' αυτό τον δίσκο στα σεκόντα. Αν το ακούσετε, πραγματικά δεν θα το αναγνωρίσετε...

Στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ υπάρχουν φωτογραφίες της Καπούγια κι ένα μίνι βιογραφικό σημείωμά της, γραμμένο από τον Στέλιο Ελληνιάδη που ήταν και ο παραγωγός τούτης της δουλειάς. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound με ηχολήπτες τους Γιάννη Σμυρναίο και Γαβριήλ Παντζή και βοηθούς τους Δημήτρη Κατσούλα και Νώντα Αντωνόπουλο. Η ενορχήστρωση και η διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Τάσου Καρακατσάνη και του Άκη Πάνου (στα δικά του τραγούδια).

Τα τραγούδια του δίσκου
1) El humahuaqueno (E. Zaldivar) Αργεντινή
2) Gauantanamera (Jose Marti) Κούβα
3) Canto per me (Nino Rota) Ιταλία
4) Όταν σημάνει η ώρα (Άκη Πάνου)
5) O 'zampugnaro 'nnammurato (A. Gill) Ιταλία
6) El paso del Ebro (Traditional) Ισπανία
7) Rumbera (A. Ciltas-R. Jaen) Ισπανία
8) Ο κόσμος ο δικός σου (Άκη Πάνου)
9) El condor pasa (Traditional) Περού
10) Orfeo negro (Luiz Bonfa) Βραζιλία
11) Comme facette mammeta (Giambardella-Capuido) Ιταλία
12) Δεν είπα μη (Άκη Πάνου)