Το τραγούδι που έκανε πασίγνωστο τον Δώρο Γεωργιάδη και ίσως η τελευταία πολύ μεγάλη επιτυχία του Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Ο Κύπριος συνθέτης και τραγουδιστής με την ιδιόμορφη φωνή το ερμήνευσε στη διοργάνωση του 1972 κερδίζοντας την πρώτη θέση, μαζί βεβαίως με την αναγνωρισιμότητα και τη δημοφιλία που εξασφάλιζε εκείνα τα χρόνια αυτό το καλλιτεχνικό γεγονός στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας.

Όπως ήταν φυσικό, το «Αν ήμουν πλούσιος» κυκλοφόρησε σχεδόν αμέσως σε δισκάκι 45 στροφών γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία και παράλληλα βγήκε ο «μεγάλος» δίσκος με τον ίδιο τίτλο, ο οποίος περιλαμβάνει τραγούδια σε μουσική του ίδιου του Γεωργιάδη και στίχους της Σώτιας Τσώτου. Η θεματολογία τους καταπιάνεται με τα καθημερινά προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής, που δυστυχώς παραμένουν επίκαιρα μέχρι σήμερα και μάλιστα σε χειρότερη μορφή.

Εκτός από το ομότιτλο που είναι πασίγνωστο, ακούστηκαν αρκετά και τα «Αυτή την ώρα» και «Τι να 'χαμε-τι να 'χαμε», ενώ περιλαμβάνεται και το «Ταξίδευα παιδί κι εγώ» που είχε δώσει τον τίτλο στο δίσκο του Γεωργιάδη ο οποίος είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο νωρίτερα. Εξάλλου, υπάρχει κι ένα τραγούδι στη μνήμη του Μάρκου Βαμβακάρη που εκείνη τη χρονιά (1972) είχε φύγει από τη ζωή.

Στο οπισθόφυλλο αυτού του σπάνιου και δυσεύρετου στις μέρες μας δίσκου υπάρχουν οι στίχοι των τραγουδιών και στο εσώφυλλο ένα «πόστερ» του τραγουδιστή.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Αν ήμουν πλούσιος
2) Να νικήσω και να νικηθώ
3) Αυτή την ώρα
4) Σαν προσευχή
5) Τι να 'χαμε, τι να 'χαμε
6) Χριστούγεννα
7) Κάποτε πήγα στην Αμέρικα
8) Καληνύχτα (Στο Μάρκο Βαμβακάρη)
9) Δώσε μου καιρό ακόμα
10) Άνοιξη που περνάς
11) Ερημιά
12) Ταξίδευα παιδί κι εγώ

Έχω γράψει κατ' επανάληψη ότι κατά τη γνώμη μου η Βασιλική Λαβίνα συγκαταλέγεται μέσα στις κορυφαίες φωνές που ανέδειξε η χώρα μας τα τελευταία 40 χρόνια. Ο περισσότερος κόσμος τη γνωρίζει από την προσωπική και στενή επαγγελματική σχέση της με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ωστόσο πριν συναντηθούν (τουλάχιστον δισκογραφικά) οι δρόμοι τους η τραγουδίστρια είχε και κάποιες άλλες ενδιαφέρουσες μουσικές συναντήσεις.

Ορισμένες από αυτές τις συναντάμε στο άλμπουμ που εξετάζουμε, το οποίο κυκλοφόρησε στις αρχές του 1979 και ήταν το δεύτερο προσωπικό της μετά το «Πες μου» το 1977, αλλά και το τελευταίο πριν την αποκλειστική πλέον συνεργασία της με τον Μαρκόπουλο. Εδώ, η Λαβίνα τραγουδά Γιώργο Ζαμπέτα και Αντώνη Ρεπάνη, αλλά και Γιώργο Κατσαρό και - τον πολύ νέο τότε - Γιάννη Καραλή.

Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή η εταιρεία βρισκόταν υπό κατάρρευση και κανείς δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την προώθηση αυτού του πραγματικά πολύ καλού δίσκου, τα τραγούδια του οποίου ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο η τραγουδίστρια. Φυσικά, για τους λόγους που αναφέραμε νωρίτερα μοιραίο ήταν να μη γίνει γνωστό κάποιο, τούτο όμως δε μειώνει σε τίποτε την αξία του άλμπουμ.

Οι καλύτερες στιγμές του είναι οι «πινελιές» του Ζαμπέτα και βεβαίως οι ερμηνείες της Λαβίνα. Παραγωγός ήταν ο Νίκος Κιάμος και η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Columbia με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και βοηθούς τον Γιάννη Παπαϊωάννου και τον Μίμη Καννή. Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκαν οι Τάσος Καρακατσάνης, Γιώργος Ζαμπέτας και Γιώργος Κατσαρός.

Τα τραγούδια του δίσκου
1) Δυο σταγόνες ευτυχίας (Αν. Ρεπάνη - Μ. Τουτουμτζή)
2) Βγήκε ψεύτρα η μαργαρίτα (Γ. Καραλή)
3) Δεν μετανιώνω (Γ. Κατσαρού - Δ. Ιατρόπουλου)
4) Πες μου γιατί (Γ. Ζαμπέτα - Ξ. Φιλέρη)
5) Άιντε λοιπόν (Γ. Καραλή - Γ. Κανελλόπουλου)
6) Ένα παλιό ρεμπέτικο (Γ. Ζαμπέτα - Α. Καγιάντα)
7) Κι αν πονάω (Αν. Ρεπάνη - Γ. Ρουβέλα)
8) Δύσκολος είναι ο καιρός (Γ. Κατσαρού - Δ. Ιατρόπουλου)
9) Πώς να τ' αναστήσεις (Γ. Καραλή)
10) Βγάλε τη μάσκα (Αν. Ρεπάνη - Μ. Τουτουμτζή)
11) Εκεί στο Βύρωνα (Γ. Ζαμπέτα - Ξ. Φιλέρη)
12) Μπαλάντα (Γ. Κατσαρού - Δ. Ιατρόπουλου)